Annelik ne demek?

Bebeğini hiç emzirememiş bir anne olarak düşünüyorum ve diyorum ki ateş'i oldu mu sabaha kadar başındaydım, gece yarısı kalkıp bazı anneler uykusunda emzirmeye devam ederken ben suyu ısıt mamayı hazırla derecesi olmuş mu olmamış mı kontrol et çocuğun başında bekle biberon tut, gelişim takibini iki doktorla yürüttüm sırf emzirmediğim için, kilo takibi devamlı yaptım, bağışıklığı güçlü mü değil mi tahliller, ek gıdada her anne gb çılğınlar gb araştırma yapıp devam ettim, en sevdiğim Kendime bile vakit ayıramadım bakıyorum şimdi kendime diyorum ki Anneliği hakkıyla yapan insana deseler ki sen emziremedin anne değilsin uzun uzun güler cevap dahi vermem. Annelik emzirmekle olsaydı ooo ne devlet yurtlarımızda çocuklarımız, ne akran zorbalığı yapan çocuklarımız, nede ilğisiz sevgisiz çocuklarımız olmaz, üstüne dünyanın en mutlu ülkesi olurduk. O yüzden yetememek duygusunu hissetmeniz normal ki bu bile olmamalı ama anneliğin her döneminde bu duygu olacak, hiçbir zaman aaa tamam olduk biz diyemeyeceğiz. Çocuğun mamayla büyümesi Anneliğinize baglayıp en güzel zamanlarınızı yazık edip kendinize suçlamanız kendi hakkınıza girmek olur.

ben anne olmadım ana çevremde birçok kişinin sizin gibi sütü gelmedi doğru düzgün emziremeyen bile var. Emzirmekle anneliğin ne alakası var? Kimi anneler var çocuğu doğumdan sonra apar topar ameliyata alınıyo kucağına bile alamadan allah korusun çok şanslısınız bunları düşünün. Bu fikirleriniz biraz koca karı düiünceleri sizi etkileyen büyükleriniz mi var acaba? Siz gencecik annesiniz böyle düşünmenize şaşırdım normal doğum olacakmışta emzirecekmişte asla alakası yok bence aslaaa

Büyükannelerden farkınız 8 ay onu içinizde siz taşımış olmanız..
Eds'yi emzirme danışmanı ile mi kullandınız?
Bebeğinizi alıp emzirme eğitimlerine katılabilirsiniz kesmediyseniz tamamiyle..

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Ne demek neneden dededen farkı ne,sen onu içinde büyüttün tüm hücrelerinle yaşadın senin emeğin senin bebeğin

Kimin neyin baskisiyla veya gazina gelip kendinize boyle zulmediyorsunuz bilmiyorum. Ama vazgecin. Sacmalik. Size akıl verenler, elestirenler de aptal, bi de onlari gorseydik. O kitaplari yazanlar, influencer anneler falan da hepsi yalanci, gercek hallerini bilmiyoruz. Gercekten. Benim ilk qndan beri sutum bol bol vardi, bebegim hemen tuttu, emzirmede hic sorun yasamadim. Peki her sey mukemmel mi oldu? Hayir. Bebegim gazli bi bebekti, kolikti vs vs. Bu sebeplerle surekli huysuz surekli meme istiyordu. Memeyi oyle iyi tuttu ki, basta ne emzige ne mamaya gerek duymayacagimi dusundum, vermedim. Peki noldu?? 1 aylik olmadan nolur emzik tutsun diye bin tane emzik aldim tutmadi. 2 aylik olunca cesit cesit biberon, cesit cesit mama aldim, ne biberonu tuttu ne mamayi icti. En azindan ara sira disari ciktigimda 5 dk da bir meme acmamak, biraz dinlenmek, belki mamayla daha iyi doyarsa daha az emzirmek istedim. 2 aylik oldugunda yeteeer artik emzirmek istemiyorumm diye agliyordum. O kadar yipratti emzirme işi beni. Birakabilsem gercekten birakacaktim. Ama bebegim memeden baska hicbir seyi kabul etmedi ve bu benim omrumden omur goturdu. Boyle daha mi saglikli oldu cidden?? Yoo bence hic de oyle olmadi. Yani her seyde bi hayir var. Bir sekilde mama verebilsem, ya da bir sure sonra emzirmeyi biraksam falan ben yine anneyim, anneligime laf edecek olanin da alnini karislarim. Sonucta once anne ruhen bedenen saglikli olack ki bebegine faydali olabilsin. Emzirmekten ruh sagligim bozulmusken cok da faydali olamazdim bence. Neyse ki isler biraz duzeldi, ek gidaya erken başladım vs derken su an daha iyiyiz cok sukur. Ama bu fikirlerden vazgeçin

İnşallah gönlünüze göre olsun sizin de, benim de yıllarca çocuğum olmadı, gerçekten normalde böyle manyak bir insan değilim Ama hormonlar mı ne yapacağını bilememek mi bilmiyorum, düşüncelerimin anormal olduğunun farkındayım

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

benim ilk bebegim de emmemisti, ne yaptiysam, ne ugrastiysam olmadi. oncelikle cocugu emzirememe gibi bir sey yok, cocuk isterse emer isterse emmez. emen cocuk ne yapar eder iki arada bir derede memeyi bitirir. memen selale olup tassa istemeyen cocuga veremezsin. nitekim ikinci bebegim memeyi cok sevdi, aksama kadar calisirdim, o kadar mama vs aldigi halde unutmazdi, aksam emerdi. o yuzden kendini suclama lutfen.. demek ki cocugun yapisi oyle. mama sut vs diye kafani karistiracagina, en guzel nasil besleniyorsa oyle yap. mama yiyen de normal cocuk oluyor, digeri de.

ayrica annenin yerini kimse tutamaz. neneler de bakiyor demissin ama onlar 9 ay karninda tasiyip kanindan canindan vermiyor. simdi bebek kucuk oldugu icin cok hissedemiyorsun ama cocuk biraz dillenince anne oldugunu daha cok farkediyorsun. ailen akraban cocugu ne kadar sevse bile bir sure sonra birakip gidiyor kendi hayatina, anne oyle degil ama

Kendinizi cok fazla kosullamissiniz. Anne olmanın normal dogumla, emzirmekle iliskisi yok. Bebeginize hakkiyla bakip, koruyup kolladiginiz müddetçe annesiniz. Son zamanlarda gebelik ve dogumu ciddi sekilde manipüle ederek, ticarete doken, bu isten para kazanan insanlar turedi. Normal dogumu basari olarak gösterip, sezaryene öcü muamelesi yapiyorlar. Ilerleyen aylarda karsiniza uyku ve ek gida da bu insanlar cikacak. Tek tavsiyem uzak durun. Bu kadar fazla okuyup kendinizi daraltmayin, kendinizi kosullamayin. Emzirme konusundaki tek tavsiyem silikon gogus ucu kullanimidir. Emzirme danismani asla onermez. Devlet hastanesinde getirip elime tutusturdu hemsireler ve bebegimi 3 hafta onunla emzirdim, sonra biraktik. Onlari kullanmasaydim bebegim emmeyecekti, kasikla besliyorduk.

sabah anne üzerine bir yazı okumuştum, sizde annelik ne demek emzirmiyorsam ne farkım var demişsiniz.
bu yüzden bu yaziyı sizinlede paylaşmak istedim.
•••••••••••••••••••
bir ömür bitti, annem gitti…

Ama onun mitokondrisi bende kaldı.

Benim hücremde, benim her hücremde annemin mitokondrisi var. Her nefes alışımda her kalp atışımda her elimi uzatışımda her düşüncenin başlangıcında, ne için enerji harcıyor bu vücudum işte orda annemin mitokondrisi var.

Annem gitti belki ama mitokondrisi bende kaldı.. İnsanın başlangıcı olan iki hücrenin yumurta olanı büyük ve zengindir.

İçinde bir hücrenin yaşaması, çoğalması, değişmesi için gerekli olan her şeye ve bir ömür gerekli olan enerjiyi üretecek mitokondriye sahiptir.

Mitokondri, hücreye enerji veren, canlı olmasını sağlayan organeldir ve babadan değil anneden gelir.

Anne her çocuğuna enerjisini verir, enerji üretme mekanizmasını verir.

Harcanan her enerji annenin çocuğuna verdiği mitokondri den gelir.

Dolayısıyla anneler vefat edebilir ama ölmez!!!

Biz farkında olmadan annelerimizi gizli bir şifre gibi her hücremizin içinde taşırız….mitokondri hücre içindeki organellerin en karmaşık ve ilginç olanlarından biri. .

Hem enerji üretir, hem hücreyi ölümlerden korur, bölünür, çoğalır, hücre içinde dolaşır, nerde enerji lazımsa oraya gider..

Hücre içinde sanki annemiz gibi çalışmaya devam eder. Ve her kadın mitokondrisini çocuğuna armağan eder.

“Gördüğünüz gibi,Hande Özdinler’in dediği gibi genetik biliminin dediği gibi; ANNEMİZ İÇİMİZDE. .

Yaşamamız, çoğalmamız, ďüşünmemiz ve bilmemiz için bizimle birlikte..

KENDİSİNİ EZBERE DEĞİL ,BİLEREK SEVMEMİZE BEKLİYOR..

Fısıltısını duyuyor musunuz ?

“SEVMEK İÇİN BİLMEK GEREK” diyor…

Unutmayalım.. “Anne” bir birey değil, insanlığın temeli..

Evreni döndüren enerjinin temeli.

O; bir günün değil bütün zamanların gerçeği..

Dr.Cemil ÇAKMAKLI

Boşuna üzüyorsun kendini. Sen kendini üzdükçe bebeğin kendi üzerine çeker bu enerjiyi. Sezaryen de vajinal doğum da normal doğumdur. Önce bunu bir kafana yaz. Ayrıca emziremeyen ne kadar çok anne var bir bilsen. Emzirdiği halde bebeğini sevmeyen de var mesela. Bebek güvenli mi bağlanıyor o zaman mesela? Ya da evladını daha minicikken evlatlık alan anneler sırf doguramadiklari için anne olmuyorlar mı? Evet emzirme kolaylaştırıyor belki ama emzirmemek de imkansız hale getirmiyor güvenli bağlanmayı. Ona bütün sevgini ver. Her zaman yanında olacağını hissettir. Bağrına bas. Kokunu alsın. Yatağına serdigin çarşafına senin kokun sinsin mesela. Öp, kokla. Şarkı, ninni söyle. Icinden geldiginde ağla. Mutluluktan ağla, korkudan ağla. Ama asla iyi anne olmadığını düşünme.

pyromaniac .!.:

Bu arada tıbbi sebeplerle emziremeyen pek çok kişi olduğunu da biliyorum, amacım kimseyi kırmak üzmek yaralamak değil.. sadece bir düşünce sarmalına takılmış gidiyordum, çıkmaya çalışıyorum..
Emzirme danışmanları meselesine gelince de sosyal medya platformlarında anne sütü de anne sütü diye bas bas bağırmaları, mama verenleri kolaycılıkla suçlamaları vs beni de her seferinde yaralıyor ve tetikliyor.. yani öyle bir ortam ki sütünü sağ bebeğini emzir sütün gelir filan.. malesef bu kadar düz değil insan vücudu, bunları okudukça da kendimi suçluyordum.. tabi emzirmek = annelik noktasına gelmek tam bir hezeyan

Genişletmek için tıkla...

Okumayın onları,emzirmek ve normal doğurmak kutsal annelik emaresi değildir.Bebek karnınıza düştüğünde annesinizdir artık.Onun için en iyisini düşünmek ,korumak, kollamaktır annelik.Gidin sıkı sıkı sarılın kokusunu çekin içinize........

2 çocuk annesiyim. Allah ömür versin evlatlarımıza inş. Birincim emdi ikincim bıraktı. Emzirmek demek annelik demek değil vallahi. Çocuklarını sevmek demek, onları yedirip içirip öz bakımını yapmak, gelecekleri için imkanlarımız dahilinde maddi manevi emek vermek demek annelik. Valla meme versen de büyüyor mama versen de büyüyor. Bu emzirme işini abarttılar bence ondan böyle kötü hissetmen. Sütün varsa bebekte emiyorsa ne ala yoksa da dünyanın sonu değil tadını çıkar o mis kokunun. Ha bir de normal doğum var. Benim bebeler normal doğdu ama sezaryen de olabilirdi annelikle bunun da ilgisi yok. Sezaryen bence daha meşakkatli vallahi

Çok teşekkür ederim hepinize, yazdıklarınız bana çok iyi geldi.. herhalde zamanla sorunlar da büyüdükçe buna mı üzülmüşüm diyeceğim günler gelecek.. insanın niyetini hep kontrol etmesi lazım onu anladım, çünkü emzirmenin amacı da mamanın amacı da bebeği doyurmak değil mi? Anne sütü alacak diye günlerce aç bırakmak daha mı iyi (bkz emzirme kampları) diyebiliyorum şimdi, ama bazen de bir an geliyor beynimi askıya asıp kısır döngülere giriyorum.. yani annenin anneanneden ne farkı var derken onca özveriyi gözardı edip herkes yapar gibi bir düşünceye girmiştim açıkçası.. inşallah lohusalıktandır sadece Destek olan herkese çok teşekkürler tekrardan

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Her şey çok taze..
Bebeğinizi, 9 ay acısıyla tatlısıyla karnınızda taşıdınız, tekmelerini hissetiniz lütfen her zaman bunları kendinize hatırlatın.. Siz onu çok seviyorsunuz. Onun size, sıcaklığinıza ihtiyacı var..

Emzirmek, normal doğurmak.. Bunları çıkarın aklınızdan o sizin canınızın bir parçası..

Daha bebeğiniz 1 aylık Sizi herkesten farklı kılan çok şey var yaşadıkça anlayacaksınız.

pyromaniac .!.:

İnşallah gönlünüze göre olsun sizin de, benim de yıllarca çocuğum olmadı, gerçekten normalde böyle manyak bir insan değilim Ama hormonlar mı ne yapacağını bilememek mi bilmiyorum, düşüncelerimin anormal olduğunun farkındayım

Genişletmek için tıkla...

Nasıl ki her emziren,normal doğuran gerçekten anneliğin hakkını veremiyorsa emzirmeyen veya normal doğurmayan hatta evlatlık alan annelerde herkesten daha çok annelik yapabilir. Annelik kalpte biter güvenli bağlanma herşeyden önce kalbe bakar iletişime bakar. Koşulsuz şartsız sevgi gösteren kişidir anne ve her emziren normal doğuran bunu yapamaz. Evladınıza bakınca içiniz eriyorsa çocuğunuz için en iyi anne sizsinizdir diğerlerinden farkınızda budur. Sağlıkla büyütün kitaplardan önce anı yaşayın

Canim benim öncelikle tebrik ederim.Allah bebeğinle sağlıklı günler nasip etsin
Annelik ne dersen?
Annelik o üzülmesin diye icin kan ağlarken bile kahkaha atmak, canı yanmasin diye nöbet tutup uykusuz gecelerde nefesini dinlemek.
40 yaşından sonra hamur açıp manti yapmak.Sirf o seviyor diye sarma yapmak.( hayatinda ilk defa)
Bazen sadece saatlerce sarılmak.
Bir kaşık yemek yemesiyle sevincten havalara uçmak.Bazen de kakasını yapsın diye dua etmek.
Alerjik evladınız markette gördüğü sütü alıp içmek isteyince onunla ağlayıp yıllarca süt içmemek.
Yanaklarindan süzülen 2 damla yaşa kahrolmak bazen.Çok uzadı diye kıyamayıp kesemediginiz saçları aglayarak kesip hazine gibi saklamak.
Bazen birlikte hayallerinizi çizip boyamak.Bazen de heyecanla anlattığı hikayeleri dinlemek
Ve daha bir çok şey...
Kendinizi daha fazla üzmeyin.iskence etmeyin Doğum şekliyle yada besleme sekliyle anne olunmaz.Dogurup atan bir sürü kadin var maesef.Ama diğer tarafda da yıllarca anne olmak için tedavi görüp, acılar çeken fakat bir türlü o duyguyu yasayamayanlar...
Anın keyfini çıkartın.O kadar çabuk geçiyor ki zaman.Evladinizi öpün koklayin.Saatlerce kucağınızda uyutun.Kokusunu içinize çekin.
Onun size,sizin ona mükemmel bir bağiniz var.Baska kimseyle asla kurulamayacak bir bağ.
Gerisini bosverin.Sevgiler

Annem beni tam taşıması gereken kadar taşımış karnında, normal doğurmuş, anne sütüyle ne kadar beslenmem gerekiyorsa o kadar beslemiş… Ama bana beni sevdiğini hissetiremedi hiç. Ne bileyim bence annelik gelip böyle içine sokarcasına sarılmaktır çocuğuna. 28 yaşındayım hala annem gelip sarılınca çok tuhaf hissediyorum. Yaşanmaması gereken bir olay gerçekleşiyor gibi

Siz daha yolun çok başındasınız. Çocuğu kucağına aldığın gibi ilahi bir bağ oluşması durumu çoğu kadında olmuyor ki. Daha sizin hormonlarınız düzene girecek, ruh haliniz düzelecek, bebekle birbirinize alışacaksınız… Yani aslında her şey zamanla gelişecek. Siz ilk defa anne oluyorsunuz o da dünyaya ilk defa gelmiş karşılıklı şaşkınlıklar oluşabilir ve hatalar yapılabilir başta

Twitterda biri sormuştu “karınız doğum yaptı diyelim ilk karınızı mı görmeye gidersiniz yoksa çocuğunuzu mu”. Adamın biri de şey demişti “karımı tabi ya çocuğu tanımam etmem”
Daha tanışma dönemindesiniz bebişle hemen bir bağ oluşacak diye düşünmeyin.

Burada bir hanımefendi vardı hatırlar mısınız kızlar nicki koala mıydı neydi. Çocuk sahibi olduktan sonra başta aşırı zor günler geçirmişti psikolojik açıdan. Lohusa dönemi çok ağır geçmişti onun. Keşke onun konusunu bulsam atsam size ya sonra ne güzel anne olmuştu o kadından.

pyromaniac .!.:

Çok teşekkür ederim hepinize, yazdıklarınız bana çok iyi geldi.. herhalde zamanla sorunlar da büyüdükçe buna mı üzülmüşüm diyeceğim günler gelecek.. insanın niyetini hep kontrol etmesi lazım onu anladım, çünkü emzirmenin amacı da mamanın amacı da bebeği doyurmak değil mi? Anne sütü alacak diye günlerce aç bırakmak daha mı iyi (bkz emzirme kampları) diyebiliyorum şimdi, ama bazen de bir an geliyor beynimi askıya asıp kısır döngülere giriyorum.. yani annenin anneanneden ne farkı var derken onca özveriyi gözardı edip herkes yapar gibi bir düşünceye girmiştim açıkçası.. inşallah lohusalıktandır sadece Destek olan herkese çok teşekkürler tekrardan

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar yazılanları da okudum seninle aynı şeyleri düşündüm benim bebeğim de emmedi sütüm çoktu ama o emmek istemedi kaşıkla bardakla verdik bunun için benim sagmam gerekiyordu bebeğe de baba babanne ananne genelde iciriyordu sütünü bende bı baktım bana gerek yok sanki onun için yapabileceğim şey bı emzirmek vardı onu da yapamamış becerememiw gibi hissettim çok da ağladim bazen de kıskandım kimseye vermek istemiyordum sanki onların kucağına gidince onlarin kokusuna alışacak beni hiç istemeyecek gibi düşünüyordum hepsi lohusaliktanmis hepsi normalmis yalnız degilmisim. Emmedigi için de böyle düşündüğün içinde suçlu hissetme kendini
Biliyorum söylemesi kolay yapmasi zor ama anın tadını yaşa zaman çok çabuk geçiyor

pyromaniac .!.:

Çok teşekkür ederim hepinize, yazdıklarınız bana çok iyi geldi.. herhalde zamanla sorunlar da büyüdükçe buna mı üzülmüşüm diyeceğim günler gelecek.. insanın niyetini hep kontrol etmesi lazım onu anladım, çünkü emzirmenin amacı da mamanın amacı da bebeği doyurmak değil mi? Anne sütü alacak diye günlerce aç bırakmak daha mı iyi (bkz emzirme kampları) diyebiliyorum şimdi, ama bazen de bir an geliyor beynimi askıya asıp kısır döngülere giriyorum.. yani annenin anneanneden ne farkı var derken onca özveriyi gözardı edip herkes yapar gibi bir düşünceye girmiştim açıkçası.. inşallah lohusalıktandır sadece Destek olan herkese çok teşekkürler tekrardan

Genişletmek için tıkla...

Emzirme kampi gibi seyleri araştırmayı birakin lutfen. Bunun sonu yok. Cok istiyorsaniz bir onceki yorumumda bahsettigim silikon gogus uclarindan edinin. Benim cok işime yaramisti. Bebek buyuyunce memeyi kavrayabildi, silikonlari kaldirdik

anne değilim, tüp bebek sürecine girmek üzereyim. anne sütü tabii ki bir bebek için çok faydalıdır ama stressiz ve annenin mutlu olduğu bir evde büyümek bebek için daha da faydalı. ben neredeyse hiç anne sütü almamışım ama bağışıklığım çok kuvvetli, kolay kolay grip dahi olmam. sizin gibi bir arkadaşım var, bebeği 3 aylık sütü hiç yok. emzirme danışmanıyla çalıştı hep, şimdi sütü geliyor az çok. kendisi de hemşire emzirme danışmanlığı sertifikası aldı, fayda gördüğü için. çok kafanıza takıyorsanız araştırıp, bir emzirme danışmanıyla çalışabilirsiniz bu süreçte. ama gelmiyorsa gelmiyordur, bu anne olamamaktan değil, şu kalıpları yıkmamız gerek artık.. ben 2 yıl yoğun bakım hemşireliği yaptım, mamalarla büyüttük bebekleri. bebekler gerçekten çok güçlüler, bu dönemi kendinize zehir etmeyin. ne güzel sağlıklı bir bebeğiniz var, Allah uzun ömürler versin.