Bebeğinizi sevmeseniz onun için araştırma yapmazdiniz merak etmeyin şuan insan bizzat görmeyince kabullenemior olabilir merak etme canım bir kucağına alsan herşey değişir baktın yine yok kesinlikle psikolojik yardım almalisin
İşte onu anlamıyorum annelik duygusu onlarda oluşmuyor mu ki çocuklarını çöpe atabiliyorlar kıyıyorlar Allah göstermesin.
Evet isteyerek oldu ama bu duygu benim kendimle alakalı bir durum olabilir bilmiyorum hamile gibi de hissetmiyorum bazen tam olarak adapte olamadım belki deHissediyorm hoşuma gidiyo ama sonradan başka bebeği izlemişim gibi geliyo
Aynen belki de bizzat görmediğim dokunmadıgım içindir tam idrak edemiyorum belki de. Evet elimden geldiğince araştırıyorum inşallah iyi bi anne olabilirim elimden geldiğince mutlu bi birey yetiştirmeye çalışıcam inşallah tabi pratikte zor olucak okudugun gibi olmuyor bebekler
Bebeginiz dogduktan sonra hersey cok guzel olacak. Tum bu korkularinizin yersiz oldugunu anlayacaksiniz. Yavrunuzla birlikte cok mutlu olunİşte onu anlamıyorum annelik duygusu onlarda oluşmuyor mu ki çocuklarını çöpe atabiliyorlar kıyıyorlar Allah göstermesin.
Teşekkür ederim inşallah
İyi bir anne kız ilişkin olmamış ama bu senin için çok güzel bir ders olabilir öyle düşün ben böyle bir anne olmayacam diyebilirsin doğumdan sonra herşey hallolur bence sıkıntı etmeHissediyorm hoşuma gidiyo ama sonradan başka bebeği izlemişim gibi geliyo
Aynen belki de bizzat görmediğim dokunmadıgım içindir tam idrak edemiyorum belki de. Evet elimden geldiğince araştırıyorum inşallah iyi bi anne olabilirim elimden geldiğince mutlu bi birey yetiştirmeye çalışıcam inşallah tabi pratikte zor olucak okudugun gibi olmuyor bebekler
sizde de olusucak hiiic merak etmeyin.Ben bebekleri severim ama hamile olduktan sonra bi soguma gibi oldu gene seviyorum ama kendimin olacagını düşününce bir bireyin bütün sorumlulukları ömür boyu almak düşüncesi biraz korkutuyor herkes büyür ya diyor ama ben olaya öyle bakmıyorum çünkü kişiliği herşeyi onu yetiştirme şeklimiz vs etkili oluyor ve bireysel hayat bitecek dedim artık kafama göre olmuycak bu düşünceler başta beni de çok korkuttu ama kendimi yavaş yavaş alıştırdım. Bebeğiyle gezen herşeyi yapan kişileri görünce biz neden yapmayalım demekki oluyor dedim o düşünceleri o şekilde atlattım gibi ara ara biraz daha beklese miydim acaba diyorum ama geçiyor geçti artık o iş zatenBağlanma sorunu yaşamamış anne babası tarafından aşırı sevgiyle oyunlar oynanarak her istediği yapılarak sevgi yağmurunda büyütülmüş bir çocuğum.
Sevgi hissini yaşamak ve yaşatmak benim için hiç sorun değil eşimi nasıl bebekler gibi sevdiğimi herkes görür her gün başka şekillerde gösteririm sevgimi dibine kadar yaşar ve yaşatırım
Buna rağmen evliliğimde on seneyi devirip 34 yaşına gelene kadar çocuk sahibi olmak pek istemedim hep korktum o sorumluluktan ve nedense kendi çocuğum bile olsa sevemeyecekmişim gibi geldi
Sonra birden biraz da biyolojik saatin etkisiyle sanırım bir tanecik bari olsun can şenliği olur dedik ama hala acabalarım vardı asla çok emin olarak deliler gibi isteyerek hamile kalmadım
Hatta eğer olmasaydı ve deselerdi ki tedavi lazım biz olmayacaktık mesela hayatımıza iki kişi devam edecektik yani çocuk olmazsa olmaz değildi bizim için
Öyle böyle derken hamile kaldım ve çift çizgiyi ilk gördüğümde korkudan ağlamaya başladım. Hissettiğim tek şey pişmanlıktı net. Böyle bir dünyaya çocuk getirecek olduğum için kendimi suçlayıp durdum. Hani millet test yapıp pozitif görünce eşine sürpriz yapıyor romantik anlar yaşanıyor ya ben de hayalini kurardım onların bazen ama gerçekte öyle olmadı eşimi telefonla arayıp ağlaya ağlaya hamileyim biz şimdi ne yapacağız bütün hayatımız bitti falan demeye başladım.
Eşim nasıl ofisten çıkıp geldi beni sakinleştirdi kan testine götürdü inanın hatırlamıyorum bile korku ve pişmanlıktan o derece kendimden geçmiştim.
bir şekilde dokuzuncu haftaya geldik, hala duygularım karman çorman. Bir kere lekelenme yaşadım o zaman bebek düşecek diye korkup ağladım mesela ama sonra geçti. Hamileliğim aşırı zor geçiyor duygusal olarak da fiziksel olarak da ve Allah korusun bu bebeğe bir şey olsa bir daha ömrüm boyunca hamile kalmaktan kaçacağım gibi geliyor bir canlıyı içimde büyütmek de ona bağlanmak da onun için korkmak da maddi manevi ona yetebilecek miyim endişesi de bana çok ağır geliyor.
Annelik için doğmuş gibi duran kadınlara bakıp kendime üzülüyorum ve kızıyorum. Ben neden iyi bir anne olacakmışım gibi hissedemiyorum diye.
Yani bir şeyler var dediğim gibi leke gelince kaybetmekten korktum mesela ama gelip gidiyor bu duygular bazen hala pişman oluyorum. Anne olacakmış anneliğe layıkmış gibi hissedemiyorum
Sizin gibi onun için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum en güzel kıyafetler nerede en kaliteli bebek arabası hangisi hangi kitapları okumalıyım vs vs bebek bakım kurslarına bile bakıyorum yavaştan ama bunların hepsi sorumluluk bilinciyle içimden deliler gibi gelerek ve ona büyük bir aşk hissettiğim için değil elini karnına koyup konuşan annelerden değilim ben de
Umarım geçer bu durum biz de gerçekten anne gibi hissederiz
sadece annelik hissi yok şuan o da sanırım idrak edemiyorum hala belki de ondanİnşallahHiç korkmayın.Gebelikte bende de annelik duygusu hiç oluşmadı.Hatta doğduğu ilk gün bile yoğunlaşamadim.Simdiki halimi anlatsam inanamazsiniz