Anneligi Beceremedim Diyen Var Mi ?

Bu arada hamilelikte ki duygusallık doğuncada ilerlebet devam.
Yukardaki yazımı yazarken bile gözlerim doldu:KK70:
Annelik bence şizofrenlikte:rolleyes::KK70:
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.

Ne saçma bir düşünce. Hiç bir şekilde anne olmayı planlamayan bir kadın birden bire hamile kalıyor. Elbette duyguları karışacak.

Karıştı diye sevgisiz mi olacak bebek. Belki de çoğu anneden daha çok sevecek nereden biliyorsunuz.

Bu tur kesin yargilarla mesaj yazanlara çok sinirleniyorum.
 
Son durum ne acaba konu sahibi bilgi verse
Son durum ilk zamanlardaki gibi olmadığım.
Artık 5 aylık oldum :)
Muhabbetlerimiz bebek bakımı, bebek alışverişi üzerine yoğunlaştı eşimle. Endişeler elbette ki hala var ama o kadar mutsuz ve umutsuz değiliz. Geçen gün odasını kurduk, hediyelerini hazırlıyoruz. İlginçtir ama hiç bir şey yapmaya gerek yok diyen eşim, odasına lambalar, duvar kağıtları bakıyor; süsleyelim diye balonlar gösteriyor.
Daha iyiyiz kısacası.
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
Biz 2. Bebeğimizi isteyerek yaptık eşimle ilk 4 ay ben ne yaptım modunda gezdim çünkü mide bulantısı halsizlik benim psikolojimi bozmuştu öyle ki içten içe keşke yapmasaydık düşsün gibi saçma ama maalesef gerçekten bu düşüncelere kapıldım ne zaman ki mide bulantısı geçti hayat kalitem düzeldi o zaman geçti düşüncelerim.

Yargılayıp yadirgamayin çünkü insanlar istedikleri halde misal ben bu psikolojiye girebiliyoruz.
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
Anne olmak isteyip olamayanlar beni ne ilgilendiriyor ? Hayatımın en önemli kararını bu insanlar anne olamıyor ben o zaman doğurmalıyım diye verecek değilim herhalde, şu cümleden artık çok bunaldım gerçekten.
Siz acımaya devam edin, ben de normal hayatıma.
 
Bende aynı durumdaydım. ilk zamanlar hala da pek hevesim yok 4 aylık oldu. Ama sanki o giderse de bir tarafım eksik kalacakmış gibi. Değişik bir duygu. Ne içgüdüsel annelik hissediyorum ne de hissetmiyorum.Nötr. Yine de durumu kabullendim. Büyütme kısmına gelene kadar tadını çıkarıyorum. :)
 
Oncelikle cocuk sahibi olmak icin cabalayanlardan ozur dileyerek konuyu aciyorum. Eminim ki hosunuza gitmeyecek ama belki beni anlayacak 3-5 kisi olacaktir umuduyla konuyu aciyorum.
Normalde cocuk istemeyen, bu sebeple esimle evlenmiss biriyim. O da cocuk istemiyordu. Yakin zamanlarda cocuk yapmasam pisman olur muyum, ileriki yaslarda uzulur muyum, aile bagi arar miyim diye dusunceler sarmisti hatta buraya konu da acmistim. Uzerinden cok gecmeden plansiz bir sekilde hamile kaldigimi ogrendim. (burada neden plansiz oldugunu uzun uzun yazip sildim insanlara cinsel hayatimla ilgili ayrinti vermek hos olmaz diye dusundum). 2-2.5 senedir hamile kalmamis olan ben bu dusuncelere kapilinca hamile kalarak ilahi bir mesaj oldugunu falan dusundum. Doktora da gidince ikiz ihtimali oldugunu, kesenin gelisiminin ileride oldugunu ancak kalp atisi icin daha sonra gidecegimizi ogrenince hepten saskin ne yapacagini bilemez bir durumdaydim.
Bunu ogreneli 1 haftayi biraz gecti. Ilk 3-5 gun notr kaldim. Esimse ne karar verirsem vereyim yanimda olacagini boyle bir kararda kendisinin asla etkisinin olmayacagini soyledi. Bense artik karar asamasini coktan gectigimizi olusmus bir canli ve ciddi bir sebep yokken de aldiramayacagimi dusunerek herkese soyledim. Insanlar mutlu oldukca mutlu olurum zannediyordum ama 3 gundur her gun dakika agliyorum.
Ya bakamazsam? Ya bana yuk gibi gelirse? Milletin bebegi annesinin mutlulugunu hissederken benimki uzuntumu hissediyor diye de agliyorum. Bu yeterlilikte degil miyim, pisman olur muyum, hayatimi kisitladigi icin kotu davranir miyim diye dusunmekten kafayi yedim.
3 gundur esime ben cok kararsizim ve iyi degilim diyorum. O cocuk istemeyen adam kac gundur butun evin isini yapiyor, hava alalim diye bir yerlere goturuyor, eglenceli olacak, guzel olacak, evet benim de tercih ettigim bir sey degildi ama artik olmus zevk almaya bakacagiz, dunyaya iyi bir insan birakmak istiyorum, bizim gibi dusunceler cogalmali gibi seyler soyluyor. Onun tek derdi maddi olarak yetememek ve saglik problemi olursa uzuntuden guclu duramayacak olmasiymis. Bu sebeplerle cocuk istemiyormus. Benimkiyse tamamen bencillik. Anlamadigi ben daha yetistirme kismina gelemedim bile. Dogunca ya emzirmek istemezsem gibi bir suru takintilarim olustu. Artik buhun de mutsuz gorunce beni bana ne bicim kadinsin bu konularda bir erkegin sana telkin vermesi cok mantiksiz, o bebek dogunca yuzune tukurecek gibi seyler soylemeye basladi. Gecen gun de daha bos minicik bir kesenin gorundugu ilk ultrason kagidini atmistim. Sonucta bebek ultrasonu falan degil. Onu copten bulup bana ruhsuz duygusuz sen nasil atarsin diye bir suru laf saydi. Planli bir bebek olmadi ama bu kadar da degil diyerek aldi ve sakladi. Yani su an esim beni cok sasirtiyor, bense igrenc bir mahlukmusum gibi hissediyorum.

Bir de internetten acaba anne olmaktan pisman olan var midir diye baktim bir suru manasiz yazi okudum ve daha da korktum. Gercekten anne olmaktan sikilan, kacip giden, cocuguna kotu davranan anneler varmis. Ya bende de bu annelik duygusu olusmazsa?

Yakinda psikologa da gitmeyi dusunuyorum ama bilmiyorum biraz tokat atilmasina mi ihtiyacim var yoksa birinin omuzunda aglamaya mi. Kizip dovseniz mi yoksa bunlar bormal her sey guzel olacak mi deseniz inanin bilmiyorum.
GUNCELLEME:O aglama krizleri, esimi tehdit ederek aldirma isteklerinden sonra 12. haftaya geldik. Sanirim arrik daha pozitif bakiyorum ve bir problem olsa uzulecegimi hissetmeye basladim. Dun doktordaydim, 2 saniye yerinde durmamasi daha 6 cm bir sey olmasina ragmen yuzunun falan belli olmasi bi gulumsetti beni. Esimle genetik test yaptirmaya karar vermistik, esim bir problem olursa kesinlikle aldirma taraftariydi ancak bir kac gundur bir problem olsa da kalacak modundayim. Dun aslinda onu konusmak icin gitmistik ancak vazgectim. Cinsiyeti de belli %80 ihtimal erkek. Simdi de o kadar istemedigim icin ya dogunca kaybedersem ya doguma yakin kaybedersem diye oturdum agliyorum (bir uyenin uzucu bir konusunu okudum da).
Muhtemelen hareketlerini hissettigimde daha da hosuma gidecek. O buhranli gunlerden ciktigima cok sevindim kendi adima. Takip edenleri de hislerim hakkinda bilgilendirmek istedim
.
Bebeğin hayırlı olsun canım. Seni burdan tanıdığım kadarı ile ben senin çok iyi bir anne olacağına inanıyorum.

Sen onu bir gör, kucağına al da o zaman anlayacaksın nasıl bir duygu.

Üç tane çocuğum var, bir an bile pişman olmadım ben anne olduğuma..
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
Bi bitmediniz onno olomoyonlor :işsiz:
 
Benzer şeyleri yaşadım, bende çikolata kisti olduğunu öğrendikten sonra ''çocuğum olamayacağı ihtimali'' bir kaç doktora gittik hep aynı cümleler. Erteleme, ileri de olmayabilir, çok uğraşırsın. Üstelik ben 4 aylık evliydim :) İlaç tedavisine başlandı, 6 ay ilaç kullandım. Kist küçülünce doktor bu anı avantaja çevirin, çocuk sahibi olmaya bakın dedi. Bende ilacı yine yazın dedim. Hayat sanki çocuktan, anne ve baba olmaktan mı ibaret ne garip diyordum :)

Gerçekten ama ne bekarken, ne nişanlıyken hiç anne olma hayali olmadı bende hep tam tersi çocuk yıpratan bir varlık oldu gözümde.

Senden tek farkım eşimin çocukları çok sevmesi ve böyle bir riskimizin olduğunu öğrenince çocuk istemesi. İstemediğimi söylüyorum, alışacaksın diyor ya ileri de pişman olursan diyor, doktoru duydun zaten olup olmayacağı belli değil dedi diyor. Ben ona manevi olarak hazır olmadığımı, kısıtlanmak istemediğimi, maddi olarak hazırlıksız olduğumuzu söylüyorum o, bence evlat her şeye değer, benim en büyük hayalimdi baba olmak falan diyor, beni bencillikle suçluyor. Zevk ve lükslerim den vazgeçemiyor muşum.. Böyle her gün çözüme kavuşmayan tartışmalar falan derken zaten olmayacak, olsa bile hemen olmaz diye diye pes ettirdi.

Biraz da olmama ihtimaline güvenmek istedim sanırım çünkü çok bunaldım eşimin baskılarından sürekli gözyaşı, kavga. Ve ben bir sonraki ay işe de yeni girmişim hamile olduğumu öğrendim 1,5 aylık. Alışmam çok zor oldu, yaşadıklarını bende yaşadım emin ol. Hatta ilk doktor kontrolümde doktor bu bebeğin deyince hüngür hüngür ağladım.

İyi bakın boş kese olamaz mı? Dış gebelik falan saçmalıyordum yani, doktor dedi ''istemiyor musun'' bir süre hep ağladım, düşer diye de bekledim, Allah affetsin beni ama dünyaya bir canlı getirmek bana göre zor bir olay ve karardı hazır olmayınca insan kaygılanıyor.

10 haftalıktı, hiç unutmam tek ayağı havadaydı ultrasonda. Doktor bak bu ayağı deyince istemsizce gülümsedim, oluşan uzuvlarını saydıkça içten içe bir sıcaklık oluştu bende. O günden sonra her gün bir sonraki kontrolü iple çektim.

Şuan 20 aylık bir kuduruk :)
Bizimki de erkek bu arada..:KK51:
Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin..:dua:
 
Son düzenleme:
Hayırlı olsun Koalina Allah kucağına almayı nasib etsin sağlıkla İnşAllah :KK200:
Hamilelikte değişen hormonlardan insanın tüm doğası tabiatı da değişiyo , şimdi ben hamileyken ... diye başlayan cümleleri anlata anlata bitiremem :KK70: ne çekti benim herif :KK70:
Doya doya keyfini çıkar canım hamileliğinin , hele bi de kucağına al Allaaah işte o anın tarifi yok , dünya duruyo sanki ...
Koalina Koalina
 
Ben de hicbir zaman cook duygusal annelerden olamadim.
Yani hamileyken boyle ölürüm sana agucuk gugucuk olmadim hicbir zaman.
Yani bence normali bu zaten.
Hareketlerini sayar, sagligini kontrol ettirir, odasini ayarlar, dogumu beklerdim her iki hamileligimde de.

Dogunca tabii bambaska bi evrene gecis yapiliyor ama isteyerek hamile kalinca dahi bir bocalama donemi oluyor.
İkisini de istedim ama yine de kaygilandim, bocaladim, cok normal.

Saglikla kucaklayin insallah.
 
Ya birde kucaginiza aldiginizda öyle ani bir ask patlamasi beklemeyin. (Yasiyanlar vardir elbet.) ama bende yoktu :110: öyle herkesin anlattigi gibi birden bire annelik hislerim kabarmadi :) dünyada durmadi :KK70: ki biz cocugu cok isteyerek yapmisdik :) zamanla anne rolüne büründüm :) 40 gün falan sürdü yani :)
Saglikcana alin kucaginiza insallah :emir_bebek::nazar:
 
Son düzenleme:
Hayırlı olsun. Ben hep kacmistim korkmuştum evlenip evlat sahibi olmaktan.
Kendi ailem dahil herkes şaşırıyor anneliğime. Acikcasi bende kendimden o performansı beklemiyordum. Bebek elime alamazdim. 41 yasimda anne oldum.

3 aylık oldu. Sabahları kalkıp bana gülücüklerle agular yapıyor ya ciğerime sokasım geliyor.

Erkek bebek çok cektim ağlamasini . Gazını vs. Birde ayaklarindan tedavi görüyor.

Ama ömre bedel. Yüzüme bakipta koynuma sokulmasina bayılıyorum. Candan öte canim.

O kendine baktırıyor zaten.
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
Bu ne bicim yorum :KK57: zaten ilk cümlesinde cocuk isteyipte cocuk sahibi olamayanlardan özür diledi (ki bence gereksiz). Yazdiklari yasadiklari gayet normal ... asil siz bi ahlak dersi alin.
 
Piskolojiniz korkunç
Korktum okurken
Normal biri değilsiniz psikoloğa gidin
Bu kadar çok anne olmak isteyip olamayan kadın varken bu tutumu şımarıkca buluyorum .biraz sert gelebilir ama siz hayatta ne istediğinizi bilmeyen birisiniz.eşinizde garip.o çocuğa acıdım asla mutlu olamayacak sevgi dolu bir ailesi olmayacak.
Hayatlarımızdaki yoklukların acısı sadece bizi bağlar. Kimse kimsenin acısına göre karar alıp, yaşamak zorunda değil. Bu kadar saçma bir şey olabilir mi? Genç yaşımda anne babamı kaybettim, şimdi anne babasıyla sorun yaşayan herkesi bir güzel topa tutup, gömeyim o zaman bu mantıkla, hepsini de kötü evlat ilan edeyim. Olabilir mi böyle bir şey?

Ayrıca anne olmayı planlamamış bir insanın hamile kaldığını öğrenince yaşadığı gel-gitlerin onu kötü bir anne yapacağından bu kadar eminseniz, bile isteye anne olan her kadının da iyi bir anne olduğunu sanıyorsunuz herhalde. Böyle mi durum sizce?
 
Valla doğdu 7.5 aylık oldu mız mız bir bebek adını mızırdak koydum
Ama pişman değilim boguluyorum sıkılıyorum ama deliler gibi seviyorum hepimiz insanız ve bütün duyguları yaşamakta özgürüz
 
3 yıldır evliyim. Hala çocuk düşünmüyorum. İlerleyen zamanlarda isterim diye umut ederek yaşıyorum. Her kadının içinde anne olmaya can atan bir anaç yok malesef. İşin ilginç tarafı anne olmaya can atan kadınlar nedense bu durumu anlayışla karşılayamıyor çok yadırgıyor ve yargılıyor. Etrafımdan neler neler duydum. Şımarık damgası yedim, mızmız damgası yedim. Çocuk sevmez damgası yedim. “Bir tanıdığım vardı senin gibi istemiyordu sonra çocuğu olmadı” hikayelerini o kadar çok duydum ve dinledim ki. İnsanlar çocuk istememeyi hıçkırık falan zannediyor olmalı, korkutunca geçecek sanki. Çocuk çok büyük bir sorumluluk. İstemek çok büyük cesaret örneği bana kalırsa. Hazır hissetmeden adım atarak bahsettiğin sorunları yaşamak istemiyorum çünkü yaşanacağını biliyorum. Kendimi 2 yıl daha vakit biçtim, 2 yıl içinde bu fikre adapte olmaya çalışacağım. Ama yazdıklarını okumak bir nebze olsun içimi ferahlattı. Sen artık bir anne olmuşsun ve bu fikre adapte olmuşsun. Adına çok sevindim. Eminim harika bir anne olacaksındır. Hayırlı bir evlat diliyorum konu sahibi, kal sağlıcakla...
 
X