Anne özlemi

terra_incognita

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
9 Mart 2025
11
18
3
45
Merhaba. 20 Temmuz'da annemi kanserden kaybettim. Hayattaki en sevdiğim, en yakınım.. Çok özlüyorum. Çok acı çekiyorum. Bazı günler onsuz yaşama devam edemeyecek gibi hissediyorum.
Uzun bir mücadele sürecimiz oldu.. ama sonu böyle oldu.. inanamıyorum hâlâ onu nasıl toprak altına koydum.
Her insan eşsizdir ama o çok başka bir insandı. Çok kişinin hayatına dokundu. Herkesin sevdiği, saygı duyduğu biri. İyilik meleği.. Becerikli, yetenekli, azimli, sabırlı, sevgi dolu, çalışkan, erdemli, nezaket sahibi, kimseyi kırmayan, herkese yardım eden biri. Etrafındaki tüm canlılara iyiliği dokunan, dokunduğu, bulunduğu yeri güzelleştiren..
Böyle birini, yakınını kaybeden nasıl buna dayandığını paylaşmak ister mi?
Yarım ölü artık benim.. Çok eksiğim..
Böyle hisseden var mı?
 
Acı unutulmaz ki ama alışırsın bir süre sonra.
Gece uyurken aklına gelir,arkadaşınla konuşurken aklına gelir,alışveriş yaparken aklına gelir. Gelir de gelir yani.
Allah sabır versin.
Anne özlemi çok başka.
 
Allah sabır versin. Annenizin kaybıyla yaşadığınız üzüntüye değil, onunla yaşadığınız mutlu anılara, size kattığı güzelliğe, sizin hayatınızda yer aldığı ve böyle bir anneye sahip olduğunuz için ne kadar şanslı olduğunuza odaklanın. Anneniz sizi görüyor ve eminim o da, üzüldüğünüzü değil, geçirdiğiniz mutlu ve güzel günler için ona duyduğunuz minnettarlığı, sizin mutluluğunuzu görmek ister.
Arada vuruyor acısı , yanınızda olmamasının, sesini duymamanın eksikliği. Size tamamen bitecek acı , zamanla yok olacak diyemem, ama siz annenizden aldığınız güçle, hayatınıza devam etmeyi kabulleneceksiniz.
Ben şöyle düşünüyorum, iyi bir ebeveyne sahip olmak ve onunla kaliteli vakit geçirmek insanın başına gelebilecek en büyük lütuf, siz buna sahip oldunuz. Ben bu üzüntüyü ve kaybın acısını yaşayacağımı bilsem de babamı hiç kimseye değişmezdim , bence siz de annenizi değişmezdiniz. Bu kaybın acısı, sanırım bu lütufun bir bedeli , ben bedele razıyım. Umarım siz de öylesinizdir.
 
Bakış açınız ne kadar güzel, tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim. Ben de bu şekilde düşünmeye çalışacağım.
 
Mekanı cennet olsun annenizin tüm göç etmiş annelerimizin. Ben de 10 sene oldu dile kolay 10 sene oldu rahmetli olalı. Şükür ediyorum zaman geçirdim güzel bir anne oldu hayatını bize adadı sorumsuz bir anne olmadı hicbir zaman düşündüğüm de ya annemle paylaştığım hicbir anım olmasaydı diyorum cocuguma ananesini anlatacak bir sürü anım var . Acı hep aynı sadece yaşamayı öğreniyoruz daha çok taze acınız zaman herşeye ilaç. Size alışmayı öğretecek size sabrı öğretecek herşey zaman
 
Teşekkür ederim, amin. Sizin de başınız sağolsun. Evet bir yarım eksik yaşamayı öğreneceğim sanırım..
 
Ben 1 nisanda 4 yıldır annesiz olacağım. Bu 4 yıl nasıl geçti derseniz çok inişli çıkışlıydi. Hâlâ kabul edemegidim zamanlar oluyor. Bazen kader takdir diyorum. Bazen tam tersi. Dayanamasi çok zor. Babamı erken yaşta kaybettiğimiz için hem anne hem babaydi bize. Annem de sizin anneniz gibiydi. Herkesle gönül bağı vardı sevgi doluydu. Ben herkes uyurken ağlıyorum veya araba kullanırken. Yalnız kaldığım anlarda yani.
Yas bir süreç ve biten birşey değil. Sevdiklerimize özellikle annemize bitmeyen bağlarla bağlıyız. Eski ben değilim artık hep için buruk. Annemle her sabah öğle akşam konuşurduk. Dostumdu sırdaşımdı benim. Çok uzun süre o saatlerde ne yapacağımı bilemedim. Akşam ne pişirsem diye bile sorardım her gün istisnasız. Çok eglenirdik. . bilmiyorum bunu sadece yaşayanlar anlar. Kalanlardan aynı empatiyi beklemiyorum çünkü mümkün değil. Annemin kaybından sonra birçok şeye üzülmez hale geldim yaşlıların kaybına yani. Allah dayanma gücü versin size de.
 
Merhaba soru sahibi başınız sağolsun. Ben de annemi 4 sene önce kaybettim. Annem beni 19 yaşında doğurmuş yani birbirimizin en yakın arkadaşıydık. Diyorlar ya en yakın arkadaşımı doğurdum öyle bir şey :) Vefat ettiğinde 42 yaşındaydı. Kafayı yiyecek gibi oluyordum ilk zamanlar bu kadar genç biri nasıl toprak altında olur diye. Geçmiyor ama alışıyorsun zamanla. Zamandan başka çare yok.

Sımsıkı sarılıyorum sana
 
Hayatımın ilk kaybında, uzun süre psikolojik destek almak zorunda kalmıştım. Asla ama asla ölüm diye bir şeyi kavrayamadı beynim.
Hep bir yere gitti, telefonunuda kaybetmiş zaten, istesem ulaşırım ama biraz kafa dinlesin gibi saçma sapan şeylerle oyaladım kendimi. Asla mezarda o varmış gibi değildi. Ona ait bir yer değilde başkasının gibiydi.

Doktorum bana bu acının şeffaf bir kürenin içinde kalbim var gibi düşünmemi,ve kalbi yaşadığım acı olarak hayal etmemi söyledi. Kalbim her küreye değdiğinde, canımın yanacağını, en başta kalbimin küre kadar olduğunu ve her saniye küreye deyip canımı yaktığını, sonrasında zamanla kürenin büyüdüğünü, ve yer açıldıkça kalbimin küreye daha az değdiğini, ve daha az acıyacağını, ama aslında acının boyutunun hep aynı kaldığını, sadece daha az aralıklarla küreye çarpıp canımı yakacağını söyledi.

Öylede oldu. Hala aklıma geldikçe yüreğime bıçak saplanır, hala ilk günkü acı. Ama artık ilk günlerdeki gibi soluksuz yakama yapışmıyor.

Yas sürecinin evreleri var, tek tek bunları yaşayacaksınız, ama bir gün ne olursa olsun tekrar nefes alacaksın. Şu an imkansız geliyor biliyorum.. ama alacaksın..

Ne zaman ağlamak istersen mesaj at, beraber ağlarız, sonra gülecek bir sebep buluruz
 
Var , ben
Henüz çok yeni ömür boyu geçmeyecek bir boşluk ama hayat devam edecek yeri gelecek devam eden hayata isyan edeceksin, kötü birini görünce bu yaşıyor benim annem öldü diyeceksin her adımında elin telefona gidecek ve sonra benim annem yok diye ağlayacaksın ama alisacaksin... Çok üzücü ama alışıyor insan sonra şükür ediyorsun arkasından güzel konuşulan bir annem var diye. Bu en büyük nimet. Basın sagolsun mekanı cennet olsun
 
27 yaşındayken 22 senedir engelli olan babamı kaybettim. Babamla iliskimiz cok yakındı kaybettiğimde uzun bir sure kendime gelemedim.Öyle ki başıma gelen her olayı onun olmayışına bağladım. Babam olsaydı böyle olmazdı ile başlayan cümlelerim vardı hep...Bir yakınımın şu sözü ile kendime geldim. ' Ölüleri dünyaya baglayan tek şey evlatlarıdır. Evladının üzüntüsü yada mutluluğu malum olur. Sen üzülürsen rahatsız olur' demişti.Sonra ki süreçte babama layık olabilecek şekilde yaşamaya çalışıyorum. Özlemiyor muyum çok fazla ama benim de bir evladım oldu yaşama devam etmek zorundayım. Şöyle düşünün en azından daha uzun süre vakit geçirebilme şansınız olmuş, bazı insanlar hiç anne babasını tanımadan büyümek zorunda kalıyorlar ne mutlu ki anı biriktirmişsiniz.Babam ne evime gelip bir bardak çayımı icebildi ne de yavrumu kucaklayabildi... Anne baba kaybı kolay değil çok taze acınız mekanı cennet olsun anneciğinizin
 
Teşekkür ederim, size de sabırlar dilerim. Çok benzermiş ilişkilerimiz. En yakın dost, sırdaş, akıl hocası.. Telefonla konuştuğumuz saatler büyük bir boşluk artık. Onsuzluk büyük bir boşluk. Hep eksik olacağım bundan böyle..
 
Çok teşekkür ederim. Sizin de başınız sağolsun. Çok genç bir kayıp, sabırlar diliyorum.
İyi ki varsınız
 
Çok teşekkür ederim. Bu acıyla ve bu boşlukla yola devam etmeyi öğreneceğim demek ki..
İyi ki varsınız
 
Çok teşekkür ederim, sizin de başınız sağolsun. Elimin telefona gitmesi ve ona artık ulaşamamak.. Bu acıyla, bu boşlukla yaşamaya çalışacağım.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

2021 Ocak ayı burç yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
12K
Deryat
D
2020 Yıllık Burç Yorumları
Yorumlar
11
Görüntüleme
4K
Nhessa
S
DOĞUM TARİHİNE GÖRE KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ
Yorumlar
0
Görüntüleme
935
spacegirl212
S
İzinde sonsuza kadar… 10
Yorumlar
3
Görüntüleme
4K
melnes
Doğuma Hazırlık Bebek isimleri 2017 de yeni isimler...
Yorumlar
1
Görüntüleme
7K
Caddy
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…