Bende de performans anksiyetesi vardı fakat atlattım şükür. Tabi çok zorlu bir süreçten geçtim. Resmen nefes alamıyordum. Bu durum öss dönemimi etkiledi. Össye hazırlanma sürecimde çok olumsuz etkisi oldu. 7-8 tane antidepresan ve 2-3 çeşit sakinleştirici kullandım. Hiç biri olumlu yönde etki etmediği gibi beni depresyona sürükledi. Depresyona girdikten sonra intihar düşünceleri bile oluştu bende, az daha kliniğine yatıracaklardı. İlaçlardan bir fayda gelmediğini daha çok zarar geldiğini anladığımda bıçak gibi kestim. Aktara gittim, bitkisel sakinleştiriciler kullandım. Melisa, sarı kantaron, kedi otu gibi bitkileri demleyip çayını içtim. Kendimi kişisel gelişime verdim, sanaldan da olsa(internetten) yeni arkadaşlarla tanıştım. İnsanlara dertlerimi anlatmak ya da onların dertlerini dinlemek çok iyi geldi. Forumlara üye oldum, bol bol kitap okudum, flash oyunlar oynadım. Kendimi oyaladım bir nevi, kafamı dağıttım. Ve bir baktım ki nefes alamama problemim ortadan kalktı. Hayatımda yüzde yüz bir iyileşme meydana geldi. Aslında ben depresyona girmeseydim anksiyeteyi yenebileceğimi düşünmüyordum. Çünkü önceden herşeye ama herşeye endişelenirdim. Otobüsteyken trafik sıkışık olsa gitmem gereken yerlere geç kalacağım diye karnıma kramp girerdi. Halbuki mideme kramplar girmesinin, koltukta trafiğin akması için zıp zıp zıplamanın gitmem gereken yere yetişmem de bir yararı olmadığını şimdi idrak ediyorum. Bunun gibi basit şeyleri bile büyük bir problem haline getirerek endişelenmem, insanların hakkımdaki izlenimleri hakkındaki endişelerimin ne kadar yersiz olduğunu anladım. Depresyon bana bir nevi hayatı fazla önemsememi, akışına bırakmamı, gerektiğinde (biraz argo olacak ama) ha s.tir çekmeyi öğretti. Şer gibi görünüyor ama her şerde bir hayır vardır, her hayırda da bir şer. Allah devasız dert vermez. O'na binlerce kez verdikleri için şükürler olsun. Umarım tüm anksiyeteliler bu sorunun üstesinden gelirler. Destek isteyene her zaman için yoldaş olurum. Allah hepinize şifa versin kızlar.