Sanki beni anlatmışsınız söylediğiniz her cümlede.Ben de biriyle konuşurken sesim kısılıyor.Kendimi degersiz hissediyorum.Başkalarını ise çok degerli görüyorum.Aile ve okul hayatım zorbalıklarla geçti.Bu yüzden bana kötülük yapsalar bile hemen onları haklı çıkaracak bir sebep buluyorum.Bu tavrı hakettiğimi söylüyorum kendi kendime.Galiba bana tekrar zorbalik yaparlar diye korkuyorum.Ama kendim kötülük yaptığımda kendimden tiksiniyorum.Bugünlerde bu durumuma bir çozüm buldum.Kendime meşgale bulmak.Evde ev işleri,ders,beslediğim hayvanların ihtiyaçlarıni gidermek.Bunları yaptıkça kendimi özgüvenli ve güclü hissediyorum.Sanki demirdenmişim de beni kimse yıkamayacakmıs gibi.O zaman sesimi çıkaramadığım kişilerle bile kendimden emin bir şekilde konuşuyorum.Bence siz de deneyin.İse yaradığını göreceksiniz.Ben de işe yarıyorum.Ben de bu dünyada varım hissi uyanıyor galiba iş yapınca insanda.
