- 5 Mayıs 2024
- 3
- 1
- 27
- Konu Sahibi dreaming of happiness
- #1
LÜTFEN OKUYUN
Merhaba siteye bu konu için üye oldum diyebilirim.Biraz uzun olacak ama desteğe ve duygularımı paylaşmaya ihtiyacım var.
Her şey annemin 3.5 yıl önce ciddi bir ameliyat geçirmesiyle başladı.Safra kesesindeki şikayetleri nedeniyle tesadüfen midesindeki tümör farkedildi.Ancak konumu itibariyle pankreastan şüphelendi doktorlar.Uzun ve zorlu bir süreçti bizim için.Ailenle vedalaş bir daha göremeyebilirsin bile demişler anneme.Beklediğimizden çok daha kolay bir ameliyat geçirdi.Midesinin yarısı ile birlikte tümörü aldılar başarılı bir ameliyatla.Ancak ameliyatının ertesi günü covid pozitif olduğunu öğrendik.8 gün hastanede kaldı.Sonra patoloji sonucu mr sonuçları 3 aylık takipler derken psikolojim çok yıprandı.Ben ailenin en büyüğüyüm o zamanlar 23 yaşındaydım.3 kardeşim var.Annem hayatımın anlamı diyebilirim.Her şeyi onla konuşmaya o kadar alışmışım ki onun zorlu sürecinde korkularımı içimde yaşamak ailenin sorumluluğunu üstlenmek beni çok yıprattı.Matematik öğretmeniyim annemin hastalığı döneminde yeni mezun olmuş kpss ye hazırlanıyordum.O sıkıntılı süreçte kendimden vazgeçtim ve tamamen annem oldu odağım.Atanamadım da.Ne yedi ne yiyecek iyi mi sadece onu düşündüm.Sonra depremi de yaşadık.3 4 yıl hastalık covid deprem derken duygularım mahvoldu.Kemoterapi radyoterapi bile almadı aslında ciddi bir ameliyat geçirdi sadece doktorlar hiç olumsuz konuşmuyor artık hayatınızı yaşayın dediler ama şimdi de ben her şeyden korkar oldum.Annem bir yerim ağrıyor dese onu hemen internetten araştırıyorum.Tuvalete fazla gitse kolon mu cildinde bir leke görsem cilt kanseri mi hep en kötüsü geliyor aklıma hatta ellerindeki leke için cildiyeye bile gittik 2 3 hafta kadar önce benim zorumla. En son 1.5 ay önce annemin takibi yapıldı kan tahlili ve ultrasonda hiçbir sıkıntı yok 1 yıl sonra bir dahaki kontrolü.Ama benim stresim tam da bu anda geçmesi gerekirken şiddetlendi.Annem hemşire emeklisi 51 yaşında.Yani vücudundaki anormalliği önemsemeyip erteleyecek bir kadın değil ama ben o kadar hassasım ki doktordan önemsiz bu lafını duymadan rahatlayamıyorum.En son göğsündeki 3 4 tane kırmızı beni farkettim. Tabi hemen internetten araştırdım. Yaşla birlikte olabilen bir şeymiş damar beni diye ama ben yine korkmaya başladım rahatlatamıyorum kendimi. Psikiyatriye de gittim beni dinleyip sadece reçeteyi uzattı elime.16 gün oldu selectra kullanıyorum ama kendimi hiç huzurlu hissetmiyorum.Takıldım göğsündeki kırmızı benlere.Onu da doktora göstersem rahatlayacağım ama bunun sonu yokki annemin de psikolojisini yıprattım iyileştim artık diyemedi kadın benim yüzümden. Ne yapmalıyım benim gibi korku ve kaygıları olanlar aşabildiler mi uzun oldu ama çok ihtiyacım var yorumlarınıza.
Merhaba siteye bu konu için üye oldum diyebilirim.Biraz uzun olacak ama desteğe ve duygularımı paylaşmaya ihtiyacım var.
Her şey annemin 3.5 yıl önce ciddi bir ameliyat geçirmesiyle başladı.Safra kesesindeki şikayetleri nedeniyle tesadüfen midesindeki tümör farkedildi.Ancak konumu itibariyle pankreastan şüphelendi doktorlar.Uzun ve zorlu bir süreçti bizim için.Ailenle vedalaş bir daha göremeyebilirsin bile demişler anneme.Beklediğimizden çok daha kolay bir ameliyat geçirdi.Midesinin yarısı ile birlikte tümörü aldılar başarılı bir ameliyatla.Ancak ameliyatının ertesi günü covid pozitif olduğunu öğrendik.8 gün hastanede kaldı.Sonra patoloji sonucu mr sonuçları 3 aylık takipler derken psikolojim çok yıprandı.Ben ailenin en büyüğüyüm o zamanlar 23 yaşındaydım.3 kardeşim var.Annem hayatımın anlamı diyebilirim.Her şeyi onla konuşmaya o kadar alışmışım ki onun zorlu sürecinde korkularımı içimde yaşamak ailenin sorumluluğunu üstlenmek beni çok yıprattı.Matematik öğretmeniyim annemin hastalığı döneminde yeni mezun olmuş kpss ye hazırlanıyordum.O sıkıntılı süreçte kendimden vazgeçtim ve tamamen annem oldu odağım.Atanamadım da.Ne yedi ne yiyecek iyi mi sadece onu düşündüm.Sonra depremi de yaşadık.3 4 yıl hastalık covid deprem derken duygularım mahvoldu.Kemoterapi radyoterapi bile almadı aslında ciddi bir ameliyat geçirdi sadece doktorlar hiç olumsuz konuşmuyor artık hayatınızı yaşayın dediler ama şimdi de ben her şeyden korkar oldum.Annem bir yerim ağrıyor dese onu hemen internetten araştırıyorum.Tuvalete fazla gitse kolon mu cildinde bir leke görsem cilt kanseri mi hep en kötüsü geliyor aklıma hatta ellerindeki leke için cildiyeye bile gittik 2 3 hafta kadar önce benim zorumla. En son 1.5 ay önce annemin takibi yapıldı kan tahlili ve ultrasonda hiçbir sıkıntı yok 1 yıl sonra bir dahaki kontrolü.Ama benim stresim tam da bu anda geçmesi gerekirken şiddetlendi.Annem hemşire emeklisi 51 yaşında.Yani vücudundaki anormalliği önemsemeyip erteleyecek bir kadın değil ama ben o kadar hassasım ki doktordan önemsiz bu lafını duymadan rahatlayamıyorum.En son göğsündeki 3 4 tane kırmızı beni farkettim. Tabi hemen internetten araştırdım. Yaşla birlikte olabilen bir şeymiş damar beni diye ama ben yine korkmaya başladım rahatlatamıyorum kendimi. Psikiyatriye de gittim beni dinleyip sadece reçeteyi uzattı elime.16 gün oldu selectra kullanıyorum ama kendimi hiç huzurlu hissetmiyorum.Takıldım göğsündeki kırmızı benlere.Onu da doktora göstersem rahatlayacağım ama bunun sonu yokki annemin de psikolojisini yıprattım iyileştim artık diyemedi kadın benim yüzümden. Ne yapmalıyım benim gibi korku ve kaygıları olanlar aşabildiler mi uzun oldu ama çok ihtiyacım var yorumlarınıza.
