Kızlar çok yalnız hissediyorum. Çocukluğumdan beri anksiyetem vardı. Daha 7 yaşında panik atak krizleri geçiriyordum. Ama dönem dönem geçip tekrar başlıyordu. Bende o dönemlerde ilaca başlayıp sonra bırakıyordum. En son hamile kaldım ve birden bire iyileştim. Ki zor bir hamilelikti. Bulantı kusma ağrılar acılar vs. Ona rağmen ben çok iyiydim hayata dönmüştüm. Eşimle bile aram o kadar iyi olmuştu ki. Derken geçen ay 4 aylık bebeğimi çok nadir görülen bir hastalık yüzünden normal doğum sonrasında kürtajla kaybettim. Anesteziden panikle uyandım hemen sakinleştirici falan yapıldı. 1 ayı geçti ve ben bir an bile düzelemedim. Sürekli beyin kanaması geçiriyorum kalp krizi geçiriyorum beynime pıhtı atıyo ben epilepsi oldum beynimde tümor var diye düşünmekten mahvoldum. Sürekli krizler geçiriyorum. Bu beni yaşarken öldürüyo artık. Kimseyle dertleşemiyorum. Sanki kimse beni anlamıyo. O kadar çaresizim ki
