Merhaba herkese
Ben uyumadan önce bir şeyler izlemeyi çok seviyorum. Kimseyi rahatsız etmemek için de %10'da dinliyorum. Bu hep böyleydi. Kulaklığım bozulduğu için duyabileceğim en kısık seste dinliyordum.
Alt katımızda doktor oturuyor. Kendisi balkona çıkıp bütün aşk hayatını bağıra bağıra anlatıyor. Online ders dönemimde onun yüzünden mikrofon kapatmışlığım çoktur. Az önce kapımıza geldi, hesap sordu, ben de size dediklerimi söyledim. Sesin size gitmesi imkansız, ben zor duyuyorum diye. Benimle o kadar sert tonla konuştu ki kendimi kötü hissettim. Kendisinin ailesi apartman içinde kapıların önlerinde bangır bangır muhabbet ederken, kendisi 3-4 saat boyunca sevgilisiyle yaşadığı problemleri anlatırken, 8-9 tane erkek arkadaşını eve toplayıp gürültüler yaparken ben hiç kapılarına gitme ihtiyacı hissetmedim. İnsancıl şeyler çünkü. Ayrıca bi üst dairemiz 7/24 son ses TV izliyor. Ses bizim eve kadar geliyor ama biz "insanlar evlerinde izleyemeyeceklerse nerede izleyecekler" deyip bir şey yapmıyoruz.
İçimi dökmek istedim.