Herkese merhaba. 12 aylık bebeğimde çoklu gıda alerjisi var, 9 aydır diyet yapıyorum. Alerjiyle mücadele sürecinde eşim tarafından umursanmadığımızı hissediyorum. Ya da nasılsa her şeyi ben ayrıntıyla araştırıp uyguluyorum diye kafayı bu konuda hiç yorma gereği duymadan hayatına devam ediyor. Örneğin bebeğime 3 haftadir eşimin gözü önünde pişmiş domates veriyorum. Her sofrada domates yiyor muydu diye şaşırıyor. Sabırla evet pişmiş domates deniyorum, tepki vermedi diyorum. Üç hafta sonra bugün evde yaşadığımız komik bir şeyi paylasmaya niyetlendim telefonda. Bebeğimin tavanın içindeki tahta kaşığı alıp uzerindeki domatesleri sessiz sessiz tirtikladigini anlatacaktim ki yine domatese takildi sok içinde.
Zamanında beni çok yalnız bıraktığı konusunda sitemde bulununca o dönem radarlarini açıp yasaklı besinleri ezberledi ve hala bilgi ve algı seviyesi o dönemde kaldı. Domates=cıss Bundan öte gidemedi. Ne diyeti açarken beni anliyor ne sütle tereyagin aynı zarari verebilecegini anlatabiliyorum ne de cok az miktarda da olsa alerjik besinin ayni zararı verebilecegini. 9 aydır sanki her gün alerjiyle o gün tanismisiz gibi eşime sabırla bilgi veriyorum. Bilgi bombardimanina tutmak değil asla, laf içinde o soruyor, sabırla aynı şeyleri anlatıyorum. O an tabagimizdaki şey için bunu yiyebiliyor muydu, ver birazcik nasılsa diyet yapınca da bir şey değişmiyor diyor mesela ve ben yine sabırla anlatıyorum. Disarida yemek yediğimiz zaman garsondan yemekle ilgili bilgi almaya ben ikna ediyorum, yalnis bilgi verildiği için yediğim yasaklı besin beni yıkarken eşim ne olacak ya zaten diyetle de uyumuyor gibi çok gevşek yaklasiyor.
Ben gercekten surec boyunca cok incindigimi ve tek başına bu sebeple esimden uzaklastigimi hissediyorum. Merak ediyorum, eslerinizin bebeginizin durumuna, size yaklaşımı nasıl? Benim gibi anneler görmek beni üzecek ama bir taraftan da yalnız olmadığımı bilerek kendimi motive etmek istiyorum.