Ailesi boşananlar ve keşke boşansaydı diyenler

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

7 yaşındayken annem babam boşandı. Hayatım boyunca aile masalarına,baba figürüne aç kaldım. Sürekli korkarak bi koruyucu aradım. Tabi belirli bir yaşa kadar bu saçma düşünceler hep devam etti babamı suçladım genelde.

Şimdi 25 yaşındayım iyi ki annem babam boşanmış evli olsalardı bu sefer hepten psikolojimiz bozulurdu diyorum

ben değilim ama liseden bir tanıdığım kız vardı, şimdi sinir hastası gbi o kadar hınçlı ve öfkeli ki Lisedeyken anne babası çok kavga ediyordu, sonra babası metres tuttu sanırsam annesi taa yıllar sonra boşanmış ama çocukluğu kızı bir türlü rahat bırakmamış içten içe hep öfkeli bir insan olarak kaldı. Psikiyatriden ilaç almış, öyle biraz sakinlemiş.

Evlilikler çocuk hatırına devam etmez.
Sözde evli olan çiftler ve aileler Çocuğa daha fazla zarar verir.
Ayrıca bosandiginizda çocuk anne veya babasini kaybetmiyor.
Sizin aranızdaki evlilik akdi sonlanmis oluyor bu nedenle çocuklar bahane edilmemeli.
Boşanmak tamamen sizin ozelinizde.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi bildim bileli bizim evimizde hep kavga dövüş olurdu. Annem sürekli sinir krizi geçirip ağlar, bosanacagini söylerdi. Gezmeye gittiğimiz zaman bile eve kavga ederek dönerlerdi. Ama bütün bunlara rağmen iyiki boşanmamislar diyorum ben. Annem babam boşanıp başka insanlarla evlenmiş olsa nasıl olurdu, nasıl bir hayat yaşardık hiç bilmiyorum. Boşanmalarini değil ama terapi almalarını, bir sekilde sorunlarını çözmelerini çok isterdim. Çünkü ciddi şeyler yoktu aralarında,saçma sapan konulardan çıkardı bütün huzursuzluklar.

konu sahibi bir yaş geliyor belki 30 belki 40 artık aileni bile düşünmüyorsun. keşke boşansalardı ya da keşke boşanmasalardı demiyorsun. ne kadar travma varsa kabul ediyorsun. psikoloji çocuk ruhu yeni yeni her eve giriyor. anne babalarımız yaşlarında bunlar yoktu .onlar ana babasından ne gördülerse bizi öyle yetiştirdiler. başka bir hayatım olabilir miydi sorgulaması bana zaman kaybı geliyor. başka bir hayatım olamazdı geçmiş değiştirilemiyor suçlamalarda işe yaramıyor. ama gelecek öyle değil. hep geleceğe bakmak dinç tutuyor.

hulyadem .!.:

konu sahibi bir yaş geliyor belki 30 belki 40 artık aileni bile düşünmüyorsun. keşke boşansalardı ya da keşke boşanmasalardı demiyorsun. ne kadar travma varsa kabul ediyorsun. psikoloji çocuk ruhu yeni yeni her eve giriyor. anne babalarımız yaşlarında bunlar yoktu .onlar ana babasından ne gördülerse bizi öyle yetiştirdiler. başka bir hayatım olabilir miydi sorgulaması bana zaman kaybı geliyor. başka bir hayatım olamazdı geçmiş değiştirilemiyor suçlamalarda işe yaramıyor. ama gelecek öyle değil. hep geleceğe bakmak dinç tutuyor.

Genişletmek için tıkla...

Bu yazdıklarınızda kendimi okudum resmen o kadar iyi geldi ki insan gerçekten ne kadar travma varsa kabul ediyor. Başka hayat vs düşünmüyor

Mutlu aile tablomuz olamadı maalesef, ben boşansınlar isterdim hatta anneme niye bu adamla evlendin bu aileye gelin gittin diye söyleniyordum, elimde olsa annemin bekarlığina döner onun babamla evlenmesine engel olurdum, keşke başkasıyla evlenseydi biz olmasakta olurdu ama hayatı düzgün olurdu belki. Bence çiftler mutsuzsa bosanmalilar, tam tersine çocuk mutsuz bir ailede daha çok yıpranıyor.

Benim eski sevgilimin annesi saçma sapan bir kocaya bir sürü çocuk vermiş, çile çekmiş, çocuklarına hep 'sizin yüzünüzden katlaniyorum' mesajı verip onların da sırtına tonla duygusal yük bırakmış, klasik çilekeş bir anneydi.
Çocuğun ablaları ise girmişti,çocuk da öğrenci evinde kendini geçindirecek kadar bir gelir sahibiydi. Geride bir ortaokul çağında bir kardesleri daha vardi. Annesine defalarca 'birak şu adamı gel, burada yeni hayat kuralım. Zaten babam eve para vermiyor, biz sana bakarız, bu şehirde hayat kurarız' dedi. Ama b.k gibi bir evliliğe her sene çocuk doğuran, dayak yiyip yiyip 'sizi bırakmamak için çekiyorum' diyen kadın tabii ki kocasını bırakmadı, 'bu saatten sonra kimseye kendimi gulduremem' dedi, gelmedi.
Benim çevremdeki örneklerde hayırsız şerefsiz kavgaci baba ve çilekeş anne var genelde..ve çocuklar da o salak babayı sevmiyor genelde. Annelerine ısrar ediyorlar 'birak şu adami' diye .
O yüzden ben kötü biriyle evli olan herkesin boşanması taraftariyim. Karısına kötü olan çocuğuna da kötü olur . Çocukken hadi neyse ama ergenliginden sonra onu da kısıtlar,onu da boğar,ona da saldırgan olur. Yani ne gerek var ki?
Geçen haftalarda kuzenimdeydim, o da çocuklar için boşanmamayi dusunmus bir sure. Ama her şey iyice kötü hale gelince ayrılmış. Şimdi kızının da bayıldığı tatlı bir sevgilisi, sevgilisinin kızı ile bir sürü güzel anıya sahip olduğu,mutlu bir hayatı var. Aynı şekilde adam da dünyaya başka pencereden baktığı bir kadınla mutsuz bir evlilik yapmış, eski karisi onu bırakınca çok üzülmüş. Ama şimdi kuzenimle birbirlerini buldukları için çok mutlular ve resmen yüzleri ışıldıyor beraberken. İyi ki de boşanmislar. "Çocuklar babasını seviyor, babası iyi bir adam" diyordu. Adam iyi ama içi ölmüş bir adam. Ruh gibi, enerjisiz,bir şey yapmak istemez. 'cocuklari babasından uzak büyütmek istemem' diyordu, şimdi büyüdü çocuklar, çoğu haftasonu gitmek bile istemiyorlar,babaları evde sadece oturuyor,bir şey yapmıyor diye muhtemelen sırf çocuklar için devam etseydi de çocuklar babayla sohbet etmeyen, aynı evde sadece salonda koltukta TV izleyen bir baba modeliyle yasayacaklardi - çok da 'babali ev' modunda olmayacaklardi. Değişen bir şey yok yani.
Bence evliliğiniz kötüyse çocuğunuz bu kötü şeyi rolmodel almasın..ayrılın ama çocukları babaya da Birakin,her hafta bir gün-duruma göre iki üç gün baba da alsın. Bir süre sonra alisirlar

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

29 yasindayim ben bosandim ex esimden. Ailem yillardir annem babam birbirine kedi köpek misali sürekli kavga eder geriye bazen kuzu ciger oluyorlar ben yoruldum vallahi. Her kavga ettikleri zaman ben baristiriyordum liseden beridir ben idare ediyordum ailemi artik saldim. Ne haliniz varsa görün anlasamiyorsaniz bosanin yeter bu evde bi huzurla oturamadik dedim ilk defa o gün bugündür her kavgasinda gelip bana sikayet etmiyolar cok sükür aldatma falan yok genel babamin alkol sorunlari iste ne olsun :) sinir hastasiydim ben tedavimden sonra iyilestim arada atak yapar normal :)

Benim annem babam çok kavga eder. İkisi de kötü olduklarından değil sadece birbirlerinden farklı olduklarından. Hayat görüşleri, yetiştirilme tarzları, beklentileri, zevkleri farklı birbirlerinden. Ben kendimi bildim bileli anlaşamazlar hep bir boşanma lafı döner ortada. Sonra anladım ki boşanmazlar. Keşke boşansalardı diyordum evet sürekli kavga edilen bir evde büyümek gerçekten çok yıpratıcı. Şimdi annem boşanacağım diye arıyor bazen karar senin sen bilirsin diyorum ama görüşüm bu yaştan sonra tek mi kalacaksın şeklinde. Keşke zamanında boşansalardı ikisi de kendilerine başka bir hayat kurabilirdi. Hayatım boyunca daha hiç ayrılan ailesi için keşke boşanmasalardı diyen birini tanımadım.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Annem öz babamdan iyi ki boşanmış diyorum. İyi ki...
İkinci evliliği de bitti ona da iyi ki diyorum.
Üçüncüsüne de Allah sabır versin diyorum sorun kimse onu da bilemedim şimdi ama ben huzurluyum arkadaş.
Evlenmemeyi düşünüyorum zaten soğuttular beni evlilik işinden.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Annemle babam boşanacakken 3 ay sonra barıştılar.Ben 6 yaşlarındaydim.İnan bana iyi kötü sadece 6 yıl evliliklerini biliyorum amaa hala aklımda kavgaları.Annemin önüme düşmesi benim uyuyor numarası yapıp resmen titremem.(Hala aniden kalkınca titrerim bir süre)Babamın anneme tahammülsüzlüğü, annemin her nedense bir türlü babamı dinlemeyip sürekli gezip komşulara,gezmelere gitmesi vs aklimda.Annem kvyle çatışması dahil tüm sinirini benden çıkarırdı sonra.Keske o yıl bosansalardi.Keske annem o kadar içine atmasaydi.Babam cok iyi insandı ama annemle uyuşmuyorlardi.Zaten barıştıktan bir yıl sonra annem öldü.Cocuk zannediyorlardi ama ikisi de çocuk olmama ne yazık ki izin vermediler.Keske babam o kadar okumuş bir adam olarak maddi manevi annemi destekleyip ayrılmanın çaresine baksaydi

Boşanmada çocugu bahane edenlere asla inanmiyorum.Ya maddi gücü yok, ya alısık oldugu düzeni bozmak istemiyor ya da arada ne olmus olursa olsun hala çok seviyor.Kadın dayak yiyor, aldatılıyor, görmezden geliniyor, hakaretler ediliyor ama hala bosanmakta kararsızım ya düzelirse çocuk ne olur falan diyor.Sevgiliyken göz yumuluyor evlenince düzelir, evleniliyor bu sefer cocuk yapayım düzelir v.s ama düzelmiyor.

Biz küçükken sürekli boşanmadan bahsedilirdi evde biz de sevinirdik ohhh ne güzel boşanacaklar kavga gürültü bıkmıstık.1 gün geçerdi çocukların hatrına boşanmıyoruz derlerdi biz de boşanın diyemezdik:)Annemide babamıda çok severim ama bazen iki insan yan yana olmuyor zorlamamak lazım.

Çevremden gözlemlediğin kadarıyla boşanan ailelerin çocukları daha mutlu bir hayat kuruyorlar kendilerine.
Yani bunu arkadaş çevremden gözlemlediğim kadarıyla söylüyorum.
Genelde mutlu beraberlikleri var mesela ya da iş hayatında daha başarılılar daha özgüvenliler sanki.
Ama kavga ortamında büyüyen kişiler daha içe kapanık ayrıca ikili ilişkilerde de rol model anne olduğu için her şeyi çekeyim modundalar
Böyle bir kaç örnek canlandı gözümde de.
Doğru olan kavga gürültü anlaşamamazlık varsa eğer meseleler çözülemiyorsa ayrılmak doğru olan bence.

Çocukken annem babam boşansın diye her gece dua ederdim psikolojim bozulmuştu, sosyal medyada çocuğun önünde öpüşülür mü falan diyenler çocuğun önünde kavga edilir mi demiyor hiç

Mstfamls .!.:

Mutlu aile tablomuz olamadı maalesef, ben boşansınlar isterdim hatta anneme niye bu adamla evlendin bu aileye gelin gittin diye söyleniyordum, elimde olsa annemin bekarlığina döner onun babamla evlenmesine engel olurdum, keşke başkasıyla evlenseydi biz olmasakta olurdu ama hayatı düzgün olurdu belki. Bence çiftler mutsuzsa bosanmalilar, tam tersine çocuk mutsuz bir ailede daha çok yıpranıyor.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba neden böyle düşünüyordunuz annenizin neden mutuszdu

Eşimin ailesi durup durup 40yıl sonra boşananlardan. Hayatı hem birbirlerine hem de çocuklarına dar etmişler boşanmayarak. Eşim hep söyler keşke biz küçükken boşansalardı bari kafamız rahat büyürdük diye.
Çevremde bitmiş evliliği olan ama boşanmayan bir sürü çift var. Hep söylüyorum boşanın diye. Yapışmışlar kocalarına/karılarına bırakmıyorlar. Bu şekilde evlilik olmaz,oldurmaya çalışana da çevresine dr zarar verir düşüncesindeyim açıkçası.

Boşanmaları için çocukken çok dua etmiştim olmadı. Şimdi evde duramıyorum durursam da tartışıyorum kaldıramıyorum. Onlar düzeldiler gibi on on beş yıl sonra. Ama ikisi de mutlu değil kendi dünyalarında yaşıyorlar. İkisi de bencil duygusal açıdan yalnız büyükdük kardeşler olarak birbirimize dayandık. Çocuklar olarak kimsenin psikolojisi normal değil. Bu bizi diğerlerinden daha akıllı mı yaptı evet ama bunun yerine çok düşünmeyen ama mutlu insanlardan biri olmak isterdim.
Boşansalar ne olurdu bu açıdan düşününce bunun da bizim için zorluk olacağını anlıyorum. Muhtemelen okuyamaz asgari maaş ile evi geçindirmeye çalışırdım. Babamın maddi destek vereceğini sanmıyorum yeniden evlenmiş karısının her dediğini yapıyor olurdu. Anneminkini ise asla yapmaz tartışır. Her iki durumda da biz mutsuz çocuklar ve yetişkinler olacaktık.

Sözün özü ise bir insanla eş bütün olamayıp huzurlu hissetmiyorsanız çocuk yapmayın. Sizden daha fazla zarar görecekler. Kimse sonradan düzelmiyor düzelecek diye de beklemeyin. Hele bu bekleme sürecini çocuklarla geçirmeyi hiç düşünmeyin. Çocukların ne suçu var yazık vallahi yazık

MeLBour .!.:

Boşanmada çocugu bahane edenlere asla inanmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Benim bir arkadaşım vardı, ablası atanıp kendi de okulu bitince 'cocuklar için katlaniyorum' diyen annesini babadan ayırtıp yanlarına aldılar. Anne bir süre sonra arada habersizce evden gitmeye, telefonlarini açmamaya, acemice yalan söylemeye falan başladı
Çocukları 'biriyle mi konuşuyor acaba' diye düşünüyordu. Meğer kocasıyla barismis,yine buluşuyormus çocukları 'gitme tekrar,o adam duzelmez' dedi, kadın kavga edip kocasına gitti
Aradan 8-10 sene falan geçmiştir. Arkadaşımla geçen yıllarda konuşmustuk bu konuyu,şey diyormuş annesi herkese "iki kız,başında dul anne. Ben onlara yük olmak istemediğim için kötü kocaya geri döndüm . Yarın Eloğlu istemez annesiyle yaşayan kız,onlar zora girmesin diye"
Oysa olay kesinlikle böyle değil... Ama mağdur ve kötü hayatini çocuklara yıkmak isteyen anne her zaman aynı:)