Selam kizlar, buraya yeni üye oldum konuscak sorunumu paylascak kimsem yok.
Ben evliyim 29 yasindayim ve iki tane cocugum var.suanda calismiyorum ben ailemden uzaga gelin geldim 500 km mesafe aramizda.ve esim buna hep sorun ediyor.aileme istedigim gibi gidip gelemiyorum. Herdefasinda tartisma cikartiyor.ben esimin ailesiyle anlasamiyorum küsdük cünki kayinvalidem bana cok sey yapdi ve üstümüzde kaliyor.ikiz cocuklarim var iki yasindalar ve bu zamana kadar hic bir konuda destekci cikmadi bana ne yardim etti ne birsey.ailemin gelmesini bile karisdilar.sadece bende kusur ve hata aradilar esimde hep annesini tuttu.beni cok aglattilar kac kere cocuklari tekrar baba evine döndüm bosanmak icin ama esim beni birakmiyor bütün aileyi ayaga kaldiriyor rahatsiz ediyor ayrilmicam diye.ama ben bu adamlada cok mutsuzum keske cocuk yapmasayfim diye kafami cok duvarlara vuruyorum cünkü cekip gitmek daha kolaydir.kaynanama cok beddua ettim zamaninda .suan yogum bakimda ve bilinci yerinde degil ve kac aydir aci cekiyor.bazen diyorum bedduam mi tuttu diye.ama kizlar karmakarisik anlatiyorumdur belki kusura bakmayin herkezin ailesi kendine özel lütfen yanlis anlamayin.ama benkm kaynanam ve esim ailemle görüsmemdem herzaman rahatsiz olmuslardi cünkü esim beni ailemden kiskaniyor.orda mutlu ve huzurlu oldugum icin.ve ben ailemi 1 sene önce gördüm her gitmek istedigimde kavga cikiyor hep kendini düsünüyir yok sen orda gününü gün ederken ben burda yanliz kalcam diyor..ama senin annen suan hastanede belki ölecek birdaha bu hayatta olmicak kendi annesine okadar üzülüyirken neden benim ailemle görüsmem bukadar rahatsiz ediyor.ama kendisi diyebilir annemi özledim diye hastaneye gideyim de hasret gidereyim.Ee ben? Bende özledim bende gitmek istiyorum torunlarini bile adam akili görmediler ben bütün gün yanlizim evde iki tane cocukla bende bunaldim sadece bi komsu arkadasim var. Ama annenin babanin yerini tutmaz ki..bu hayatta ölümde var hastalikda var ben simdi ailemle zaman gecirmicemde nezaman gecircem.kendime hep diyorum bunu kendine niye yapiyorsun diye ayril su adamdan cocuklarini al ve git cünkü hergün aglamakdan üzülmekden mutsuz olmakdan bikdim bu durum degismez ama babam arkamda pek durmuypr düzeli düzelir deyip duruypr iki tane cocugun var onlari babasiz birakamasin cocuklara yazik edemesin diyor.annem yine arkandayim diyor bazen esim beno hep aglattiginsa onda da cok beddua ediyorum belki yapmamam lazim.ama artik dayanamiyorum kendi arkadasimda uzaga gitti ama esi her ay ailesinin yanina götürüyor her ay olmasa 2 3 ay da bir..ben sadece aileme gidip gelmek istiyorum baska birsey degil ama onu bana cok görüyorlar
Ben evliyim 29 yasindayim ve iki tane cocugum var.suanda calismiyorum ben ailemden uzaga gelin geldim 500 km mesafe aramizda.ve esim buna hep sorun ediyor.aileme istedigim gibi gidip gelemiyorum. Herdefasinda tartisma cikartiyor.ben esimin ailesiyle anlasamiyorum küsdük cünki kayinvalidem bana cok sey yapdi ve üstümüzde kaliyor.ikiz cocuklarim var iki yasindalar ve bu zamana kadar hic bir konuda destekci cikmadi bana ne yardim etti ne birsey.ailemin gelmesini bile karisdilar.sadece bende kusur ve hata aradilar esimde hep annesini tuttu.beni cok aglattilar kac kere cocuklari tekrar baba evine döndüm bosanmak icin ama esim beni birakmiyor bütün aileyi ayaga kaldiriyor rahatsiz ediyor ayrilmicam diye.ama ben bu adamlada cok mutsuzum keske cocuk yapmasayfim diye kafami cok duvarlara vuruyorum cünkü cekip gitmek daha kolaydir.kaynanama cok beddua ettim zamaninda .suan yogum bakimda ve bilinci yerinde degil ve kac aydir aci cekiyor.bazen diyorum bedduam mi tuttu diye.ama kizlar karmakarisik anlatiyorumdur belki kusura bakmayin herkezin ailesi kendine özel lütfen yanlis anlamayin.ama benkm kaynanam ve esim ailemle görüsmemdem herzaman rahatsiz olmuslardi cünkü esim beni ailemden kiskaniyor.orda mutlu ve huzurlu oldugum icin.ve ben ailemi 1 sene önce gördüm her gitmek istedigimde kavga cikiyor hep kendini düsünüyir yok sen orda gününü gün ederken ben burda yanliz kalcam diyor..ama senin annen suan hastanede belki ölecek birdaha bu hayatta olmicak kendi annesine okadar üzülüyirken neden benim ailemle görüsmem bukadar rahatsiz ediyor.ama kendisi diyebilir annemi özledim diye hastaneye gideyim de hasret gidereyim.Ee ben? Bende özledim bende gitmek istiyorum torunlarini bile adam akili görmediler ben bütün gün yanlizim evde iki tane cocukla bende bunaldim sadece bi komsu arkadasim var. Ama annenin babanin yerini tutmaz ki..bu hayatta ölümde var hastalikda var ben simdi ailemle zaman gecirmicemde nezaman gecircem.kendime hep diyorum bunu kendine niye yapiyorsun diye ayril su adamdan cocuklarini al ve git cünkü hergün aglamakdan üzülmekden mutsuz olmakdan bikdim bu durum degismez ama babam arkamda pek durmuypr düzeli düzelir deyip duruypr iki tane cocugun var onlari babasiz birakamasin cocuklara yazik edemesin diyor.annem yine arkandayim diyor bazen esim beno hep aglattiginsa onda da cok beddua ediyorum belki yapmamam lazim.ama artik dayanamiyorum kendi arkadasimda uzaga gitti ama esi her ay ailesinin yanina götürüyor her ay olmasa 2 3 ay da bir..ben sadece aileme gidip gelmek istiyorum baska birsey degil ama onu bana cok görüyorlar