Ailemin İlgisizliği

matruj97 .!.:

Merhaba ben universiteye hazirlaniyorum daha reşit bile değilim ama beni üzen strese sokan öyle buyuk bir konu var ki.

Ailemin hic ilgisini gormedim zaten babamla annemin arası kötü olduğundan annem babamin uzerine dusmekten bizi unuttu.Annem bir kere gelip bana derslerin nasıl demedi gece yatarken iyi geceler demez sabah evden cikarim okula giderim okul cikisi gezerim aksam 7-8 gibi evde olurum ve bu sure zarfinda beni kimse aramaz.Eve 10-11 de gelirim gunun nasil gecti kimleydin naptiniz demez.Geçen sene 2 gün arkadasimda kaldim eve geldigimde ogrendim annem hastaneye kaldirilmis evde neler olmus haberim yok.Öyle cahil insanlarda degiller ikisininde mesleği elinde bilgili insanlar...Allah'a sukur benim aklim basimda bu gereksiz ozgurlugumu bos seylere harcamiyorum.Bi kac sene oncesine kadar hic umrumda olmazdi hatta istedigim kadar gezebildigim icin hosuma giderdi ama suan hic oyle degil.Her gece agliyorum,arkadaslarimin evine gittigimde bile babalari benimle daha cok ilgileniyor.Ama sadece para vererek bana eşya alarak gonlumu hos ettiklerini zannediyorlar.Bu konuyu actigimda hep "Yedigin onunde yemedigin arkanda sacmalama" oluyor.Ben para istemiyorum ki...Babamla zaten resmen merhaba merhabayiz.Gun icinde birbirimizi goruyoruz bazen sokakta yanimda arkadasim oluyor babama el salliyorum babam el bile sallamiyor gormemezlikten geliyor.Bizde arkadasimla guluyoruz falan ama o kadar gucume gidiyor ki.Resmen yokum onlar icin.Karsima oturup kararlarimi konusamiyorum,seneye sehir disina gidecegim dedim dün.Sen bilirsin dediler.Hangi sehir oldugunu bile sormuyorlar.Artik herkesin ailesini kiskanmaya basladim yemin ederim o kadar uzuluyorum ki,okulda etkinlik oluyor herkes ailesinin yaptigi yemekleri falan getiriyor bende kendim hazir alip geliyorum annemin eline saglik diyorum.ortamda herkes ailesini arayip haber veriyor bende ariyormus gibi yapiyorum.Cok uzuluyorum.Cok istiyorum anne sevgisi baba sevgisi.Bir günaydın bir iyi geceler duymak istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

matruj97 .!.:

Merhaba ben universiteye hazirlaniyorum daha reşit bile değilim ama beni üzen strese sokan öyle buyuk bir konu var ki.

Ailemin hic ilgisini gormedim zaten babamla annemin arası kötü olduğundan annem babamin uzerine dusmekten bizi unuttu.Annem bir kere gelip bana derslerin nasıl demedi gece yatarken iyi geceler demez sabah evden cikarim okula giderim okul cikisi gezerim aksam 7-8 gibi evde olurum ve bu sure zarfinda beni kimse aramaz.Eve 10-11 de gelirim gunun nasil gecti kimleydin naptiniz demez.Geçen sene 2 gün arkadasimda kaldim eve geldigimde ogrendim annem hastaneye kaldirilmis evde neler olmus haberim yok.Öyle cahil insanlarda degiller ikisininde mesleği elinde bilgili insanlar...Allah'a sukur benim aklim basimda bu gereksiz ozgurlugumu bos seylere harcamiyorum.Bi kac sene oncesine kadar hic umrumda olmazdi hatta istedigim kadar gezebildigim icin hosuma giderdi ama suan hic oyle degil.Her gece agliyorum,arkadaslarimin evine gittigimde bile babalari benimle daha cok ilgileniyor.Ama sadece para vererek bana eşya alarak gonlumu hos ettiklerini zannediyorlar.Bu konuyu actigimda hep "Yedigin onunde yemedigin arkanda sacmalama" oluyor.Ben para istemiyorum ki...Babamla zaten resmen merhaba merhabayiz.Gun icinde birbirimizi goruyoruz bazen sokakta yanimda arkadasim oluyor babama el salliyorum babam el bile sallamiyor gormemezlikten geliyor.Bizde arkadasimla guluyoruz falan ama o kadar gucume gidiyor ki.Resmen yokum onlar icin.Karsima oturup kararlarimi konusamiyorum,seneye sehir disina gidecegim dedim dün.Sen bilirsin dediler.Hangi sehir oldugunu bile sormuyorlar.Artik herkesin ailesini kiskanmaya basladim yemin ederim o kadar uzuluyorum ki,okulda etkinlik oluyor herkes ailesinin yaptigi yemekleri falan getiriyor bende kendim hazir alip geliyorum annemin eline saglik diyorum.ortamda herkes ailesini arayip haber veriyor bende ariyormus gibi yapiyorum.Cok uzuluyorum.Cok istiyorum anne sevgisi baba sevgisi.Bir günaydın bir iyi geceler duymak istiyorum...

Genişletmek için tıkla...

zamanlizamansiz .!.:

merhaba,
üstte birisi demiş ilk olarak bir sen dene bakalım sen bekledğin ilgiyi göster en azından annene. Ama bu meseleyi çok büyütme tek hedefin, derdin üniveriste olsun. Herkesin hayatı dışardan göründüğü gibi değildir bi de arkadaşlarının yaşamını öyle düşün. Zaten üniversiteye başlayınca ailenden uzak olucaksın beklediğin ilgiyi artık beklemiyceksin, başka çevre ve dertlerin olucak. Sen yinede olumlu ol onlara karşı hırçın olmak sana bir şey kazandırmaz.

Genişletmek için tıkla...

pinkgeranium .!.:

Bence de sen git sarıl öp, sen günaydın de sen iyi geceler de, muhabbet kurmaya çalış ilgi alanları bulmaya çalış
Bir nevi sen aç onları biraz pozitif ve sakince çabala onlar için
Baktın hala tık yok özgürlüğünün bilinçli bir şekilde tadını çıkar ve kendine ayrı bir yol çiz
Bence çabalarsan yapabilirsin çünkü bazı insanlar çaba gerektirir anne baba dahi olsalar..

Genişletmek için tıkla...

nerisona .!.:

Kardeşiniz var mi? Ona karşı nasıllar? Çok üzücü ama okumanıza izin verdikleri için çok şanslısınız. Şehir dışında zaten sürekli görüşme olmayacağı için daha normal hissedersiniz. Sonra yine başka bir şehirde mesleğinizi icra edersiniz, bu durumun düzelme şansını çok görmüyorum ne yazık ki.

Genişletmek için tıkla...

francesca .!.:

Sizi kim büyüttü?

Genişletmek için tıkla...

Pyrooo .!.:

Çok üzüldüm okuyunca. Nasıl ebeveynler var ben inanamıyorum! Biri ilgisiz olur anlarım da, hem ana hem baba nasıl aynı olabiliyor yahu.. Hiç mi bu tarz filmler izlememişler? Çocuklarını sadece paraya boğarak, sevgiden ilgiden mahrum bırakarak büyüten ailelerin sonunda aldığı derslerle ilgili bir dünya film var. Hadi kendileri akıl edemediler diyelim, hiç görmediler mi, duymadılar mı bu konularla ilgili şeyler? Okumuş tahsilli insanlar diyorsun bir de, buna da şaşırdım. İlgisiz bırakılan bir evladın dışarıda nelere sarılabileceğini bilmeleri gerekiyor. Bence sen onlardan daha olgun davran ve bir aile toplantısı yap. Buralarda, psikologlarda yada rehberliklerde çözülecek sorunlar değil bunlar. Al anneni babanı karşına, otur karşılarına. Gözlerinin içine bak ve konuş onlarla. Sizden tek istediğim beni önemsemeniz , de. Bize anlattıklarının aynısını onlara da anlat canım. Ben arkadaşlarıma gittiğimde onların aileleri benimle çok ilgileniyorlar, okul nasıl gidiyor, dersler iyi mi diye soruyorlar, dakikalarca konuşuyoruz ve beni dinliyorlar, önemsiyorlar. Arkadaşlarım geç kalacaklarını ailelerine telefonda bildirirlerken ben sizinle konuşuyor gibi rol yapıyorum, de. Evladınızın sevgisizlik yüzünden saçmasapan insanlara aşık olup yanlış yollara sapacağından dolayı hiç tedirgin olmuyor musunuz, diye sor. "Saçmalama biz sana herşeyi sunuyoruz" derlerse "Onlar hep maddiyat, ben maneviyat bekliyorum" de. En son ne zaman sarıldın anne bana? Baba sen yolda görüp sana el salladığımda kafanı çeviriyorsun, de. Dün okul çıkışı nereye gittiğimden hanginizin haberi var? Diye sor. Aklına gelen ne varsa konuş onlarla. Bu hiç hoşlarına gitmeyecek ve inkar edecekler muhtemelen. Ama eğer içlerinde azıcık insaniyet kalmışsa düşüneceklerdir. Düşünüp kendilerini toparlayabilirler. İkisinde de yaşadıkları hahata karşı büyük bir bezginlik ve mutsuzluk var diye tahmin ediyorum. Kendileri böyle mutsuzken kimseyi de mutlu edemiyorlar malesef. Sen onlarla aynen böyle konuş canım benim, kıyamam ben sana, gerçekten çok üzüldüm. Onların da böyle bir konuşmadan sonra duyarsız kalacaklarını sanmıyorum ben. Kaybedebileceğin hiç birşey yok canım, en doğrusu aynen bunu yapmak...

Genişletmek için tıkla...