ailem sürekli bana esimi cekistiriyor

Merhabalar,

evlendigim günden beri ailem sürekli esimi bana yakistirmadiklarini söyler durur. 2 yil boyunca hep susarak dinledim, annem babam yasli ve hasta diye tepki göstermedim hic,hatta bazen acaba haklilarmi diye düsündügümde oluyordu cabuk toparliyordum, ama bu is iyice cigirindan cikmaya basladi.
Esim bir kac ay önce issiz kaldi, is yerini mahkemeye verdi, dava hala sürüyor. Esime karsi iyi davraniyorlar, takma kafana oglum vs gibi teselli edici seyler söylediler. Benle yalniz kalinca espirili bir sekilde: Iste bundan sonra sen calisip ona bakacaksin herhalde, sizde gidip züürtlerle evleniyorsunuz gibi sözler söylediler. Ben üniviersiteyi yeni bitirdim, henüz calismiyorum, subatta ise basliyorum kismetse. Esim isten cikar cikmaz nerdeyse kendine part time is buldu, simdi oraya gidiyor ve diger sirketlere´de basvuru yapiyor. Yani yan gelip yatmadi evde hic. Isten cikarildiginda evde iki gün agladi, zar zor teselli ettim sonrada hemen is basvurarinda bulundu. Ama onu bile dile getirdi ablam. Iste hic üzgün degilmis, gamsizmis, insan biraz kafasina takarmis vs.

Gecen günde esim isteyken baska yerden konu acildi laf döndü dolasti bana geldi. "Sirf islerini hallettiriyorsun diye gittin zekasi senden düsük adamla evlendin, kisiligi oturmamis cocuk gibi, dügünlerde nasil oynuyor o öyle, insan biraz agir olur, adam gibi adam olur, hemen gelecegim diyor yarim saat gelmiyor, ama artik hersey icin cok gec cekeceksin artik, onu bastan görecektin vs." diye yine cekistirmeye basladilar. O gün artik dayanamadim.
Sizi soför gibi heryere götürünce iyi, git deyince gidiyor, gel deyince geliyor, her istediginizi söylenmeden yapiyor, sunu unuttuk git al, aliyor, kendi ailesinden cok sizi sevip sayiyor, bütün hayatina müdahale ediyorsunuz, babam yeri geliyor cocuk gibi azarliyor hic ses etmiyor ama ne yapsa yaranamiyor öyle degilmi anne diye sitem ettim bende.
Annem hemen ablama döndü: Al iste bunada hic bisey söylenmiyor diye sitem ediyor. Ablam anlamis olacakki basladi esimi övmeye, biz cok haksizlik ediyoruz, dört dörtlük insan ariyoruz demeye.
Bende döndüm anneme: Yok yani bana sürekli kocami cekistirmenizde bir amac olmali, bosanmami istiyorsunuz desem onuda istemiyorsunuz, cekeceksin böyle artik cok gec diyorsunuz. Eeeee ozaman burda amac nedir, hem evli kalip hemde kocamdan sogumammi? Her gelisimde beni dolduruyorsunuz, ister istemez etkileniyorum farkina bile varmiyorsunuz.

Benden böyle bir tepkiyi hic beklemiyorlardi. Sonra ablam ise gitti ben mutfaga gectim yemek hazirlamak icin, annem geldi pesimden. Gözleri dolu doluydu ve mahcuptu: Kizim cok özür dilerim ben senin kiralacagini hic düsünmedim, kirildinmi yoksa bize, annecim biz senin kocandan sogumani asla istemeyiz, soguma´da sakin haaa.
Evet kirildim bile diyemedim üzülmesin hasta olur diye, sadece tebessüm ettim. Aksama kadar bisey olmamis gibi gayet normal davranmaya calistim, sonra esim is cikisi geldi beni aldi.

Aileme cok SIk gidiyorduk, arayi biraz acmak istiyorum ama annem rahatsiz oldugu icin gitmeye´de mecbur kaliyorum yardimci olmak adina. Bundan sonra bir daha esimi cekistirceklerini sanmiyorum, ama yinede icimi dökmek istedim burda, cok zoruma gitti cünkü. Ablaminda erkek arkadasi var, erkek arkadasinin her seyini hos görüyor ediyor, benim esim onda birini bile yapmaya kalkissa yine hemen tüü kaka olurdu.

Ben de yaşadım bunların çoğunu..Eşim işten çıktı suç oldu...
Çalıştığı İş yerine bazı günler geç gidiyordu mecburen , işlerin azaldığı bir zamndı çünkü
bu sefer de işe gitmesi zor geliyor dediler...Oysa eşim keyfinden geç gitmiyordu....
Sonra tabi eşim yine işe girince anladılar haksızlık ettiğini...
Boş ver takma kafana sonuçta işsiz kalacak değil ya elbette çalışıp kazancak...O zaman da bunları söyleyenler susacak....

Benim ailemdede gelinler ve damatlar cok cekistiriliyor. Ama öyleki, kimsenin huzuru yok resmen.

Insan kendi esinin degerini bilmeli. Bence cok iyi etmissin annenle ablana cok güzel söylemisin herseyi. Bravo sana!

Benimde annem ve kizkardesim ayni seninki gibilerdi. Birde benim esim öyle dört dörtlük degil, bazi konulardada haklilardi, ama yinede zamanla fark ettimki, hakli olsalar bile, onlar söyleyince ben daha cok doldurusa geliyordum, daha cok sinirleniyordum, evde daha cok yipraniyordum, esimide yipratiyordum.
Yine herkes kendi evine gidiyordu sonucta, olan bize oluyordu.
Sonra baktim olacak gibi degil, ben esimi övmeye ve gerektiginde kayirmaya basladim.
Mesela annem akrabalar senin esine sunu dedi, bunu dedi deyince "Valla onlarinda kizlari var, büyük konusmasinlar, onlarinda damatlarini görecegiz" dedim.
Veya "hepimizin kötü huylari var, ben dört dörtlükmüyüm, onunda hatalari olabilir, ama cok iyi huylarida var." gibi laflar ettim.
Iyi birsey yaptiginda bahsettim, kötü hareketleri hakkinda sustum, evde olup biten herseyi aktarmaktan vazgectim. Ben esimin bir sinirle söylemis lafini zamanla unutuyorum ama bakiyorum ailem aradan seneler gecmis olsada hatirliyorlar.