Merhabalar anlatacak ve danışacak kimsem olmadığı için buraya birkaç şey anlatmak istedim. Siz büyüklerin fikrini almak benim için çok önemli. Uzun olduğu için özür dilerim.
18 yaşındayım ve ailemle aram çok kötü. Çünkü onların istediği gibi bir evlat değilim.
Sigaram alkolüm gecelere kadar takıldığım arkadaşlarım yok tüm gün evdeyim. Ama konuşkan olmamam, ders çalışmamam ve odamdan çıkmak istememem ailemin beni sevmemesini sağlıyor. Bu süreye kadar dışlanmışlık ve birkaç sene öncesinde biten ama çok uzun süren gördüğüm şiddet beni çok kötü bir hale getirdi.( Küçüklüğümden bu yana 16 yaşıma kadar annemden fiziksel şiddet gördüm, arada babam da dövdü) Küçüklüğümde de çok dışlandım yaşıtlarım üzerimde güç gösterisi yaptılar kendi halindeyken beni sıkıştırıp dövdüler.
Geçen senelerde çok zor zamanlar geçirdim. Lise hayatım kabus gibiydi ve beni çok yıprattı. Dışlandım insanlarla iletişim kurmakta zorlandım ve diğerleri gibi değildim. Lisemin son senesinde ailemden yardım istedim rehberlik aracılığıyla.
Rehberlik psikologa gitmemi önerdi bende bunu istiyordum fakat ailem görüşmelerde tamam dediği halde benim için hiçbirşey yapmadılar ve iyileşmek benim için bir hayal oldu.
Sorunum ne derseniz sosyal ortamlara giremiyorum insanlarla konuşurken ellerim titriyor cok heyecanlanıyorum saçma sapan cümleler kuruyorum yüksek seviyede kaygılıyım ve çok takıntılı biriyim bunu aşmaya çalışıyorum fakat olabildiği kadar..
Daha fazla böyle devam edersem takıntılarımın ilerlemesinden korkuyorum. Mesela ellerimi günde en az 30 kere yıkamak ve buna engel olamamak benim için çok üzücü.
İnsanları kendi ellerimle itiyorum ama bunu istemiyorum. Şuan aklıma gelmeyen çok şey var. Mesela bir insanla selamlaşmak bile benim için çok zor. Eminim aranızda sosyal ortamlarda çok bulunursam düzelebileceğimi söyleyen olacak fakat ne kadar denersem deneyeyim başaramıyorum. Çünkü birşeyleri yanlış yapıyorum bu yüzden psikolojik destek almak istiyorum.
Ailemle hiç anlaşamadık bugüne kadar. ablam evden kaçtı. hep şiddet gördük fiziksel en çokta psikolojik. Hakaretleriyle beni yerle bir ettiler. Çok baskıcılar evde sadece kız kıza olduğumuz teyzemin evine bile gelmek için bir sürü laf yedim eve döndüğümde bir sürü azar işiteceğim. Çok geri kafalılar. Babam doğru düzgün para da vermiyor. Annem çok kuralcı herşeyden şikayet eden çok mutsuz birisi suratı hep asık onu mutlu etsem 2 dk sonra yine aynı olan birisi. ailesine hiç zaman ayırmayıp kendini sadece dine adamış biri. Din konusunda bir şikayetim yok fakat ailesini unutmaması gerekiyor. Annem bize para vermeyip din yolunda sürekli cemaate para verir bizimde çok ihtiyacımız oluyor. Babamda bizimle hiç ilgilenmez konuşmaz. Giyinmeme dışarı çıkmama cok karışırlar dar bi tişört bile giyemem zamanında kapanmam icin cok baskı yaptılar fakat istemediğim icin kapanmadım.
Şimdi danışmak istediğim konuya gelelim. Ben Yks de iyi derece yapıp iyi bir bölüme yerleştikten sonra ailemi hayatımdan silmek istiyorum. Şuan ders çalışabilecek bir psikolojiye sahip değilim dolayısıyla önce işe girip kendi imkanlarımla psikolojik tedavi görmek ve düzelmek istiyorum. Daha sonra sınava girmek istiyorum fakat. Yks 2026ya kalırsam 2 sene mezuna bırakmış olacağım. yani 3. senemde sınava girmiş olacağım. Geç kalmış olmaktan çok korkuyorum.
Sizce ne yapmalıyım?? fikirlerinizi almak istiyorum.
18 yaşındayım ve ailemle aram çok kötü. Çünkü onların istediği gibi bir evlat değilim.
Sigaram alkolüm gecelere kadar takıldığım arkadaşlarım yok tüm gün evdeyim. Ama konuşkan olmamam, ders çalışmamam ve odamdan çıkmak istememem ailemin beni sevmemesini sağlıyor. Bu süreye kadar dışlanmışlık ve birkaç sene öncesinde biten ama çok uzun süren gördüğüm şiddet beni çok kötü bir hale getirdi.( Küçüklüğümden bu yana 16 yaşıma kadar annemden fiziksel şiddet gördüm, arada babam da dövdü) Küçüklüğümde de çok dışlandım yaşıtlarım üzerimde güç gösterisi yaptılar kendi halindeyken beni sıkıştırıp dövdüler.
Geçen senelerde çok zor zamanlar geçirdim. Lise hayatım kabus gibiydi ve beni çok yıprattı. Dışlandım insanlarla iletişim kurmakta zorlandım ve diğerleri gibi değildim. Lisemin son senesinde ailemden yardım istedim rehberlik aracılığıyla.
Rehberlik psikologa gitmemi önerdi bende bunu istiyordum fakat ailem görüşmelerde tamam dediği halde benim için hiçbirşey yapmadılar ve iyileşmek benim için bir hayal oldu.
Sorunum ne derseniz sosyal ortamlara giremiyorum insanlarla konuşurken ellerim titriyor cok heyecanlanıyorum saçma sapan cümleler kuruyorum yüksek seviyede kaygılıyım ve çok takıntılı biriyim bunu aşmaya çalışıyorum fakat olabildiği kadar..
Daha fazla böyle devam edersem takıntılarımın ilerlemesinden korkuyorum. Mesela ellerimi günde en az 30 kere yıkamak ve buna engel olamamak benim için çok üzücü.
İnsanları kendi ellerimle itiyorum ama bunu istemiyorum. Şuan aklıma gelmeyen çok şey var. Mesela bir insanla selamlaşmak bile benim için çok zor. Eminim aranızda sosyal ortamlarda çok bulunursam düzelebileceğimi söyleyen olacak fakat ne kadar denersem deneyeyim başaramıyorum. Çünkü birşeyleri yanlış yapıyorum bu yüzden psikolojik destek almak istiyorum.
Ailemle hiç anlaşamadık bugüne kadar. ablam evden kaçtı. hep şiddet gördük fiziksel en çokta psikolojik. Hakaretleriyle beni yerle bir ettiler. Çok baskıcılar evde sadece kız kıza olduğumuz teyzemin evine bile gelmek için bir sürü laf yedim eve döndüğümde bir sürü azar işiteceğim. Çok geri kafalılar. Babam doğru düzgün para da vermiyor. Annem çok kuralcı herşeyden şikayet eden çok mutsuz birisi suratı hep asık onu mutlu etsem 2 dk sonra yine aynı olan birisi. ailesine hiç zaman ayırmayıp kendini sadece dine adamış biri. Din konusunda bir şikayetim yok fakat ailesini unutmaması gerekiyor. Annem bize para vermeyip din yolunda sürekli cemaate para verir bizimde çok ihtiyacımız oluyor. Babamda bizimle hiç ilgilenmez konuşmaz. Giyinmeme dışarı çıkmama cok karışırlar dar bi tişört bile giyemem zamanında kapanmam icin cok baskı yaptılar fakat istemediğim icin kapanmadım.
Şimdi danışmak istediğim konuya gelelim. Ben Yks de iyi derece yapıp iyi bir bölüme yerleştikten sonra ailemi hayatımdan silmek istiyorum. Şuan ders çalışabilecek bir psikolojiye sahip değilim dolayısıyla önce işe girip kendi imkanlarımla psikolojik tedavi görmek ve düzelmek istiyorum. Daha sonra sınava girmek istiyorum fakat. Yks 2026ya kalırsam 2 sene mezuna bırakmış olacağım. yani 3. senemde sınava girmiş olacağım. Geç kalmış olmaktan çok korkuyorum.
Sizce ne yapmalıyım?? fikirlerinizi almak istiyorum.
burada meslektaşlarım Nasıl güzel fikirler vermişler sana. Yardımcı da olacaklarını söylüyorlar. Üniversite tercihi için destek olamam ama bir abla olarak ben de her zaman yanında olabilirim
