Merhabalar…yeni bir üyeyim çünkü artık kafamda kendi kendime tartışmaktan ve hiç bir sonuca varamamaktan ve bu durumun tüm ruh sağlığımı etkilemesinden yoruldum.
Biraz uzun olacak umarım dinleyim yorumlarınızı paylaşırsınız benimle…
4 kardeşten en küçükleriyim. Yıllar önece ben henüz küçükken k.ablam evlendi diğerleride evli (abim ve büyük ablam) babam ona yaptığı dairelerden bir tane verdi zamanında evi yok diye ama cüzi bir miktar karşılığı.neyse yıllar sonra bende evlendim durumumuzda iyiydi yani kimseye muhtaç değildik. Ben bir kaç yıllık evliyken babam vefat etti.be bütün mallar abimin üzerine devredildi .Sonrasında k.ablamlar bir ev daha aldılar ve birini kiraya verip diğerinde oturdular.o zamanlarda kendi ağzıyla aslında bu kiradan sana ve ablama vermem gerek diye düşünüyordu çünkü bize bir şey verilmemişti.ama o da oradan geçimini sağlıyordu ben böyle bir şeyi hiç düşünmemiştim bile.
Yakın bir zamanda da atamdı ve maaşı aldığı kira çok iyi he gözümde değil daha iyi olsun.bunsürede de biz dara düştük bir borcun altına girmek zorunda kaldık.
o kadar zoruma giden şeyler oldu ki aslında hem abim cephesinde hem annem hemde k.ablamla alakalı çok şaşırdım.yani abim ve k.ablam babamdan bir şeyler alabilmişken ben ve büyük ablam bir şey alamadık.yani alınacak şey var ama ama kentsel dönümün girmesi bekleniyor ne zaman yapılırsa oradan berilecek miş.her şey tamam.ama bu geçen süre için ikisininde hiç düşünmemesi hele ki bu kadar dardayken herhangi bir gönül alma yapmamaları canımı sımıyor ve haliyle eskisi gibi olamıyorum onlara karşı.sonuçta az çok demeden al kardeşim sen hakkını alana kadar bu senin demeleri gerekmez mi? Yani yarım elma gönül alma misali az çok demeden şu kiranında birazını sen al gibi bir yaklaşım gerekmezmi? Ben mi yanlışım fözümü para hırsımı bürüdü de böyle kötü düşünmeye başladım.Eşimede anlatamıyorum onlarla kötü olsun istemiyorum ama bitik bir durumdayım.görüşleriniz bir üçüncü kişinin bakış açısı çok önemli.
Biraz uzun olacak umarım dinleyim yorumlarınızı paylaşırsınız benimle…
4 kardeşten en küçükleriyim. Yıllar önece ben henüz küçükken k.ablam evlendi diğerleride evli (abim ve büyük ablam) babam ona yaptığı dairelerden bir tane verdi zamanında evi yok diye ama cüzi bir miktar karşılığı.neyse yıllar sonra bende evlendim durumumuzda iyiydi yani kimseye muhtaç değildik. Ben bir kaç yıllık evliyken babam vefat etti.be bütün mallar abimin üzerine devredildi .Sonrasında k.ablamlar bir ev daha aldılar ve birini kiraya verip diğerinde oturdular.o zamanlarda kendi ağzıyla aslında bu kiradan sana ve ablama vermem gerek diye düşünüyordu çünkü bize bir şey verilmemişti.ama o da oradan geçimini sağlıyordu ben böyle bir şeyi hiç düşünmemiştim bile.
Yakın bir zamanda da atamdı ve maaşı aldığı kira çok iyi he gözümde değil daha iyi olsun.bunsürede de biz dara düştük bir borcun altına girmek zorunda kaldık.
o kadar zoruma giden şeyler oldu ki aslında hem abim cephesinde hem annem hemde k.ablamla alakalı çok şaşırdım.yani abim ve k.ablam babamdan bir şeyler alabilmişken ben ve büyük ablam bir şey alamadık.yani alınacak şey var ama ama kentsel dönümün girmesi bekleniyor ne zaman yapılırsa oradan berilecek miş.her şey tamam.ama bu geçen süre için ikisininde hiç düşünmemesi hele ki bu kadar dardayken herhangi bir gönül alma yapmamaları canımı sımıyor ve haliyle eskisi gibi olamıyorum onlara karşı.sonuçta az çok demeden al kardeşim sen hakkını alana kadar bu senin demeleri gerekmez mi? Yani yarım elma gönül alma misali az çok demeden şu kiranında birazını sen al gibi bir yaklaşım gerekmezmi? Ben mi yanlışım fözümü para hırsımı bürüdü de böyle kötü düşünmeye başladım.Eşimede anlatamıyorum onlarla kötü olsun istemiyorum ama bitik bir durumdayım.görüşleriniz bir üçüncü kişinin bakış açısı çok önemli.
