Abim nisanlanıp ayrıldıktan sonra aile içi sorunlar yasadık. amcamlarla tartıstık ve görüsmüyoruz. Amcamın kızıyla o kadar yakındık ki yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. kız kardesim olmadığı için çok yakın hissederdim kendimi. fırsat buldukça bulusur her seyimi anlatırdım. o da aynı sekilde. ama aile sorunları bizimde aramızı açtı yani biz hiç konusmadık o olaylardan sonra ve bu aralar keske o olsaydı yazda geldi söyle yapardık böyle yapardık diye düsünüp çok üzülüyorum. en kötüsüde ikimizin su an yaptığı, paylastığı, konustuğu seylerin her sey normale döndükten sonra anlamını yitirecek olması. kendi hayatlarımıza yoğunlasıp birbirimizden uzaklasmıs iki yabancıya dönüsecek olmamız. ikimize bunu hiç yakıstıramıyorum. çünkü en yakın arkadasım kardesim ablam sırdasım her seyimdi. içimden biseyler kopuyo düsündükçe. inanın abartmıyorum o kadar bağlıydık ki onunla konusmamaya alısamıyorum. bugün kandil (hepinizin kandili mübarek olsun) netten yazdı konustuk çok mutlu oldum o da özledm dedi ama özellikle ailelerimizin duymamasını söyledik. sadece gizli gizli telefondan netten falan konusabileceğiz. o kadar çok koyuyor ki böyle olması. en masum ikimizdik bu olayda ama en çok zarar gören de biz olduk. artık onunla sadece böyle gizli saklı kısıtlı görüsebilmek beni çok üzüyor. sürekli ağlamak geliyor içimden. aile içi bir olay olduğu için herkeslede paylasamıyorum. o yüzden buraya yazmak geldi içimden. içimi dökmek istedim. çünkü kaç aydır hatırlamamya çalısmaktan çok kötü oldum artık 
