- 18 Temmuz 2022
- 3.609
- 47
- 53
Niye bu kadar kaba olmak zorundasınızSizi hangi kurum öğretmen yaptı, söyleyin de o kurumla bağımız varsa keselim.
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Niye bu kadar kaba olmak zorundasınızSizi hangi kurum öğretmen yaptı, söyleyin de o kurumla bağımız varsa keselim.
Ben kimya ve biyoloji öğretmeniyimSizi hangi kurum öğretmen yaptı, söyleyin de o kurumla bağımız varsa keselim.
Niye beni anlamak istemiyorsunuz tamam bir daha o lafı kullanmam çocuklar içinBanlanmazsin neden banlancaksin asil bunun banlanmasi lazim surda ansiyetem yükseldi kadinin yazdiklarindan
Sizin gözünüzde ben kötü biriyim değil miİnsan bu kadar aymaz olamaz. Aptalmış gibi davranıyorsunuz neden?
Kötü biri değilsin, çaresiz bir kadınsın. Ama berbat bir annesin. Lütfen düşün sen kızının oğlunun yerinde olsan böyle bir dünyaya doğmak ister miydin? Ben asla istemezdim. Belki de ruhları su an onları gözünden sakinacak bir anne babanin çocuğu olarak dogacakti, sanslarina bu akıl hastanesi düştü.Sizin gözünüzde ben kötü biriyim değil mi
Bu da tabii ki doğru değil. Abla kardeş olmaları neyi değiştirir ki? Ayrı ayrı yıkamak zor mu geliyor?ben çocukların ikisini de banyoda küveti dolduruyorum yıkıyorum.ne düşünüyorsunuz bu da mı doğru değil
Sen o kafanı duvardan duvara çak belki aklın yerine gelir artık diyecem de demiyorum.Herkse Selam!ben birazda kendi çocuklarımdan yazmak isterdim dert dediğin 1 olur 2 olur ben harbiden bıktım artık herşeyden .kızım 5 yaşında,6 olacak haziranda,oğlum 3 yaşında,4 olacak haziranda.bu kız artık 3 yıl olacak kreşe gider,ilk yıl kötü geçmedi,sonraki 2 yıl bana çektirdi hem de ne çektirdi.3aile Moskova’da aynı evde apartman evinde yaşıyoruz.kızımın iki tane öğretmeni var,birini sever,öbürünü sevmez.nezaman ki sevmediği oluyor orda,(oğlan da tıpkı kız gibi olmuş her sabah ağlar).Nilüfer’in dramı başlıyor.bu sabahtan yazmak istiyorum
Sabah uyandım oğlanı ilk giyindirdim sabahları pek uyanamıyorum namaz da kılamıyorum kaç zamandır geceleri 3de yattığım için.oğlan başladı ağlamağa,sakız istiyorum,çay istiyorum,sakız verdim beğenmedi babası olacak herif bir kere adama yardımetmez,hep beni yargılar,sen yapmışsın çocukları böyle der.bana eşek mal dedi,ben de sana gösteririm kimmiş eşek nihayetinde babaannesi geldi oğlanı götürdü giydirdi.sonra bunu yapmasaydım olmazdı asansörde bir çaktım oğlana beni sinirlendirdiği için.kreşe gittik kızın sevmediği öğretmendi orda,başladık da ...kız girmiyor “anne bana el sallarmısın diyorum sallarım,diyor yalan söylemiyorsun değil mi?”tam 50 kere gitti döndü sinirlendim ona da bir çaktım,sonunda bakıcı kadın gelip aldı onu benden kız da ağlıyor.neyse gittim oğlanı götürdüm o da aynı şey ağlıyordu onun hocası bana gidin biz hallederiz dedi ve gittim giderken kızın hala beni beklediğini(pencere önünde)ve ağladığını gördüm.ya biri bana söyler mi ne yapayım ben bıktım artık
Onları seviyorsanız psikolojik destek almayı kabul etmelisinizSiz benim onları sevmediğimi mi düşünüyorsunuz
Bütün gün evde yoklar zaten yatılı ver de tam olsun bari. Kısıtlı zamanda da sabredemiyorsun yazık.Sabah 9dan akşam 18:30 kadar kreşte oluyorlar ama ne yapayım sinirleniyorum biliyorum ki çocuk ağlayınca gelirler üstüme,kv,koca denilen herif,kalkıp bana yardım edeceğine beni kınamaz
Çocuklarının hep senin yüzünden ağladığını göremeyecek kadar mı kör veya cahilsin? Niye ağlıyor? Çünkü sana güvenmiyor. Çünkü sen geleceğim desen de çocuk ya gelip beni almazsa diye korkuyor. Çünkü çocuğuna güven veremeyen, sinirlenince vuran, düzgün iletişim kuramayan bir annesin. Çocuğun dünyayla güvenli ilişki kurması için muhtaç olduğu tek varlık anası babası, babası anasını dövüyor, anası çocuğunu dövüyor. En kötüsü evlatlarına tıpkı seninki gibi bir hayat hazırlıyorsun! Kızın da ileride elin herifinden dayak yerse oturacak aşağı, diyecek ki “olması gereken bu, babam da anamı döverdi, anam da beni döverdi, beni anam bile dövmüş elin adamı mı dövmeyecek?”Sen düşünüyorsunki ben onları sevmiyorum?!sadece niye kız hep ağlar?!3 yıldır kreşe gidiyor,kimse ağlamıyor,o gidiyor onun ardınca kaç tane çocuk geliyor giriyor sınıfa,bu girmiyor bana dokunuyor bu hareketler sanki ilk günmüş gibi ağlıyor,birininyüzünden diğer çocuk hep gecikir ,bakıcı kadın da sinirle aldı kızı benden “yeter artık konser verdin”deyip götürdü onu
Korunsaydın keşkeEvet benim psikolojim çoktan berbat.siz benim neler yaşadıklarımı bilmiyorsunuz tabi.20 yaşta evlendim geldim evlerine ilk kavgaları (uzun sürdü ama)niye bize “anne baba”demiyorsun ,neyse ilk hamileliğim stres sinirle geçti hep şimdi kavga çıkar sonra çıkarırlar diye düşündüm,sonra 2 iç hamileliğim felaket geçti anneme babama sövmeler ölüm dilemek,telefonu elimden almak(telefonsuz yaşamak)haftada 1 kez anne babayla bizim telefonla konuşmak bizim yanımızda,bir keresinde doğuma hafta kalmış kv eltime “onun inşaAllah cenazesi çıkar o doğumhaneden”dediğini duydum.psikoloji mi bu a dayanır
Çocuğun çocuk olması gerekir. Çocuğun çocukluk yapması normaldir. Sizin sabrınızı zorladığı noktada “şiddet” uygulamanın hiçbir yararı yok. Aksine onların ruhunu zedeler, (ki bence tokat dışında çocuğa kendini yük gibi hissettirmek öflemek püflemek bile bir tür psikolojik şiddettir.) ömürleri boyunca hayatın kendilerine nasıl davranacağını ebeveynlerinin kendilerine nasıl davrandıkları üzerinden öğrenir çocuklar. Özellikle de anneleri. “bir çaktım ifadesi” çok üzücü.. size çocuğun derdi saçma ve küçük de gelse çocuğun dünyasında o küçük şey gayet büyük olabilir . Ki ortada gerçekten sorun varsa bunları çözmek için çocuklarınızla profesyonel yardım almanızı tavsiye ederim. Çocuklarla iletişim vs alanında. Öfke kontrol mekanizmanızı geliştirmeniz, sinriinizi asla masum ve size mecbur bir çocuktan çıkarmamanız için de ayrıca yardım alın bence. Anne olmak zor olabilir çok yüce bir sabır gerektirebilir ama ben ve benim gibi anne olabilmek için dua eden bu duyguya kavuşabilmek için herşeyi yapabilecek binlerce insan var. Kıymetini bilin, şükredin. Zor ama dünyadaki en kutsal bağ anne çocuk bağıHerkse Selam!ben birazda kendi çocuklarımdan yazmak isterdim dert dediğin 1 olur 2 olur ben harbiden bıktım artık herşeyden .kızım 5 yaşında,6 olacak haziranda,oğlum 3 yaşında,4 olacak haziranda.bu kız artık 3 yıl olacak kreşe gider,ilk yıl kötü geçmedi,sonraki 2 yıl bana çektirdi hem de ne çektirdi.3aile Moskova’da aynı evde apartman evinde yaşıyoruz.kızımın iki tane öğretmeni var,birini sever,öbürünü sevmez.nezaman ki sevmediği oluyor orda,(oğlan da tıpkı kız gibi olmuş her sabah ağlar).Nilüfer’in dramı başlıyor.bu sabahtan yazmak istiyorum
Sabah uyandım oğlanı ilk giyindirdim sabahları pek uyanamıyorum namaz da kılamıyorum kaç zamandır geceleri 3de yattığım için.oğlan başladı ağlamağa,sakız istiyorum,çay istiyorum,sakız verdim beğenmedi babası olacak herif bir kere adama yardımetmez,hep beni yargılar,sen yapmışsın çocukları böyle der.bana eşek mal dedi,ben de sana gösteririm kimmiş eşek nihayetinde babaannesi geldi oğlanı götürdü giydirdi.sonra bunu yapmasaydım olmazdı asansörde bir çaktım oğlana beni sinirlendirdiği için.kreşe gittik kızın sevmediği öğretmendi orda,başladık da ...kız girmiyor “anne bana el sallarmısın diyorum sallarım,diyor yalan söylemiyorsun değil mi?”tam 50 kere gitti döndü sinirlendim ona da bir çaktım,sonunda bakıcı kadın gelip aldı onu benden kız da ağlıyor.neyse gittim oğlanı götürdüm o da aynı şey ağlıyordu onun hocası bana gidin biz hallederiz dedi ve gittim giderken kızın hala beni beklediğini(pencere önünde)ve ağladığını gördüm.ya biri bana söyler mi ne yapayım ben bıktım artık
Bıraktım gerçekten yani şöyle söyleyeyim hafifçe vuruyorum ama sinirle değil “bir daha yapma”diyeKalbim acıdı bu konuya. Allah çocuklarının yardımcısı olsun. Umarım dediğin gibi bırakmışsındır ama hiç inanmadım.