• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ağlayan çocuklar

Sizin gözünüzde ben kötü biriyim değil mi
Kötü biri değilsin, çaresiz bir kadınsın. Ama berbat bir annesin. Lütfen düşün sen kızının oğlunun yerinde olsan böyle bir dünyaya doğmak ister miydin? Ben asla istemezdim. Belki de ruhları su an onları gözünden sakinacak bir anne babanin çocuğu olarak dogacakti, sanslarina bu akıl hastanesi düştü.
ben çocukların ikisini de banyoda küveti dolduruyorum yıkıyorum.ne düşünüyorsunuz bu da mı doğru değil
Bu da tabii ki doğru değil. Abla kardeş olmaları neyi değiştirir ki? Ayrı ayrı yıkamak zor mu geliyor?
Küveti doldurup keyif yapmak isterseniz herkes giyinsin şortunu, alın oyuncakları,köpük yapıp eğlenin. Ama çocukları soyup beraber yıkamak çok yanlış.
Ya siz nasıl bir yerde büyüdüğünüz ama benim yaşadığım yerde anne on aylik çocuğunun altını misafirlerin,ailesinin yanında değiştirmek istese biz ona kızıyoruz 'cocugun mahremine saygı goster' diye, odada alt değiştittiriyoruz.
Dünyada mahremiyet diye bir şey var. Sınırlarını korumak diye bir şey var.
İnan öyle büyük kötülük yapıyorsun ki istismara çok açık çocukların. Yarın aynı evde yasayan amcasi- dedesi 'oyun yapıyorum' diye minciklasa cocuklarin bunun kötü bir şey olduğunu bilmez, çünkü mahremiyet duygulari yok.
Sapığın teki şeyini açsa karsilarinda sallasa güler geçerler çünkü mahremiyet duygulari yok. Ya da ergenliğin başında bir çakalla beraber olsalar onları 'seni seviyorum bu yüzden benimle yatmalisin'a ikna etmeleri çok çok daha kolay. Dayak yediği, aldatildigi adamdan ayrılmamalari, köpek çeken insanların pesinde kosmalari...
Sen sanıyor musun çocukların evin kötü olduğunu bilip kendilerine cekiduzen verecekler,daha güzel bir hayat yaşayacaklar.
İnsallah oyle olur ama bu düşük bir ihtimal. Çünkü bu eve dogmuslar. Başka bir hayatın ne olduğunu bilmiyorlar. Herkes evinin içinde alisik olduğu durumları konfor alanı sayar. Senin çocuklarının konfor alanı kaos. O yüzden güzel ortamlara da gitseler beyinleri konfor alanı arayacak,yine onlara kaosu yaşatacak insanlara meyledecekler
Bunu ben demiyorum, psikologlar diyor.
Ama dünyadan ve kendinden o kadar bihabersin ki yarın çocukların kötü bir hayat yaşadığında; benim ne suçum var ben onlar yuvasız kalmasın diye her şeye katlandım diyeceksin
 
Ay bakmaz olsaydım konuya😑
Kadın, asla doğru bir davranışta bulunmamaya yemin etmiş gibi😑😑
 
Herkse Selam!ben birazda kendi çocuklarımdan yazmak isterdim dert dediğin 1 olur 2 olur ben harbiden bıktım artık herşeyden .kızım 5 yaşında,6 olacak haziranda,oğlum 3 yaşında,4 olacak haziranda.bu kız artık 3 yıl olacak kreşe gider,ilk yıl kötü geçmedi,sonraki 2 yıl bana çektirdi hem de ne çektirdi.3aile Moskova’da aynı evde apartman evinde yaşıyoruz.kızımın iki tane öğretmeni var,birini sever,öbürünü sevmez.nezaman ki sevmediği oluyor orda,(oğlan da tıpkı kız gibi olmuş her sabah ağlar).Nilüfer’in dramı başlıyor.bu sabahtan yazmak istiyorum
Sabah uyandım oğlanı ilk giyindirdim sabahları pek uyanamıyorum namaz da kılamıyorum kaç zamandır geceleri 3de yattığım için.oğlan başladı ağlamağa,sakız istiyorum,çay istiyorum,sakız verdim beğenmedi babası olacak herif bir kere adama yardımetmez,hep beni yargılar,sen yapmışsın çocukları böyle der.bana eşek mal dedi,ben de sana gösteririm kimmiş eşek nihayetinde babaannesi geldi oğlanı götürdü giydirdi.sonra bunu yapmasaydım olmazdı asansörde bir çaktım oğlana beni sinirlendirdiği için.kreşe gittik kızın sevmediği öğretmendi orda,başladık da ...kız girmiyor “anne bana el sallarmısın diyorum sallarım,diyor yalan söylemiyorsun değil mi?”tam 50 kere gitti döndü sinirlendim ona da bir çaktım,sonunda bakıcı kadın gelip aldı onu benden kız da ağlıyor.neyse gittim oğlanı götürdüm o da aynı şey ağlıyordu onun hocası bana gidin biz hallederiz dedi ve gittim giderken kızın hala beni beklediğini(pencere önünde)ve ağladığını gördüm.ya biri bana söyler mi ne yapayım ben bıktım artık
Sen o kafanı duvardan duvara çak belki aklın yerine gelir artık diyecem de demiyorum.
 
Sabah 9dan akşam 18:30 kadar kreşte oluyorlar ama ne yapayım sinirleniyorum biliyorum ki çocuk ağlayınca gelirler üstüme,kv,koca denilen herif,kalkıp bana yardım edeceğine beni kınamaz
Bütün gün evde yoklar zaten yatılı ver de tam olsun bari. Kısıtlı zamanda da sabredemiyorsun yazık.
 
Sen düşünüyorsunki ben onları sevmiyorum?!sadece niye kız hep ağlar?!3 yıldır kreşe gidiyor,kimse ağlamıyor,o gidiyor onun ardınca kaç tane çocuk geliyor giriyor sınıfa,bu girmiyor bana dokunuyor bu hareketler sanki ilk günmüş gibi ağlıyor,birininyüzünden diğer çocuk hep gecikir ,bakıcı kadın da sinirle aldı kızı benden “yeter artık konser verdin”deyip götürdü onu
Çocuklarının hep senin yüzünden ağladığını göremeyecek kadar mı kör veya cahilsin? Niye ağlıyor? Çünkü sana güvenmiyor. Çünkü sen geleceğim desen de çocuk ya gelip beni almazsa diye korkuyor. Çünkü çocuğuna güven veremeyen, sinirlenince vuran, düzgün iletişim kuramayan bir annesin. Çocuğun dünyayla güvenli ilişki kurması için muhtaç olduğu tek varlık anası babası, babası anasını dövüyor, anası çocuğunu dövüyor. En kötüsü evlatlarına tıpkı seninki gibi bir hayat hazırlıyorsun! Kızın da ileride elin herifinden dayak yerse oturacak aşağı, diyecek ki “olması gereken bu, babam da anamı döverdi, anam da beni döverdi, beni anam bile dövmüş elin adamı mı dövmeyecek?”
Sonra diyeceksin ki çocuğumun kaderi de bana çekmiş. Onun kaderini sen yaratıyorsun
 
Evet siddete karsiyim ama cocugunu doven bi anneyi, kocasi dovunce uzulemiyorum malesef.
Sen kocaman kadinsin dovulmenin acisini biliyorsun.
O minik yavrular ne yapsin.
Evet sen kotu birisin nilufer.
 
Ay daha neler de varmis. Ayni kuvette banyo yapar mi 6 ve 3 yasindaki cocuklar. Sen nasil bir annesin?
 
Cocuklarin yaninda iliskiye giriyorsunuz, cocuklsr birbirinin ozel bolgelerine bakiyorlar. Ne bicim bir ailesiniz siz ya? Git terket o ortami.
 
Evet benim psikolojim çoktan berbat.siz benim neler yaşadıklarımı bilmiyorsunuz tabi.20 yaşta evlendim geldim evlerine ilk kavgaları (uzun sürdü ama)niye bize “anne baba”demiyorsun ,neyse ilk hamileliğim stres sinirle geçti hep şimdi kavga çıkar sonra çıkarırlar diye düşündüm,sonra 2 iç hamileliğim felaket geçti anneme babama sövmeler ölüm dilemek,telefonu elimden almak(telefonsuz yaşamak)haftada 1 kez anne babayla bizim telefonla konuşmak bizim yanımızda,bir keresinde doğuma hafta kalmış kv eltime “onun inşaAllah cenazesi çıkar o doğumhaneden”dediğini duydum.psikoloji mi bu a dayanır
Korunsaydın keşke
 
Herkse Selam!ben birazda kendi çocuklarımdan yazmak isterdim dert dediğin 1 olur 2 olur ben harbiden bıktım artık herşeyden .kızım 5 yaşında,6 olacak haziranda,oğlum 3 yaşında,4 olacak haziranda.bu kız artık 3 yıl olacak kreşe gider,ilk yıl kötü geçmedi,sonraki 2 yıl bana çektirdi hem de ne çektirdi.3aile Moskova’da aynı evde apartman evinde yaşıyoruz.kızımın iki tane öğretmeni var,birini sever,öbürünü sevmez.nezaman ki sevmediği oluyor orda,(oğlan da tıpkı kız gibi olmuş her sabah ağlar).Nilüfer’in dramı başlıyor.bu sabahtan yazmak istiyorum
Sabah uyandım oğlanı ilk giyindirdim sabahları pek uyanamıyorum namaz da kılamıyorum kaç zamandır geceleri 3de yattığım için.oğlan başladı ağlamağa,sakız istiyorum,çay istiyorum,sakız verdim beğenmedi babası olacak herif bir kere adama yardımetmez,hep beni yargılar,sen yapmışsın çocukları böyle der.bana eşek mal dedi,ben de sana gösteririm kimmiş eşek nihayetinde babaannesi geldi oğlanı götürdü giydirdi.sonra bunu yapmasaydım olmazdı asansörde bir çaktım oğlana beni sinirlendirdiği için.kreşe gittik kızın sevmediği öğretmendi orda,başladık da ...kız girmiyor “anne bana el sallarmısın diyorum sallarım,diyor yalan söylemiyorsun değil mi?”tam 50 kere gitti döndü sinirlendim ona da bir çaktım,sonunda bakıcı kadın gelip aldı onu benden kız da ağlıyor.neyse gittim oğlanı götürdüm o da aynı şey ağlıyordu onun hocası bana gidin biz hallederiz dedi ve gittim giderken kızın hala beni beklediğini(pencere önünde)ve ağladığını gördüm.ya biri bana söyler mi ne yapayım ben bıktım artık
Çocuğun çocuk olması gerekir. Çocuğun çocukluk yapması normaldir. Sizin sabrınızı zorladığı noktada “şiddet” uygulamanın hiçbir yararı yok. Aksine onların ruhunu zedeler, (ki bence tokat dışında çocuğa kendini yük gibi hissettirmek öflemek püflemek bile bir tür psikolojik şiddettir.) ömürleri boyunca hayatın kendilerine nasıl davranacağını ebeveynlerinin kendilerine nasıl davrandıkları üzerinden öğrenir çocuklar. Özellikle de anneleri. “bir çaktım ifadesi” çok üzücü.. size çocuğun derdi saçma ve küçük de gelse çocuğun dünyasında o küçük şey gayet büyük olabilir . Ki ortada gerçekten sorun varsa bunları çözmek için çocuklarınızla profesyonel yardım almanızı tavsiye ederim. Çocuklarla iletişim vs alanında. Öfke kontrol mekanizmanızı geliştirmeniz, sinriinizi asla masum ve size mecbur bir çocuktan çıkarmamanız için de ayrıca yardım alın bence. Anne olmak zor olabilir çok yüce bir sabır gerektirebilir ama ben ve benim gibi anne olabilmek için dua eden bu duyguya kavuşabilmek için herşeyi yapabilecek binlerce insan var. Kıymetini bilin, şükredin. Zor ama dünyadaki en kutsal bağ anne çocuk bağı
 
Hepinize çok teşekkür ederim sayenizde artık çocuklarımı dövmüyorum ve dövmelerine de izin vermiyorum
 
Kalbim acıdı bu konuya. Allah çocuklarının yardımcısı olsun. Umarım dediğin gibi bırakmışsındır ama hiç inanmadım.
 
Kalbim acıdı bu konuya. Allah çocuklarının yardımcısı olsun. Umarım dediğin gibi bırakmışsındır ama hiç inanmadım.
Bıraktım gerçekten yani şöyle söyleyeyim hafifçe vuruyorum ama sinirle değil “bir daha yapma”diye
 
Back