Can yakan canının yanacagi günü beklesin demiş peygamber efendimizŞimdi ayağım çok daha iyi 19 yaşına kadar ben hiç yuruyemedim tam olarak malesef hem fiziksel acı çektim hemde her yerde yürüyüşumun taklidini yapıp güldü insanlar
Hmmİyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Tatlım sen savaşı kazanmışsın haberin yok. O seninle alay edenlerin hepsi kapına gelip senden şifa dilenecek, nolur şu dişimi hallet ağrısından duramıyorum diyecek. Ben sen olsam "yakın akrabamı tedavi edemem etik değil başka dişçiye gidin" derim.Savaşacak gücüm kalmadı
Abinlerin yaptıkları ve lise döneminde yaşatılanların tek manası uzanılamayan ciğer ile kedi arasındaki ilişki, hayatta kimsenin bir garantisi yok. Bu şartlarda elde edilenler daha kıymetli o yüzden kendinin ve sahip olduklarının değerini bilerek nefes almalısın. Bunlar senin değil bunları yaşatanların basiretsizliği. Sakın boşluğa düşme hata yapmanı asla istemem canım KARDEŞİM.İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Bu düşünceler sadece sende yok önce bunun farkında ol. Şuan yaşadığın boşluk hissi çok insanî bir durum. Asıl bunları yaşayıp böyle hissetmeseydin sorun vardı.İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Teşekkür ederim ama okuduğum bölümü de küçümseyici konuşuyorlar işte tıp doktoru olmak daha iyi dış hekimliği milletin ağız kokusu vs diyorlarTatlım sen savaşı kazanmışsın haberin yok. O seninle alay edenlerin hepsi kapına gelip senden şifa dilenecek, nolur şu dişimi hallet ağrısından duramıyorum diyecek. Ben sen olsam "yakın akrabamı tedavi edemem etik değil başka dişçiye gidin" derim.
Çok teşekkür ederimBu düşünceler sadece sende yok önce bunun farkında ol. Şuan yaşadığın boşluk hissi çok insanî bir durum. Asıl bunları yaşayıp böyle hissetmeseydin sorun vardı.
İlk olarak anladığım kadarıyla şuan çok güzel bir fırsatın var hayatında. İçinde bulunduğun durum ne olursa olsun dünya kimse için yavaşlamıyor ya da durup bi dinlen demiyor. Bu yüzden sevgili dostum hayatında seninle olması gerektiği gibi konuşabilecek birinin varlığının şuan olmadığını varsayıyorum. Bu bir problem mi? Bu geldiğin noktaya bakacak olursak evet çünkü seni boşluğa itmiş ama ne şanslısın ki bu içinde bulunduğun durumun farkındalığı sayesinde serzenişte bulunabiliyorsun. O yüzden yalnız değilsin. Bu sitedeki herkes gibi sende bizimlesinBu dönemini de emin ol atlatacaksın. Benim de dahil bu şekilde zamanlar hep oluyor ve olacak bunu bizim kendimizi esir almamıza müsaade etmemeliyiz. Lütfen mutluluğu insan ilişkilerinde arama öncellikle Allah belkide sana sıkıntı veriyor ki ona dön onu hatırla diye. Lütfen duha suresinin Türkçe mealini dinle ve instagramdan esad.taaha adlı düşünürü takip edip izle... İnan şuandaki ümitsizliğinin aslında ne kadar insanî ne kadar normal olduğunu gör ve kendine şefkat vererek aklının önüne geçmesine müsade et Bende buradayım her zaman yazabilirsin
Senin yarın kadarını başaramamış insanları kaale almaTeşekkür ederim ama okuduğum bölümü de küçümseyici konuşuyorlar işte tıp doktoru olmak daha iyi dış hekimliği milletin ağız kokusu vs diyorlar
Ama hiç pes etmemiş kendi hayatını en iyi şekilde kurmak adına çabalamışsın. Çok güzel bir bölümün var. Allah'ın izniyle de hayırlısıyla mesleğine sahip olursun. Onların sana yaşattığını sen kendi ailene yaşatmamak için kendine söz vermelisin. Bazı aileler sadece kavram olarak varlar. Ben de annem dışında hiç sevilmeden dışlanarak büyüdüm. Evet travma olarak etkisi büyük. Özgüvenin yerle bir oluyor, gereksiz bir duygusallık içerisinde oluyorsun, korkak büyüyorsun. Ama zamanla insan bunları da aşıyor. Ben zamanında mesafemi koydum daha huzurluyum. Kan bağı her zaman aile olmak için yeterli olmuyor. Bence en zor dönemleri atlatmışsın. Güçlü bir kadınsın ailende olsa kendini ezdirme hiçbir zaman :)İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Hayır kaldı kendin için artık güzel bir yaşam için çabala.aileni senle dalga geçenleri geride birak.beyninden at sil önüne bak.son sınıfa gelmişsinmeslegini eline al ve hayatına yöne ver.ilerde emin ol senle evlenmek için sıraya görecekler buna emin ol guclusin kariyerlisin.Savaşacak gücüm kalmadı
Teşekkür ederim.5 ay sonra mezun oluyorum bir sueu hayalim vardı şimdi benden geçmiş gibi geliyorO yaşlarda hayat insana çok ağır, gelecek de çok belirsiz geliyor. Az durun bekleyin, dişinizi sıkın. 27-28 yaşlarınıza geldiğinizde, tamamen kendi başınıza ayakta durduğunuzda, istemediğiniz herkesi hayatınızdan çıkarıp en sevdiklerinizle yolunuza devam ettiğinizde diyeceksiniz ki "iyi ki yaşıyorum"
Eğer ayağında o sorun olmasaydı bu pis kalpliler yine bi bahane bulur sana kötü davranırlardı. Sakın kendini onların gözüyle göreyim deme, eksik zayıf hissetme. Ne zor şartlarda büyüyüp okuyup harika bi okul kazanmışsın kendi emeğinle kendi çabanla, kimseye minnet borcun yok, olmayacak. Şu an canın yanıyor ama bu günler geçecek zırh giyinmiş gibi olacaksın sana böyle davranan kimseyi umursamayacaksın inan.İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Evet ben çok safim hemen manipüle edilebilirim .Annem babam abim ablamdan nefret ediyorum zaten en büyük zararı onlar verdi bana burada yazmadigim o kadar çok şey var ki ama bazen merhamet ediyorum onlara duygu karmaşası yaşıyorumMeslek hayatına atıldıktan 1 sene sonra bile düşünceleriniz değişmiş olacak bence.
Maddi ferahlığa kavuşur kavuşmaz terapilere devam edin, üstünü kapatmayın.
Maddi özgürlük, bambaşka bir çevre getirecek eminim.
Aileyle araya çok ciddi mesafe koyardım ben olsam.
Kolay manipüle edilecek gibi bir izleniminiz var ama yapmayın lütfen.
Size bunları yaşatan anne, baba, kardeş hiç tanımadığınız yoldan geçen yabancıdan daha farksız olmalı.
Dişleri ağrıyıp sana koştuklarında ayyy milletin ağız kokusunu çekemiycem dersin sen deTeşekkür ederim ama okuduğum bölümü de küçümseyici konuşuyorlar işte tıp doktoru olmak daha iyi dış hekimliği milletin ağız kokusu vs diyorlar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?