Ağır İmtihanlar

dipsiz kuyu .!.:

O kadar güçlü birisin ki insanların yıllarca calisipta kazanamadığı bir bölüm okuyorsun yaşadıkların kolay değil ama kimin ki kolay ki herkes kapalı kutu içini açsan neler var önce bir psikoloğa git çok faydasını göreceksin daha 23 yaşındasın yolun çok uzun önündeki koca hayatı geçmişinde yaşadıklarına üzülerek heba etme okulun bitsin işini eline al ekonomik özgürlüğün olsun sana iyi gelmiyorsa gerekirse ailenle görüşme Allah yolunu açık etsin

Genişletmek için tıkla...

esracaheleyan .!.:

Emdr terapisi nedir, psikologlar mi yapıyor
Çok yerde duyuyorum ama nasıl guvenebilecegimiz bir yer buluruz

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .

Genişletmek için tıkla...

askitotomsu .!.:

Yirmiden önce birilerine bağımlı yaşıyoruz. Kimi aileler insanın canına okuyor. Yirmili yaşlar para kazanmaya başlayıp rahat edeceğimiz dönemler oluyor. Ama bu dönemde çok toy olduğumuz için sürekli kullanılıyor, hayal kırıklığı yaşıyor ve sonunda öğreniyoruz. Otuzlarda kendimizi bulmaya başlıyor, ezdirmiyoruz falan. Kırklar artık olgunlaşma çağı gibi. Yani okulu bitirin hemen çalışmaya başlayın. Hayatın eksik bıraktıklarına değil, verdiklerine odaklanın ve şöyle deyin: "bana sunulan imkanlarla, hem kendi hayatimi nasıl daha güzel ve kaliteli yaparım? Hem de diğer insanların hayatına nasıl güzel dokunuşlarda bulunurum?"
Mesela işiniz ve geliriniz iyi olacak. Sosyalleseceginiz ve kaliteli insanlar taniyacaginiz aktivitelere katilirsiniz. Yardım organizasyonları size çok iyi gelir. Sağlık sorunu olan, bedensel rahatsızlığı olan insanlara destek olursunuz. İyilik yapmak, birinin sıkıntısini hafifletmek size çok büyük huzur ve rahatlama verecektir.
Aile bireyleri size bu kadar kötü muamele yapiyorsa iletişimi en aza indirin. Böyle çirkin konuşma yapacakları bir muhabbete girmeyin. Sakat köpek ne demek? Aşağılık insanlar

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

Çok çok teşekkür ederim yorumunuz için sakat köpek en hafifi diyebilirim daha rezil cümleler de ediyorlar bana .Ben çok incindim her konuda hayatta çok çok üzüldüm dediğiniz gibi hayatın verdiklerine odaklanmak daha iyi gelecektir

Genişletmek için tıkla...

lightgiver .!.:

Ne güzel meslegın var. Şimdi nasıl ayagın. Kaç kadın evınde neler yaşıyor ve mesleklerı yok. Hepımızın travmaları var yalnız deılsın. Ama yaşamak zorundayız. Okulunu bıtır ve ayrı eve çık. Sonra kendını sev

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

Şimdi ayağım çok daha iyi 19 yaşına kadar ben hiç yuruyemedim tam olarak malesef hem fiziksel acı çektim hemde her yerde yürüyüşumun taklidini yapıp güldü insanlar

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .

Genişletmek için tıkla...

Triande .!.:

Çok çok önemli birşeyi gözden kaçırıyorsunuz. Çocukluk travmaları olan bir çok kişi, veya yaşadıklarınızınyalayan bir çok kişi hata üstüne hata yaparak hayatını mahvetmiş oluyor. Ama Siz bir çok kişinin ah keşke diyeceği bir bölüme girmeyi başarmış ve hayatınız için en önemli konusu sayılabilecek ariyer komusunu en doğru şekilde halletmişsiniz. Bu sizi çok güçlü yapacak,, kendinize yetecek ve kimseye eyvallahı olmadan yaşayabilecek biri yapacak sizi. Allahın, izniyle kimseye muhtaç olmadan, ne yapmak, nerede yaşamak, nasıl yaşamak isterseniz yapma şansınız olacak. Sizi üzen insanları çekmek zorunda değilsiniz. Demek ki, zeki, doğeu düşünen, ayakları aslında yere sağlam basan biri olmuşsunuz onca şeyin içinde. Bunu başarmak bile zor ve çok önemlidir. Ayrıca
İnsanların bize söyledikleri herhangi bir şey bizi öyle yapmıyorki. Ama sevdiklerimizden kötü sözler duymak elbette çok yaralayıcı. Ben artık yok saymayı öğrenip leni hayatıma odakşanatak çok, hafifledim mesela. Bir de zorbalığa uğramak için, bir eksikliğimiz farklılığımız olmasına da gerek yok malesef. Yapmak isteyen bir bahane buluyor. Size kötü davrananlara vereceğiniz en iyi cevap, ve en büyük ceza, güçlü durmak, hayatınoza odakşanmak, hayatınızı doya doya mutşu yaşamak. İnanın kötülük düşüneni dövseniz bu kadar acıtmaz. Derim bir nefes alıp, size ait olan herşeyi sevin ve güçlü bir şekilde ayağa kalkıp yaşayın doya doya. Sizi çok takdir ettim. Daha da güzel olacak eminim hayatınız. Yaşayın doya doya hayatın tekrarı yok

Genişletmek için tıkla...

byebyeblackbird .!.:

Çocukluk ilk gençlik yılları zaten en güzel yıllar olmuyor çoğu kişi için. O yıllarda hiçbir şey senin elinde değil, hep birilerine muhtaçsın, birseyleri değiştirme gücün yok. Nasıl bir ortama doğduysan o şartlarda yaşıyorsun. Bence 25 30'dan sonrası güzel. Kendi ekonomik özgürlüğün olacak, istediğin şehre gidip kendine hayat kurabilirsin, eskiden yaşadıkları için terapi alıp kendini iyileştirme yoluna gidebilirsin.
Konu sahibi daha yolun başındasın, sorunlu ailen, kötü yetiştirilmiş okul arkadaşların yüzünden hayata küsme sakın.

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .

Genişletmek için tıkla...

hayattmavisi .!.:

İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .

Genişletmek için tıkla...