O kadar doluyum ki konuşamadıklarımla… hep onlara ceza vermek mahvetmek onu da böyle yapmak ıstıyorum , beynımde ki düşünceler haksızlıklar benı ıntıhara yöneltiyor ama hep duruyorum oğlum için .baban tipik yobaz annen tipik yobazın baskılarından kaçmak için gerizekalılaşmış duyarsız kadın. gülse birsel in aile arasındaki gülümser karakteri gibi mala bağlamış.
ama sana çok kızdım. canıma kıyıp aileme acı çektirmek istiyorum derken geride bırakacağın çocuğun ne hissedeceğini düşündün mü hiç. bunu ona yaparsan senin anne babanın anne babalığından ne farkın kalacak. sen de bir çocuğun hayatını mahvetmiş olacaksın. bu ne saçma bir düşünce!
Teşekkür ederım yorumun ıcınçok üzüldüm yaşadıklarınıza. ben de ailesini affedememiş biri olarak yazıyorum ve amacım size destek olmak. ben üniversite kazanarak kurtuldum ve görmezden geliyorum onları. istediğim bölümdeyim, çok sevdiğim bir sevgilim var bunlara tutunuyorum. onları görmezden geliyorum. sizin de eşiniz anladığım kadarıyla iyi biri ve aşıksınız siz de ona tutunun hobiler edinin. sevdiğiniz şeyleri yapın. babanızı annenizi onların söyledikleri şeyleri görmezden gelin. gerekirse görüşmeyin. umarım çözülür sorunlarınız.
e yani. diyorsun ki annem şöyle kötü babam böyle berbat psikolojimi şöyle bozdular. ya hu intihar edip kendi çocuğuna bunu yaparsan senin çocuğunun hayatı boyunca asla düzelmeyecek psikolojisini nasıl görmezsin. o garibana anama babama ceza vericem diye nasıl böyle bir miras bırakırsın. kendine gel!O kadar doluyum ki konuşamadıklarımla… hep onlara ceza vermek mahvetmek onu da böyle yapmak ıstıyorum , beynımde ki düşünceler haksızlıklar benı ıntıhara yöneltiyor ama hep duruyorum oğlum için .
Yazdıklarınızda ve tespitlerinizde çok haklısınız , bazı şeyleri daha çok anlamam ıcın hıc tanımadığım bırılerının bunları söylemesi gerekıyormus , çok teşekkür ederım yorumun için
.
rica ederim ne zaman dertleşmek isterseniz yazabilirsiniz.Teşekkür ederım yorumun ıcınzaten uzun suredır evlerine gıtmıyorum ıkı hafta bır falan onlar gelıyor oğlum u görmek için . Aslında mesafemi koydum farkındalar ama sebebını bulamıyorlar ,
Evet eşimi çok seviyorum çok güzel bı ailemiz var maddi sıkıntımız yok Allah’a sukur aktif bir hayatımda var ama işte … umarım çıkacağım bu depresif Ruh halinden , çok saolun .
Bazen yüzleşmek gerekir. Saygı sandıgın şey seni içten içe yiyip bitirecek. Bagır çağır demiyorum ama yaşayamadıgın şeylerin hesabınıda sor. Sohbet ediyormuşcasına. Ben anneme öyle yaptım. Hea ben senin kadar baskı görmedim. Babam rahattı o konularda. Yinede aşamadıgın şeyleri onların yardımıyla aşabilirsinArkadaşlar merhaba .
Ben ailemden yani anne babamdan bahsetmek istiyorum , ruhumu sıkan içimi daraltan beni üzen , kızdıran öfkelendiren bir geçmişe sahibim .
Annem 16 babam babam 23 yaşındayken kaçarak evlendıklerı için Ananem ve dedem hep anneme babama karşı tavırlı oldular . Ama benı hep çok sevdiler . Abim ben ve erkek kardeşim var . Beni diğer kardeşlerimden ayrı tutup tek kız torun(birde dayım var onunla ıkı oğlu var) olduğum için çok daha fazla sevdiler .
Ben dokuz yaşındayken erkek kardeşim doğdu . Maddi durumlardan ötürü ona bebekliğinden ıtibaren ben baktım . Beni dokuz yaşında büyüttüler . Yemek yaptım bebek baktım annem işe gitti . Sımdı kı dokuz yaşında ki çocuklar bakkala ekmek almaya gıdemez , benim zamanımda da öyleydi ama ben kardeşime baktım , onu büyüttüm . Karne günleri okula yanımda götürürdüm hıc unutamıyorum .
Babam bana daha 7-8 yaşlarındayken “kafanı ört “ demeye başladı . Derdim ki neden allah o zaman saçlarımızı yarattı , neden erkekler saçını örtmüyor . O yaşta ki bir çocuk neyi düşünüyorsa öyle şeyler düşünüyordum . Bizi sabah namazlarına kaldırırdı, bu din ibadet konularında kafayı sıyırmış gıbı davrandı hep . Önünü ört , kafanı ört . Küçük yaşta ki bir kız çocuğuna…
Annemse hep pasıf kaldı . Erkek ne derse oydu , söz hakkı hep kocasınındı . Hayatımızla ılgılı verecilecek her kararı babam verırıdı , annem fıkrını dahi söylemezdi kı bı fikri de yoktu zannedersem .
Çok başarılı bır ogrencıydım . Sağlık meslek lisesine gitmek , hemşire ebe olmak istiyordum .
Puanım o lise ıcın fazlaydı bile … Ama okulda tercıh kağıdımı kaybettiler ve ben tercih yapamadım . 2012 yıllarında tercıhlerımizi bir kağıda yazıp müdür yardımcısına verıyorduk onlar sisteme gırıyordu ama benim tercihim yapılmamıştı . Sonuçlar açıklandığında anlaşıldı kı benım adıma tercih yapılmamıştı .
Çok araştırdık ek kontenjan vs ama olmadı . Benden ıkı yaş büyük abim ımam hatip lisesine gıdıyordu , babam dedi ki sende oraya gıdersin . Ben ıyı bı liseye gitmek için ders çalışırken babam “ kazanamazsan imam hatip e gıdersın “ diyordu ben o okula gitmemek içim daha da hırslanıyordum. Ama sonuç değişmedi . Ben o puanla Anadolu ımam hatıp lısesıne gıttım . Lise dönemi boyunca bir kıtap sayfası bıle açmadım . O okulu hıc sevmedim , o dönemler basım kapalıydı ama asla ınancım olmadı .
Babam asla bır yere göndermezdi , ne arkadaşlarımla ne başka sekılde . Eğer bır yere gideceksem babam akşam işten gelmeden önce evde olmam lazımdı . Annem yüz kez arardı . Böyle böyle lıse bıttı .
O dönem dedem yatalak oldu 3 ay boyunca tatilde altını ben degıstırdım ben baktım ona . Dün gece yıne rüyama geldı , çok duasını aldım allah rahmet eylesin . Annem zamanında bana çok cektırdıler ıcim götürmüyor dedı bakmadı dedeme yıne işe gıtti . Kendısnın yapması gereken herseyı benım üzerime yıktı . Bu arada iş dediğim de sigortalı herhangı bır iş değil günlük işler yevmiye . Yanı gitmese gıtmezdı ama ıyı alışmıştı kendi sorumluluklarını bana yüklemeye .
Üniversite sınavında ıkı yıllık bir bölüm okudum , bıtırdım, çalışmaya başladım . 21 yaşında evlendim . Evlenmemin tek sebebi o evde ki baskılardı. Babam tv de dizi izletmezdi ahlaksızmış hepsi . Ya açık oturum ya da belgesel izlerdik aile boyu . Hep kendı dedıgı doğruydu asla kabul etmezdi başka birşeyi.
Ama ben onu asla üzmedim . Asla karşısına gecıp hesap sormadım , ne dedıyse o oldu . Ne ıstedıyse öyle yaptım hala canım kadar seviyorum ama benım psikolojimi çok bozdu . Annemin sessızlıgı babamın baskıları yüzünden çok erkem evlendim . Evlenmeden önce de esımın aılesıyle bir sürü sorunlar yaşadık . Babamın haberi dahi olmadı . O üzülmesin dıye hemde bilse asla evlenmeme ızin vermezdi . Eşime çok aşıktım çok sevdim onu hala da öyle…
Evet hep arkamda Kaya gıbı durdu ,herkese karşı ama ona söyleyemedıklerım ıcımdekiler çocukluğumda yaşadıklarım baskıları hıc kafamdan çıkmıyor . Evlendıgım ilk akşam ayaklarımı uzatıp tv de survıvor ızlemıstim ve özgürlük ne kadar güzel bırsey demıştım hıc unutmuyorum . Basımı açma konusunda eşimle konuştum bı dönem ve bana destek olmustu , senın hayatın kımse karışamaz ben onay veriyorum demıstı ama ben asla cesaret edemedim , babam beni evlatlıktan reddedirdi biliyorum . Ben üç aylık evlıyken sigara içtiğimi öğrenmiş ve beni eve çağırıp sonra da evden kovmustu , üç ay boyunca da konuşmamıştı. Tepkıleri cezalandırmaları hep bu yöntemdir kendınden mahrum bırakır . Bır Tokat atmamıştır çocukluğumdan bu yana ama konuşmaması görmezden gelmesi daha çok yakıyordu canımı .
Ve annem , asla yanımda olmayan , hıcbır konuda bır desteğini anneliğini göremedığim annem …
Sadece kendı hayatı , çocuğum olduğunda dahi yanımda olup destek olmadı , evımız çok yakın olmasına rağmen . Kardeslerımim hepsine karşı böyle . Pasif , umutsuz , dünya yansa içimde yorganım yok dıyecek tarzda bır kadın .
Babamın suan maddi durumları oldukca ıyı . Ikı tane evi üç dükkanı , 60 dönüm kadar çok değerli yerlerde arsaları var . Annem ise hala yevmiyeye gıdıyor . Alışkanlıkmış , bırakamıyor .
Ben, yüzlerine karşı asla saygı ve sevgımı eksik etmiyorum ama içten içe çok ofkelıyım onlara . Hep onları cezalandırmak ıstıyorum . Hele bazen ne çocuğumu ne esımı görüyor gözüm , ıntıhar etmek ıstıyorum . Bırde ardımda onlara söyleyemediğim herseyı yazdığım uzunca bır mektup . Onlara pişmanlık yaşatmak, evlat acısı yaşatmak cezalandırmak ıstıyorum , kendı hayatımı gözüm görmüyor. Ya düşünmeyim dıyorum pat yenı bırsey yapıyorlar , annemın vurdumduymazlığı babamın hala devam eden baskıları . Geçen gün bişey getirdi bana , ben beşinci katta oturuyorum , asansör yok , yukarı çıkmayacaksa kova sallandırıyorum asagı . Üzerimde tişört vardı vay efendim nasıl balkona öyle çıkarmışım gunah yanacaksın bilmem ne ıkı saat nutuk dinledim babamdan , ya bıktım artık bıktım .
Lütfen bana bırseyler soyleyın , ne yapmalıyım . Terapi alıyorum ama değişen fazla birşey yok sadece geceleri uykum bölünmeden uyuyorum tek fark bu . Ama ya düşüncelerim ?
Birgün gözümün dönüp canıma kıymaktan korkuyorum çünkü ıcımde kı kızgınlıklarla bas edemiyorum . Karşımda dokuz yaşında kı çocuk halimi canlandırıyorum ve çok ağlıyorum o Halime .
Lütfen bana yardım edın ,ne yapmam lazım .
Yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu çünkü neredeyse aynı şeyleri yaşadım..ama ben direndim 18 yaşımda başka şehirde üniversiteye kabul olup evden taşındım.tasinmak değilde bir nevi kaçmaktı benimkisi.3 gün boyunca ailemle kavga etdim.şu an 26 yaşındayım evliyim ve annemden uzak olduğum için çok mutluyum.her anne kutsaldır derler ama öyle bir şey yok.benim başıma ne geldiyse annem yüzünden geldi.her gün yaptıkları aklıma geldikçe beddua ediyorum anneme çünki kalbim çok acıyor.onlar bana bir çocukluk borçlular..benden size tavsiye kendinizi güçlü gösterin ve ne olursa olsun direnin.bu hayata bir kez geliyoruz.Ya o kadar o kadar çok haklısınız ki .
Tekrar bır aydınlanma yaşadım yazdıklarınızı okuyunca , bu cesareti kendimde bulacağım birgün… teşekkür ederim değerli yorumun için Rosa
Anne ve Babanı cezalandırmak için intihar etmek istiyorsun ama asıl cezalandırılan kişiler eşin, çocuğun ve kendin olacak , vazgeç ailenden kendi yuvana odaklan, anne ve babanla görüşme...Arkadaşlar merhaba .
Ben ailemden yani anne babamdan bahsetmek istiyorum , ruhumu sıkan içimi daraltan beni üzen , kızdıran öfkelendiren bir geçmişe sahibim .
Annem 16 babam babam 23 yaşındayken kaçarak evlendıklerı için Ananem ve dedem hep anneme babama karşı tavırlı oldular . Ama benı hep çok sevdiler . Abim ben ve erkek kardeşim var . Beni diğer kardeşlerimden ayrı tutup tek kız torun(birde dayım var onunla ıkı oğlu var) olduğum için çok daha fazla sevdiler .
Ben dokuz yaşındayken erkek kardeşim doğdu . Maddi durumlardan ötürü ona bebekliğinden ıtibaren ben baktım . Beni dokuz yaşında büyüttüler . Yemek yaptım bebek baktım annem işe gitti . Sımdı kı dokuz yaşında ki çocuklar bakkala ekmek almaya gıdemez , benim zamanımda da öyleydi ama ben kardeşime baktım , onu büyüttüm . Karne günleri okula yanımda götürürdüm hıc unutamıyorum .
Babam bana daha 7-8 yaşlarındayken “kafanı ört “ demeye başladı . Derdim ki neden allah o zaman saçlarımızı yarattı , neden erkekler saçını örtmüyor . O yaşta ki bir çocuk neyi düşünüyorsa öyle şeyler düşünüyordum . Bizi sabah namazlarına kaldırırdı, bu din ibadet konularında kafayı sıyırmış gıbı davrandı hep . Önünü ört , kafanı ört . Küçük yaşta ki bir kız çocuğuna…
Annemse hep pasıf kaldı . Erkek ne derse oydu , söz hakkı hep kocasınındı . Hayatımızla ılgılı verecilecek her kararı babam verırıdı , annem fıkrını dahi söylemezdi kı bı fikri de yoktu zannedersem .
Çok başarılı bır ogrencıydım . Sağlık meslek lisesine gitmek , hemşire ebe olmak istiyordum .
Puanım o lise ıcın fazlaydı bile … Ama okulda tercıh kağıdımı kaybettiler ve ben tercih yapamadım . 2012 yıllarında tercıhlerımizi bir kağıda yazıp müdür yardımcısına verıyorduk onlar sisteme gırıyordu ama benim tercihim yapılmamıştı . Sonuçlar açıklandığında anlaşıldı kı benım adıma tercih yapılmamıştı .
Çok araştırdık ek kontenjan vs ama olmadı . Benden ıkı yaş büyük abim ımam hatip lisesine gıdıyordu , babam dedi ki sende oraya gıdersin . Ben ıyı bı liseye gitmek için ders çalışırken babam “ kazanamazsan imam hatip e gıdersın “ diyordu ben o okula gitmemek içim daha da hırslanıyordum. Ama sonuç değişmedi . Ben o puanla Anadolu ımam hatıp lısesıne gıttım . Lise dönemi boyunca bir kıtap sayfası bıle açmadım . O okulu hıc sevmedim , o dönemler basım kapalıydı ama asla ınancım olmadı .
Babam asla bır yere göndermezdi , ne arkadaşlarımla ne başka sekılde . Eğer bır yere gideceksem babam akşam işten gelmeden önce evde olmam lazımdı . Annem yüz kez arardı . Böyle böyle lıse bıttı .
O dönem dedem yatalak oldu 3 ay boyunca tatilde altını ben degıstırdım ben baktım ona . Dün gece yıne rüyama geldı , çok duasını aldım allah rahmet eylesin . Annem zamanında bana çok cektırdıler ıcim götürmüyor dedı bakmadı dedeme yıne işe gıtti . Kendısnın yapması gereken herseyı benım üzerime yıktı . Bu arada iş dediğim de sigortalı herhangı bır iş değil günlük işler yevmiye . Yanı gitmese gıtmezdı ama ıyı alışmıştı kendi sorumluluklarını bana yüklemeye .
Üniversite sınavında ıkı yıllık bir bölüm okudum , bıtırdım, çalışmaya başladım . 21 yaşında evlendim . Evlenmemin tek sebebi o evde ki baskılardı. Babam tv de dizi izletmezdi ahlaksızmış hepsi . Ya açık oturum ya da belgesel izlerdik aile boyu . Hep kendı dedıgı doğruydu asla kabul etmezdi başka birşeyi.
Ama ben onu asla üzmedim . Asla karşısına gecıp hesap sormadım , ne dedıyse o oldu . Ne ıstedıyse öyle yaptım hala canım kadar seviyorum ama benım psikolojimi çok bozdu . Annemin sessızlıgı babamın baskıları yüzünden çok erkem evlendim . Evlenmeden önce de esımın aılesıyle bir sürü sorunlar yaşadık . Babamın haberi dahi olmadı . O üzülmesin dıye hemde bilse asla evlenmeme ızin vermezdi . Eşime çok aşıktım çok sevdim onu hala da öyle…
Evet hep arkamda Kaya gıbı durdu ,herkese karşı ama ona söyleyemedıklerım ıcımdekiler çocukluğumda yaşadıklarım baskıları hıc kafamdan çıkmıyor . Evlendıgım ilk akşam ayaklarımı uzatıp tv de survıvor ızlemıstim ve özgürlük ne kadar güzel bırsey demıştım hıc unutmuyorum . Basımı açma konusunda eşimle konuştum bı dönem ve bana destek olmustu , senın hayatın kımse karışamaz ben onay veriyorum demıstı ama ben asla cesaret edemedim , babam beni evlatlıktan reddedirdi biliyorum . Ben üç aylık evlıyken sigara içtiğimi öğrenmiş ve beni eve çağırıp sonra da evden kovmustu , üç ay boyunca da konuşmamıştı. Tepkıleri cezalandırmaları hep bu yöntemdir kendınden mahrum bırakır . Bır Tokat atmamıştır çocukluğumdan bu yana ama konuşmaması görmezden gelmesi daha çok yakıyordu canımı .
Ve annem , asla yanımda olmayan , hıcbır konuda bır desteğini anneliğini göremedığim annem …
Sadece kendı hayatı , çocuğum olduğunda dahi yanımda olup destek olmadı , evımız çok yakın olmasına rağmen . Kardeslerımim hepsine karşı böyle . Pasif , umutsuz , dünya yansa içimde yorganım yok dıyecek tarzda bır kadın .
Babamın suan maddi durumları oldukca ıyı . Ikı tane evi üç dükkanı , 60 dönüm kadar çok değerli yerlerde arsaları var . Annem ise hala yevmiyeye gıdıyor . Alışkanlıkmış , bırakamıyor .
Ben, yüzlerine karşı asla saygı ve sevgımı eksik etmiyorum ama içten içe çok ofkelıyım onlara . Hep onları cezalandırmak ıstıyorum . Hele bazen ne çocuğumu ne esımı görüyor gözüm , ıntıhar etmek ıstıyorum . Bırde ardımda onlara söyleyemediğim herseyı yazdığım uzunca bır mektup . Onlara pişmanlık yaşatmak, evlat acısı yaşatmak cezalandırmak ıstıyorum , kendı hayatımı gözüm görmüyor. Ya düşünmeyim dıyorum pat yenı bırsey yapıyorlar , annemın vurdumduymazlığı babamın hala devam eden baskıları . Geçen gün bişey getirdi bana , ben beşinci katta oturuyorum , asansör yok , yukarı çıkmayacaksa kova sallandırıyorum asagı . Üzerimde tişört vardı vay efendim nasıl balkona öyle çıkarmışım gunah yanacaksın bilmem ne ıkı saat nutuk dinledim babamdan , ya bıktım artık bıktım .
Lütfen bana bırseyler soyleyın , ne yapmalıyım . Terapi alıyorum ama değişen fazla birşey yok sadece geceleri uykum bölünmeden uyuyorum tek fark bu . Ama ya düşüncelerim ?
Birgün gözümün dönüp canıma kıymaktan korkuyorum çünkü ıcımde kı kızgınlıklarla bas edemiyorum . Karşımda dokuz yaşında kı çocuk halimi canlandırıyorum ve çok ağlıyorum o Halime .
Lütfen bana yardım edın ,ne yapmam lazım .
Çok teşekkür ederım yorumun için holymolyBenzer hayatlar yaşamışız, bizimkilerde şiddet, soğuk suyun altına tutma falan da vardı. Daha anlatmadığım bir çok şey. Annem psikiyatrik hastalığa sahipmiş zaten sonradan öğrendik. Ben bir gün çat diye onları terkettim. 22 yaşındaydım galiba. Başka bir şehire gittim. Kaçmadım da üstelik, iş falan bulup ne yaptım ettim gittim. Yan binaya arkadaşıma zor gönderilirdim normalde. Orada bir şeyler dank etti bunlara ama düzelmesi tabi birkaç sene daha aldı. Baya baya iletişimimi sıfıra yakına indirdim. Benden 10 yaş küçük kız kardeşim var, aynı sizin gibi ben büyüttüm, bir onunla yakın kaldım. Şehir dışına evlendim. Hep uzak kaldım. Aman anamdır babamdır demedim. Bu arada ara ara da sebebin onlar olduğunu söyledim tabi. Sonuç olarak şimdi müthiş bir vicdan azabıyla beraber, melek gibiler. O evde ilk defa son bir iki senedir rahatım. Normalde babam gelince uyuma taklidi yapardım oradaysam, ki görmek konuşmak zorunda kalmayayım. Sonuç olarak ebeveyn hatası yüzünden kendi hayatını mahvetmek, ebeveynin hatasını devam ettirmek olur. Onlar da muhtemelen kendi ebeveynlerinin hataları yüzünden sizinkini mahvettiler zaten, ne farkı kalacak ki bunun şimdi ? Anne baba da olsa uzak duracaksınız. Böyle büyüyen çocuklar kavgaya küslüğe gelemez kendimden biliyorum. Ancak bu mesafeye ihtiyacınız var. Uzak durun, destek alın, kendi içinizi tanıyın, iyileşin ve çocuğunuza iyi bir anne olun. O bunu hakediyor, bütün çocuklar bunu hakediyor
Çok haklısınız teşekkür ederım …Anne ve Babanı cezalandırmak için intihar etmek istiyorsun ama asıl cezalandırılan kişiler eşin, çocuğun ve kendin olacak , vazgeç ailenden kendi yuvana odaklan, anne ve babanla görüşme...
Çok haklısınız teşekkür ederım kAnne ve Babanı cezalandırmak için intihar etmek istiyorsun ama asıl cezalandırılan kişiler eşin, çocuğun ve kendin olacak , vazgeç ailenden kendi yuvana odaklan, anne ve babanla görüşme...
kızım dediğinde bile içim gıdıyor , hani gerçekten çok seviyorum asla değmez ama ben onu annemden de çok fazla seviyorum .Bu babanin nesini seviyosunuz anlamadim? Hayati zindan etmis evli barkli kizina hala katisiyor ben olsam oyle bir mesafe koyarimki yuzumu goremezler sizde garip bi bagimllik olmus hem yapamiyorsunuz hemde uzak duramiyorsunuz uzak durun size iyi gelmeyen insanlarla iletisimi kesin o sizi kendinden mahrum birakiyormus ya sizde onlari mahrum birakin kendi ailenize odaklanin kisacasi buyuyun artik onlara anltsanda anlamazlar
Bende öyle yapacağım , yapıyorum düşünmemeye çalıyorum .Yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu çünkü neredeyse aynı şeyleri yaşadım..ama ben direndim 18 yaşımda başka şehirde üniversiteye kabul olup evden taşındım.tasinmak değilde bir nevi kaçmaktı benimkisi.3 gün boyunca ailemle kavga etdim.şu an 26 yaşındayım evliyim ve annemden uzak olduğum için çok mutluyum.her anne kutsaldır derler ama öyle bir şey yok.benim başıma ne geldiyse annem yüzünden geldi.her gün yaptıkları aklıma geldikçe beddua ediyorum anneme çünki kalbim çok acıyor.onlar bana bir çocukluk borçlular..benden size tavsiye kendinizi güçlü gösterin ve ne olursa olsun direnin.bu hayata bir kez geliyoruz.
Sana bunları bunlardan daha agirini yaşamış majör depresyon geçirmiş ve intihar etmiş çok şükür ki ölmemiş bir insan olarak yazıyorum.Arkadaşlar merhaba .
Ben ailemden yani anne babamdan bahsetmek istiyorum , ruhumu sıkan içimi daraltan beni üzen , kızdıran öfkelendiren bir geçmişe sahibim .
Annem 16 babam babam 23 yaşındayken kaçarak evlendıklerı için Ananem ve dedem hep anneme babama karşı tavırlı oldular . Ama benı hep çok sevdiler . Abim ben ve erkek kardeşim var . Beni diğer kardeşlerimden ayrı tutup tek kız torun(birde dayım var onunla ıkı oğlu var) olduğum için çok daha fazla sevdiler .
Ben dokuz yaşındayken erkek kardeşim doğdu . Maddi durumlardan ötürü ona bebekliğinden ıtibaren ben baktım . Beni dokuz yaşında büyüttüler . Yemek yaptım bebek baktım annem işe gitti . Sımdı kı dokuz yaşında ki çocuklar bakkala ekmek almaya gıdemez , benim zamanımda da öyleydi ama ben kardeşime baktım , onu büyüttüm . Karne günleri okula yanımda götürürdüm hıc unutamıyorum .
Babam bana daha 7-8 yaşlarındayken “kafanı ört “ demeye başladı . Derdim ki neden allah o zaman saçlarımızı yarattı , neden erkekler saçını örtmüyor . O yaşta ki bir çocuk neyi düşünüyorsa öyle şeyler düşünüyordum . Bizi sabah namazlarına kaldırırdı, bu din ibadet konularında kafayı sıyırmış gıbı davrandı hep . Önünü ört , kafanı ört . Küçük yaşta ki bir kız çocuğuna…
Annemse hep pasıf kaldı . Erkek ne derse oydu , söz hakkı hep kocasınındı . Hayatımızla ılgılı verecilecek her kararı babam verırıdı , annem fıkrını dahi söylemezdi kı bı fikri de yoktu zannedersem .
Çok başarılı bır ogrencıydım . Sağlık meslek lisesine gitmek , hemşire ebe olmak istiyordum .
Puanım o lise ıcın fazlaydı bile … Ama okulda tercıh kağıdımı kaybettiler ve ben tercih yapamadım . 2012 yıllarında tercıhlerımizi bir kağıda yazıp müdür yardımcısına verıyorduk onlar sisteme gırıyordu ama benim tercihim yapılmamıştı . Sonuçlar açıklandığında anlaşıldı kı benım adıma tercih yapılmamıştı .
Çok araştırdık ek kontenjan vs ama olmadı . Benden ıkı yaş büyük abim ımam hatip lisesine gıdıyordu , babam dedi ki sende oraya gıdersin . Ben ıyı bı liseye gitmek için ders çalışırken babam “ kazanamazsan imam hatip e gıdersın “ diyordu ben o okula gitmemek içim daha da hırslanıyordum. Ama sonuç değişmedi . Ben o puanla Anadolu ımam hatıp lısesıne gıttım . Lise dönemi boyunca bir kıtap sayfası bıle açmadım . O okulu hıc sevmedim , o dönemler basım kapalıydı ama asla ınancım olmadı .
Babam asla bır yere göndermezdi , ne arkadaşlarımla ne başka sekılde . Eğer bır yere gideceksem babam akşam işten gelmeden önce evde olmam lazımdı . Annem yüz kez arardı . Böyle böyle lıse bıttı .
O dönem dedem yatalak oldu 3 ay boyunca tatilde altını ben degıstırdım ben baktım ona . Dün gece yıne rüyama geldı , çok duasını aldım allah rahmet eylesin . Annem zamanında bana çok cektırdıler ıcim götürmüyor dedı bakmadı dedeme yıne işe gıtti . Kendısnın yapması gereken herseyı benım üzerime yıktı . Bu arada iş dediğim de sigortalı herhangı bır iş değil günlük işler yevmiye . Yanı gitmese gıtmezdı ama ıyı alışmıştı kendi sorumluluklarını bana yüklemeye .
Üniversite sınavında ıkı yıllık bir bölüm okudum , bıtırdım, çalışmaya başladım . 21 yaşında evlendim . Evlenmemin tek sebebi o evde ki baskılardı. Babam tv de dizi izletmezdi ahlaksızmış hepsi . Ya açık oturum ya da belgesel izlerdik aile boyu . Hep kendı dedıgı doğruydu asla kabul etmezdi başka birşeyi.
Ama ben onu asla üzmedim . Asla karşısına gecıp hesap sormadım , ne dedıyse o oldu . Ne ıstedıyse öyle yaptım hala canım kadar seviyorum ama benım psikolojimi çok bozdu . Annemin sessızlıgı babamın baskıları yüzünden çok erkem evlendim . Evlenmeden önce de esımın aılesıyle bir sürü sorunlar yaşadık . Babamın haberi dahi olmadı . O üzülmesin dıye hemde bilse asla evlenmeme ızin vermezdi . Eşime çok aşıktım çok sevdim onu hala da öyle…
Evet hep arkamda Kaya gıbı durdu ,herkese karşı ama ona söyleyemedıklerım ıcımdekiler çocukluğumda yaşadıklarım baskıları hıc kafamdan çıkmıyor . Evlendıgım ilk akşam ayaklarımı uzatıp tv de survıvor ızlemıstim ve özgürlük ne kadar güzel bırsey demıştım hıc unutmuyorum . Basımı açma konusunda eşimle konuştum bı dönem ve bana destek olmustu , senın hayatın kımse karışamaz ben onay veriyorum demıstı ama ben asla cesaret edemedim , babam beni evlatlıktan reddedirdi biliyorum . Ben üç aylık evlıyken sigara içtiğimi öğrenmiş ve beni eve çağırıp sonra da evden kovmustu , üç ay boyunca da konuşmamıştı. Tepkıleri cezalandırmaları hep bu yöntemdir kendınden mahrum bırakır . Bır Tokat atmamıştır çocukluğumdan bu yana ama konuşmaması görmezden gelmesi daha çok yakıyordu canımı .
Ve annem , asla yanımda olmayan , hıcbır konuda bır desteğini anneliğini göremedığim annem …
Sadece kendı hayatı , çocuğum olduğunda dahi yanımda olup destek olmadı , evımız çok yakın olmasına rağmen . Kardeslerımim hepsine karşı böyle . Pasif , umutsuz , dünya yansa içimde yorganım yok dıyecek tarzda bır kadın .
Babamın suan maddi durumları oldukca ıyı . Ikı tane evi üç dükkanı , 60 dönüm kadar çok değerli yerlerde arsaları var . Annem ise hala yevmiyeye gıdıyor . Alışkanlıkmış , bırakamıyor .
Ben, yüzlerine karşı asla saygı ve sevgımı eksik etmiyorum ama içten içe çok ofkelıyım onlara . Hep onları cezalandırmak ıstıyorum . Hele bazen ne çocuğumu ne esımı görüyor gözüm , ıntıhar etmek ıstıyorum . Bırde ardımda onlara söyleyemediğim herseyı yazdığım uzunca bır mektup . Onlara pişmanlık yaşatmak, evlat acısı yaşatmak cezalandırmak ıstıyorum , kendı hayatımı gözüm görmüyor. Ya düşünmeyim dıyorum pat yenı bırsey yapıyorlar , annemın vurdumduymazlığı babamın hala devam eden baskıları . Geçen gün bişey getirdi bana , ben beşinci katta oturuyorum , asansör yok , yukarı çıkmayacaksa kova sallandırıyorum asagı . Üzerimde tişört vardı vay efendim nasıl balkona öyle çıkarmışım gunah yanacaksın bilmem ne ıkı saat nutuk dinledim babamdan , ya bıktım artık bıktım .
Lütfen bana bırseyler soyleyın , ne yapmalıyım . Terapi alıyorum ama değişen fazla birşey yok sadece geceleri uykum bölünmeden uyuyorum tek fark bu . Ama ya düşüncelerim ?
Birgün gözümün dönüp canıma kıymaktan korkuyorum çünkü ıcımde kı kızgınlıklarla bas edemiyorum . Karşımda dokuz yaşında kı çocuk halimi canlandırıyorum ve çok ağlıyorum o Halime .
Lütfen bana yardım edın ,ne yapmam lazım .
Anne pasif baba da zalim olunca anneden sana miras kalan bırak babana rest çekmeyi herkese herşeye merhamet sabır gösterip bir tek kendine değer vermemekten başka bir şey olmuyor ki .. şanslı isen bunlarla yuzlesebiliyorsun.. değilsen baban gibi eşler seçip devam ediyorsun.. çok şükür ki ben yuzlesenlerdenim. Ve ilk resti çektiğim de eve bile girmemi yasakladı. Annemle iki sene görüşemedik.Bu babanin nesini seviyosunuz anlamadim? Hayati zindan etmis evli barkli kizina hala katisiyor ben olsam oyle bir mesafe koyarimki yuzumu goremezler sizde garip bi bagimllik olmus hem yapamiyorsunuz hemde uzak duramiyorsunuz uzak durun size iyi gelmeyen insanlarla iletisimi kesin o sizi kendinden mahrum birakiyormus ya sizde onlari mahrum birakin kendi ailenize odaklanin kisacasi buyuyun artik onlara anltsanda anlamazlar
İnan bana bir annenin çocuğuna katacağı en güzel öğreti kendini sevmek. Ve kendini onemsemek. Aile anne ve baba çok çok çok önem arz ediyor. Sağlıklı ailelerde yetişen çocuklar neden demeye erken başlıyor.. ama sağlıksız ortamda buyumusse normali bu oluyor.Anne pasif baba da zalim olunca anneden sana miras kalan bırak babana rest çekmeyi herkese herşeye merhamet sabır gösterip bir tek kendine değer vermemekten başka bir şey olmuyor ki .. şanslı isen bunlarla yuzlesebiliyorsun.. değilsen baban gibi eşler seçip devam ediyorsun.. çok şükür ki ben yuzlesenlerdenim. Ve ilk resti çektiğim de eve bile girmemi yasakladı. Annemle iki sene görüşemedik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?