Herkese merhaba,
Konularımdan bıktınız biliyorum ama ne kadar linç yesem de yorumları dikkate alarak hareket etmeye çalışıyorum artık. Bugün ise eşimin sormak istediği şey için konu açıyorum. Çünkü tarafsız bir bakış açısına ihtiyacı var ve bu noktada ben objektif olamıyorum maalesef.
Artık bu isimleri kullanmak bile istemiyorum çünkü ben de bıktım ama konu yine eşimin kardeşiyle ilgili. Çoğunuz beni biliyorsunuz zaten bir kazık yeme meselemiz vardı. Eşimin kardeşi o dükkanı sonunda sattı. Sonra bizden gizleyerek aldığı arabayı da sattı ve diğer ortakla yeni bir yer açıyorlar. Yarın da açılış var. Tabi biz kendisiyle aylardır hiç karşılaşmıyoruz. En son eşim araba meselesini öğrendiğinde arayıp nasıl aldın vs sordu, kendisi çirkinleşince eşim de konuyu kapattı ve üzerinden 4 ay geçti hiç iletişimleri olmadı. Benimle zaten hiçbir zaman iletişimi olmadı çünkü hakkımızı aramak için eşimi benim zorladığımın farkındaydı. Ortamlarda karşılaşsak bile yüzüme bakmazdı.
Yarın açılış olacağını biz uzun zamandır biliyoruz çünkü sürekli eşimin kuzenleri falan paylaşıyor. Kendisi de durumunda paylaşıyormuş eşim görüyor ama ben numarasını falan sildiğim için görmüyorum. Neredeyse 2 haftadır biliyoruz bu mevzuyu ama tabi bize kimse bir şey demedi. Bugün eşime ve bana aynı anda mesaj attı. Yarın açılış var müsaitseniz beklerim yazmış. Muhtemelen kv zorladı haber ver diye çünkü çok belli zoraki davet ettiği. Neyse bu da umrumda değil. Çünkü ben geri yazmadım, gitmeyeceğim de.
Eşime gelince bu defa hiçbir şekilde yorum yapmadım etkilemek istemedim. Kendisi de gitmeyeceğini söyledi. Yarım ağız davet etmiş annemin söylettiği belli diyor o da. Daha sonra gün içinde eşim bana şöyle bir mesaj attı.
“Ben gercekten salak oldugumun o kadar farkindayim ki sahte bir mesaj beni ikna etmiyor gercekci olalim gitmiycem de ama en nefret ettigim huyum kotuluk dusunemiyorum ve bundan nefret ediyorum. Insanin bir durusu bir agirligi olmali ama ben yine de vicdan yapip acaba cicek gondermeli miyim diye dusunucek kadar salagim ve bundan inan ki nefret ediyorum. Gercekten bunlar beni cok yipratti bu aptalliktan kurtulmak istiyorum ve bidahaki ay bireysel terapiye ben de baslayacagim gercekten artik cok yoruldum. Normalde bilirsin konusmaktan aciz ben konusmaya calisiyorum duymaktan kactigim seylerle yuzlesmeye calisiyorum istedigini soyleyebilirsin beni kirabilirsin ama benim ogrenmem gereken seylerle yuzlesmem lazim ve bu benim icin bir adim. Başarmak istiyorum”.
Onu anlamaya çalışıyorum. Çünkü bence mesele sadece kardeşi ya da anne babası değil. Tüm akrabaları çevresi orda olacak bir tek eşim olmayacak. Herkes gitmediği için eşimi suçlayacak ve kendisi bununla başa çıkamayacağı için en azından çiçek göndereyim diye düşünüyor. Bu benim fikrim. Bu arada istese de gidemez zaten çalışıyor ama çiçek göndermek istemesi bundan dolayı olabilir.
Bana soruyor ne yapayım diye. Ben yorum yapmak istemiyorum. Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap dedim. Çünkü kendisini çok fazla dışlanmış hissediyor ve çiçek göndermezse daha da kötü hissedecek bence. Bu bana da yansıyor o kendini dışlanmış hissettiği için ben de üzülüyorum. İçten içe çiçek göndermesini de istemiyorum çünkü eşime çok haksızlık ettiler. Artık eşim de bir tavır sergilesin, onlar da bir şeyleri telafi etmeye çalışsınlar istiyorum ama bunların hiçbirini ona söylemedim.
sizce ne yapmalı? Bıktınız biliyorum ama gerçekten objektif yorumlara çok ihtiyacım var. Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyoruz, böyle dışarıdan gelen sorunlarla daha fazla moralimiz bozulsun istemiyorum. Yorumlarınıza göre ben de tarafsız olmaya çalışacağım. Eşime yardımcı olmaya çalışacağım.
Konularımdan bıktınız biliyorum ama ne kadar linç yesem de yorumları dikkate alarak hareket etmeye çalışıyorum artık. Bugün ise eşimin sormak istediği şey için konu açıyorum. Çünkü tarafsız bir bakış açısına ihtiyacı var ve bu noktada ben objektif olamıyorum maalesef.
Artık bu isimleri kullanmak bile istemiyorum çünkü ben de bıktım ama konu yine eşimin kardeşiyle ilgili. Çoğunuz beni biliyorsunuz zaten bir kazık yeme meselemiz vardı. Eşimin kardeşi o dükkanı sonunda sattı. Sonra bizden gizleyerek aldığı arabayı da sattı ve diğer ortakla yeni bir yer açıyorlar. Yarın da açılış var. Tabi biz kendisiyle aylardır hiç karşılaşmıyoruz. En son eşim araba meselesini öğrendiğinde arayıp nasıl aldın vs sordu, kendisi çirkinleşince eşim de konuyu kapattı ve üzerinden 4 ay geçti hiç iletişimleri olmadı. Benimle zaten hiçbir zaman iletişimi olmadı çünkü hakkımızı aramak için eşimi benim zorladığımın farkındaydı. Ortamlarda karşılaşsak bile yüzüme bakmazdı.
Yarın açılış olacağını biz uzun zamandır biliyoruz çünkü sürekli eşimin kuzenleri falan paylaşıyor. Kendisi de durumunda paylaşıyormuş eşim görüyor ama ben numarasını falan sildiğim için görmüyorum. Neredeyse 2 haftadır biliyoruz bu mevzuyu ama tabi bize kimse bir şey demedi. Bugün eşime ve bana aynı anda mesaj attı. Yarın açılış var müsaitseniz beklerim yazmış. Muhtemelen kv zorladı haber ver diye çünkü çok belli zoraki davet ettiği. Neyse bu da umrumda değil. Çünkü ben geri yazmadım, gitmeyeceğim de.
Eşime gelince bu defa hiçbir şekilde yorum yapmadım etkilemek istemedim. Kendisi de gitmeyeceğini söyledi. Yarım ağız davet etmiş annemin söylettiği belli diyor o da. Daha sonra gün içinde eşim bana şöyle bir mesaj attı.
“Ben gercekten salak oldugumun o kadar farkindayim ki sahte bir mesaj beni ikna etmiyor gercekci olalim gitmiycem de ama en nefret ettigim huyum kotuluk dusunemiyorum ve bundan nefret ediyorum. Insanin bir durusu bir agirligi olmali ama ben yine de vicdan yapip acaba cicek gondermeli miyim diye dusunucek kadar salagim ve bundan inan ki nefret ediyorum. Gercekten bunlar beni cok yipratti bu aptalliktan kurtulmak istiyorum ve bidahaki ay bireysel terapiye ben de baslayacagim gercekten artik cok yoruldum. Normalde bilirsin konusmaktan aciz ben konusmaya calisiyorum duymaktan kactigim seylerle yuzlesmeye calisiyorum istedigini soyleyebilirsin beni kirabilirsin ama benim ogrenmem gereken seylerle yuzlesmem lazim ve bu benim icin bir adim. Başarmak istiyorum”.
Onu anlamaya çalışıyorum. Çünkü bence mesele sadece kardeşi ya da anne babası değil. Tüm akrabaları çevresi orda olacak bir tek eşim olmayacak. Herkes gitmediği için eşimi suçlayacak ve kendisi bununla başa çıkamayacağı için en azından çiçek göndereyim diye düşünüyor. Bu benim fikrim. Bu arada istese de gidemez zaten çalışıyor ama çiçek göndermek istemesi bundan dolayı olabilir.
Bana soruyor ne yapayım diye. Ben yorum yapmak istemiyorum. Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle yap dedim. Çünkü kendisini çok fazla dışlanmış hissediyor ve çiçek göndermezse daha da kötü hissedecek bence. Bu bana da yansıyor o kendini dışlanmış hissettiği için ben de üzülüyorum. İçten içe çiçek göndermesini de istemiyorum çünkü eşime çok haksızlık ettiler. Artık eşim de bir tavır sergilesin, onlar da bir şeyleri telafi etmeye çalışsınlar istiyorum ama bunların hiçbirini ona söylemedim.
sizce ne yapmalı? Bıktınız biliyorum ama gerçekten objektif yorumlara çok ihtiyacım var. Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyoruz, böyle dışarıdan gelen sorunlarla daha fazla moralimiz bozulsun istemiyorum. Yorumlarınıza göre ben de tarafsız olmaya çalışacağım. Eşime yardımcı olmaya çalışacağım.
Hele ki bu devirde
