- 28 Şubat 2007
- 842
- 7
- 55
KAYIP ARANIYOR!
Daha düne kadar birilerine dostum, arkadaşım, abim, ablam, bacım, kardeşim… diyen ve bugün kaybolan ADI SEVGİ SOYADI BARIŞ OLAN BİR İNSAN ARANIYOR!
Şöyle akıl yaşı, dünya yaşıyla yaşıt, bebek kadar masum, kini, nefreti bilmeyen, pak mı pak, güler yüzlü, dünyaaa kadar kocaman yüreği olan, yüreğinde sevgi taşıyan bir insan aranıyor!
Görenlerin insaniyet namıyla aşağıdaki adrese bildirmeleri rica olunur.
Adres: Dünya da bir yer…
*** *** ***
Oysa daha dün buradaydı. Gözlerimle gördüm. Şu meydandaydı. Kocaman bir yüreği vardı. Kalabalığa karışmış, kocaman yüreğinden sevgiler dağıtıyordu… Sevgisiz kalmasın insanlar diyordu. Sevgisiz insanlar çöle benzer diyordu. Sevgisiz kalıp, ÇÖLE DÖNMESİN YÜREKLER! diyordu. Su gibi dağıtıyordu sevgileri…
Acaba ne oldu? Öldü mü yoksa?
Tam olarak ne olduğunu anlamadım ama bir ara meydandaki kalabalığın ortasında karamı kara bir dumanın yükseldiğini gördüm. Yoksa yangın mı çıkmıştı! Yangında mı ölmüştü?
Olur ya, bu kalabalık ortasına küçücük bir kıvılcım bile düşse yangın çıkarırdı. Yooo! Bir kıvılcımdan da yangın çıkar mı demeyin. Çıkar elbet. Hem de öyle bir çıkar ki, koca kalabalığı bir anda sarıp da yutuverir...
Yok ya! Yangın çıkmamıştır. Belki birileri üzmüştür onu, o da alıp başını çekip gitmiştir bir yerlere…
Aklıma kötü şeyler getirmeyeyim. Ölmemiştir. Mutlaka çıkıp gelecektir. Gelmesi gerekir. O gelmezse biz ne yaparız sonra. Çöle mi döneriz. Yoksa sevgisizlikten, kinden, nefretten birbirimizi mi yeriz!
Birbirimizi yemek! Söylemesi bile kötü. Ben ne diyorum böyle, ne saçmalıyorum. Yoksa gerçekten söylendiği gibi en vahşi hayvan insan mıdır? Tövbe tövbe! Daha neler. Kana mı susadık, cana mı susadık biz… Kime benzedik biz! Tabi ki kimseye benzemedik. Biz biziz. Benzemeyiz öyle herkese. Kimse bizi kimseye benzetemez. Biz oyun hamuru muyuz, ki bizi ellerine alıp şekillendirsinler, birilerine benzetsinler, sonra da bir güzel bizimle oynasınlar! Var mı öyle şekilden şekile girecek oyun hamuru olmak, oyuncakları olmak… Var mı öyle gönüllerini eğlendirip, keyiften ağızlarını kulaklarına götürmek… Yok elbet. Oyun hamuru değiliz biz!
Neler de geliyor aklıma böyle…
Şeytana lanet! Daha fazla düşünmeyeyim bari. Sakin olmak gerek…
Sakin olup, karamsarlığa kapılmamak gerek…
Umudum var. Gelecek biliyorum. Gelip, yine sevgiler dağıtacak, yine birilerine dostum, arkadaşım, abim, ablam, bacım, kardeşim... diyecek.
Gelecek biliyorum.
Gelmeli…
alinti
Daha düne kadar birilerine dostum, arkadaşım, abim, ablam, bacım, kardeşim… diyen ve bugün kaybolan ADI SEVGİ SOYADI BARIŞ OLAN BİR İNSAN ARANIYOR!
Şöyle akıl yaşı, dünya yaşıyla yaşıt, bebek kadar masum, kini, nefreti bilmeyen, pak mı pak, güler yüzlü, dünyaaa kadar kocaman yüreği olan, yüreğinde sevgi taşıyan bir insan aranıyor!
Görenlerin insaniyet namıyla aşağıdaki adrese bildirmeleri rica olunur.
Adres: Dünya da bir yer…
*** *** ***
Oysa daha dün buradaydı. Gözlerimle gördüm. Şu meydandaydı. Kocaman bir yüreği vardı. Kalabalığa karışmış, kocaman yüreğinden sevgiler dağıtıyordu… Sevgisiz kalmasın insanlar diyordu. Sevgisiz insanlar çöle benzer diyordu. Sevgisiz kalıp, ÇÖLE DÖNMESİN YÜREKLER! diyordu. Su gibi dağıtıyordu sevgileri…
Acaba ne oldu? Öldü mü yoksa?
Tam olarak ne olduğunu anlamadım ama bir ara meydandaki kalabalığın ortasında karamı kara bir dumanın yükseldiğini gördüm. Yoksa yangın mı çıkmıştı! Yangında mı ölmüştü?
Olur ya, bu kalabalık ortasına küçücük bir kıvılcım bile düşse yangın çıkarırdı. Yooo! Bir kıvılcımdan da yangın çıkar mı demeyin. Çıkar elbet. Hem de öyle bir çıkar ki, koca kalabalığı bir anda sarıp da yutuverir...
Yok ya! Yangın çıkmamıştır. Belki birileri üzmüştür onu, o da alıp başını çekip gitmiştir bir yerlere…
Aklıma kötü şeyler getirmeyeyim. Ölmemiştir. Mutlaka çıkıp gelecektir. Gelmesi gerekir. O gelmezse biz ne yaparız sonra. Çöle mi döneriz. Yoksa sevgisizlikten, kinden, nefretten birbirimizi mi yeriz!
Birbirimizi yemek! Söylemesi bile kötü. Ben ne diyorum böyle, ne saçmalıyorum. Yoksa gerçekten söylendiği gibi en vahşi hayvan insan mıdır? Tövbe tövbe! Daha neler. Kana mı susadık, cana mı susadık biz… Kime benzedik biz! Tabi ki kimseye benzemedik. Biz biziz. Benzemeyiz öyle herkese. Kimse bizi kimseye benzetemez. Biz oyun hamuru muyuz, ki bizi ellerine alıp şekillendirsinler, birilerine benzetsinler, sonra da bir güzel bizimle oynasınlar! Var mı öyle şekilden şekile girecek oyun hamuru olmak, oyuncakları olmak… Var mı öyle gönüllerini eğlendirip, keyiften ağızlarını kulaklarına götürmek… Yok elbet. Oyun hamuru değiliz biz!
Neler de geliyor aklıma böyle…
Şeytana lanet! Daha fazla düşünmeyeyim bari. Sakin olmak gerek…
Sakin olup, karamsarlığa kapılmamak gerek…
Umudum var. Gelecek biliyorum. Gelip, yine sevgiler dağıtacak, yine birilerine dostum, arkadaşım, abim, ablam, bacım, kardeşim... diyecek.
Gelecek biliyorum.
Gelmeli…
alinti