Rabbim hayırlısını versin en tez vakitte. Çok üzüldüm ne diyim bilmiyorumRabbim isteyen herkese nasip etsin inşallahaz once test yaptim tek cizgiyi gorup asiri dusuk moralle direkt bu siteye girdim sizin basligi gorunce yalniz hissetmedim kendimi iyi geldi
İnşaAllah bi sonraki ay olurGece gece benim söylediklerime de gerildi gibi sezdimyazdiklariniz simdi daha anlaşılır oldu benim açımdan, bilmiyorum belki başta ben yanlış anladım sizi kiracak bir sey soylediysem hakkinizi helal edin. baslik acan arkadasla biraz fazla empati yaptim durumlarimizin benzerliginden ve hic guzel bir yanit alamadigini gordum o yuzden dahil ettim kendimi, evliliginiz ve cocugunuz adina cok sevindim, mutlulugunuz daim olsun insallah
ama bende bi başta içerledim yalan yok çok sert bi uslübu var kabul etmek lazım. Her neyse konuyu kapatmayı bilmiyorum arkadaşlar nasıl kapatabilirim
Çocuğu ayak bağı olarak görmüyorum, çocuğum benim için dünyadaki en kıymetli en önemli insan. Çocuğun için şartların en iyi olduğu zamanda onu çağırmalısın, evliliğim oturmasını beklemek de onun için zaten. En mükemmel ilerleyen evliliklerde bile çocukla birlikte dengeler değişir. Bu dengesizliklerin berbat yönetimi en çok o çocuğun hayatını bombalar gebelik ve ilk çocukluk çok önemlidir.
İnsanlar değişir, kendin de değişeceksin. Sabır sınırların değişecek, onun da değişecek. İnsanlar evlenirlerken berbat tercih yaptık oh be hadi nikah kıyalım haydi bir de çocuk yapalım iyice çamura batalım demez zaten
işler hesapladığı gibi gitmez hesap makineleri bozuktur en başından, sonra dank eder. Dank ediş için zaman gerekir. Bu yani. Kaderci bakıyorsanız demek ki olmamasında da var bir hayır diye düşünün bir de. Zaman her şeyi gösterir. Çocuğunuz olunca aklınıza ben geleyim ama olur mu, zaten geleceğimdir.
Arsız insana hiç denk geldiniz mi bilmiyorum hani şu tükürseniz şükür edecek, sövseniz teşekkür edecek cinsten. Ben bir şey anlatmadım, çocuk istiyoruz demedim olursa da başım üstğne olmasa da diyordum bunda kötü bi şey var mı? Kendileri hadsizce kimisi duşa girip girmediğim soracak kadar seviyesiz saçım ıslakken birkaç defa denk geldi diye kimisi de ayın son günlerinde kendiliğinden yazardı direkt regl oldun mu diye.
CinnamonQueen
gibi 17 aydır deniyoruz. Ağustos'ta 30'uma gireceğim. Eşim de 32. Yaklaşık 4 yıllık evliyiz. İlk iki yıl çocuk düşünmedik. İki yıldan sonra denemeye başladık. İlk iki ay tabi hemen hamile kalacağımı sanıyordum :) İster istemez beklenti oluşuyor, oluşmuyor değil. İzlediğimiz dizilerde filmlerde malum tek gecede çat diye çocuk olunca bilinç altımıza böyle yerleşmiş diye düşünüyorum. Bir de bu konuları daha önce pek araştırmadığımız için birçok etkenin çocuk sahibi olmayı etkileyebileceğini bilmiyorduk bence.
Siz ben misiniz acaba diye düşündüm bir. Süreçlerimiz çok benzer, neredeyse aynı :,)Biz de
Ben de bir kadın doğumcuya gideyim bir muayene olayım dedim. Doktor her şeyin normal olduğunu yumurta rezervimin iyi olduğunu fakat geç yumurtladığımı söyledi. Pcos değilim ama yatkınlığım varmış. Eşimin sperm değerleri de normal. Denemelere devam ettik. Bu süreçte gezdik tozduk yani her zaman çocuk için ilişki olmadı. İstekle, aşkla oldu. Ama bence bilinçaltımız bunu etkiliyor. Biz çocuk bilinciyle ilişkide olmadığımızı düşünüyoruz ama "bebek" düşüncesi içerlerde bir yerlerde var muhtemelen.
Neyse, denemelerimize sonradan çatlatma iğneleri eklendi. 1 yıl içerisinde 4 kez çatlatma iğnesi oldum. Yumurtlamalar takip edildi. Hal böyle olunca 1 yıldır yumurtlama oluyor çatlama oluyor neden döllenme yok diye kafaya takmaya başladım. 1 yıl sonra 5. kez çatlatma iğnesi ve sonrasında aşılama oldu. Tabi umutlar tavan, her şey normal. Bu sefer pozitif olacak diye düşünüyoruz. Yine olmadı. Bu sırada çocuk düşünmeye beraber başladığımız arkadaşlarımız doğurmaya devam ediyor, çocukları büyüyor falan. Onlar adına elbette çok mutlu oluyorsun ama kendi sürecini de bir sorguluyorsun. Sonrasında çok iyi bir doktora gittim, içim çok rahattı. Bize stres yaptığımızı ve akışa bırakmamız gerektiğini söyledi. Hiçbir ilaca takviyeye bile gerek yok, 6 ay daha keyfinize bakın, sevişin, gezin tozun, yine olmazsa tüp bebek düşünelim dedi. Denileni uyguladık. Akışa bırakarak bir 6 ay daha geçirdik. Yine gebelik oluşmadı. Aynı doktor mart ayında yumurta büyütmek için bana Femara verdi. Yumurtayı büyütüp çatlatalım, son kez şansımızı deneyelim dedi. Uyguladık yine olamadı. Velhasıl 17 aydır hiç gebelik oluşmadı.
Demem o ki, bazen her şey normalken bile bir şeyler ters gidebiliyor. Hepimiz denemeye başladığımız ilk aydan ister istemez bir beklentiye giriyoruz. Olmadıkça üzülüyoruz. Sonra yıllardır çocuk sahibi olmak için uğraşan insanları görünce "sus be kızım, ayıptır senin de bu isyanın" diyoruz kendimize. Yani ben öyle diyorum en azından. Sonraki aylarda yine gebelik oluşmayınca yine aynı düşüncelere kapılıp sonra yine aynı pişmanlığı yaşıyorum. İşte bu bir kısır döngü bence. Bu psikolojiye girmemek için sağlam bir bilinç ve farkındalık gerekiyor. Bu kimimizde var, kimimizde yok. Olmayanlara kızmamak, olanları da tebrik etmek gerekiyor diye düşünüyorum.
Bugün adet olmayı bekliyorum. Adetimle beraber ben de ilk tüp bebek tedavime başlayacağım. Umarım hepimiz bu süreci yorulmadan, yormadan atlatırız.
Umarım
siz tedavinin hangi aşamasındasınız? Ben adet olunca başlayacağım.
Benim perşembe transferim var nasipseUmarım
kolaylıklar dilerim size...
Hadi güzel sonuçlar inşallahBenim perşembe transferim var nasipse
teşekkür ederim.