öyle düşünme canım ya, biz yine şanslıyız, şimdiki nesil sokağa adımını bile atamıyor, bütün o oynadığımız güzel oyunları, arkadaşlıkları, düşmeyi kalkmayı kan ter içinde oynamanın tadını bilmiyorlar, yeğenlerimi görüyorum komşuların çocuklarını görüyorum her birinin elinde cep telefonu, odalarından çıkmıyorlar, bütün gün okul, ders, boş zaman aktiviteleri bilgisayar oyunları sadece, çok yazık..
ben ilk dershaneme lise sonda 3 ay gittim sadece, o ilk ve son oldu, ama şimdi ilkokuldan itibaren dershane etüt, okul dışında da çalışıyorlar, Hindistan'daki eğitim sistemiyle alay ederdik, çocuklar en ufak bir not düşmesinde dahi ek ders alıyorlarmış, yok gençler sınıfta kalınca intihar ediyormuş, biz de yaklaştık onlara... çok komik..
çocuklar çocukluklarını yaşayamıyorlar.. her biri büyümüş de küçülmüş gibi.. o yaşta ciddi ciddi oturup gelecek planları yapıyorlar.. Allah bana çocuklar verir de bu sistemin düzenin içinde kalırsam ne yapacağım şimdiden bilemiyorum..
çok üzülüyorum çocuklarımıza...