Arada bir anne ve baba nefes almalı. Emanet ettiğiniz kişi yabancı değil ve üstelik birkaç saat. Emin olun iyi gelecek.
Katılıyorum lakin bırakılan kişiye güven olmalı. Ben anneme bıraktım bi kaç kez. Eşim çok iyi bakar kızıma tüm bakımını bilir kuaföre de gittim bırakıp. Ramazan geçsin dolaşmaya da gidicem. Lakinn mecburi görümceme bıraktım aklım kaldı :) keza kaynanama da bırakamam. Belkii ilerde. Keyfi bırakamam yani. Kaynanalar torunlarını kendi evlatları sanıyor. Söz hakkı olduklarını düşünüyorlar. Lafta söylenmiyor ayılıp bayılıyorlar. İstemezdim bırakmayı.herkesin annelik stili farklidir. benim ablam aşırı korumaci bir anne, cocugunu fanusta büyütür. 30 yasindaki teyzesiyle (ben oluyorum o) bir aktivite planladiysak bile cocuk ilkokul cagina gelene kadar kapida beklerdi - cikista eve beraber donmemize bile musade etmezdi. simdi biraz daha büyüdü, azicik daha sınırları genisledi. en azindan 1 km mesafe varsa tiyatro sonrası eve getirebiliyorum
benim annem de bizi fanusta büyütürdü, hep bir endişe halindeydi
sahsen hic faydasini gormedim:)
o yüzden ben daha rahat bir anne olmayi hayal ediyorum. küçücükken bile gitsin babasiyla tatile trekking yapsinlar - sirtinda bebek sirt cantasiyla. ben de iki gün uyumanin tadini cikartayim. ya da babasiyla carsambadan ciksinlar ben cumadan onlara katilayim:) annemlere vereyim bazen torunlariyla zaman gecirsinler - basbasa kalsinlar birbirleriyle anıları olsun.
sahsen ben olsam birakirdim anneme , giderdim iftara. iki saat annesiz kalsa korkmaz uzulmez cocuk. hatta nenesiyle oynar ne güzel. ben de aylar sonra ilk defa hic yorulmadan, bin tane sey dusunmeden sicak yemek yerim, gülerim sohbet ederim. o 2 saat bana 2 ay yeter:)
çok da kasmaya gerek yok. bu kadar el bebek gül bebek büyüt, buyuyunce "beni fanusta büyüttüler" diye yakinacak zaten
ayrica bazi anneler ne çocuğu annesine emanet eder, ne evine gelen bir yakininin kucagina verip dusa girer, ne kocasina rahat rahat emanet eder. sanki eşeysiz üremiş gibi- cocuk kendisinin bir organiymis gibi davranir. haliyle asla özel alani olmaz - bu hayat ve stres onu yorar . esiyle de kendiyle de soranlar yasamaya baslar. stres seviyesi yükselir, bebekler boyle seyleri hissederler stresli anne bebegi de strese sokar. kaosun icinde mutlu aile margarin reklami cekmeye çalışırlar .
hic gerek yok bence hayati bu kadar zorlastirmaya.
7 aylik ccouk. nice bebek ondan daha küçükken anneannelerde / bakıcılarda / baska ulkelerde kreslerde kaliyor cok daha uzun saatler boyunca.
Bence bırakabilirsin hiç bişey olmaz. Kayınvalidene güveniyorsan gözün arkada kalmasın.
kayınvalıdeme guvenmeyıp kime güvencem kocamı büyüten kadın oğlunu almışım oğlumu esirgemedim 
Kayınbabaya sinir oldum ha okurkenAhhhh annelik , ben ilk defa kızımı 10aylikken kayınvalideme bırakıp sinemaya gitmiştim eşimle, dönene kadar kızımdaydı aklım ama Allah var kayınvalidem güzel ilgilenmişti ben gelene kadar biraz uyumuş kızım, uyanınca da ek gıdasını vermişti, normalde kendi evimde bıraksam aklım kalmıyor ama başkasının ev ortamı ise ve kayınvalidem harici birine maruz kalacak ise hiç istemiyorum bırakmayı, kayınbabam eski kafalı bir insan , çocukları terbiye etmeyi bağırıp çağırmak sanıyor, bir kere kızıma bağırıp akıllı ol döverim seni dediği için asla bırakmıyorum onlarda, ille de bırakmak zorunda isem kayınvalidemi bize getiriyorum, anne olmak çok büyük bir vicdan yükü
Onunla ilgili imtihanlarımız hiç bitmiyor, çareyi uzak durmakta buldum ,ne kadar uzak durabilirsem o kadar iyi , zaten hiç anlaşamıyoruz onunla , birbirimizi sevmiyoruz ve inadıma yapıyor, bunu bildiğim için tepkisiz kalıp çocuğumu ona maruz bırakmıyorum, eşim de bana hak verdiği için ısrar etmiyor..
İyi bari o adamın yetiştirdiği çocuk (eşiniz) ona benzememıs .
ama karşı taraf bakmaya hevesliyse birkaç saatten hiçbir problem olmaz