8 yıldır hayatımdaki yerini bulamıyorum

Öncelikle bana değerli vaktinizden ayırdığınız için teşekkür ederim.

aynı sınıftaydık. birgün okul gezisine katıldım orda bana bişeyler hissettiğini anladı okula döndüğümüzdede bunun doğru olduğu ispatlandı çünkü arkadaşım onun numaramı istediğini söyledi ama ben bişey hissetmiyodum ve vermedim numaramı.zaman geçtikçe bunun ilgisi, bakışları hoşuma gitti ve tam hoşlanmaya başlamıştım ki arkadaşından onun hakkında kötü şeyler duydum kızlara düşkünmüş,çapkınmış,adam olmazmış falan filan neyse sonunda cesaretimi topladım arkadaşımdan telefon numarasını aldım ve onun mezun olduğumuz gece msj attım ve asıl bomba tıpkı arkadşının anlattığı gibi çıktı bende o günden sonra kapattım defteri o beni arıyor msj atıyor ama benden cvp yok zaman geçtikçe msjları daha anlamlı gelmeye başladı önceleri eğlence olduğumu söyleyen artık ciddi başlayalım demeye başlamıştı bu böyle sürdü sonuçta ozaman küçüktüm ve böyle bişeye güvenemezdim ama sonunda inandım ve başladık. gayet mutluyduk herşeyiyle saf bir sevgi yaşıyorduk bir sene böyle geçti. sonraları içimde bişeylerin huzursuz olduğunu farkettim sanki ben o kişiye değilde hayalimde oluşturduğum kişiye aşık olmuştum yada bana öyle geliyordu neyse fazla uzatmayayım sonunda ayrılmak istediğimi söyledim neden dedi onu sevmediğimi söyledim buna inanmadığını bu güne kadar bir sorunumuz olmadığı söyledi ama ben hala onu sevmediğimi söylemekte diretiyordum oda mecbur kabul etti ayrıldık bi kaç gün sonra tekrar başlamak için konuştu ben fikrimin değişmiceğini söyledim benden umudu kesmesini söyledim o gece bitti. Artık o yoktu, eksiktim günler geçiyordu ama kendimi tam hissetmiyordum özlüyordum o sımsıcak içten gelen msjlarını heleki aklıma geldiği anda sanki beni hissediyormuş gibi bana attığı msjları tarifsiz şekilde arıyordum. onunla başlamadan önce, birlikteliğe başladığımızda ve ayrıldıktan sonra tek değişmeyen şey her sabah uyandığımda onu düşünerek kalkarım gün içersinde binlerce kez aklıma gelir acaba ne yapıyor? oda beni düşünüyormudur? diye düşünürüm işin kötü yanı bunu hala yapmaktayım neyse bununla ayrıldık çok geçmeden okuldan biri teklif etti kabul ettim ama bi kaç gün sonra ayrıldık başlamadan bittide diyebiliriz ama çok koymadı ayrıldığımızda bile ben diğeri için üzülüyordum yani yıllarımı verdiğim kişi için . sonra ona ulaşmayı düşündüm ama yapamadım ya beni unuttuysa? ya tekrar başlarsakda ben yine mutlu olmazsam ayrılmak istersem? diye sorularla boğuşarak zaman geçti çünkü ozamanlar ne istediğimi bilmiyordum hoş şimdide bilmiyorum ya neyse. zamanla onsuzlukla yani hayatımda olmadığı halde sanki hiç ayrılmamışız gibi onu her gün ilk günkü gibi düşünerek yaşamaya alışmıştım . ikibuçuk yıl sonra msn mi bulup ekledi daveti gördüğümde resmen kalpden gidecektim resmen mucizeydi kabul ettim ve konuştuk hala aynıydı kendimi huzurlu hissediyordum ancak değişmiştik en azından şimdi daha farklı bakıyoruz hayata daha ayrıntılı daha ciddiyetle çünkü büyüdük.beni hala sevdiğini unutamadığını hatta istersem gelip isticeğini söledi ama şuan evlilik düşünmediğimi söyleyerek kabul etmedim yakın zamanda şansını tekrar denicektir ve bende şimdiden düşünüyorum cevabımı ama işin içinden çıkamıyorum ve fikrinizi almak istiyorum buarada onu neden kabul etmediğimide açıklayayım şuan üniversite öğrencisiyim az çok hayatla tanıştım ve evliliğin ne kadar zor olduğunuda biliyorum heleki evlenicek kişiler kültür yönünden farklıysa. ben üniversite okuyorum ama o liseden sonra çalışmayı seçmiş o şuan bunu ne kadar sorun yapmazada ilerde yapabilir yada ben yapabilirim ve asıl önemlisi onu hala seviyormuyum sevmiyormuyum yoksa hayatımda sadece alışkanlıktan mı ibaret karar veremiyorum acaba aramızdaki bağ (bağ diyorum çünkü şuan bile aramızdakinin ne olduğunu bilmiyorum) bu kadar uzun sürmeseydi daha çabuk bitermiydi? çok kararsızım...
Fikrinize çokk ihtiyacım var .

sevip sevmediğinizi önce iyice anlayın
evlilik evcilik oyunu değil ki
bunu düşünmek icin cok erken iyice tart ölç
mutluluklar diliyorum..

siz onu daha sevip sevmediğinizi bile bilmiyorsunuz evleneceğiniz insan sevdiğiniz gerçekten istediğiniz ve aşık olduğunuz insan olmalı sevip sevmediğinizi bilmiyorsunuz peki ya neden çocuğa umut veriyorsunuz çoçuk çok umutlan mış gibi me geldi senin ki sevgi değil de alışkanlık bağlılık gibi me geldi öncelikle içindeki gerçek hissleri anlamalısın evlilik çocuk oyuncağı değil çünkü iyice bi ölçün tartın derim

ben ortada sizden yana bi sevgi göremedim...
yazdıklarından anladığım kadarıyla sizde bi alışkanlık olmuş bu...

onu seviyorum şüphem yok bunda ama benim sorunum onu hangi sıfatla sevdiğimi bilmiyorum. fikirlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim en azından dışarıdan nasıl göründüğümü öğrendim. bugüne kadar hep geri dönüşünde benimde payım var diye düşünmüştüm sonuçta ikibuçuk yıl onu unuttuğum tek bir gün yoktu ve bu bağlılık tekrar buluşturdu sanıyordum. belkide haklısınızdır sadece alışkanlıktır...

sevip sevmediğinizi sizden başkası bilemez ama yazdıklarınız sevmiyor imajı vermiş ama bağlılık mı onuda bilmiyorum birlikte dolu dolu bir yıl geçirmişsiniz bağlılık olsaydı bence 2.5 yıl her sabah onunla uyanıp onu düşünmezdiniz o alışkanlık bir şekilde kaybolurdu ama siz hala onu düşünüp özlüyorsunuz sevdiğinizi kabul ederseniz onunla mutlu olabilirsiniz ama sevemem yapamam kültür farklı evlenemem derseniz onuda incitmeyin