...

solanas .!.:

Zor olduğunu biliyorum ama önce sizin babanızı affetmeniz gerekiyor. Ebeveyn olmak sanıyorum ki dünyanın en zor işi. Herkes doğru bildiğine, görgüsüne göre yapıyor bu işi ve pek de doğru dürüst yapabilen biri yok galiba ki kime sorsanız anasının babasının yanlışlarından bahsediyor. İnsanız nihayetinde. Yarın bir gün siz de anne olacaksınız. Anne babanızın size gösteremediği ilgiyi, şefkati evladınıza gösterecek, iyi bir anne olmak için çırpınacaksınız ama bir gün gelecek çocuğunuz sizi de eleştirecek ve suçlayacak; yaptığınız yanlışlardan, ona yaşattığınız travmalardan bahsedecek. Hayat böyle. Kim mükemmel insan ki her durumu mükemmelen tahlil etsin ve mükemmel çözümler bulsun. Ne yapmış olursa olsunlar, 'iyi' sandıkları şeyi yaptılar bizim için. Biz de zamanı gelince kendi çocuklarımız için 'iyi' sandığımız şeyleri yapacağız. Babanız öyle olduğunu gösteremese, hissettiremese bile sizi şu dünyada gerçekten seven tek adamdır. Yaşlı, yorgun ve can yoldaşının hastalığı yüzünden yas tutan bir adam.
Annenize acil şifalar dilerim. Allah yardımcınız olsun.

Genişletmek için tıkla...

Böyle tasvir edince, düşündüklerimden utandım.
:26:

solanas .!.:

Zor olduğunu biliyorum ama önce sizin babanızı affetmeniz gerekiyor. Ebeveyn olmak sanıyorum ki dünyanın en zor işi. Herkes doğru bildiğine, görgüsüne göre yapıyor bu işi ve pek de doğru dürüst yapabilen biri yok galiba ki kime sorsanız anasının babasının yanlışlarından bahsediyor. İnsanız nihayetinde. Yarın bir gün siz de anne olacaksınız. Anne babanızın size gösteremediği ilgiyi, şefkati evladınıza gösterecek, iyi bir anne olmak için çırpınacaksınız ama bir gün gelecek çocuğunuz sizi de eleştirecek ve suçlayacak; yaptığınız yanlışlardan, ona yaşattığınız travmalardan bahsedecek. Hayat böyle. Kim mükemmel insan ki her durumu mükemmelen tahlil etsin ve mükemmel çözümler bulsun. Ne yapmış olursa olsunlar, 'iyi' sandıkları şeyi yaptılar bizim için. Biz de zamanı gelince kendi çocuklarımız için 'iyi' sandığımız şeyleri yapacağız. Babanız öyle olduğunu gösteremese, hissettiremese bile sizi şu dünyada gerçekten seven tek adamdır. Yaşlı, yorgun ve can yoldaşının hastalığı yüzünden yas tutan bir adam.
Annenize acil şifalar dilerim. Allah yardımcınız olsun.

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar güzel bir yorum olmuş bu.

İzninle buna babanın nasıl davranacağını bilmediği ve kızını ne kadar kırdığını anlamadığı için belki böyle davrandığını eklemek istiyorum. Belki babasından öyle bir davranış görmedi. Kendi de bildiği kadarını yapıyor.

Bence olaya babasi babasindan gördügü kadarini yapiyor, o kadarini biliyor da ancak bu kadarini yapiyor seklinde yaklasamayiz. Elbette ebeveyn olmak kolay bir is degil ve elbette bizler de anne baba oldugumuzda yanlislar yapacagiz. Biz nasil kendi anne ve babamizi elestiriyorsak, cocuklarimiz da bizi elestirecek.

Fakat bu demek degildir ki, herseyi kabullenecegiz, sineye cekecegiz, üzerine gitmeyecegiz. Bir kere konu sahibinin babasinin bir degil, milyonlarca hatasi var. Evet, haklisiniz, bizim topraklarda ataerkil aile yapisindan gelmis erkeklerin cogu böyledir, ki adamcagiz da 71 yasindaymis. Simdi dedemi düsünüyorum, yaslandikca onun da hatalari biri bin katliyor ama bütün cocuklari yine yasli insandir deyip alttan aliyor. Fakat kimse de dip dibe birlikte yasamiyor. Haftada bir, ayda bir ziyaret olursa, iki üc cümlesi sineye cekilir belki.

Elbette, vefali olmak, erdemli olmak, ailenin yine de her seye ragmen kiymetini bilmek önemlidir ama bir yere kadar. Benim babam esime böyle laflar etse, bana da böyle etmedigini birakmasa, ben katlanamazdim. Cekmeyen icin "yaslidir, idare ediverin" demek daha kolaydir ama cekene sormak lazim.

Bence yasli insanlar zaten yasayacaklarini yasamislardir, yeni hayat kurmus genc insanlarin huzurunu bozacak düzeydeyse bu durum, alttan alinamaz hale gelmisse, hele ki konu sahibi ve esi de özellikle cidden takdir edilesi sabirli davranmislar, biraz nefes almaya onlarin da haklari yok mu?

Annem yatalak olsaydi ne yapardim bir fikrim yok ama bir süre sonra incinen esimi ve kendi ailemi düsünmek zorunda kalacagimi tahmin ediyorum. Annem de eminim beni desteklerdi.

Ne yapabilirsiniz bilmiyorum ama en azindan belli bir süre nefes alma sansiniz varsa, nefes almaya calisin. Sürekli birlikte kalmayin. Gerci annenize bakabilecek baska biri yok degil mi? Esiniz geri döndügünde bir bakici tutmaya maddi durumunuz el verirse, iki ay siz bakiyorsaniz, iki ay bakici baksin.

Cok mu gaddar duyuluyor bilmiyorum ama yasadiklarim bana bunu ögretti. Üstelik bu durumda bile sevgiyle kurulu bir yuva varken, bu yuvalar da böyle kolay kurulmuyorken, yaslidir diyip alttan alarak yasayamaz insan.

zeytinagaci .!.:

evridiki işte o bişey denemez durumdayım..
Tamam benim de onu çok üzdüğüm zamanlar oldu ama buradan sonrasına bakıp hayatımıza devam etsek keşke..

geçen gün telefonda halama şakayla karışık
"Bizim kızın paralarını da adam yiyor, biz hiç faydalanamadık" dedi.

şaka gibi söylüyor ama bu nedir yani, ister istemez soğuk davranıyorum sonra..

Genişletmek için tıkla...

Evet bak bu konularda haklısın.
Baban seni kendi geleceğine yatırım olarak yetiştirmiş.
Ve bu tür ebeveynlerin sayısı hiç de azımsanmayacak kadar çok.

Fakat olaya yine de iyi yanından bakalım.
En azından sen kendi çocuklarına babanın sana davrandığı gibi davranmayacaksın
ya da seni yetiştirdiği gibi yetiştirmeyeceksin.
Baban sana öğretim yapıyor aslında :)
Evliliğinde de mutlusun. Bunun sebebini düşündün mü hiç?
Çünkü baban gibi bir eş seçmedin kendine :)

Bak sonuç yine ne oldu?
Baban sana kendi gibi bir eş seçmeyeceğini öğretti ve sen de seçmedin :)

Ya da en basiti insanları kategorize etmemeyi öğretti hayata dair :)

Benim babam seninkinin kat be kat beteri .
Çözüm bulamadim henuz.

Bir kere aradaki yaş farkı 47. Ondan şimdiki nesli anlamasını beklemek mümkün değil, doğrularını değiştirmekte. Ortada hasta bir anne var. 71 yasındaki bir adam kendini değiştirmeyeceğine göre alttan alması gereken kişi konu sahibidir çünkü 24 yaş kendini değiştirmeye müsait bir yaştır. Hayatımızda her zaman sınandığımız olaylar oluyor. Bu da onlardan biri. Ne kadar ılımlı olunursa, tartışma yaratacak durumlardan kaçınılırsa o kadar iyi geçinilebileceğinin kanaatindeyim. En azından yatalak bir annenin hatırı için.

Hayat insana o kadar da olumlu bakabilme sansi vermiyor bazen. Ki bazen bazi insanlar da o sansi hak etmiyorlar. Sözüm konu sahibine degil elbette fakat anne babalarimizin yanlislarini yüklenmek zorunda kesinlikle degiliz. Anne baba yüzünden yuvasini dagitan insanlar var. Anne baba yüzünden mutlu olacakken olamayan insanlar cok. Anne ve babaligi ilahlastirmak degil cözüm. Annem bana kendisi demisti: "Kendi evini kurdugunda kendi evine odaklan, biz bugün variz, öbür gün yokuz, ben kendi secimimi yaptim, baban kendi secimini yapti, cocuklar getirdik dünyaya, bunlar hep bizim secimlerimizdi, ama ne zamanki bizim devam eden secimlerimiz senin hayatinla celisirse, kendi yoluna git. Sen daha yeni basliyorsun bu hayata, daha görecek güzel günlerin var."

Öyle de zaten. Baba bu kadar agir seyler yapacak, -bilmedigi icin, öyle gördügü icin-, cocuk da son nefesine kadar cirpinacak? Belki kendi yuvasindan, huzurundan olacak? Cocugunu seven insan zaten önce cocugunun huzurunu bozmamak icin ugrasir. Ama ugrasamiyorsa da, genc insanlarin kendi hayatlarini yasamalarina firsat verilmelidir.

Bence konu sahibi zaten vefali bir insan annesini babasini atacak degil, ona parlak cözümler üretmek önemli olan. bu dönemi en az yaralanarak atlatabilmesi icin. hem esi hem kendisi icin. ki bence en iyi cözüm es askerden geldikten sonra belli araliklarla anneye yardimci olmak, belli araliklarla da bakici bir teyze bulmak. Sürekli icli disli olmamak.

Umarim konu sahibi güzel bir cözüm bulabilir, cünkü hadi evlat olarak biz kahri cekelim de, esin bir günahi yok, onun da incinmesini engellemek gerek. Es anlayisli diye, iyice ezip duygularini da sömürmemek lazim. Ben sahsen kendimi konu sahibinden cok, esin yerine koyuyorum da... Es cok sabirliymis ama sabrinin da mutlaka bir siniri vardir.

Bu arada esin ailesi ile de görüsülmüyor, neden merak ettim. Cünkü yaslilarsa, onlar da yasli büyük ihtimalle.

Babamla ikiz falan herhalde baban. Benimki de beni ağlatmaktan büyük zevk alırdı niyeyse ağlasın birazcık derdi hep anneme. Ha eşimi de aynen istemedi millet ne dermiş dul adama kız mı verilirmiş herkes tanıyomuş vs vs salak ya yeminle ben artık sövüyorum gençliğimi harap etti gün gelecek son anında pişmanım diyecek affet diyecek ben hayır diyeceğim o anı bekliyorum. Bir insan kendinden bu kadar nefret ettirebilir. Annem bile duymazdan gel diyor. "Delidir ne yapsa yeridir." de gül geç diyor. O kadar çıldırttı artık hepimizi. Şimdi ilaç kullanıyormuş. Evlendiğimden beri hiç görüşmedik. Lazım da değil.

Anne babayı ilahlaştırmak değil bu, merhamet duygusudur, fedakarlıktır, bencil olmamaktır. Hayat tecrübe edinmek ve öğrenmek için var. Hayata sadece kendimizi mutlu etmek için gelmiyoruz, başkalarını mutlu etmek için, yardım etmek içinde geliyoruz. Her gün yeni bir şey öğreniyoruz, bir önceki günkü aklımızı beğenmiyoruz. Elbetteki hayatta seçimlerimiz var. Anne babayı yokta sayabiliriz ya da anne babaya yardım ederek , kendi hayatımızdan biraz ödün vererekte yaşayabiliriz. Bu ikisinden hangisini seçtiğimiz kafamızı yastığa koyduğumuz anda bizi rahatsız edecek veya etmeyecek vicdanımızın sesini belirler.

Buradan babanın davranışlarını doğru bulduğum ve desteklediğim çıkmasın. Sadece onun kendini değiştiremeyeceğini düşündüğüm ve annenin yatalak olduğunu gözönünde bulundurarak çoğu işin malesef ki konu sahibine düştüğü taraftarıyım. Tekrar geçmiş olsun konu sahibi. Allah sana sabır versin canım.