üniversitede okurken arkadaş grubumuzda tanımıştım onu benim olmalı demiştim istemiştim ikimizde aynı memleketliydik.şehir dışında okuyanlar bilir hemen kaynaşırsın eğer aynı memleketliysen akraba bi dost gibi olursun işte bende hemen ısınmıştım ona. istemiştim hemde çok tam 4 ay koştum peşinden herkes benim peşimde koşarken.....öyle çok yakışıklıda değildi ama beni koşturuyodu işte peşinden kaçan kovalanır misali...neyse 4 ay sonunda artık yoruldum ve bıraktım başka birini aldım hayatıma onu unutamasamda işte o zaman onun aklı başına geldi kaybettim die neyse o ilişkim fazla sürmedi ve bitti hemen ardından geldi ayağıma kadar ve bu sefer ben dedim seninle ilgili soru işaretleri var kafamda dei neyse işte 1 ay sonra başladık tam 6 yıl sürdü sonradan gerçekten çık aşık olduk birbirimize gerçek aşkı yaşadık tattık herşey çok güzeldi sonra okul bitti ikimzinde askere git dedim biran önce git ki gel hemen iş bul et derken bizim evlilik tarihimiz uzamasın 15 ay askerlik yaptı doğuda kötü zamanlardı bide ben askere gitmesi konusunda çok baskı yaptığım için çok vicdan azabı çektim sonradan doğuda sürekli çatışmalarda korktum neyse sağ salim döndü. biraz dinlen dedim 1-2 ay zor bi askerlik geçirdin dinlen sonra bakarsın iş falan hayır dedi hemen bulmalıyım ve hemen evlenmeliyiz ama o zamanki hırsını bir daha hiç bir zaman görmedim. iş yok dedi sürekli gazete ilanlarına bak dedim güvenmiyorum gazete ilanlarına dedi insanlar buna tamam sana iş ayarlıyoruz dediler ve onlardan gelcek haberleri bekledi durdu ben bak başka işlere dediğimde insanlara ayıp olur dedi neden ayıp olsunki bulursan eğer teşekkür edersin iş bulduğunu söylersin dedim ama beni dinlemedi hem beni kaybetmeyi asla istemiyo ama benim içinde hiç bişey yapmıyo...
birde okadar kıskanç ki oraya bakma onu giyme bunun yakası açık bu kısa şunun şurası şöyle bunun burası böyle bıktım yani kendi akrabalarından benim kendi akrabalarımdan kıskanıyodu beni artık öyle bişey ki paranoyak gibi yaşıyoduyaptığımda hiçbirşey yoktu okadar sadıktım ki gelen okadar iyi nasiplerimle bile çok ısrar etmelerine rağmen hayatımda o var asla böyle bi saygısızlığı ona yapamam diye kestirip attım
eğerki biraz çabası olsa iş konusunda herşeyi göz ardı edip evlenirdim ama hiç çabası yok ve bitirdim çok zorda olsa bunu yaptım ağlaya sızlaya oda bende hala bana bir şans ver die msjlar çekiyo arıyo ama hiç bir msja cevap vermiyorum hiçbir telefonunu açmıyorum.ayrılalı 1 ay oldu ve 1 aydır sesimi duymuyo eve çiçek yolluyo geri yolluyorum.son bir şans ver die yalvarıyo ama ben kesin bir dille sana bir daha asla ama asla geri dönmicem die belirttim.....
işte arkadaşlar bir insanın çabasızlığı bir iş,lişkiyi böyle bitirdi.eğer ki evlenmiş olsam sürüncektim.....parasız hiç bişey olmuyo çünkü parasızlık bir süre sonra sevgiyi tamamen öldürüyo diyo herkes demekki var bi bildikleri ben birde annemi karşıma değil yanıma almak istedim çünkü onu hiç istemedi işi gücü yok die ben herşeyini dört dörtlük yaparım dolabınıda doldururum sonra ne yapcaksın dedi haksız değil en ufacık sorunumda ailem yanımda değilse çok zor ourdu benim için çünkü evlensem sorun yaşasam annem ben sana demiştim dicek ve benim için o an herşey yıkılcak
evet arkadaşlar bitirmekte haksız mıyım sizce doğru bi karar mı vermişim düşüncelerinizi merak ediyorum yardımcı olursanız sevinirim..... şimdiden hepinize teşkkür ederim....