- 26 Haziran 2013
- 2.591
- 4.976
- 133
- 31
Nereden başlasam bilemiyorum.
5 yıl önce yazın tanıştık onunla. Ben yurt dışında yaşıyordum o türkiyede. Çocuktuk aslnda ama işte.
Tanışalı 8-9 ay olmuştu ki çok ağır bi olay yaşadım; annemi kaybettim. Babam öldürdü. Ki ben o zaman daha yeni 16 olmuştum. Çok karışıktı herşey. Babam hapse annemin cenazesi için biz türkiyeye. Ben bu olaydan sonra bi kaç ay teyzemlerle yaşadım ama beni istemediler. Ordan dayımların yanına taşındım. Onlarda 1 sene fln yaşadım. Yengem beni istemedi çünkü kuzenim evlenicekti ve türkiyeden yengemin babası gelicekti; evde yer yokmuş bana... Büyük ablamda beni istemedi (şu an görüşüyoruz ama). Bütün bunlar yaşanırken sevgilim bana destek oldu inkar edemem ama çokta kısıtladı; akşam okuldan sonra hemen eve gitmem gerekiodu, erkek kuzenimle aynı evdeyim diye rahatsiz oluyordu onla ayni arabaya yalniz binemezdim. Bi cok kiskanclik. Neden o zamanlar onu dinledim bilmiyorum. Ama o kadar zorlaniyordun ki dayimlarda; herseyi yengem yönetiyodu. Dayimin lafi gecmezdi pek. Onlar icinde tabiki annemin vefati ayri bi şoktu. Herneyse ben öğrenci evine ciktim. 7-8 ay orda yasadim. Bi yandan calistim bi yandan okulu okudum. orda 'öğretmen asistanlığı' okudum ve bitirdim. Ne lise diye geciyor ne de universite. Meslek egitimi oyle soyleyim.
Bi ara biz gorusmedik sevgilimle. Sonra ben okulu bitirdigimde turkiyeye geldim. 2 sene olucak haziranda. Biz yeniden basladik. Hersey iyi gidiyor gibiydi ama degil. Soyle soyleyim; ben zaten dayimlarda herseye sustum. Hic bi zaman tartismaya giremezdim. Saygisizlik olurdu. Alismisim yani susmaya. Sevgilimdede boyle oldu. Surekli o ne isterse o. Bazen bu yuzden kendimi cok degersiz hissettm. Benim fikirlerim yokmus gibi. Aslnda onu da kotuleyemem bu nankorluk olur cunku o cesaretlendirdi aof okuyorum. Ama bu iliski yuzunden ozguven eksikligi yasiyordum. Tartismaya gucum yok diye hep sustum. Bu benim hatam oldu. Aslnda biz yazin nisanlanicaktik. Ama ben 2 hafta once ayrildim ondan. Aslnda siyle oldu; ben evlenmekten korkuyorum cunku bizim evde hic huzur yoktu hic hemde. Annem hep ezildi.. Bu konuyu boyle konusurken o lafi napti etti ayriliga getirdi. Evlenmek istemeyenle o iliski istemezmis. Halbuki ben oyle dememistim. Ben onun insanligini gercekten seviyorum ama bizim iliskimiz olmuyodu. Kultur farkida var; lutfen kimse yanlis anlamasin; ama ben 2 kultur arasinda kalmis bi insanim. Keske bende burda dogup buyumus olsaydim. Bazen turkcemden bazen espiri anlayisindan bazen bu kucuk seyler yuzuden tartisirdik. Evlenmek icin erken oldugunu dusunuyordum ama o iliski istemio diye bitti iste.
Dedim ya; insanligini seviyorum ama benim kendimi bulmam lazim. Teyze, dayi fln derken hep sustum. Kendimi bulamadim. Hala daha turkiyeye istanbula alismaya calisiyorum ve cok zorlaniyorum. Onunda uzgun oldugunu biliyorum bende oyle. O bunu bilmiyor. Hatta benim hakkimda hemen olumsuz dusundugunu biliyorum sanki ben ozgur olmak fln istiorum. Gezip tozup egleneyim fln. Degil aslinda ama kendi fikrimi; hosuma ne gidio. Bi hobi. Ne bileyim. Ozguvenimi kazanmam lazim.
İcimi dokmek istedim. Aslnda yasadiklarimi cok ama cok kisa yazdim uzun olmasina ragmen.
Ben ne yapabilirim? Nasil kendimi, ozguvenimi kazanirim?
Yazimda hatalar olabilir. Bunu icin ozur dilerim
5 yıl önce yazın tanıştık onunla. Ben yurt dışında yaşıyordum o türkiyede. Çocuktuk aslnda ama işte.
Tanışalı 8-9 ay olmuştu ki çok ağır bi olay yaşadım; annemi kaybettim. Babam öldürdü. Ki ben o zaman daha yeni 16 olmuştum. Çok karışıktı herşey. Babam hapse annemin cenazesi için biz türkiyeye. Ben bu olaydan sonra bi kaç ay teyzemlerle yaşadım ama beni istemediler. Ordan dayımların yanına taşındım. Onlarda 1 sene fln yaşadım. Yengem beni istemedi çünkü kuzenim evlenicekti ve türkiyeden yengemin babası gelicekti; evde yer yokmuş bana... Büyük ablamda beni istemedi (şu an görüşüyoruz ama). Bütün bunlar yaşanırken sevgilim bana destek oldu inkar edemem ama çokta kısıtladı; akşam okuldan sonra hemen eve gitmem gerekiodu, erkek kuzenimle aynı evdeyim diye rahatsiz oluyordu onla ayni arabaya yalniz binemezdim. Bi cok kiskanclik. Neden o zamanlar onu dinledim bilmiyorum. Ama o kadar zorlaniyordun ki dayimlarda; herseyi yengem yönetiyodu. Dayimin lafi gecmezdi pek. Onlar icinde tabiki annemin vefati ayri bi şoktu. Herneyse ben öğrenci evine ciktim. 7-8 ay orda yasadim. Bi yandan calistim bi yandan okulu okudum. orda 'öğretmen asistanlığı' okudum ve bitirdim. Ne lise diye geciyor ne de universite. Meslek egitimi oyle soyleyim.
Bi ara biz gorusmedik sevgilimle. Sonra ben okulu bitirdigimde turkiyeye geldim. 2 sene olucak haziranda. Biz yeniden basladik. Hersey iyi gidiyor gibiydi ama degil. Soyle soyleyim; ben zaten dayimlarda herseye sustum. Hic bi zaman tartismaya giremezdim. Saygisizlik olurdu. Alismisim yani susmaya. Sevgilimdede boyle oldu. Surekli o ne isterse o. Bazen bu yuzden kendimi cok degersiz hissettm. Benim fikirlerim yokmus gibi. Aslnda onu da kotuleyemem bu nankorluk olur cunku o cesaretlendirdi aof okuyorum. Ama bu iliski yuzunden ozguven eksikligi yasiyordum. Tartismaya gucum yok diye hep sustum. Bu benim hatam oldu. Aslnda biz yazin nisanlanicaktik. Ama ben 2 hafta once ayrildim ondan. Aslnda siyle oldu; ben evlenmekten korkuyorum cunku bizim evde hic huzur yoktu hic hemde. Annem hep ezildi.. Bu konuyu boyle konusurken o lafi napti etti ayriliga getirdi. Evlenmek istemeyenle o iliski istemezmis. Halbuki ben oyle dememistim. Ben onun insanligini gercekten seviyorum ama bizim iliskimiz olmuyodu. Kultur farkida var; lutfen kimse yanlis anlamasin; ama ben 2 kultur arasinda kalmis bi insanim. Keske bende burda dogup buyumus olsaydim. Bazen turkcemden bazen espiri anlayisindan bazen bu kucuk seyler yuzuden tartisirdik. Evlenmek icin erken oldugunu dusunuyordum ama o iliski istemio diye bitti iste.
Dedim ya; insanligini seviyorum ama benim kendimi bulmam lazim. Teyze, dayi fln derken hep sustum. Kendimi bulamadim. Hala daha turkiyeye istanbula alismaya calisiyorum ve cok zorlaniyorum. Onunda uzgun oldugunu biliyorum bende oyle. O bunu bilmiyor. Hatta benim hakkimda hemen olumsuz dusundugunu biliyorum sanki ben ozgur olmak fln istiorum. Gezip tozup egleneyim fln. Degil aslinda ama kendi fikrimi; hosuma ne gidio. Bi hobi. Ne bileyim. Ozguvenimi kazanmam lazim.
İcimi dokmek istedim. Aslnda yasadiklarimi cok ama cok kisa yazdim uzun olmasina ragmen.
Ben ne yapabilirim? Nasil kendimi, ozguvenimi kazanirim?
Yazimda hatalar olabilir. Bunu icin ozur dilerim