Selcan'ım anlatmaya kalksam roman olur,ama özetlemeye çalışayım :)
22 yaşıma kadar Bulgaristan'da yaşadım,herşeyimi bıraktım Türkiye'ye geldim o gün bugün buralardayım
herkes evlenmemi beklerken 11 yıllık ilişkimi bitirdim ve çooook da iyi ettim,çünkü çooook sevdiğim kocamda evlendim,yola geç çıktık diye düşünerek 6-7aylık korunma sürecinden sonra bebek çalışmalarına başladık ve maalesef 3 yıla 4 aşılama2
tüp bebek,1 düşük ve 1 erken doğum sığdırdık,herşeye çok pozitif baktım,hiç moralimi bozmadım,ama ikiz oğullarımı doğumdan bir gün sonra kaybetmemiz beni yıktı diyebilirim.Başından beri zor geçen bir hamileliğim oldu hep kanamalar hep korkular yaşadım,hep bir risk vardı,bebekler iyi olsun yeter ki diye3 ay hastanede yattım başka hiç bir güç beni bukadar hareketsiz bırakamazdı,ama bütün bunlara rağmen olmadı,şimdi bebeklerim cennette.Attlattım mı dersen kesinlikle hayır,ama kabullendim ve bu yola 40 yaşıma 3 ay kala tekrar çıktım,bukadar hastane ve tedavi sonrası bu sefer kendi seyrine bir süre bırakalım diye karar verdik eşimle,çok vaktimizin olmadığının farkındayım,ama bir süre denemekte yarar var,inşallah Rabbim beklemeden hepimizin kucaklarını sağlıklı ve hayırlı evlatlarla doldursun.
Hamileliğimde ve doğum izni derken takribi 8-9 ay işimden uzak kaldım,ama döndüğümde her fırsatta patronum bunu yüzüme vurmasada fena hissettirdi
ve bunun sonucundada 15 yıllık işimden3 gün önce istifa ettim.
Umarım böylelikle kendime yeni bir sayfa açmış olayım,inşallah Rabbim utandırmasın,gönlümüzdekileri tez zamanda versin...