- 7 Eylül 2021
- 733
- 987
-
- Konu Sahibi Dobra anne
- #1
Arkadaşlar lütfen bana akıl verin, özet geçerek anlatacak olursam.. 4 yaşındaki çocuğumuz asla bizi dinlemiyor yemek yemeden tutun da el yıkamaya kadar oyuncaklarını toplamaya kadar her ama her şey çok büyük sorun. Asla sürekli bağıran anne baba olmak istemiyoruz ancak bağırsak da bagirmasak da durum hiç değişmiyor.
Çocuğumuzu gozumuzden sakiniyoruz, sevgimiz zaten sorgulanamaz ama öyle bir noktada ki şu an asla tek başına yemek yemiyor aşırı şekilde abartısız yemek seçiyor. en basit makarnayı bile ben yediriyorum kendine ki zaten yediği de makarna ve patatesten hiç abartmiyorum öteye gitmiyor. Corbasindan tutun en güzel tencere yemeklerine kadar evimizde her gün çok şükür yemek yapıyorum bir de umutla yapıyorum bin dua ediyorum yaparken yesin diye ama yok asla yemiyor.Cok yoruldum.
Daha az önce oyuncaklarını bilerek her yere attı hepsiyle 5 dakika oynadı bıraktı ve toplaması gerektiğini soyledik kendisine asla kabul etmedi 1 saat boyunca bağırdı çağırdı ağladı bana vurdu benim toplamam gerektigini söyledi asla elimi sürmedim en sonunda çöp poşetini getirip eğer oynadığın oyuncakları toplamadigin zaman ne yazık ki bunları ortadan kaldırmak gerektiğini kendisine soyledim kriz geçirdi bildiğiniz.En sonunda kucağımda uyudu içim gidiyor nasıl sözümü dinlettirebilirim kreşe giden bir çocuk ve kreşte üstünü de kendi giyiniyor oyuncaklarını da artık mecbur olduğu için topluyor vs...
Tabii ki bu yaşta ki çocuğumun mükemmel olmasını bekleyemem amacım da ol değil ama sorumluluk alması kendi kendine bir şeyler yapabilmesi.
Sonuç olarak pazartesi ilk isim kresteki öğretmenine de danışarak bir pedagog ile görüşmek olacak hem bana bir kaç eğitme tarzı için öneri verir hem çocuğuma yardımcı olur diye düşünüyorum. Kimisi bırakın ağlasın saatlerce diyor cevremdekiler ama o da çözüm değil inanın kalbim sıkışıyor artik
Çocuğumuzu gozumuzden sakiniyoruz, sevgimiz zaten sorgulanamaz ama öyle bir noktada ki şu an asla tek başına yemek yemiyor aşırı şekilde abartısız yemek seçiyor. en basit makarnayı bile ben yediriyorum kendine ki zaten yediği de makarna ve patatesten hiç abartmiyorum öteye gitmiyor. Corbasindan tutun en güzel tencere yemeklerine kadar evimizde her gün çok şükür yemek yapıyorum bir de umutla yapıyorum bin dua ediyorum yaparken yesin diye ama yok asla yemiyor.Cok yoruldum.
Daha az önce oyuncaklarını bilerek her yere attı hepsiyle 5 dakika oynadı bıraktı ve toplaması gerektiğini soyledik kendisine asla kabul etmedi 1 saat boyunca bağırdı çağırdı ağladı bana vurdu benim toplamam gerektigini söyledi asla elimi sürmedim en sonunda çöp poşetini getirip eğer oynadığın oyuncakları toplamadigin zaman ne yazık ki bunları ortadan kaldırmak gerektiğini kendisine soyledim kriz geçirdi bildiğiniz.En sonunda kucağımda uyudu içim gidiyor nasıl sözümü dinlettirebilirim kreşe giden bir çocuk ve kreşte üstünü de kendi giyiniyor oyuncaklarını da artık mecbur olduğu için topluyor vs...
Tabii ki bu yaşta ki çocuğumun mükemmel olmasını bekleyemem amacım da ol değil ama sorumluluk alması kendi kendine bir şeyler yapabilmesi.
Sonuç olarak pazartesi ilk isim kresteki öğretmenine de danışarak bir pedagog ile görüşmek olacak hem bana bir kaç eğitme tarzı için öneri verir hem çocuğuma yardımcı olur diye düşünüyorum. Kimisi bırakın ağlasın saatlerce diyor cevremdekiler ama o da çözüm değil inanın kalbim sıkışıyor artik