- 3 Mart 2017
- 73
- 47
- 18
Kızlarrrr(
İnsan sevinir değil mi ne güzel hamile kalabiliyorum diye, ben artık çift çizgi görünce korkudan sevinemiyorum bile.
Sizinle paylaşayım neler geldi başıma.
Söyle ki 2 seneyi geçti bebek icin calısmalarımız. İlk gebeliğim kimyasal gebelik oldu. Korunmayışımızın 4. Ayıydı. Tabi hemen aşırı sevindik, aileler arkadaslara haber geçildi doktor hamilesin dediği anda. Ama malesef 1 hafta sonrasında kanama basladı ve kese görülmeyince kimyasal oldugu anlasıldı. Bu 2016 Ekim ayında oldu. Sonra biz umutla devam ettik 2017 Ekime kadar, bir daha hamile kalamayınca tüp bebek deneyelim dedik Kasım 2017- cünkü amh hormonum yasıma göre düşüktü, 0,9- ve daha 32 yasındaydım. 4 yumurtadan sadece 2 si toplandı ve döllendi, 1 tanesi 3. Güne gelebildi. Tabiki tahmin ettiğiniz gibi tutmadı. Bir ay sonra bir baktım ki kendiliğimden hamile kalmışım! 2018 Ocak. Yine sadece aileye haber verildi ve hemen dr a gidildi, inanmıyorduk kese görülmüştü, artık kesin bir bebeğimiz olacaktı çok mutluyduk. O da uzun sürmedi, 1 hafta sonra yine kanama ve düşük. Bu sefer bebek gelişememiş, kese aynı boyutta kalmıstı. Biz yine umudu kaybetmedik ve ben 3 ay sonra yine hamile kaldım. Bu sefer ailemize bile söylemedik hatta bhcg bile baktırmadım 1 hafta belki düşer diye. Lekelenmelerim vardı ve garip ağrılar. Dr yine keseyi göremedi bhcg 1800 dü ve iki gün sonra gel tekrar bakalaım dedi. 2 gün sonra daha dr a gidemeden ağrı, kanama ve bayılma sonrası acile kaldırıldım. Dış gebelikmiş, hayati tehlikem varmış, 1 ltye yakın kay kaybetmişim, iç kanama ile. Acilen ameliyata alındım ve sağ tüpüm alındı. Tabi bunlar ardıardına olunca benim psikolojim bitti. Zaten panik atak hastasıydım zar zor ilacı bırakmaya calısıyordum hersey tepetaklak oldu. Sonra dedim ki istemiyorum çocuk falan. Hayat cocuk demek değil, 2 senedir her adet oldugumda ağlama krizleri , esimle yasadıgım gerginlikler, hormonlarımın altüst olması bu hamileliklerden. Ama doktorum cok beklememem gerektiğini zaten yumurta rezervim az oldugunu ve kendimi toparlayıp tekrar denemem gerektiğini söyledi. Mayıs ayında yasadıgım dış gebelik sonrası tekrar denemeye karar verdik bu ay. Ve sansıma ilk ayda yine hamile kaldım. Tek tüpümle. Şimdi korkuyorum, antidepresanımı hala kullanıyorum, azaltmaya calısıyorum ama bunca seyden sonra gerçekten cok zor. Bir de isin garip tarafı baska bir ülkeye tasındık, burada saglık sistemi cok farklı. Korkularım beni mahvediyor. Bu sefer olsun ne olur, dualarınıza ihtiyacım var. Burda yapayalnız bu halde korkuyla yasıyorum. Desteğinize ve moralinize ihtiyacım var. Su an takvime göre 4+2, insallah bebeğimi kucagıma aldıgım günleri de görürüm
İnsan sevinir değil mi ne güzel hamile kalabiliyorum diye, ben artık çift çizgi görünce korkudan sevinemiyorum bile.
Sizinle paylaşayım neler geldi başıma.
Söyle ki 2 seneyi geçti bebek icin calısmalarımız. İlk gebeliğim kimyasal gebelik oldu. Korunmayışımızın 4. Ayıydı. Tabi hemen aşırı sevindik, aileler arkadaslara haber geçildi doktor hamilesin dediği anda. Ama malesef 1 hafta sonrasında kanama basladı ve kese görülmeyince kimyasal oldugu anlasıldı. Bu 2016 Ekim ayında oldu. Sonra biz umutla devam ettik 2017 Ekime kadar, bir daha hamile kalamayınca tüp bebek deneyelim dedik Kasım 2017- cünkü amh hormonum yasıma göre düşüktü, 0,9- ve daha 32 yasındaydım. 4 yumurtadan sadece 2 si toplandı ve döllendi, 1 tanesi 3. Güne gelebildi. Tabiki tahmin ettiğiniz gibi tutmadı. Bir ay sonra bir baktım ki kendiliğimden hamile kalmışım! 2018 Ocak. Yine sadece aileye haber verildi ve hemen dr a gidildi, inanmıyorduk kese görülmüştü, artık kesin bir bebeğimiz olacaktı çok mutluyduk. O da uzun sürmedi, 1 hafta sonra yine kanama ve düşük. Bu sefer bebek gelişememiş, kese aynı boyutta kalmıstı. Biz yine umudu kaybetmedik ve ben 3 ay sonra yine hamile kaldım. Bu sefer ailemize bile söylemedik hatta bhcg bile baktırmadım 1 hafta belki düşer diye. Lekelenmelerim vardı ve garip ağrılar. Dr yine keseyi göremedi bhcg 1800 dü ve iki gün sonra gel tekrar bakalaım dedi. 2 gün sonra daha dr a gidemeden ağrı, kanama ve bayılma sonrası acile kaldırıldım. Dış gebelikmiş, hayati tehlikem varmış, 1 ltye yakın kay kaybetmişim, iç kanama ile. Acilen ameliyata alındım ve sağ tüpüm alındı. Tabi bunlar ardıardına olunca benim psikolojim bitti. Zaten panik atak hastasıydım zar zor ilacı bırakmaya calısıyordum hersey tepetaklak oldu. Sonra dedim ki istemiyorum çocuk falan. Hayat cocuk demek değil, 2 senedir her adet oldugumda ağlama krizleri , esimle yasadıgım gerginlikler, hormonlarımın altüst olması bu hamileliklerden. Ama doktorum cok beklememem gerektiğini zaten yumurta rezervim az oldugunu ve kendimi toparlayıp tekrar denemem gerektiğini söyledi. Mayıs ayında yasadıgım dış gebelik sonrası tekrar denemeye karar verdik bu ay. Ve sansıma ilk ayda yine hamile kaldım. Tek tüpümle. Şimdi korkuyorum, antidepresanımı hala kullanıyorum, azaltmaya calısıyorum ama bunca seyden sonra gerçekten cok zor. Bir de isin garip tarafı baska bir ülkeye tasındık, burada saglık sistemi cok farklı. Korkularım beni mahvediyor. Bu sefer olsun ne olur, dualarınıza ihtiyacım var. Burda yapayalnız bu halde korkuyla yasıyorum. Desteğinize ve moralinize ihtiyacım var. Su an takvime göre 4+2, insallah bebeğimi kucagıma aldıgım günleri de görürüm