- 29 Haziran 2014
- 2.568
- 1.628
- 133
- 35
Mutlu günler herkese. Genel olarak yalnızlığı seven, kendi başına kalmaktan hoşlanan bir yapım vardır. Etrafımda sürekli konuşan birilerinin olması beni bunaltır çoğu zaman. 30 yaşıma gireli epey oldu, arkadaşlarımın birçoğu çoluk çocuğa karıştı, kalan birkaç bekar da bu sene aşkı buldu, evlendi vs. O kadar uzun zamandır aşktan uzağım ki, bu duyguların güzelliğini bilmeme rağmen bir türlü gerçekten sevileceğim birine denk gelemenenin burukluğunu yaşıyorum sanırım. Kolay kolay aşık olan biri değilimdir, en son 15-16 sene önce ergenken birine seni seviyorum cümlesini kurdum. Olmadı, iyi ki olmamış diyorum şimdi. Ben bu hissi, bu duyguları alelade birine hissettirmek istemeyerek senelerimi geçirdim. Karşımdaki kişi gerçekten karakter olarak, kalben bu sevgiyi hak eden ve beni de gerçekten ben olduğum için sevecek biri olsun istedim. Sevgi hissine aynı derecede önem veren, aynı şekilde bu duyguyu koruyan birine denk gelir miyim bilmiyorum. Sanki hiç denk gelmeyecekmişim gibi. Benim gibi hisseden, zamanında böyle hissetmiş olanlar var mı?