Ben de katılıyorum
Kimse 18lik kızken karamsar değil
Ben de hüsran üstüne hüsran
Gençtim güzeldim işim de vardı mutluydum beraber de mutluyduk adam para avcısı murdar bir tipe gitti
Tamam dedim olur böyle şeyler
Yine flört ettim yine güzel gidiyor bu sefer de adamdan net bir adım yok bumunla mı uğraşıcam dedim kestim gitti. Gerçekten artık saçmalığı , net olmayan adamları sinirlerim kaldırmıyor.
Hüsran, hüsran, hüsran derken nasıl pozitif kalayım benim gibi mutlu neşeli bir insanı bile tüketti hayat. Tükendimstrawberryland gençliğim güzelliğim de ziyan oldu gitti. Şimdi 29um, birkaç yıl önce sokakta yürüyenlerin dönüp dönüp baktığı, iyi giyimli , alımlı, yüksek auralı bir kadındım. Şimdi 0 enerji tükenmiş bitmiş bir insan posasıyım kimseye mutluluk verecek halim yok. Ne yapayım , öneriniz var mı?
Seni "Ankara'daki Falcılar" topiğinden hatırlıyorum. Gerçekten yorumlardan bile hissediliyordu enerjik yapın...
Ne yapmamız gerektiğini ben de bilemiyorum. Zaten artık ben kimseye mutluluk verme derdinde de değilim, biri gelip beni mutlu etsin, tüm acılarımı unuttursun istiyorum.Umarım sen de en kısa zamanda seni yeniden o eski pozitif hâline geri döndürecek güzellikler yaşarsın.
Okudukça üzülüyorum kızlar, tamam bir şeyler kötü gidiyor diye oturup her gün ağlayalım mı? Ben de an itibarıyla işsizim. Hayatımda da uzun süredir kimse yok, olacağa da benzemiyor. Program yaptım kendime, 1 aydır uyguluyorum. Belki sizin de işinize yarar.
-Her gün 1 saat spor
-Haftada bir güzel bir film
-Netten hobby kulüpleri buldum. 1 tane İngilizce konuşma grubum bir de İstanbul gezi ekibim var. Çok güzel arkadaşlıklar kazandırıyor hem zaman geçiyor.
-Dünya mutfağı yemekler, tatlılar denemeye çalışıyorum.
Sorma kankaa eski enerjimden eser yok babaanneyim adeta
Falcı keşfin var mı?
anlatsana biraz :)bende varım
benim oturup ağlayasım geliyor bazen. nasıl bu kadar aptal olabildim insan aldatıldığına inanmak istemez de bu kadar mı ilişki yürüsün diye uğraşır diye. sonra bazen kendi kendime çok mutlu oluyorum ama hep kendimim işte. olduğum şehir çok küçük. hobi kulüpleri filan çok yok. öğrenciler şehirden gittiği için yazın hiçbişey yok. keşke ben de istanbulda olsam. orda kesin kendime uygun bişeyler bulurdum. gün içinde çok iyiyim ama akşam olup evde tek kalınca beni bi hüzün alıyor
evet dediğinizi dnledim ve tur araştırdım. iki günlük haftasonu kapadokya turları buldum. tek gidilir mi acaba bu turlara ?Emek vermişsiniz, denemişsiniz ama olmamış. Bence geçmişi düşünmeyin artık. Yine birisi karşınıza çıksa yine aynı şeyi yaparsınız, yapmalısınız da. Bunun değerini bilmemek onun ayıbı olmuş. Küçük şehirde yaşamak zor evet, benim en büyük avantajım İstanbul'da yaşamak.Dışarı çıkıp kalabalığa karışmak bile iyi geliyor.. Turlara katılsanız, yok mudur böyle şeyler?
yok aslında çok karamsar değilim. bazı zamanlar geliyor böyle. spora başladım yeniden. çello kursu ayarladım 1 ay içinde başlayacak o da. haftaya arkadaşımın yanına gidiyorum denize girecez filan ama tek kaldığımda, kafamı yastığa koyduğumda o düşünceler beni sarıyor. Etkisi azalmaya başladı gerçi. Tek bişey biliyorum.. Bundan sonrakı tek amacım iyi kaliteli ve mutlu bir yaşam kurmak olacak :)Bencede. .. Bor hobi edinebilirsinir. Bu kadar karamsarlık yaşam enerjinizi tüketir. Daha kötüsü de bir süre sonra bu artık üzerine yapışır. Aynı ruh halinden cikamazsiniz.
evet dediğinizi dnledim ve tur araştırdım. iki günlük haftasonu kapadokya turları buldum. tek gidilir mi acaba bu turlara ?
bende küçük yerde yaşıyorum ... herşey kötü gidiyor aslında.. hobim de yok.. arkadaş grubum da yok.. erkekler evlilik lafını duyar duymaz kaçıyor... sevenim de yok... bunalıma girmekte haklıyım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?