30 yaş ve üzeri bekar bayanlar sohbet topiği...

Ben de katılıyorum
Kimse 18lik kızken karamsar değil
Ben de hüsran üstüne hüsran
Gençtim güzeldim işim de vardı mutluydum beraber de mutluyduk adam para avcısı murdar bir tipe gitti
Tamam dedim olur böyle şeyler
Yine flört ettim yine güzel gidiyor bu sefer de adamdan net bir adım yok bumunla mı uğraşıcam dedim kestim gitti. Gerçekten artık saçmalığı , net olmayan adamları sinirlerim kaldırmıyor.
Hüsran, hüsran, hüsran derken nasıl pozitif kalayım benim gibi mutlu neşeli bir insanı bile tüketti hayat. Tükendim strawberryland strawberryland gençliğim güzelliğim de ziyan oldu gitti. Şimdi 29um, birkaç yıl önce sokakta yürüyenlerin dönüp dönüp baktığı, iyi giyimli , alımlı, yüksek auralı bir kadındım. Şimdi 0 enerji tükenmiş bitmiş bir insan posasıyım kimseye mutluluk verecek halim yok. Ne yapayım , öneriniz var mı?


Seni "Ankara'daki Falcılar" topiğinden hatırlıyorum. Gerçekten yorumlardan bile hissediliyordu enerjik yapın...
Ne yapmamız gerektiğini ben de bilemiyorum. Zaten artık ben kimseye mutluluk verme derdinde de değilim, biri gelip beni mutlu etsin, tüm acılarımı unuttursun istiyorum. :110: Umarım sen de en kısa zamanda seni yeniden o eski pozitif hâline geri döndürecek güzellikler yaşarsın. :KK200:
 
Ben oldugum sehirde bile yalnizim. Bugun tek basima sinemaya gittim :KK43: Allahim nasil bir eziklik. Eskiden oldugum ortamda boyle isleri organize eden ben olurdum. 5_6 kisi olurdu en az. Yalnizlik ne zormus ya :/
 
Seni "Ankara'daki Falcılar" topiğinden hatırlıyorum. Gerçekten yorumlardan bile hissediliyordu enerjik yapın...
Ne yapmamız gerektiğini ben de bilemiyorum. Zaten artık ben kimseye mutluluk verme derdinde de değilim, biri gelip beni mutlu etsin, tüm acılarımı unuttursun istiyorum. :110: Umarım sen de en kısa zamanda seni yeniden o eski pozitif hâline geri döndürecek güzellikler yaşarsın. :KK200:

Sorma kankaa eski enerjimden eser yok babaanneyim adeta

Falcı keşfin var mı?
 
Okudukça üzülüyorum kızlar, tamam bir şeyler kötü gidiyor diye oturup her gün ağlayalım mı? Ben de an itibarıyla işsizim. Hayatımda da uzun süredir kimse yok, olacağa da benzemiyor. Program yaptım kendime, 1 aydır uyguluyorum. Belki sizin de işinize yarar.
-Her gün 1 saat spor
-Haftada bir güzel bir film
-Netten hobby kulüpleri buldum. 1 tane İngilizce konuşma grubum bir de İstanbul gezi ekibim var. Çok güzel arkadaşlıklar kazandırıyor hem zaman geçiyor.
-Dünya mutfağı yemekler, tatlılar denemeye çalışıyorum.
 
Okudukça üzülüyorum kızlar, tamam bir şeyler kötü gidiyor diye oturup her gün ağlayalım mı? Ben de an itibarıyla işsizim. Hayatımda da uzun süredir kimse yok, olacağa da benzemiyor. Program yaptım kendime, 1 aydır uyguluyorum. Belki sizin de işinize yarar.
-Her gün 1 saat spor
-Haftada bir güzel bir film
-Netten hobby kulüpleri buldum. 1 tane İngilizce konuşma grubum bir de İstanbul gezi ekibim var. Çok güzel arkadaşlıklar kazandırıyor hem zaman geçiyor.
-Dünya mutfağı yemekler, tatlılar denemeye çalışıyorum.


benim oturup ağlayasım geliyor bazen. nasıl bu kadar aptal olabildim insan aldatıldığına inanmak istemez de bu kadar mı ilişki yürüsün diye uğraşır diye. sonra bazen kendi kendime çok mutlu oluyorum ama hep kendimim işte. olduğum şehir çok küçük. hobi kulüpleri filan çok yok. öğrenciler şehirden gittiği için yazın hiçbişey yok. keşke ben de istanbulda olsam. orda kesin kendime uygun bişeyler bulurdum. gün içinde çok iyiyim ama akşam olup evde tek kalınca beni bi hüzün alıyor :KK43:
 
benim oturup ağlayasım geliyor bazen. nasıl bu kadar aptal olabildim insan aldatıldığına inanmak istemez de bu kadar mı ilişki yürüsün diye uğraşır diye. sonra bazen kendi kendime çok mutlu oluyorum ama hep kendimim işte. olduğum şehir çok küçük. hobi kulüpleri filan çok yok. öğrenciler şehirden gittiği için yazın hiçbişey yok. keşke ben de istanbulda olsam. orda kesin kendime uygun bişeyler bulurdum. gün içinde çok iyiyim ama akşam olup evde tek kalınca beni bi hüzün alıyor :KK43:

Emek vermişsiniz, denemişsiniz ama olmamış. Bence geçmişi düşünmeyin artık. Yine birisi karşınıza çıksa yine aynı şeyi yaparsınız, yapmalısınız da. Bunun değerini bilmemek onun ayıbı olmuş. Küçük şehirde yaşamak zor evet, benim en büyük avantajım İstanbul'da yaşamak.Dışarı çıkıp kalabalığa karışmak bile iyi geliyor.. Turlara katılsanız, yok mudur böyle şeyler?
 
Bencede. .. Bor hobi edinebilirsinir. Bu kadar karamsarlık yaşam enerjinizi tüketir. Daha kötüsü de bir süre sonra bu artık üzerine yapışır. Aynı ruh halinden cikamazsiniz.
 
Emek vermişsiniz, denemişsiniz ama olmamış. Bence geçmişi düşünmeyin artık. Yine birisi karşınıza çıksa yine aynı şeyi yaparsınız, yapmalısınız da. Bunun değerini bilmemek onun ayıbı olmuş. Küçük şehirde yaşamak zor evet, benim en büyük avantajım İstanbul'da yaşamak.Dışarı çıkıp kalabalığa karışmak bile iyi geliyor.. Turlara katılsanız, yok mudur böyle şeyler?
evet dediğinizi dnledim ve tur araştırdım. iki günlük haftasonu kapadokya turları buldum. tek gidilir mi acaba bu turlara ?
 
Bencede. .. Bor hobi edinebilirsinir. Bu kadar karamsarlık yaşam enerjinizi tüketir. Daha kötüsü de bir süre sonra bu artık üzerine yapışır. Aynı ruh halinden cikamazsiniz.
yok aslında çok karamsar değilim. bazı zamanlar geliyor böyle. spora başladım yeniden. çello kursu ayarladım 1 ay içinde başlayacak o da. haftaya arkadaşımın yanına gidiyorum denize girecez filan ama tek kaldığımda, kafamı yastığa koyduğumda o düşünceler beni sarıyor. Etkisi azalmaya başladı gerçi. Tek bişey biliyorum.. Bundan sonrakı tek amacım iyi kaliteli ve mutlu bir yaşam kurmak olacak :)
 
evet dediğinizi dnledim ve tur araştırdım. iki günlük haftasonu kapadokya turları buldum. tek gidilir mi acaba bu turlara ?

Turlara çok katıldım, ben tek gitmedim ama gelenler vardı hep birlikte bir şeyler yapıp kaynaştığımız için kimse tek kalmıyordu zaten. Bence deneyebilirsiniz. Hatta dönünce yazın lütfen. Benim arkadaşım İtalya turunda tanıştığı biriyle evlendi :)
 
Aslında karamsarlık durumu sadece kişiye özgü değil diye düşünüyorum. Yaşam gerçekten zor ve gittikçe zorlaşıyor. Bir süre sonra herşey zevkten ziyade alışkanlığa dönüşmeye başlıyor. Genel anlamda bir mutsuzluk var. Ya da ince fikirli olmaktan kaynaklı bir durum. Çünkü herşeyi sorgulamaya başlıyorsunuz olgunlaştıkça.
 
bende küçük yerde yaşıyorum ... herşey kötü gidiyor aslında.. hobim de yok.. arkadaş grubum da yok.. erkekler evlilik lafını duyar duymaz kaçıyor... sevenim de yok... bunalıma girmekte haklıyım..
 
bende küçük yerde yaşıyorum ... herşey kötü gidiyor aslında.. hobim de yok.. arkadaş grubum da yok.. erkekler evlilik lafını duyar duymaz kaçıyor... sevenim de yok... bunalıma girmekte haklıyım..

sizin hikayeniz nedir? sanki yeni bitmiş bir ilişki gibi geldi bana
 
evet bana haksızlık yapıldı.. iyi giden bir ilişkimiz vardı.. erkek arkadaşı bana karşı yalan söyledi arkamdan o da inandı ayrıldık
 
Merhaba, ben de 32 yaşındayım ve 2. defa (farklı kişiler)terkedildim. Hala hazmedemiyorum. Kendini o kadar düzgün tanıtmış ve göstermişti ki hala inanamıyorum. 6 aylık bi ilişkiydi. Tanıdık vasıtasıyla tanıştık.Ciddi başladık yani. O da ciddi olduğunu söylüyordu. Evde alacağımız mobilyaların yerlerini falan belirledik. Annesi şehirdışında yaşıyordu.Mayısta gelip ailemle tanışacaktı.Ağustostada düğün olur diyordu. Evlenmek için hiç baskı kurmadım. Düğün içi ağustos olsun diye de o söylüyordu. Benim Ailemle tanışmıştı. Onların istediği gibi de biriydi.Değer verdiğini düşünüyordum. 1 ay önce bi akşam saatlerce telefonunu açmadı o kadar merak ettim ve sinirlendim ki. Gece 2 de msj atmış. Arkadaşlarlayım içtik yarın görüşürüz. Ben daha çok sinirlenip sert bi msj yazdım. " Niye açmıyorsun ayrılmak mı istiyorsun ayrılmak istiyorsan adam gibi söyle" ertesi gün aradı. "Ne biçim msj bu ne yapmaya çalışıyorsun bugün görüşmeyelim bi düşün yaptığını". İyi dedim aramadım. Ertesi gün o aradı buluşalım diye. Buluştuk ama soğuk biraz. 3 hafta böyle devam ettik. Msjlarında canım falan yazmıyor ama buluşuyoruz. Bi sorun yok. Mutlu musun benle diyorum Mutlu olmasam yanında olmam falan diyor. 3 Hafta boyunca, hafta içi akşam buluşalım diyorum bi bahane buluyor. Bi gün patladım artık dedim 3 haftadır bahane buluyorsun napmaya çalışıyorsun ya? Sonra " zamana bırakalım " demeye başladı. Ben de "Ayrılmak istiyorsan söyle ne zamana bırakması " dedim. Ayrılalım da demiyor "soğudum senden " diyip durdu. Sonra da daha aramadı. Bi kaç kez msj attım cevap yazmadı. En son 20 mayısta msj attım "madem cvp vermiyorsun msjlarıma cvp vermiyorsun içimi dökeyim" yazdım. Hissettiklerimi yazdım. Sadece cvp olarak "keşke sabretmeyi ve kendini tutabilmeyi başarabilseydin" yazmış. ondan sonra da ben de aramadım o da zaten aramadı. Doğumgünümde bile. Başka biri olduğunu düşünüyorum. Whatsapta online görüyorum. Bütün tanıdıklarım ağustosta düğün bekliyorlardı. Bu şekilde terkedildiğime mi üzüleyim benimle oynadığına mi bilmiyorum. Psikolojim berbat kısaca.
 
X