Hiç sormayın, allah bana öyle bir sabır vermiş ki ..
Uzun zamandır foruma girememiştim ama bu süre içinde bile çıldırmakta level atladım. İnanın beni hiç umursamıyor ben bugün ölsem numaradan gözyaşı döker eminim. Geçtiğimiz günlerde iş seyahatine gitti ve ben evde yalnız kaldım. Giderken insan bir sorar paran var mı bişeye ihtiyacın var mı diye ama nerdee. Gittiği gece beni bir kere bile aramadı merak etmedi (tek başıma kalmayı sevmediğimi bildiği halde). Ben aradım saatlerce telefonuna ulaşamadım. Sabaha kadar çıldırdım. En sonunda açtı içki içiyoduk noldu dedi ben tabi delirdim. Acil bişey olsa ben kimi arıcam dedim, beni arayana kadar kendi aileni arasana diyor bi de utanmadan. Hem maddi hem de manevi anlamda göçtüm. Normalde beni kapısından sokmadığı işyerini sabahtan akşama temizletti temizlikçiye para vermemek için. O para da kendi cebine içki parası olarak kaldı tabiki. Ondan nefret ediyorum. Hep gece yatınca aklıma kocaları tarafından çok sevilen arkadaşlarım geliyor ve dayanamayıp ağlıyorum. Bişey anlatmaya başlasam dinlemiyor dinlese bile cvp verip yorum bile yapmıyor. Bi de utanmadan sosyal sitede,
müşterisi olan bir kadının resimlerini açıp açıp günde 5 kez baktığını gördüm. Tabiki çok sinirlendim. Bağırdım çağırdım 5 gün konuşmadım ama insan bir özür diler değil mi? 5 günün sonunda konuştum konuşmasına hesap sordum hala bana sen hastasın sen kafayı yemişsin sen nereden atıyosun bunları diyor. Ailelerimizde yaşlılar hastalar olmasa bir dk bile onunla evli kalmam ama sabretmek beni öldürecek bir gün
((