• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

3 yaşındaki kızıma karşı acımasızım

Siz anne olduzmu
Anne olmadım, anneleri tarafından itilip kakılmış çocuklarla çalıştım mesleğim gereği. Siz psikolog oldunuz mu? İşin diğer tarafını biliyor musunuz yani? Annesiniz annenin bıkkınlığını desteklemeye çalışıyorsunuz anlıyorum, ben de diyorum tekse bunalmışsa bezmiş hissetmesi normal. Ama bu hayata o çocuk kendi isteğiyle gelmediyse bıkkınlığın muhatabı da o değil.
 
Sakın ol canım Anne Olduğun zaman anliyacaksin püf noktayi ..
Bana mı diyorsunuz bunu? Anne olunca size çocuğunuzu itme, düşürme yetkisi veriliyor yani. Güzel kafalar, güle güle kullanın.
 
Adetleri böyleymiş eşimin ailesinin .eşim tek çocuk kayınvalidem kanser geçirmiş torunları ona can veriyormuş, yanında olmalıymış ,bense bu durum yüzünden kafayı yedim Mutsuz ,değersiz hırçın bi insan haline dönüştüm .yaşamak istemediğim bir hayatın içinde kaldım . İçgüveysi gibiyim .
Acısını da çocuklarından mı çocukların mı çıkarıyorsun yazık ya çocuklara
 
Kızım 3 yaşında duygularının farkına yeni yeni varıyor gibi , ama duygularını nasıl kontrol edeceğini bilmiyor sanırım . Bana çok sarıyor kardeşi 15 aylık üstüne çullanıyor kıskançlık olabilir. Kızım çekil diyorum yok tüm gücüyle atlıyor üstüne savurup atıyorum.sonra elimde telefon varken benim diye bağırıyor çekil diyorum defalarca hırçın şekilde saldırıyor bu tarz konularda sinirlenip itiyorum düşüyor küserek kaçıyor ağlıyor ,yani kaynanayla kayınpederle yaşıyorum denetim ekibi gibi tepemdeler o da beni geriyor .kızım bende soğur mu diye üzülüyorum bi yandan . Kaynanamda bunu ima eden laflar sokuyor arada . Eşim yurt dışında olduğu için onların eline kaldım gibi bu beni çok stres yapıyor .çocukları düzene sokmaya çalışırKen iyice batırıyorum. Bi girdabın içinde gibiyim .kaynanam iki yüzlüdür kocasına beni fiştekler gelir bana içten dostane davranır anlatamam. her fırsatta arkamdan konuşuyor yan odadayken beni çekiştiriyor duyuyorum ama bişey diyemiyorum .içinden çıkılmaz bi haldeyim tek bildiğim çocuklarım benim en değerli varlıklarım ama onları üzüyorum kendimden nefret etmeye başladım .bu işin içinden nasıl çıkabilirim
Çocuğunuz itip düşürüp kardeşine sakin anlayışlı davranmasını mı bekliyorsunuz? Çocuk ne görürse onu yapar
 
Oy yavrum kıyamam. İlgi kaydı bebeğe. Kıskanıyor çok normal. Benim 22 aylık oğlım 1,5 aylık kardeşinin hep tepesinde. Ben gözetliyorım ama karışmıyorum. Dikkat ediyorum. Eğer sert davranırsa onun ilgisini başka yöne çekmeye çalışıyorum. Hepsine eşit davranıyorum/ yazık yavrun ne anlar ki daha? Siz de belli bunalmışsınız ama suç çocukta değil. Lütfen onu çok sevin. Beraber aktivite yapın. Ben kızımı slinge koyup oğlanlarla akşama kadar yapmadığım şebeklik kalmıyor o yüzden kendilerini eksik hissetmiyorlar.
Lütfen birbirinize sarılın ve oynayın.
 
Çocuğa yapılanlar kesinlikle doğru değil.
Fakat annenin üzerine gidilip,çocuğu senden alırlar,ne biçim annesin gibi ifadeler belki konu sahibini kendine getirir ama bir anda herşeyi de düzeltmez.Zaten kendisi de farkında durumun.Kim can verdiği kanından canından bir varlığa bunu yapmak ister ki hangi anne?
Lohusa depresyonunun aylarca devam edebileceğini duymuştum.Kendisinin bence psikolojik bir desteğe ihtiyacı var.Biseylerle nasıl baş edeceğini bilemiyor olabilir belki de bunun için uygun şartları yok bilemeyiz.El kadar çocuğun bunları yaşamaya hakkı yok tabiki ama hala emzirmekte olan bir anne için de bence yazılan kelimelere dikkat edilmesi gerekir.Belli ki anlatmak, çözüm bulmak için yazmış buraya.
Üyelik iptali yapıp gitmiş zaten.Burayı okuyorsan lütfen psikolojik destek al konu sahibi.
 
Son düzenleme:
Kızım 3 yaşında duygularının farkına yeni yeni varıyor gibi , ama duygularını nasıl kontrol edeceğini bilmiyor sanırım . Bana çok sarıyor kardeşi 15 aylık üstüne çullanıyor kıskançlık olabilir. Kızım çekil diyorum yok tüm gücüyle atlıyor üstüne savurup atıyorum.sonra elimde telefon varken benim diye bağırıyor çekil diyorum defalarca hırçın şekilde saldırıyor bu tarz konularda sinirlenip itiyorum düşüyor küserek kaçıyor ağlıyor ,yani kaynanayla kayınpederle yaşıyorum denetim ekibi gibi tepemdeler o da beni geriyor .kızım bende soğur mu diye üzülüyorum bi yandan . Kaynanamda bunu ima eden laflar sokuyor arada . Eşim yurt dışında olduğu için onların eline kaldım gibi bu beni çok stres yapıyor .çocukları düzene sokmaya çalışırKen iyice batırıyorum. Bi girdabın içinde gibiyim .kaynanam iki yüzlüdür kocasına beni fiştekler gelir bana içten dostane davranır anlatamam. her fırsatta arkamdan konuşuyor yan odadayken beni çekiştiriyor duyuyorum ama bişey diyemiyorum .içinden çıkılmaz bi haldeyim tek bildiğim çocuklarım benim en değerli varlıklarım ama onları üzüyorum kendimden nefret etmeye başladım .bu işin içinden nasıl çıkabilirim
Kreşe gönderin çocuğu, siz de psikiyatriye gidin siz yaslaninca çocuğunuzda sizi itip kakar odesirsiniz!!!
 
Konuya ilk yazdiarimi okuyun ne demek istediğimi anliyacaksiniz başta zaten herşeyi söyledik
E ben de sizin yazdığınızı beğendim zaten ilk başta. Sonrasında konuyu benim anneliğime getirerek "eheheh anne olunca anlarsın" tavrına büründünüz yaptığı normalmiş gibi.
 
Yapma annecim bak uf oluyormuş öyle diyor kardeşin..Aferin kızıma bak bu şekilde sevelim olur mu annecim..gibi gibi davranmaya çalışalım...

Benim de büyük çocuğum 5 yaşında bazen severken sert davranabiliyor..Bak uf oldu diye ağlıyor diyorum ..Bebeği konuşturuyorum bebek diliyle yani büyük çocuğumun seviyesine inebildiğim kadar inmeye çalışıyorum ki sizin ki daha 3 yaşında onun için o oyuncak bebek onun gözünde...

Geçen gün ben mutfaktayken hırkasıyla dönmüş ve çocuğun yüzüne gelmiş..Bebeğin çığlığından anlamıştım zaten ve ne oldu annecim anlat dedim sakince bebeği kucağıma alıp..Dedi oyun oynarken geldi yüzüne..

1-Büyük çocuğuma hakaret edip bağırsam elime ne geçecek? Küçük olan zaten hiçbirşey hatırlamayacak ama büyük "anne beni sevmiyor" mesajını net alacak..
2- Bak canı acımış özür dile ve bir daha olmayacak de dedim ve geriye dönemeyeceğime göre sakinliğimi koruyup uzatmadım konuyu..

Bir daha o hareketi yapmadı...

Diceğim şu ki; siz de şuan psikolojik savaş veriyorsunuz belli ki açık sözlülükle yazmışsınız buraya..Linçlemek kolay..Amacımız derde deva bir kelime bulmak değil mi buralarda?

Siz kötü anne olsaydınız bunun vicdan azabını duymazdınız...Narsist değilsiniz ki hatanızın farkındasınız ve yolunuz çok yakınken dönebilirsiniz ..Hemen yarın özellikle büyük çocuğunuza daha sabırlı ,daha ilgili ve daha çok ten teması öperek,koklayarak herşeyi ebedi değiştirebilirsiniz🌸
 
[,
Sakın ol canım Anne Olduğun zaman anliyacaksin püf noktayi ..

Çok saçma bir düşünce. Anne olmayıp annelere taş çıkarcak karakterde kadınlar var. Sinirlerim yıpranık ruh halim şöyle böyle diyen insanları da güzellemeyin lütfen. Doktora gitmesini tavsiye edin.
Sinirleri bozuk diye bebeğini balkondan hop diye atan kadınlar var eee doğurmuşlar da anne olmuşlar mı bunlar şimdi?
Nesini anlamamız gerekiyor ki tam olarak. Birşey söylenmeye gelmiyor sanki sopalarla saldırıyorlar ne bekleniyor ki herkes çocuklar ya da hayvanlar savunmasız olan her canlıya karşı bu tür olaylar da duygusal tepkimeler veririz buda normal.
Siz başta söyleyeceğinizi söylemiş olabilirsiniz herkes her yorumu okumaz konuyu okur fikrini yazar.
 
Son düzenleme:
Kızım 3 yaşında duygularının farkına yeni yeni varıyor gibi , ama duygularını nasıl kontrol edeceğini bilmiyor sanırım . Bana çok sarıyor kardeşi 15 aylık üstüne çullanıyor kıskançlık olabilir. Kızım çekil diyorum yok tüm gücüyle atlıyor üstüne savurup atıyorum.sonra elimde telefon varken benim diye bağırıyor çekil diyorum defalarca hırçın şekilde saldırıyor bu tarz konularda sinirlenip itiyorum düşüyor küserek kaçıyor ağlıyor ,yani kaynanayla kayınpederle yaşıyorum denetim ekibi gibi tepemdeler o da beni geriyor .kızım bende soğur mu diye üzülüyorum bi yandan . Kaynanamda bunu ima eden laflar sokuyor arada . Eşim yurt dışında olduğu için onların eline kaldım gibi bu beni çok stres yapıyor .çocukları düzene sokmaya çalışırKen iyice batırıyorum. Bi girdabın içinde gibiyim .kaynanam iki yüzlüdür kocasına beni fiştekler gelir bana içten dostane davranır anlatamam. her fırsatta arkamdan konuşuyor yan odadayken beni çekiştiriyor duyuyorum ama bişey diyemiyorum .içinden çıkılmaz bi haldeyim tek bildiğim çocuklarım benim en değerli varlıklarım ama onları üzüyorum kendimden nefret etmeye başladım .bu işin içinden nasıl çıkabilirim
Seninle aynı durumu yaşıyorum ama o çocuga sen sakin ol sabırla bagırma sevgiyle yaklaş güzelce söyle o gene aynı şeyleri yapsa da vazgeçme sabırlı ol sonuçta 3 yaşında küçük bir bebek o herşeyi yapabilir öyle düşün kardeşine sevgiyle yaklaştır sen onla ilgilenirken birlikte yapmaya çalışın kucağına ver sevdir esirgeme bebeği ondan. Herkese olan öfkeni o garipten çıkarma
 
Back