3 yaşındaki kızıma karşı acımasızım

Ben şimdi ağlayacağım aynen böyle
Çocuğa karşı sevgi göstermediğimi söylemedim ani sinir ataklarım olduğu zamanlar . Çocuğun duygularının farkındayım canım bu dediklerinin hepsine karşılık veriyorum emin olun. bi kaç defa sinirlendik diye afaroz ettiniz
 
Haklısın canım hakkını helal et seninde belki ilgi ve sevgiye ihtiyacın var .
Bu günlerde gececek elbet
Sabırlı ol.
Ama şunu bil ki çocuğunla güzel bir alışverişin olursa aranda ne o seni üzer..ne sen onu
Bu birlikteliği yakala.
Diğer yavrun daha küçükmüş hadi anlamaz
Önemli olan 3 yaşındaki en hassas dönemde
Onunla birbirinizi iyileştirin onun sevgisi sana muhabbeti inan sanada iyi gelicek
 
Ne ekerseniz onu biçersiniz. Başka diyecek bişeyim yok
 
Konu başlığınız bile benim psikolojim bozuk sinir atakları geçiriyorum ailevi problemler vs değil direk çocuğuma acımasızım böyle bir saçmalık bahane olamaz çocukların karakterini anne baba şekillendirir bi çocuk kıskançsa anne babasına etrafına bakmak lazım bir çocuk hırçın agresif tavırlar sergiliyorsa etrafına bakmak lazım çevresinde ne oluyor kim nasıl davranıyor diye bu karakteristik özellikler bu çocuğa vahiy yoluyla inmedi 3 yaşındaki çocuk ne görüp ne yaşıyorsa kendine örnek o karakteri alır yapmayın gözünü seveyim sinir atakları vs bunlar sebep olamaz hepimizin ani çıkışları olabiliyor bunaldığımız sıkıldığımız bas bas bağırmak istediğimiz anlar ama kimse bunun için çocuk yapmıyor yada bunun acısını yaptığı çocuktan çıkartmıyor çıkartamaz da yardım alın en kısa sürede yada kendinizi itip kakın birazda belki kendinize gelirsiniz
 
İtip kakmak için mi doğurdunuz? Bakmaya gönlünüz yoksa yapmayın. Kaynanaya kayınpedere kızıp gak diyemeyip bebeden almayın hıncınızı.
 
Kızımla aramız arkadaş gibidir devamlı oyun oynarız ,nereye gitse annemde gelsin diye tutturur ben gitmesem o da kalır, akşam uyurken illa benim yanımda olacak yastığıma yattı uyuyakalmışız mesela yani cani bi anne değilim . Çocuklarımı seviyorum ve sevgimi gösteriyorum fazlasıyla . Sadece içinde bulunduğum durum beni boğuyor ,(çocuk dışındaki meselelerim)ve çözüm bulamıyorum çıldırıyorum ve sinirleniyorum .büyüklere sesim çıkmıyor çıkamıyor ne de olsa eşimin ailesi ve kapılarında yaşıyoruz. İki defa itekledim bi daha olmaması için kendimi toplamaya çalışıyorum.Allah bana yardım etsin .
 
Gücünüz çocuğa yetiyor çünkü dimi? Boşanma durumunuz falan olursa kayınvalide kayınpeder şahitlik yapar itiyordu dövüyordu diye çocukları elinizden alırlar haberiniz olsun. Kendi eviniz yok mu? Neden birlikte yaşıyorsunuz? Ayrı ev açmayan adama neden 2 çocuk doğurdunuz? Bari doğurdunuz iyi bakın itip kakmak nedir üvey anneler öyle davranmaz.
 
Yapmayın günah çocuk o daha, duygularını da hareketlerini de ölçüp tartamaz. Kayınvalidenize, çevrenize, eşinize, durumunuza olan hınçlarınızı çocuklarınıza yönlendirmeyin.
Bugün 4 aylık bebeğim uykuya dalamadı mızırdandı diye "ama annecim" diye azıcık ses yükselttim ama azıcık, onda bile gözümün içine bakıp ağladı, 2 saat sonra aldım koynuma yatırdım 10 saniyede uyudu, demek ki bugün uyurken bana ihtiyacı varmış dedim.
Siz de öyle düşünün elinizden telefonu çekiştiriyorsa dikkatinizi çekmeye çalışıyordur. Sevin onu, oynayın, öpün.
 
3 yaşındaki kizinizi acilen kreşe yazdırın bence. Siz çok sıkılmışsınız, sanırım cocuk da öyle.
 
Ben o annesinin iteklediği evin büyük kız çocuklarından biriyim. 40 yaşıma geldim. Hala bu anne sevgisizliğini sindiremiyorum. B.k varmis daha ben 1 yaşındayken ikinciyi yapmışlar. Sonra sinir krizleri, ihmal edilen belki dayak yiyen ben.
 
Davranışlarınız çocuğunuzun yaptıkları ile orantılı değil. Bağırarak ve çocuğu ittirip düşmesine sebep olarak çocuğa şiddet gösteriyorsunuz. Hiçbir çocuk bunu hak etmiyor. Sahip olduğunuz hayatın sorumlusu çocuklarınız değil. Eğer akıl hastası derecesinde bir ruhsal probleminiz yoksa bu şekilde davranmanız için de sebep değil. Yaşı itibariyle sizin dediğinizi tam olarak anlayacak ve yerine getirebilecek duygusal farkındalığa sahip değiller. Çözüm için yardım istemişsiniz. Öncelikli olarak ne olursa olsun sakın çocuğunuza bağırmayın veya ittirmeyin. Cocugunuzun yaşına uygun davranışlarını anlamanızı sağlayacak ve bilinçli ebeveynlikle ilgili kitaplar okuyun. Evet Beyinli Çocuk, Bütün Beyinli Çocuk, Bilinçli Bebek, Bağırmayan Anne Baba Olmak, Çocuklar İçin Beş Sevgi Dili ve benzeri kitaplar size ilk aşamada yardımcı olacaktır. Terapiye başlayın. Eşiniz ile konuşun yaşadıklarınızı paylaşın ve ayrı eve çıkın. Eğer yapamazsınız ya eşinizin anne ve babasına cevap verecekseniz ya da söylediklerini duymayacaksiniz.
 


Arkadaşlar kadının üstüne çok gittik zaten nasıl üzgün oda ..nebileyim oda farkında olarak yazmış bizde. Yardım talep etmiş
Bu kadar üstüne gidilmeseydi
Sizin gibi üyelerin sayısını artırsın Allah bu site için lakin konu sahibi üye kaçmış oysaki ne güzel yazmışsınız tüm yazanlar olarak genel anlamda kadına yol yordam gösterilseydi ne de farklı sonuçlar elde edilebilirdi değil mi?
 
Evet arkadaşım bende farkettimde üyeliğini iptal ettiğini o yüzden yazmak istedim.
Maksatlar onu üzmek değildi ..umarım bu da forum ahlakına ders olur
 
Sevgili konu sahibi, direkt ay ne kötüsün, senin gibi birisi olmaz olsun tarzı yorumları gözardı etmeni tavsiye ederim naçizane. Hiçkimse canı kanı bebeğini itip kakmak istemez ve bunu yapıp da pişman olmayan birisi çok az olur. Şöyle söyleyeyim, olan olmuş. Burada biz hiç çocuğumuza kızmadık sinirlenmedik diye iddia eden varsa vallahi de billahi de maşallah derim.

Yalnızlık, anlaşılmamak, bir başınalık senin tükenmene neden olmuş gibi geldi bana. Geçenlerde çok bunaldığım bir vakitte ilk defa oğlanı uyutup kendim markete gittim. Marketteki abla benimle dertleşti. Gerçekten yaşadığım en güzel anlardan biriydi, resmen derdimi anlamıştı.

Uykusuzsun, eşine bırak dışarı çık dedi bana. Oğlum ayaktayken eşime çocuğu bırakıp şu ana kadar dışarı hiç gitmedim. Aklım bile almadı böyle bir şey olabileceğini. “Bakamaz ki” dedim, bakar onun da çocuğu dedi. Uyutamaz dedim, uyutur bir şekilde dedi. Kızım süt sağmayı da mı bilmiyorsun diyor. Bir saat, yarım saat. Öyle haklı ki. Ona söz verdim cumartesi günü ve pazar gününü sürekli kendimi yiye yiye geçirmedim. Uzun zamandır ailecek geçirdiğimiz en güzel gündü.

Senin şu an eşin yokmuş yanında. Gene de sen enerjini çocuklarınla yoldaş olmaya aktar. Annem de abim ablam küçükken aynı senin yaşadığın gibi babamdan ayrı kalmak zorunda olmuş. Birbirlerine kenetlenmişler. Siz bir bütünsünüz. Ailesiniz ve aile bireyleri birbirini korur kollar. Sever, okşar. Oyunlar oynar. Gerçekten diyorum belki yaşlarımız benzerdir, belki benden küçüksündür gibi geliyor ama insanın hayatta en değerlisine nazı geçer. Bunu sen yavrularına onlar da sana yapar. Ama bırak küçük çocuğun sana nazlansın, sen onlara güzel örnek olmaya bak. Konu komşu ile görüş, dışarıya çıkın soğuk da olsa. Mesela çocuklarınla beraberken telefon elinde durma. Çünkü sen de bilirsin eğer eşin sen onunla konuşmayı beklerken elinde bir telefon ona baksa, sana da yarım yamalak cevap verse ne kadar sinirlendiğini. Düşün minicik çocuğunun her şeyi sensin. Öyle bir şey ki gerçekten her şeysin. O yüzden senden görmediği anlık ilgi alaka bile onun dünyasını çok derinden etkiliyor. Güven kaynağısın çünkü.

Bundan sonrası için kendini bir sayfa aç. Mesela ben bir deftere o gün neler yapmayı amaçladığımı yazmaya başladım. Örneğin bugün çocuğumla çok güzel kahkaha attığımız bir an olsun, ya da bugün tuvalet banyoyu temizleyeyim demek kadar basit şeyler. Ama o gün bitene kadar bunları yapmaya çalıştım. Güzellikler böyle böyle birikiyor. Bir dönüp bakacaksın ki hayatın daha da güzel olacak.

Hadi Allah kolaylık versin. Ferahla ki herkes ferahlasın.
 
Tükenme noktasına gelmişsin , çocuktan hıncını çıkartıyorsun. Kaynana kayınpederden uzaklaş , destek al uzmanlardan.
 
Bazı insanların gerçek hayat Pollyanna'sı olduğunu düşünüyorum.

Sinirlenince kocasını itip kakabiliyor mu? Çalışıyorsa patronunu düşürebiliyor mu iterek? Ah canım vah canım demenin kimseye faydası yok, pozitif olacağız diye yaptığını normalleştirmeyin lütfen. Yorgun, bitik, bezmiş olabilir; yardımcı olanı yoksa hakkıdır bunları hissetmekte ama bunun muhatabı el kadar bebe değil. Beni şu hayatta koşulsuz seven tek kişi annem babam algısının oturması gereken yaşta annesi tarafından itilip kakılan bi çocuktan bahsediyoruz. Anne gözünden bakarken çocuk gözünden bakmayı unutuyorsunuz bi yerde galiba.
 
Mutsuz ortamda niye çocuk doğuruyorsunuz üstelik koca da ortada yokken..içim parçalandı o kızın haline, belli ki sizin sevginize çok muhtaç.Yazık ikincinin de kaderi onun gibi olacak üçüncü geldiğinde.Lütfen önce gidip kendiniz tedavi olun
 
Siz anne olduzmu
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…