- 12 Nisan 2015
- 695
- 1.152
- 113
Çok çok doğruO dönemki çocuklar sadece ailenin değil tüm mahallenin, tüm köyün çocuklarıydı. Çocuk akşama kadar mahallede- köyde oynar susayınca bir kapıyı çalar, acıkınca bir kapıyı çalardı. Hala, teyze, nine, yenge, komşu teyze çoktu. Çocuk acıkınca eline salçalı ekmek vermek öğün sayılıyordu. O zamanın zorlukları da başkaydı.
Çocuklar şu an kalabalıklar içinde yalnız büyüyor. Tüm mahalleyle sosyalleşen çocukların tüm ilgisi şu an sadece annede. Bu da aşırı yorucu oluyor. Çocuğun sorularından bazen o kadar bunalıyorum ki Allah affetsin “evladım iki dk sus, artık cevap yetiştirmekten sesim çıkmıyor.” diyorum. Eskiden bu görevi sokaktaki akranlar, komşular, akrabalar, kuzenler paylaşıyordu, annede bu kadar yük yoktu. Eskinin zorlukları ve şimdinin zorlukları elbette var ama kesinlikle aynı zorluklar değil.
Hanımlar oğlum 3 yaşında sayılır.Disari çıktığımda onu da mutlaka alıyorum ki hem gözümün önünde olsun hem o da gezsin görsün eğlensin vs.fakat her adımda bişey istiyor.Yasina uygun olsun olmasın her resmi rengi hoşuna gideni istiyor ve de kendini yırta yırta ağlayarak istiyor etrafta herkes dönüp dönüp bize bakıyor.
Bir köşeye geçip güzelce anlatayim istiyorum yaşına göre olmadığını,uygunsa bile aynısından evde de olduğunu ya da o şeye ihtiyacı olmadığını filan ama kendi sesini bile duymuyorum onun bağırmasindan.Bagirmak diyorum çünkü gözünden damla yaş akmıyor o esnada.
Çok yıpratıcı bir durum normal bişey mi bu?
Her istediğini alamam almak da istemiyorum doyumsuz olmasın.
Peki bu krizi aşabilenler nasıl başardınız ?
Ya ama bu tatlı kız kirilmazkiEki Görüntüle 2904502
Su resmi cektigim gunu hic unutmam. Parktaki devasa hortumu bu benim eve göturcem diye hoykurerek aglamis kendini yerden yere atmisti. 2 yasindaydi daha.
Yani basliga istinaden cevap vereyim, hangimiz bas ediyor ki. Tek yol var istedigi seyi cevaplarken iyi dusunun gercekten hayir demeniz gerekiyor mu. Yuzde 100 gerekmiyorsa demeyin. Dediysenizde agladi diye vazgecmeyin.
Hanımlar oğlum 3 yaşında sayılır.Disari çıktığımda onu da mutlaka alıyorum ki hem gözümün önünde olsun hem o da gezsin görsün eğlensin vs.fakat her adımda bişey istiyor.Yasina uygun olsun olmasın her resmi rengi hoşuna gideni istiyor ve de kendini yırta yırta ağlayarak istiyor etrafta herkes dönüp dönüp bize bakıyor.
Bir köşeye geçip güzelce anlatayim istiyorum yaşına göre olmadığını,uygunsa bile aynısından evde de olduğunu ya da o şeye ihtiyacı olmadığını filan ama kendi sesini bile duymuyorum onun bağırmasindan.Bagirmak diyorum çünkü gözünden damla yaş akmıyor o esnada.
Çok yıpratıcı bir durum normal bişey mi bu?
Her istediğini alamam almak da istemiyorum doyumsuz olmasın.
Peki bu krizi aşabilenler nasıl başardınız ?
Bence eskiden herşey daha kolaymış . Çocuk rahatça kapının önünde oynar enerji atardı şimdi öyle bir durum yok . Şimdiki çocuklar çok bilinçli asla hiç bir şekilde kandırılıp oyalanmıyorlar . Oğlum 20 aylık asla kandıramıyorum . Banyoda süngeri eline alıyor illa deterjan dök . Diş fırçasını alıyor illa bizim macundan istiyor . Orkidin ne yapıldığını biliyor ya çekmecemden pedi almış poposuna koyuyorÇok teşekkür ederim cevabınız için...bir de anlaşılmamak üzüyor şuan memleketteyim büyüklerim sürekli sen ne gördün bu ne ki biz ne şartlarda büyüttük bu mu zor çocuk diyince cidden bir sorun var benimkinde sanırım diyorum..kesinlikle çok zor ve çokta önemli bir çocuk yetiştirmek
En tahammül edemediğim şeylerden biridir kendini yere atarak bağıran, ağlayan çocuk. Normal de görmüyorum. Benim kızım iki kere yaptı bunu birinde kalabalıktaydık hiç umursamadım baktı benden ses yok sustu mecbur, diğerinde halasına gidiyorduk yolda markete uğradık iki ürün almasına izin vermedim diye kendini yere atarak ağlamaya başladı birden, kolundan tuttum eve döndük böyle yaptığın sürece dışarı çıkmak yok dedim. Bir posta da kuzenleriyle görüşemediğine ağladı. Çocuğumla markete gideriz tek ürün alma hakkı var mesela. Bu konuda netim, esnemeyeceğimi bilir. Taviz vermemeniz lazım. Eğer yumuşar o an istediğini sırf ağladı diye yaparsanız bunu alışkanlık edinir, önüne geçemezsiniz
çok tattlıııııBence eskiden herşey daha kolaymış . Çocuk rahatça kapının önünde oynar enerji atardı şimdi öyle bir durum yok . Şimdiki çocuklar çok bilinçli asla hiç bir şekilde kandırılıp oyalanmıyorlar . Oğlum 20 aylık asla kandıramıyorum . Banyoda süngeri eline alıyor illa deterjan dök . Diş fırçasını alıyor illa bizim macundan istiyor . Orkidin ne yapıldığını biliyor ya çekmecemden pedi almış poposuna koyuyorBir kere denk geldi wc de çok zor durumda kalmıştım mecburdum öğrenmiş pedi yakalayınca hemen eşortmamın içine atmaya çalışıyor . Bir kere oğlum eşimi dudağımdan öperken yakaladı anında geri çekildik ama gördü o an . Daha sonra o gördüğü şeyi bana yapmaya çalıştı . 2 /4 yaş arası sıkıntılı dönemlermiş
Kesinlikle coooookkk zor..Yaşadıklarınız normal. Çok az çocuk o yaşlarda çok sakin, uslu, hareketsiz olur. 2-4 yaş arası anlatılanı en anlamadıkları dönem. Biraz daha sürer böyle. Sabır da anlayış da kalmıyor bir erden sonra. Çocuk bakmak, çocuk yetiştirmek bence dünyanın en zor şeylerinden biri.
Anneanne dede de var yanımızda,sese gelemiyorlar özellikle de annem ağlayınca hemen yapıyor beni de sıkıştırıyor ağlatma ne istiyorsa yap diyorBence sende benim gibi başta her istediğini yapmışsın sonra hata ettiğinin farkına varıp reddedince krizlerlele karşılaşmışsin. Ben aman tek çocuk aman gözü kalmasın birşey diye diye canavarımi yetiştirdim ellerimle4yasina giricek neredeyse basedemiyorum kendini yerden yere vuruyor ortalığı ayağa kaldırıyor senin çocuk gibi , çözüm bulursan bnada haber et
Etkileniyor da olabilir belki ya da babayi gözüm görmüyor kendine bağlamak için her dediğini yapıyor olabilirGenel durumu nasıl hatırladığım kadarıyla ayrılma surecindesiniz, stresler de yansımış olabilir mi çocuğa . Evde konuşun birlikte dışardaki kurallarla ilgili uymadığında , ben seninle eglenmek istiyorum böyle yapınca eglenemiyoruz diyip eve donebilirsiniz.
Anneme diyorum ki anne bu çocuğa bakmak çok zorçok tattlıııııokurken dişlerimi sıktım Akıllı çocukları çoook seviyorum. Kusura bakmayın yorumunuza atladım
Zaten birşeyi görmeyi versinler hemen hafızaya yerleştiriyorlar...gerçekten çok çok zor bir dönem...Allah hepimize kolaylık versinBence eskiden herşey daha kolaymış . Çocuk rahatça kapının önünde oynar enerji atardı şimdi öyle bir durum yok . Şimdiki çocuklar çok bilinçli asla hiç bir şekilde kandırılıp oyalanmıyorlar . Oğlum 20 aylık asla kandıramıyorum . Banyoda süngeri eline alıyor illa deterjan dök . Diş fırçasını alıyor illa bizim macundan istiyor . Orkidin ne yapıldığını biliyor ya çekmecemden pedi almış poposuna koyuyorBir kere denk geldi wc de çok zor durumda kalmıştım mecburdum öğrenmiş pedi yakalayınca hemen eşortmamın içine atmaya çalışıyor . Bir kere oğlum eşimi dudağımdan öperken yakaladı anında geri çekildik ama gördü o an . Daha sonra o gördüğü şeyi bana yapmaya çalıştı . 2 /4 yaş arası sıkıntılı dönemlermiş
Bebem daha çok ufak (6 aycık) ama bu yazdıklarınızı beynime kazıdıminşallah bende böyle dirayetli olacağım. Şimdiden ben mesela bir oyuncak çıkarttıysam ötekini kaldırıyorum. Aç gözlü bir çocuk olmasını istemiyorum
Ben genellikle ağlamaya başlamadan, bişey istediğini anladığım an önlem alıyorum bağırmaya başlarsa zaten susturamazsınız hemen dikkati başka yöne çekin bişey isticeğini anladığınız an biraz saçma da olabilir ama bir şekilde sizde bağırıp anlatmaya başlayın dikkat çekme amaçlı.Hanımlar oğlum 3 yaşında sayılır.Disari çıktığımda onu da mutlaka alıyorum ki hem gözümün önünde olsun hem o da gezsin görsün eğlensin vs.fakat her adımda bişey istiyor.Yasina uygun olsun olmasın her resmi rengi hoşuna gideni istiyor ve de kendini yırta yırta ağlayarak istiyor etrafta herkes dönüp dönüp bize bakıyor.
Bir köşeye geçip güzelce anlatayim istiyorum yaşına göre olmadığını,uygunsa bile aynısından evde de olduğunu ya da o şeye ihtiyacı olmadığını filan ama kendi sesini bile duymuyorum onun bağırmasindan.Bagirmak diyorum çünkü gözünden damla yaş akmıyor o esnada.
Çok yıpratıcı bir durum normal bişey mi bu?
Her istediğini alamam almak da istemiyorum doyumsuz olmasın.
Peki bu krizi aşabilenler nasıl başardınız ?
Onu söyleyen enişte :)Purpplee araba kullanamazsin dedi diye bosaniyorum deme kalp krizi geçiririm burda
Ben de uzaklaştım ağlaya ağlaya geldi peşimden.Bir de sadece bisry alma konusu da değil sorun,sürekli kucak istiyor koca çocuğu kucağa almak zorunda kalıyorum.Bugun pek almadım ağlamaya bıraktım.Sonu yok çünküBende her yere götürdüm ama her yere sürekli ağlar isterdi almayıp devam edince kendini yere atardı bıraktım agladi yapmadım dedigini uzaklaştım yanından ağlayarak geldi arkamdan pes etmedim zamanla ise yaramadigini anladı pes etti kurtuldum evde bırakmak benim için çözüm değildi
Bizim milletimiz çok sever yerli yersiz karışmayı,çok bilmişlerGenelde öyle yapıyorum ağlamasına duyarsizlastim ama cevredekileein bakışları,bu çocuk niye ağlıyor ya demeleri,gelip susturmak için biseyler yapmaya çalışmaları
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?