25 yıllık boş bir hayat

thelittleprince38

Üye
Kayıtlı Üye
9 Ekim 2023
15
4
25
Daha fazla açıklama yapmamak için sildim arkadaşlar yazan herkese teşekkür ederim. Umarım ben de bir gün buraya çok güzel şeyler başardığımı yazarım. Şimdilik çabalamaya devam edeceğim.
 
Son düzenleme:
Buraya bunalıp konu açan kadınların %80 ni atanamamış oluyor
Arkadaşlar konumuz bu değil belki ama bu atanamama sorunu yıllardır var ve herkes ısrarla memur olmak için okuyup KPSS'de ömür tüketip mutsuz umutsuz oluyorlar

Çocuğunuz var mı acaba ?
Özel sektörde çalışsanız psikolojiniz düzelene kadar ?
 
Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Belediyenin psikologları oluyor onu araştır. Psikiyatriye gidince de seni hastanenin psikoloğuna yönlendirmesini talep et. Hastanede de psikologlar var
 
Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Bence önce iş bulmaya çalışın. İlla okuduğunuz alanda olmayabilir. Asgari ücret de olabilir. Mutlaka iş bulun. Özel ders vermeye başlayabilirsiniz. Önce fiyatı düşük tutun. Bir iki yıl sonra çevre edinince piyasa fiyatına çekin. Akmasa da damlar sizi meşgul eder. Sertifikalı aşçılık kursları var mesela araştırıp bunlara katılın. Bir arkadaşım böyle yapmıştı. Bireysel pasta siparişleri alıyordu artık ve profesyonel pastalar hazırlıyordu. Dert edinip etrafa haber saldıktan sonra mutlaka bir iş bulursunuz. Herkesin temel gıda maddelerini enazıyla kaygı duymadan alması gerekiyor ki insanca yaşasın ve kaygı düzeyi minimum seviyede olabilsin. 500 TL gıda için hesaplarsanız işin içinden çıkamazsınız. Allah yardımcınız olsun. Başaracağınıza tüm kalbimle inanıyorum
 
Kusura bakmayın ama illa ki atanmayı beklerseniz daha çook sıkıntı çekersiniz. Özel okullara, kurslara başvuru yapın, onlar da olmuyorsa gidin herhangi bir işte çalışın. O kadar okudum bunun için miydi diyebilirsiniz ama yapacak bir şey yok. Ülke şartları bunu gerektiriyor şu an. Ya yaptığınız 500 liralık alışveriş için laf yemeyi göze alacaksınız ya da bir şekilde çalışıp paranızı kazanacaksınız. Başka yolu yok.
 
Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Arkadaşlar herkes atanamamaya takılmış. Benim konum hiçbir zaman atanamamak olmadı. Ben zaten yüksek puan alıp atanamadığımda anladım 2019 da. Uzun yazmak istemediğimden eksik yazmışım. Ben hiç atanmak istemedim. Konu atanamamak değil. İkinci olarakta ben zaten 5 yıl resepsiyonistlik 2 yıl garsonluk yaptım. 2 yaz iki ayrı bilinen marketlerde ve kuaförde çalıştım. Hiçbir zaman öğretmenlik yapmadım. Benim orada anlatmak istediğim şey yapmak istediğim hiçbir şeyin yolunda gitmemesiydi. Yolunda gitmeyeni zaten uzatmadan bıraktım. Merak etmeyin. Şu anda da öğretmenlik yapma gibi bir niyetim yok. Cümlelerimin devamında iş aradığımı bulamadığımı söyledim. İş beğenme gibi bir lüksüm yok. Firmalar öyle ha deyince almıyor ne yazık ki... her konuştuğum firma sen öğretmensin iki gün sonra iş bulursun bizi bırakırsın düşüncesiyle boşuna insan eğitmek istemiyor
 

Yazık o kadar parayı boşa verme çık bana gel kahve içelim , hiçbir şey yapamazsam fikir

Buraya bunalıp konu açan kadınların %80 ni atanamamış oluyor
Arkadaşlar konumuz bu değil belki ama bu atanamama sorunu yıllardır var ve herkes ısrarla memur olmak için okuyup KPSS'de ömür tüketip mutsuz umutsuz oluyorlar

Çocuğunuz var mı acaba ?
Özel sektörde çalışsanız psikolojiniz düzelene kadar ?
Çocuk yok. Hiç yapmayı da düşünmüyorum. Önce kendimi düzeltebilirsem 10 sene sonra falan düşünürüm.
 
Çocuk yok. Hiç yapmayı da düşünmüyorum. Önce kendimi düzeltebilirsem 10 sene sonra falan düşünürüm.
👏 Mantıklı kadınlar bir başka oluyor
Umarım herşey gönlünüzce olur

Herkes mükemmel bir hayat yaşamıyor
Zenginin bile derdi vardır , sağlık gibi

İş bulana kadar
Hobiler, dizi film , kitap okumak,yemek tarifleri deneyerek psikolojini düzeltmenin yollarını arayın
Kursa gidebilirsiniz
 
Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Devlet hastanesine gitsem devlet atamalarinda karşıma cikacak demişsiniz. Bunu size kim söyledi ?
Benim anksiyete tedavisi gördüğüm tüm sistemde kayıtlı ve ben bu halde devlet memuruyum… duyduğunuz herseye inanmayın.
 
Devlet hastanesine gitsem devlet atamalarinda karşıma cikacak demişsiniz. Bunu size kim söyledi ?
Benim anksiyete tedavisi gördüğüm tüm sistemde kayıtlı ve ben bu halde devlet memuruyum… duyduğunuz herseye inanmayın.
Ne yazık ki polislikte öyle olmuyor. Tedavinin üzerinden en az 5 yıl geçmiş olması gerekiyor. Şu anda kendi çabamla yapabileceğim bir tek o kaldı.
 
Merhaba arkadaşlar,
Sanırım bu benim ikinci başlık açışım olacak.
Bu aralar hayatımı gözden geçiriyorum. Gerçekten çok kötü bir hayat yaşadım.
Uzun uzun yazmak istemiyorum. Ama çoğu benim elimde olmayan sebeplerden oldu. İllaki tabii ki benim hatalarımda oldu. Ama şimdi gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesten ve herşeyden çok sıkıldım. Kimseye tahammülüm kalmadı. Özel psikoloğa verecek param yok. Devlete hastanesine gitsem devlet atamalarında karşıma çıkaracaklar. Gerçe artık herhangi bir yere atanacağıma dair hiçbir umudum da yok. Ama zaten 6 yıl önce falan devlete gittim iki farklı doktora. Dinlemiyorlar ilaç yazıp gönderdiler.
Velhasıl hayatımı değiştirmek için ne yapabilirim ? Ne bir iş bulabiliyorum ne beş kuruş param var. Eşim markette evin ihtiyaçlarına 500 lira veriyorum diye kızıyor ama kendisi aylık litrelik rakı haftalık da 8 bira içer. Kötü bir insan değildir. Yanlış anlaşılmasın. Bana kötülüğü dokunmuyor. Ama zor dayanıyorum artık. Ne yapmamı önerirsiniz ?
Böyle yazınca problem eşimmiş gibi oldu ama o değil. Genel olarak her şey. Parasızlık, aile yapısı, eş durumları... çabalıyorum hepsi için elimden gelenin daha fazlasını yapıyorum. Ama olmuyor bir karış yol alamıyorum. Öğretmenlik okudum atanamadım. İş arıyorum bulamıyorum. Annem babam ayrılar 7 yaşımdan beri. Hiçbir zaman umurlarında olmadım. Hep kendi paramı bile kendim kazandım o yaştan bu yana. Üniversite bitti. Kimse istemedi beni. Hadi dedim herkesin düzeni var ben de evleneyim. Düğün bile istemedim. Evlendikten 2 ay sonra kayınpeder vefat etti. Kayınvalide geldi 2 ay kaldı bizim evde. Evi zindan ettiler bana eşimle beraber. Şimdi de bize çok yakın oturuyor. Eşim de çok anneci. Her gün konuşuyorlar. haftada iki gün gidip onunla oturuyor bir kaç saat. Ben artık gitmiyorum. Gidince iyi davranmıyor çünkü. İlk evlendiğimiz zamanlar yurtdışına yerleşelim dedik. Her şeyi ayarladık. Eşim pat diye bir anda vazgeçti son dakikada.
Yani ne yapsam elimde kalıyor. İki ay iyi gidiyorsa bir şeyler 10 ay çok kötü gidiyor. Ne yapacağım ? Bahtsız mıyım? Kadersiz miyim ? Düzgün insanlarla mı karşılaşmıyorum ? Ben mi düzgün kararlar veremiyorum ? İzmir de ucuz psikolog öneriniz varsa gideyim. Artık dayanamıyorum çünkü. Bu böyle gitmez daha fazla.
Eşin nasil kotu degil.evinin rizkini rakiya biraya veriyor. Anasinin eteginden ayrilmiyor. Market alisverisinin 500 tl tutmasına kiziyor. Genel olarak ulkenin ekonomisine bende kizginim ama oturupta gokten yagmasini veya atanmayi beklemedim. Herkes kamuda calisacak diye bir durum yok en kotu bime şoka girersin en kotu gekecek para parasizliktan iyidir. Bu kadar sacma bisey gormedim. Bu tarz kocalarinizi gordukten sonra evdeki adama sukreder oldum az sesiniz ciksin ya. Su zikkima verecegine eve iki makarna iki meyve iki sebze alirdin diyip burnundan neden getirmiyorsun? Adam iyi degil haberin olsun
 
Ne yazık ki polislikte öyle olmuyor. Tedavinin üzerinden en az 5 yıl geçmiş olması gerekiyor. Şu anda kendi çabamla yapabileceğim bir tek o kaldı.
Ben sağlıkçıyım ilacı birakmamış olsam sorun olacaktı.doğru biliyorsunuz.ustünden 5 yıl geçmesi gerekmiyordu ama aktif kullanım sorun olacaktı.
 
Evlilik üstüne tuz biber olmuş ne gerek vardı pat bisryden vazgeçen market parasına soylenen haftalık rakı birasini içip mutlu olsaydı oda kendince.Yani evlilik size mutluluk değil ekstra yük getirmiş yalnız kalmiyayim diyemi evlendiniz iki kişilik yalnızlık icinmi.Hayatinizın berbat olması vazgeçîşleriniz için olmasın sonuna kadar denemek diye birşey var.Kamuda çalışıp atanmadan önce Psikolojik destek alanlar var isim yazacak değilim buraya.Konu ne eşiniz ne anne babanız bir yerden başlayıp etken yaşta bile olsa mesleki bilgi beceriyle bir yete gelen çok insan var .İçlerinde bölge müdürlerinden market müdürlerine küçük yaşta fabrikada başlayıp şef pozisyonundan daha ileriye gidenler bile.Siz nerden başlayıp nerede bıraktınız.Hangi üniversite hangi bölüm bitirdiginiz dünya kadar sertifika veren kurumlar var .İş sağlığı guvenliginden basliyanlar pazarda çorap satarken bazı sitelerden alıp başını giden girişimci olup marka patenti yaratan sizin gibi insanlar var .Geç değil geç olduğunu dusunmezseniz odak noktaniz berbat geçen 25 yıl olmasın .Şimdi ne yapayım olsun .Hayat su olmadı küstüm zaten talihim yok diye gidenlere gülecek yada nazik olacak değil.Şimdi yapın ne yapacaksanız
 
Bence karamsarlığı bir kenara bırakmalısın önce. Ondan sonra tavsiyem kpss yi asla bırakma. Sen bir öğretmensin neden mesleğini yapmayasın? Bana da hep dediler boşuna girme kpss torpil işi diye ama girdim atandım merkezi atamada. Kardeşim öğretmen. Sınava gireceği yıl mülakat geldi. Gitme boşuna olmaz dediler. İlk mülakatında atandı. Diğer kardeşime ohooooo oralarda kim seni okutacak dediler okudu çalışıyor. Evlendim mutluyum sandım 2 de çocuk yaptım ama yalanın içindeymişim aldım 2 çocuğumu çıktım evden yine bir düzen kurduk çok şükür. Yani demem o ki hayata hiç küsmedim. Hep mutlu olabileceğim nedenler buldum. Sen de ne istiyorsan onu yap. Boşver kocayı kayınvalideyi falan önüne bak. İnş mesleğini yaptığın günleri de yazarsın
 
X