- 15 Kasım 2023
- 158
- 105
- 23
- Konu Sahibi barbiebabe
-
- #1
Merhaba hanımlar, umarım sürecimi üşenmeden okursunuz.
17 aydır bebiş sahibi olmayı deniyoruz. Ağustos'ta 30'uma gireceğim. Eşim de 32. Yaklaşık 4 yıllık evliyiz. İlk iki yıl çocuk düşünmedik. İki yıldan sonra denemeye başladık. İlk iki ay tabi hemen hamile kalacağımı sanıyordum :) İster istemez beklenti oluşuyor, oluşmuyor değil. İzlediğimiz dizilerde filmlerde malum tek gecede çat diye çocuk olunca bilinç altımıza böyle yerleşmiş diye düşünüyorum. Bir de bu konuları daha önce pek araştırmadığımız için birçok etkenin çocuk sahibi olmayı etkileyebileceğini bilmiyorduk bence.
Ben de bir kadın doğumcuya gideyim bir muayene olayım dedim. Doktor her şeyin normal olduğunu yumurta rezervimin iyi olduğunu fakat geç yumurtladığımı söyledi. Pcos değilim ama yatkınlığım varmış. Eşimin sperm değerleri de normal. Denemelere devam ettik. Bu süreçte gezdik tozduk yani her zaman çocuk için ilişki olmadı. İstekle, aşkla oldu. Ama bence bilinçaltımız bunu etkiliyor. Biz çocuk bilinciyle ilişkide olmadığımızı düşünüyoruz ama "bebek" düşüncesi içerlerde bir yerlerde var muhtemelen.
Neyse, denemelerimize sonradan çatlatma iğneleri eklendi. 1 yıl içerisinde 4 kez çatlatma iğnesi oldum. Yumurtlamalar takip edildi. Hal böyle olunca 1 yıldır yumurtlama oluyor çatlama oluyor neden döllenme yok diye kafaya takmaya başladım. 1 yıl sonra 5. kez çatlatma iğnesi ve sonrasında aşılama oldu. Tabi umutlar tavan, her şey normal, bu sefer pozitif olacak diye düşünüyoruz. Yine olmadı. Bu sırada çocuk düşünmeye beraber başladığımız arkadaşlarımız doğurmaya devam ediyor, çocukları büyüyor falan. Onlar adına elbette çok mutlu oluyorsun ama kendi sürecini de bir sorguluyorsun. Sonrasında çok iyi bir doktora gittim, içim çok rahattı. Bize stres yaptığımızı ve akışa bırakmamız gerektiğini söyledi. Hiçbir ilaca takviyeye bile gerek yok, 6 ay daha keyfinize bakın, sevişin, gezin tozun, yine olmazsa tüp bebek düşünelim dedi. Denileni uyguladık. Akışa bırakarak bir 6 ay daha geçirdik. Yine gebelik oluşmadı. Aynı doktor mart ayında yumurta büyütmek için bana Femara verdi. Yumurtayı büyütüp çatlatalım, son kez şansımızı deneyelim dedi. Uyguladık yine olamadı. Velhasıl 17 aydır hiç gebelik oluşmadı.
Bazen her şey normalken bile bir şeyler ters gidebiliyor. Hepimiz denemeye başladığımız ilk aydan ister istemez bir beklentiye giriyoruz. Olmadıkça üzülüyoruz. Sonra yıllardır çocuk sahibi olmak için uğraşan insanları görünce "sus be kızım, ayıptır senin de bu isyanın" diyoruz kendimize. Yani ben öyle diyorum en azından. Sonraki aylarda yine gebelik oluşmayınca yine aynı düşüncelere kapılıp sonra yine aynı pişmanlığı yaşıyorum. İşte bu bir kısır döngü bence. Bu psikolojiye girmemek için sağlam bir bilinç ve farkındalık gerekiyor. Bu kimimizde var, kimimizde yok. Olmayanlara kızmamak, olanları da tebrik etmek gerekiyor diye düşünüyorum.
Bugün adetimin 1. Günü. Yarın ilk tüp bebek tedavime başlayacağım. Yarınki muayenemde iğnelerin dozları belirlenecek ve aynı gün vurulmaya başlayacağım sanırım. Bilmiyorum, yarın belli olacak. Bu süreçte nelere dikkat etmeliyiz? Nasıl beslenmeliyiz? Tüp bebek yaptıranlar ya da yeni başlamış olanların tavsiyeleri nelerdir? Siz neler yaptınız? Sürecimiz nasıl geçti/geçiyor? Bilgi verebilirseniz çok sevinirim. Umarım hepimiz bu süreci yorulmadan, yormadan atlatırız.
17 aydır bebiş sahibi olmayı deniyoruz. Ağustos'ta 30'uma gireceğim. Eşim de 32. Yaklaşık 4 yıllık evliyiz. İlk iki yıl çocuk düşünmedik. İki yıldan sonra denemeye başladık. İlk iki ay tabi hemen hamile kalacağımı sanıyordum :) İster istemez beklenti oluşuyor, oluşmuyor değil. İzlediğimiz dizilerde filmlerde malum tek gecede çat diye çocuk olunca bilinç altımıza böyle yerleşmiş diye düşünüyorum. Bir de bu konuları daha önce pek araştırmadığımız için birçok etkenin çocuk sahibi olmayı etkileyebileceğini bilmiyorduk bence.
Ben de bir kadın doğumcuya gideyim bir muayene olayım dedim. Doktor her şeyin normal olduğunu yumurta rezervimin iyi olduğunu fakat geç yumurtladığımı söyledi. Pcos değilim ama yatkınlığım varmış. Eşimin sperm değerleri de normal. Denemelere devam ettik. Bu süreçte gezdik tozduk yani her zaman çocuk için ilişki olmadı. İstekle, aşkla oldu. Ama bence bilinçaltımız bunu etkiliyor. Biz çocuk bilinciyle ilişkide olmadığımızı düşünüyoruz ama "bebek" düşüncesi içerlerde bir yerlerde var muhtemelen.
Neyse, denemelerimize sonradan çatlatma iğneleri eklendi. 1 yıl içerisinde 4 kez çatlatma iğnesi oldum. Yumurtlamalar takip edildi. Hal böyle olunca 1 yıldır yumurtlama oluyor çatlama oluyor neden döllenme yok diye kafaya takmaya başladım. 1 yıl sonra 5. kez çatlatma iğnesi ve sonrasında aşılama oldu. Tabi umutlar tavan, her şey normal, bu sefer pozitif olacak diye düşünüyoruz. Yine olmadı. Bu sırada çocuk düşünmeye beraber başladığımız arkadaşlarımız doğurmaya devam ediyor, çocukları büyüyor falan. Onlar adına elbette çok mutlu oluyorsun ama kendi sürecini de bir sorguluyorsun. Sonrasında çok iyi bir doktora gittim, içim çok rahattı. Bize stres yaptığımızı ve akışa bırakmamız gerektiğini söyledi. Hiçbir ilaca takviyeye bile gerek yok, 6 ay daha keyfinize bakın, sevişin, gezin tozun, yine olmazsa tüp bebek düşünelim dedi. Denileni uyguladık. Akışa bırakarak bir 6 ay daha geçirdik. Yine gebelik oluşmadı. Aynı doktor mart ayında yumurta büyütmek için bana Femara verdi. Yumurtayı büyütüp çatlatalım, son kez şansımızı deneyelim dedi. Uyguladık yine olamadı. Velhasıl 17 aydır hiç gebelik oluşmadı.
Bazen her şey normalken bile bir şeyler ters gidebiliyor. Hepimiz denemeye başladığımız ilk aydan ister istemez bir beklentiye giriyoruz. Olmadıkça üzülüyoruz. Sonra yıllardır çocuk sahibi olmak için uğraşan insanları görünce "sus be kızım, ayıptır senin de bu isyanın" diyoruz kendimize. Yani ben öyle diyorum en azından. Sonraki aylarda yine gebelik oluşmayınca yine aynı düşüncelere kapılıp sonra yine aynı pişmanlığı yaşıyorum. İşte bu bir kısır döngü bence. Bu psikolojiye girmemek için sağlam bir bilinç ve farkındalık gerekiyor. Bu kimimizde var, kimimizde yok. Olmayanlara kızmamak, olanları da tebrik etmek gerekiyor diye düşünüyorum.
Bugün adetimin 1. Günü. Yarın ilk tüp bebek tedavime başlayacağım. Yarınki muayenemde iğnelerin dozları belirlenecek ve aynı gün vurulmaya başlayacağım sanırım. Bilmiyorum, yarın belli olacak. Bu süreçte nelere dikkat etmeliyiz? Nasıl beslenmeliyiz? Tüp bebek yaptıranlar ya da yeni başlamış olanların tavsiyeleri nelerdir? Siz neler yaptınız? Sürecimiz nasıl geçti/geçiyor? Bilgi verebilirseniz çok sevinirim. Umarım hepimiz bu süreci yorulmadan, yormadan atlatırız.