- 11 Mart 2008
- 56.600
- 4.466
- Konu Sahibi speedy-gonzales
- #1
Bir an düşündüm. Söz , Nişan.Düğün. Hamilelik tüm haberlerimi heycanla buradaki arkadaşlarımla paylaşan ben doğum hikayemi neden paylaşmadım.
Bu yazıyı yaklaşık 13 ay önce annesininkuzusu bloğumda paylaşmıştım orada da paylaşmak için geç kalmışım ya neyse ,
Hamilelik, detaylarım ve şimdi ki bizi merak edenler ziyaret edip bir göz atabilirsiniz.
Bu yazıyı yazmak için farkındayım çok geç kaldım kızım şuan tam 7 aylık oldu bile düşün dolu dolu geçen koca bir 7 ay ama olsun yazarken o anı yeniden yaşamak o saniyelerimi baştan hissetmek hatta o ilk kokusunu yeniden burnuma çekmek istiyorum. ...
23.01.2014 perşembe
Doğurmayacağımı kafa sokmuş ama gene de doktor randevuma geç kalmamak için hazırlandım annemle hastaneye gittik muayene falan olmadan direk nst girdim oda ne artık ciddi ciddi sancılarım çıkıyordu.
ismi gibi Şirin hemşire elime kağıdı tutuşturdu doktorun yanına git zaten geri buraya yollayacak doğum için dedi
beklemden hemen indik , içimde hafif bir korku özellikle kayın validem çok heyecanlı benimle ikinci kez doktora gelişim ve doğum olacaktı.
Doktor şöyle bir kağıda baktı sen git haftaya gene gel nst gir daha var dedi ve ekledi bu sancılar normal bebek çok hareketli tamam dedik toparlandık beklediğim aslında buydu nedense umudum yoktu.
Kayın valide doktorumu daha önceden tanımadığı için o zaman haftaya hazırlıklı çanta ile gelelim dedi
hiç gerek yok dedi sadece doktorum telaş yapmayın farkındaydım doktorum ilk kez bu denli rahat davranıyordu. işime geldi bu geri dönüş dinlenmek istiyordum.
Annemle yolda bile konuşmadan bize geldik , alerjik bronşitin de etkisi ile oksürük krizlerim artmıştı yaklaşık 1 haftadır öksürmekten , hapşurmaktan uyuyamıyordum. annem koltukta bende karşısında koltuk tepesinde uyumuş kalmışız yaklaşık 2 saat o uyku bana ne iyi geldi annem bana akşam yemeği yaptı kendine alışveriş yaptı gidip gitmemek arasında kaldı ama gitti beni dinlenmeye bıraktı.
Babamla konuşunca neden kızı tek bıraktın git bende oraya geleyim yalnız kalmasın demiş geri gelmek için aradı bende o an banyoya girdim toparlanmak istiyordum artık iyileşmek..
girmemle çıkmam bir oldu idrar kaçırıyor gibi bir şeyler akıyordu suyu açtım kapadım ve korktum çıktım emin olamayınca gene girdim gene aynısı anneme söyledim hemen oda onayladı gelen suydu ama acele etmeyelim dedi çünkü hissettiğim sancım falan yoktu deli gibi ortalıkta sırıtıyordum annem ütülerimi yaptı yatağımı kapattı evi topladı
babam,eşim,abim ise tv izliyorlardı saat 23:00 gibi bindik arabaya gidelim dedik artık.
Doğum için geldim deyince insanlar benden panik yukarı ameliyathane katına çıkardılar..
Ebeler hemen muayene ye aldı.
Gelen suyum falanda değildi yanlış alarm yani !! :)
ama açılma fazlaydı ve kanamam vardı doktorum arandı başta onun hep sancısı var desede kanamayı duyunca hemen yatış yapıldı yaklaşık 3 saat ara ile yukarıya alınıp açıklığa bakıldı.
Sabaha kadar buradaydık , herkes geldi acele edip ama doktorum acele etmiyordu gelip bakacaktı sabah..
her şey yolundaydı ebeler inanılmaz ilgiliydi..
24.01.2014 Cuma
Her şeyden habersiz hala doktor gelecek doğum olacak mı diye bekliyordum ben oysaki beni alıp artık doğuma götürüyordı.
Sabah 7 gibi lavman yapıldı bu hayatımda yaşadığım en kötü duyguydu ,
kahvaltı diye getirdiler petibör ve açık çay durum vahim doyar mıyım ben onunla :)
mutlu mesut kapı önünde resimler çekildim hala gülüyordum ama kızımdan ayrılacağımdan bir haberim sancım yok çünkü.
artık yukarı aldılar suni sancı taktılar bu süre zarfında doktorum gelecekti artık sancım başlamıştı canım yanıyordu içimdeki canavar bi çıkıyor bir giriyordu bi melek oluyordum bi canavar :)
bu sancı garip bir şey sürekli tuvaletim geldi demeye başladım ahh e ebeler her defasında yok deselerde kaldırıp götürdüler beni lavobaya :)
ama beklenmedik bir şey oluyordu açılmam bir anda hızlandı doktorum yoktu ortalıkta
ebeler yetişecek korkma deseler bile doğumhaneye o çatala alınınca bu kez başka doktor gelecek korkusu ile epidural istedim hissetmeyim doktorum gelmeyecek ise canım yanacak deyip durdum .
Epidural takıldı anestezi uzmanı çıkmadan doktorum geldi ( biraz boşa olmuştu ) orası muamma her anı hissettim uyuşma falan olmadı :)
Doktorun gelmesi ile inanılmaz rahatladım yüzünü görünce mutluluktan uçtum.
Suyumu ebeler patlattı doğum bekleyenler korkmayın bu öyle idrar kaçırmak gibi bir şey değil sancım çok coğalmıştı ve doğum bekleniyordu artık herşey şükür yolundaydı.
En önemlisi canım doktorum Osman Batur artık yanımdaydı..
yanımdan ayrılmadı karşımda hazırlandı doğuma oda hazırdı. ve başlıyoruz herşey mükemmel diye motive etti beni dinle hemen bitecek dedi.
sancılarımı görüyordu arkamdaki ekrandan ,
1. ıkınma geliyor dedi ama ben korktum yapamadım..
2. ıkınma güçlü ol dedi ama yok gücüm yoktu tek istediğim uyumaktı ( evet hala yorgundum )
3. ıkınma bu kez öyle bir güç geldi ki anlatamam ebe yanımda destek veriyordu nefes alışverişinde bu kez olacak dedim ve var gücümle ıkındım
son nefesimi verdiğimde kızımın ağlamasını duydum şaşkındım herkesin normal doğum yapamazsın dedikleri ben kızımı doğurmuştum , o sağlıklıydı , çok güzeldi karşımda hala bana bağlı bekliyordu..
göbek bağını kestiler sarıp hemen yanıma getirdiler
anneliğin heycanı ile " yaklaştırmayın hastayım dedim " herkes kahkaha attı artık bir birdik ayrı kalamazdık.
kızımı babasına , sevenlerine götürdüler benimde son işlemlerim kalmıştı.
sonra kalktım sedyede deli cesareti ile oturdum saçımı topladım toparlandım aşağı indim.
Normal deyip es geçmeyin her kadın bunu başarabilir buna inanın ben yaptıysam siz hayli yaparsınız anneler..
Annelik.mi ?
Hayatımda yaptığım en güzel şey sensin bebeğim ,
gülüşün , bakışın , herşeyin bambaşka keşke yazarak bu sevgiyi anlatabilsem.
Bu yazıyı yaklaşık 13 ay önce annesininkuzusu bloğumda paylaşmıştım orada da paylaşmak için geç kalmışım ya neyse ,
Hamilelik, detaylarım ve şimdi ki bizi merak edenler ziyaret edip bir göz atabilirsiniz.
Bu yazıyı yazmak için farkındayım çok geç kaldım kızım şuan tam 7 aylık oldu bile düşün dolu dolu geçen koca bir 7 ay ama olsun yazarken o anı yeniden yaşamak o saniyelerimi baştan hissetmek hatta o ilk kokusunu yeniden burnuma çekmek istiyorum. ...
Son hafta kendi çekimlerim ile kızım ve ben :)23.01.2014 perşembe
Doğurmayacağımı kafa sokmuş ama gene de doktor randevuma geç kalmamak için hazırlandım annemle hastaneye gittik muayene falan olmadan direk nst girdim oda ne artık ciddi ciddi sancılarım çıkıyordu.
ismi gibi Şirin hemşire elime kağıdı tutuşturdu doktorun yanına git zaten geri buraya yollayacak doğum için dedi
beklemden hemen indik , içimde hafif bir korku özellikle kayın validem çok heyecanlı benimle ikinci kez doktora gelişim ve doğum olacaktı.
Doktor şöyle bir kağıda baktı sen git haftaya gene gel nst gir daha var dedi ve ekledi bu sancılar normal bebek çok hareketli tamam dedik toparlandık beklediğim aslında buydu nedense umudum yoktu.
Kayın valide doktorumu daha önceden tanımadığı için o zaman haftaya hazırlıklı çanta ile gelelim dedi
hiç gerek yok dedi sadece doktorum telaş yapmayın farkındaydım doktorum ilk kez bu denli rahat davranıyordu. işime geldi bu geri dönüş dinlenmek istiyordum.
Annemle yolda bile konuşmadan bize geldik , alerjik bronşitin de etkisi ile oksürük krizlerim artmıştı yaklaşık 1 haftadır öksürmekten , hapşurmaktan uyuyamıyordum. annem koltukta bende karşısında koltuk tepesinde uyumuş kalmışız yaklaşık 2 saat o uyku bana ne iyi geldi annem bana akşam yemeği yaptı kendine alışveriş yaptı gidip gitmemek arasında kaldı ama gitti beni dinlenmeye bıraktı.
Babamla konuşunca neden kızı tek bıraktın git bende oraya geleyim yalnız kalmasın demiş geri gelmek için aradı bende o an banyoya girdim toparlanmak istiyordum artık iyileşmek..
girmemle çıkmam bir oldu idrar kaçırıyor gibi bir şeyler akıyordu suyu açtım kapadım ve korktum çıktım emin olamayınca gene girdim gene aynısı anneme söyledim hemen oda onayladı gelen suydu ama acele etmeyelim dedi çünkü hissettiğim sancım falan yoktu deli gibi ortalıkta sırıtıyordum annem ütülerimi yaptı yatağımı kapattı evi topladı
babam,eşim,abim ise tv izliyorlardı saat 23:00 gibi bindik arabaya gidelim dedik artık.
Doğum için geldim deyince insanlar benden panik yukarı ameliyathane katına çıkardılar..
Ebeler hemen muayene ye aldı.
Gelen suyum falanda değildi yanlış alarm yani !! :)
ama açılma fazlaydı ve kanamam vardı doktorum arandı başta onun hep sancısı var desede kanamayı duyunca hemen yatış yapıldı yaklaşık 3 saat ara ile yukarıya alınıp açıklığa bakıldı.
Sabaha kadar buradaydık , herkes geldi acele edip ama doktorum acele etmiyordu gelip bakacaktı sabah..
her şey yolundaydı ebeler inanılmaz ilgiliydi..
24.01.2014 Cuma
Her şeyden habersiz hala doktor gelecek doğum olacak mı diye bekliyordum ben oysaki beni alıp artık doğuma götürüyordı.
Sabah 7 gibi lavman yapıldı bu hayatımda yaşadığım en kötü duyguydu ,
kahvaltı diye getirdiler petibör ve açık çay durum vahim doyar mıyım ben onunla :)
mutlu mesut kapı önünde resimler çekildim hala gülüyordum ama kızımdan ayrılacağımdan bir haberim sancım yok çünkü.
artık yukarı aldılar suni sancı taktılar bu süre zarfında doktorum gelecekti artık sancım başlamıştı canım yanıyordu içimdeki canavar bi çıkıyor bir giriyordu bi melek oluyordum bi canavar :)
bu sancı garip bir şey sürekli tuvaletim geldi demeye başladım ahh e ebeler her defasında yok deselerde kaldırıp götürdüler beni lavobaya :)
ama beklenmedik bir şey oluyordu açılmam bir anda hızlandı doktorum yoktu ortalıkta
ebeler yetişecek korkma deseler bile doğumhaneye o çatala alınınca bu kez başka doktor gelecek korkusu ile epidural istedim hissetmeyim doktorum gelmeyecek ise canım yanacak deyip durdum .
Epidural takıldı anestezi uzmanı çıkmadan doktorum geldi ( biraz boşa olmuştu ) orası muamma her anı hissettim uyuşma falan olmadı :)
Doktorun gelmesi ile inanılmaz rahatladım yüzünü görünce mutluluktan uçtum.
Suyumu ebeler patlattı doğum bekleyenler korkmayın bu öyle idrar kaçırmak gibi bir şey değil sancım çok coğalmıştı ve doğum bekleniyordu artık herşey şükür yolundaydı.
En önemlisi canım doktorum Osman Batur artık yanımdaydı..
yanımdan ayrılmadı karşımda hazırlandı doğuma oda hazırdı. ve başlıyoruz herşey mükemmel diye motive etti beni dinle hemen bitecek dedi.
sancılarımı görüyordu arkamdaki ekrandan ,
1. ıkınma geliyor dedi ama ben korktum yapamadım..
2. ıkınma güçlü ol dedi ama yok gücüm yoktu tek istediğim uyumaktı ( evet hala yorgundum )
3. ıkınma bu kez öyle bir güç geldi ki anlatamam ebe yanımda destek veriyordu nefes alışverişinde bu kez olacak dedim ve var gücümle ıkındım
son nefesimi verdiğimde kızımın ağlamasını duydum şaşkındım herkesin normal doğum yapamazsın dedikleri ben kızımı doğurmuştum , o sağlıklıydı , çok güzeldi karşımda hala bana bağlı bekliyordu..
göbek bağını kestiler sarıp hemen yanıma getirdiler
anneliğin heycanı ile " yaklaştırmayın hastayım dedim " herkes kahkaha attı artık bir birdik ayrı kalamazdık.
kızımı babasına , sevenlerine götürdüler benimde son işlemlerim kalmıştı.
sonra kalktım sedyede deli cesareti ile oturdum saçımı topladım toparlandım aşağı indim.
Normal deyip es geçmeyin her kadın bunu başarabilir buna inanın ben yaptıysam siz hayli yaparsınız anneler..
Annelik.mi ?
Hayatımda yaptığım en güzel şey sensin bebeğim ,
gülüşün , bakışın , herşeyin bambaşka keşke yazarak bu sevgiyi anlatabilsem.
Son düzenleme:
