- 29 Ocak 2012
- 2.585
- 1.689
- 448
O kadar çok bunaltti ki annem beni..lohusa yım büyütüyor muyum acaba diyorum ama yok..benim k.v rahmetli oldu..o kadar iyi ve anlayisliydi ki..ben annenin değil de onun kiziydim sanki..şu donem nasıl geçecek bilmiyorum ;( tüp bebek tedavilerinde yanımda olmadı hic..
Dun bana söylediği sen yaptığım isi begenmiyorsun.sen yap onları ben bakarım çocuklara.nasıl bakacaksın dedim,bana ihtiyaç lari var emzirmek lazim.sallarim ben diyor..sinirden catlicam ya..grciyo bebekleri başına konusuyor.ev temizlik mi istiyor,yemek mi...
Rabbim bana yardim etsin.hastaneden cikmisim ilk gün. Çocuklarım solunum cihazına bağlı hastanede bıraktım.eve geldik ben yarin gidicem burada dışa giremem diyor..ayni şehirde 10 km mesafemiz..düşün gerisini..
seni o kadar iyi anlıyorum ki canım. benimki de en ufak bir şey söylediğimde küsüp kapıyı çarpıp gidiyor. hoş artık gelmiyor da. şimdi doğum olunca geleyim diyor. ben istemiyorum kendi başıma kalayım daha iyi insanı bir de strese sokup sütten keserler. her geldiğinde beni ağlatıyor, sinirlerimi altüst ediyor. tüp bebek tedavisinde benim de yanımda olmadı ben söylediğime bile pişmanım. en azından söylemeseydim nasıl olsa bilmiyor neler çektiğimi derdim. şimdi bilmesine rağmen böyle.
biz de aynı şehirdeyiz ve çok yakın otururken de böyleydi. her geldiğinde söylene söylene başımın etini yiyordu. beni o kadar üzdü o kadar ağlattı ki bebeklerimin birinin beyninde su keseleri çıktı. doktor önemli değil zamanla geçer dedi. hala tam geçmedi her kontrolde bakıyoruz. ama şimdi düşünüyorum ben çok üzüldüm de çocuklarımdan mı çıkıyor böyle diye. uzun süre kendimi suçladım. sonra da kendi kendime karar aldım. kimseden yardım istemeyeceğim. hele annemden kesinlikle. kendi kendime doğrusuyla yanlışıyla yapa yapa öğreneceğim bir şekilde...
Allah senin de yardımcın olsun. belki bebekler biraz toparlanınca gönderirsin. kendi kendine yetebildiğini hissettiğin bir zamanda...