Canlarım, kuzularım, can yoldaşlarım beniimmm... O kadar cok özledim ki sizi.
Malesef ki burada olmadığım günlerde hayatımın en iğrenç günlerini yaşadım. Ailece ve buraya yazamayacağım, yazsam da anlatamayacağım bir çok şey yaşadık. En yakınlarımızdan en büyük darbeyi yedik. Kardeşin kardeşe, hatta annenin evladına nasıl kazık atabileceğini gördük. Annemin, babamın gözümün önünde üzüntüden nasıl sağlıklarından olduğunu gördüm. Ailece çok yıprandık ve (Allah beterinden saklasın) hayatımızda gecirdiğimiz en kötü günlerdi. Şu an bu kadarını yazabiliyorum sizlere.
Bu süreçte okula da gidemedim ki Allahtan ara tatile denk geldi ve hocam da anlayışlı davrandı, ne dershaneye gidebildim ne test çözebildim. Topige göz atmak amaçlı bile giremedim.. Bir kaç gün önce geldim topiğe, yazacaktım ama ağlamaktan yazamadım. Bu kpss sürecine ne heveslerle başladığım geldi aklıma, sizinle dertlesip birbirimize destek olduğumuz günler... 1-2 haftadır toparlanmaya çalışıyorum. Ailem ve kendim için yapabileceğim en iyi şey atanabilmek çünkü.
Tekrardan bu maratona girmem zor olacak ama yapmam lazım. Derslerim de baslayacak 1 ay içinde.
Sizin de içinizi kararttım kusura bakmayın canlarım. Sadece artık yazma vaktim geldi ve bu sürece en iyi sizle adapte olabilirim diye düşündüm. Hepinizi tek tek çok özledim. Rabbim emeklerimizin karşılıklarını verir inşallah..
Beni dualarınızda unutmayın canlarım, sizi seviyorum...
pazartesi akşam hamile olduğumu öğrendiğimden
bugün denemeye gittim sadece
akşam yemekten sonra 150 sorumu çözeceğim ama
