- 19 Mart 2015
- 152
- 53
- 38
Bugün daha iyiyim cnm arada esiyo bana böyle bunalıyorum ben gençken okuyamadım ailede ablam kardeşlerim hep okudu bi ben babamla birbirimize dik inadımızdan o okutnucam dedi bende sana mecburmuyum diye okumadım yıllarca çalıştım evlenince eşim sen okusan daha iyi olur dedi banada fırsat doğdu dershaneye flan gittim hazurlandım çok uğraştım 29 yaşında üniversite okuyorum baksana işimi gücümü bıraktım kv ezdi baban okutmamıi oğlum okutuyo benim oğlumun kaderi bilmemne diye ses etmedim ama şimdi hiç bişi yapamamak ufuktada bi pırıltı görememek üzüyo beni ama nasip böyleymiş yapılcak bişi yok.Ay canım lütfen kötü hissetme kendini bak teselli olur belki kendimden bahsedeyim 5 yıl önce mezun oldum zaten torpilliydim master a başladım üni de sözleşmeli ise girdim iyi de maasim vardi aynı zamanda öğretmenlik için formasyona da başladım tam tez döneminde evlendim ve eşim işi bırakmamı istedi zaten şehir şehir gezecektik bıraktım ankara üni de Dr a için gorustugum birkaç hoca vardı derken ben her şeyi bıraktım uç yıldır evde oturuyorum ki bekarken altimda arabam sabah aksam disardaydim ikinci çocuğa hamileyim ilcede yaşıyoruz evden dışarı bile cok cok nadir cikiyorum rahat 20 kilo aldım o günden bu yana ve ben bunalıma girmemek için resmen direniyorum üstelik evliligimde pek parlak sayilmaz.. Yani hala gelecekten umudum var dusun:) pozitif ol bırakma kendini
Sabah annemi arayıp ben iyi diilim sizin yüzünüzden keşke bana destek olup okutsaydınız diğer evlatlarınız gibi dedim üzdüm yine onuda nese aman gecer 2 güne.