2011 şubat anneleri doğum hikayeleri

zehra1715 · 13 Şubat 2011

baktım ki bu konuyu açan yok ben bari açıp yazzayım dedim doğum hikayemi anlatmak istedim taaa en baştan
bundan 9 yıl önce başladı bizim hikayemiz çok kısmet dedikleri v arya işte oydu bizimki çünkü birimiz burdurda birimz çanakkaledeydi ama eşim burdurda okudu ünüversiteyi bende dersaneye gidiyordum tesadüfler bizi biaraya getirdi ve kaderdi evlenmemiz hayatımda allahıma hergün şükür ettiğim kaderimdi eşim parçalanmış bi aileden sürekli kavganın olduğu bi aiede çıkıp böyle bi evlillik yapınca çok korkmuştum ama eşim hep yanımda oldu bir kere öf demedi neyse onu çok seviyorum 25.07.2007 evlendik uzun süreçten sonra inanamadım artık ayrılmaycaktık çocuk istemiyorduk 3 sene araba aldık onu ödüyorudk sonra eşim başka yere atandı orda bende işe girdim falan herşey güzel gidiyordu ve korunurken hamile kalmışım doktor ve benim hatam birleşti ve düşük yaptım nasip değilmiş ama o gün anladımki ben bebek istiyorum sonra ok istedim ama olmadı sonra gene düşük gene olmadı ve tedavi takip 3. ayda hamileydim ama o aradan geçen 2yıl ağlamakla üzüntüyle geçti hep ve o gün adetim 1 gün geçti ve ben ümitlendim ama yok diyordum olmaz dr gitik test yaptı o sonucu beklerken arabada uyumuşum sonra sonucu aldık ve değer 1500 dü mutluktan havlara uçtum sonra endişeler kaygılar derkenkalp atışlarını duyduk alalhım ne müthiş bişeydir o insan kendini ne kadar önemli hissediyor ve içimde büyüyüp insan oldu hergün biryeri oluştu onu içimde hissetmekmi anlatılırmı sizce bence tarifi imkansız...stresli geçen bi hamilelik ve 25 ocak bebişim 36+5 günlük kontrole gittim dr suyun az dedi doplere göndedi ve eşi eskimiş suyu azmış boynunda kordon varmış ve hemn almamız lazım dedi ben ağlamaktan hemne yatışı yaptık ailem hep uzakta aradık hepsi yola çıktı ama en erken 12 saatte geelebildiler ama benim tatlı cadıya ciğer geliştirici iğne yaptılar yarına kadar bekletelim etki etsin dediler hep nst ye bağlı bekledik ve annemlerde geldi dr spinalmi genel mi istiyosun dedi bu korkuyla ve panikle spinal yapamazdım genel istedim ameliyat elbisesini giydim herkes yanımda eşim ve ben karmaşık duygular içinde ve sedyeye aldılar sonda takımı tam bi facia ağlayarak gittim ameliyathaneye eşim ve ananem yanımda dr ağlama diye beni teselli etmeye çalışsada ne mümkün sonra beni aldılar soğuk ve bne zangır zangır titriyorum sonra hazırladılar ve iğnemi yaptılar allahım yardımcım ol dedim ve gerisi yok bebişim 10 dk sonra çıkarmışlar beni 40 dk sonra odama geldiğimde yarı ayık halde eşimem bebğim nasıl dedim iyi gelicek dedi ama ne gözüm açabiliyoum ne ağzımı susuzluktan ölücem sandım dudaklarıma su değsiriyorlar pamukla ve sonra eşim kzımın fotoğrafını çekmiş gösterdim aynı eşime benziyordu sonra yanıma getirdilr ve o an mı nasıl anlaayım ki o sıcaklığı o tatlılığı hani derler ya arabın yavrusu kendine güzel gelirmiş allah dedim ne bu güzellik bu dedim benimmi bizim bebğimizdi o hayatımız değişmişti artık ben anne olmuştum annemin küçük kuzusu ben büyümüş anne olmuştum onu koklamaya doyamadım...halada öyle allahım dedim olmayan isteyen herkese nasip et bu başka bişey allahın insanoğluna bahşettiği en güzel şey sütüm gelmedi ama emzirdim gene sonra 1 gün yattıkçıktık hastaneden kızım evimize geldi artık biz çekirdek aile olmuştuk herşey çok güzeldi ama bebişime nazar değdi herhald e1 hafta sarılık falan derken gözetim altında kaldı erkende olmuştu zaten ama o geçen 1 hafta bana 1 yıl gibi geldi allahım kimseye evlat acısı göstermesin.şimdi herşey yolunda kızım bizimle celeri hiç uyumuyor gögsüm yara ama hiçbişey ondan daha tatlı değil canım yansada onu emzirmekten büyük haz alıyorum onu çok seviyorum iyiki hayatmızdasın kızım babanda bende seni çok seviyoruz hayatımız artık seninle devam edeck işallah seni hayırlı sağlıklı bi evlat olarak büyütmeyi nasip etsin rabbim işşallah evlatmı karşılksız sevigi özveri fedakarlık insan neye niçin bu kadar tahammül sevgi gösterir onun bi gülmesi koca bi aileyi güldürüyor ne güzel bir duygudur bu allahım herkese nasip et işallah bizimkilerede uzun ömür nasip et işallah anne olmak bambaşka bişey anne olunca anlarsın derdin anne anladım seni anne anne oldum ve seni anladım ne kadar kzıardım bizim yüzümüzde nasıl katlanırsın babam diye insan nelere katlanmazki bu başka bi aşkmış bu aşkı bana nasip ettiğin için sana çok şükür rabbim çokkk artık hayatım bambaşka o benim küçük prensesim artık bende bir anneyimmmm

cicekcicek · 14 Şubat 2011

Allah ayırmasın yavrunuzdan canım çok duygulandım

canbahar · 14 Şubat 2011

okurken yaşadım sanki..ne samimi anlatmışsın..hakkaten evlat başka birşeymiş...ben ağladığımda annem çok üzülürdü kızımnederdin var söyle derdi benhep içime atardım annem de ağlardı canım,bana yardımcı olamıyo diyee..şimdi onu çok iyi anlıyorum ve hep aklıma bu geliyor..kızım ağlasa ve bana söylemese kahrolurum..ahhh annem seni şimdi çoookk iyi anlıyorum..ben de senin gibi parçalanmış bir ailenin çocuğuyum ve kızım için herşeye katlanırım gibi geliyorr annem gibi...annemi de ben büyüyünce ikna ettim ayrılmaya...yeter bizim için çektiklerii..Ahhh analık ne yüceymiş...
Allah bağışlasın evlatlarımızı...

gulcancan · 14 Şubat 2011

zehra1715 .!.:
baktım ki bu konuyu açan yok ben bari açıp yazzayım dedim doğum hikayemi anlatmak istedim taaa en baştan
bundan 9 yıl önce başladı bizim hikayemiz çok kısmet dedikleri v arya işte oydu bizimki çünkü birimiz burdurda birimz çanakkaledeydi ama eşim burdurda okudu ünüversiteyi bende dersaneye gidiyordum tesadüfler bizi biaraya getirdi ve kaderdi evlenmemiz hayatımda allahıma hergün şükür ettiğim kaderimdi eşim parçalanmış bi aileden sürekli kavganın olduğu bi aiede çıkıp böyle bi evlillik yapınca çok korkmuştum ama eşim hep yanımda oldu bir kere öf demedi neyse onu çok seviyorum 25.07.2007 evlendik uzun süreçten sonra inanamadım artık ayrılmaycaktık çocuk istemiyorduk 3 sene araba aldık onu ödüyorudk sonra eşim başka yere atandı orda bende işe girdim falan herşey güzel gidiyordu ve korunurken hamile kalmışım doktor ve benim hatam birleşti ve düşük yaptım nasip değilmiş ama o gün anladımki ben bebek istiyorum sonra ok istedim ama olmadı sonra gene düşük gene olmadı ve tedavi takip 3. ayda hamileydim ama o aradan geçen 2yıl ağlamakla üzüntüyle geçti hep ve o gün adetim 1 gün geçti ve ben ümitlendim ama yok diyordum olmaz dr gitik test yaptı o sonucu beklerken arabada uyumuşum sonra sonucu aldık ve değer 1500 dü mutluktan havlara uçtum sonra endişeler kaygılar derkenkalp atışlarını duyduk alalhım ne müthiş bişeydir o insan kendini ne kadar önemli hissediyor ve içimde büyüyüp insan oldu hergün biryeri oluştu onu içimde hissetmekmi anlatılırmı sizce bence tarifi imkansız...stresli geçen bi hamilelik ve 25 ocak bebişim 36+5 günlük kontrole gittim dr suyun az dedi doplere göndedi ve eşi eskimiş suyu azmış boynunda kordon varmış ve hemn almamız lazım dedi ben ağlamaktan hemne yatışı yaptık ailem hep uzakta aradık hepsi yola çıktı ama en erken 12 saatte geelebildiler ama benim tatlı cadıya ciğer geliştirici iğne yaptılar yarına kadar bekletelim etki etsin dediler hep nst ye bağlı bekledik ve annemlerde geldi dr spinalmi genel mi istiyosun dedi bu korkuyla ve panikle spinal yapamazdım genel istedim ameliyat elbisesini giydim herkes yanımda eşim ve ben karmaşık duygular içinde ve sedyeye aldılar sonda takımı tam bi facia ağlayarak gittim ameliyathaneye eşim ve ananem yanımda dr ağlama diye beni teselli etmeye çalışsada ne mümkün sonra beni aldılar soğuk ve bne zangır zangır titriyorum sonra hazırladılar ve iğnemi yaptılar allahım yardımcım ol dedim ve gerisi yok bebişim 10 dk sonra çıkarmışlar beni 40 dk sonra odama geldiğimde yarı ayık halde eşimem bebğim nasıl dedim iyi gelicek dedi ama ne gözüm açabiliyoum ne ağzımı susuzluktan ölücem sandım dudaklarıma su değsiriyorlar pamukla ve sonra eşim kzımın fotoğrafını çekmiş gösterdim aynı eşime benziyordu sonra yanıma getirdilr ve o an mı nasıl anlaayım ki o sıcaklığı o tatlılığı hani derler ya arabın yavrusu kendine güzel gelirmiş allah dedim ne bu güzellik bu dedim benimmi bizim bebğimizdi o hayatımız değişmişti artık ben anne olmuştum annemin küçük kuzusu ben büyümüş anne olmuştum onu koklamaya doyamadım...halada öyle allahım dedim olmayan isteyen herkese nasip et bu başka bişey allahın insanoğluna bahşettiği en güzel şey sütüm gelmedi ama emzirdim gene sonra 1 gün yattıkçıktık hastaneden kızım evimize geldi artık biz çekirdek aile olmuştuk herşey çok güzeldi ama bebişime nazar değdi herhald e1 hafta sarılık falan derken gözetim altında kaldı erkende olmuştu zaten ama o geçen 1 hafta bana 1 yıl gibi geldi allahım kimseye evlat acısı göstermesin.şimdi herşey yolunda kızım bizimle celeri hiç uyumuyor gögsüm yara ama hiçbişey ondan daha tatlı değil canım yansada onu emzirmekten büyük haz alıyorum onu çok seviyorum iyiki hayatmızdasın kızım babanda bende seni çok seviyoruz hayatımız artık seninle devam edeck işallah seni hayırlı sağlıklı bi evlat olarak büyütmeyi nasip etsin rabbim işşallah evlatmı karşılksız sevigi özveri fedakarlık insan neye niçin bu kadar tahammül sevgi gösterir onun bi gülmesi koca bi aileyi güldürüyor ne güzel bir duygudur bu allahım herkese nasip et işallah bizimkilerede uzun ömür nasip et işallah anne olmak bambaşka bişey anne olunca anlarsın derdin anne anladım seni anne anne oldum ve seni anladım ne kadar kzıardım bizim yüzümüzde nasıl katlanırsın babam diye insan nelere katlanmazki bu başka bi aşkmış bu aşkı bana nasip ettiğin için sana çok şükür rabbim çokkk artık hayatım bambaşka o benim küçük prensesim artık bende bir anneyimmmm

allah bağışlasın cnm,valla gözlerim doldu okurken,özellikle son kısımlarda...annemi çok özledim sanırım

(allahım bize de nasip etsin inş.

yasmngu · 14 Şubat 2011

zehra1715 .!.:
baktım ki bu konuyu açan yok ben bari açıp yazzayım dedim doğum hikayemi anlatmak istedim taaa en baştan
bundan 9 yıl önce başladı bizim hikayemiz çok kısmet dedikleri v arya işte oydu bizimki çünkü birimiz burdurda birimz çanakkaledeydi ama eşim burdurda okudu ünüversiteyi bende dersaneye gidiyordum tesadüfler bizi biaraya getirdi ve kaderdi evlenmemiz hayatımda allahıma hergün şükür ettiğim kaderimdi eşim parçalanmış bi aileden sürekli kavganın olduğu bi aiede çıkıp böyle bi evlillik yapınca çok korkmuştum ama eşim hep yanımda oldu bir kere öf demedi neyse onu çok seviyorum 25.07.2007 evlendik uzun süreçten sonra inanamadım artık ayrılmaycaktık çocuk istemiyorduk 3 sene araba aldık onu ödüyorudk sonra eşim başka yere atandı orda bende işe girdim falan herşey güzel gidiyordu ve korunurken hamile kalmışım doktor ve benim hatam birleşti ve düşük yaptım nasip değilmiş ama o gün anladımki ben bebek istiyorum sonra ok istedim ama olmadı sonra gene düşük gene olmadı ve tedavi takip 3. ayda hamileydim ama o aradan geçen 2yıl ağlamakla üzüntüyle geçti hep ve o gün adetim 1 gün geçti ve ben ümitlendim ama yok diyordum olmaz dr gitik test yaptı o sonucu beklerken arabada uyumuşum sonra sonucu aldık ve değer 1500 dü mutluktan havlara uçtum sonra endişeler kaygılar derkenkalp atışlarını duyduk alalhım ne müthiş bişeydir o insan kendini ne kadar önemli hissediyor ve içimde büyüyüp insan oldu hergün biryeri oluştu onu içimde hissetmekmi anlatılırmı sizce bence tarifi imkansız...stresli geçen bi hamilelik ve 25 ocak bebişim 36+5 günlük kontrole gittim dr suyun az dedi doplere göndedi ve eşi eskimiş suyu azmış boynunda kordon varmış ve hemn almamız lazım dedi ben ağlamaktan hemne yatışı yaptık ailem hep uzakta aradık hepsi yola çıktı ama en erken 12 saatte geelebildiler ama benim tatlı cadıya ciğer geliştirici iğne yaptılar yarına kadar bekletelim etki etsin dediler hep nst ye bağlı bekledik ve annemlerde geldi dr spinalmi genel mi istiyosun dedi bu korkuyla ve panikle spinal yapamazdım genel istedim ameliyat elbisesini giydim herkes yanımda eşim ve ben karmaşık duygular içinde ve sedyeye aldılar sonda takımı tam bi facia ağlayarak gittim ameliyathaneye eşim ve ananem yanımda dr ağlama diye beni teselli etmeye çalışsada ne mümkün sonra beni aldılar soğuk ve bne zangır zangır titriyorum sonra hazırladılar ve iğnemi yaptılar allahım yardımcım ol dedim ve gerisi yok bebişim 10 dk sonra çıkarmışlar beni 40 dk sonra odama geldiğimde yarı ayık halde eşimem bebğim nasıl dedim iyi gelicek dedi ama ne gözüm açabiliyoum ne ağzımı susuzluktan ölücem sandım dudaklarıma su değsiriyorlar pamukla ve sonra eşim kzımın fotoğrafını çekmiş gösterdim aynı eşime benziyordu sonra yanıma getirdilr ve o an mı nasıl anlaayım ki o sıcaklığı o tatlılığı hani derler ya arabın yavrusu kendine güzel gelirmiş allah dedim ne bu güzellik bu dedim benimmi bizim bebğimizdi o hayatımız değişmişti artık ben anne olmuştum annemin küçük kuzusu ben büyümüş anne olmuştum onu koklamaya doyamadım...halada öyle allahım dedim olmayan isteyen herkese nasip et bu başka bişey allahın insanoğluna bahşettiği en güzel şey sütüm gelmedi ama emzirdim gene sonra 1 gün yattıkçıktık hastaneden kızım evimize geldi artık biz çekirdek aile olmuştuk herşey çok güzeldi ama bebişime nazar değdi herhald e1 hafta sarılık falan derken gözetim altında kaldı erkende olmuştu zaten ama o geçen 1 hafta bana 1 yıl gibi geldi allahım kimseye evlat acısı göstermesin.şimdi herşey yolunda kızım bizimle celeri hiç uyumuyor gögsüm yara ama hiçbişey ondan daha tatlı değil canım yansada onu emzirmekten büyük haz alıyorum onu çok seviyorum iyiki hayatmızdasın kızım babanda bende seni çok seviyoruz hayatımız artık seninle devam edeck işallah seni hayırlı sağlıklı bi evlat olarak büyütmeyi nasip etsin rabbim işşallah evlatmı karşılksız sevigi özveri fedakarlık insan neye niçin bu kadar tahammül sevgi gösterir onun bi gülmesi koca bi aileyi güldürüyor ne güzel bir duygudur bu allahım herkese nasip et işallah bizimkilerede uzun ömür nasip et işallah anne olmak bambaşka bişey anne olunca anlarsın derdin anne anladım seni anne anne oldum ve seni anladım ne kadar kzıardım bizim yüzümüzde nasıl katlanırsın babam diye insan nelere katlanmazki bu başka bi aşkmış bu aşkı bana nasip ettiğin için sana çok şükür rabbim çokkk artık hayatım bambaşka o benim küçük prensesim artık bende bir anneyimmmm

allah bağışlasın mutluluğunuz daim olsun inş. :nazar:

sevim_li · 14 Şubat 2011

sonunda bizimde hikaye topiğimiz olmuş çok sevindimmm bende yazayım hikayemi candamarım uyurken

19.12.2004 günü babanla sevdiğim adamla bin bir zorlukları aşıp evlendik hemde ne zorluklar ama hayatım boyunca iyiki yaptım dediğim sayılı şleylerden babanla evlenmek hemen çocuk istemiyorduk ama daha evleneli 6 ay olmadan bizimde bi bebeğimiz yeni bi nefesimiz olsun istedik ama birtürlü gelmiyordun meleğim aylar ayları yıllar yılları kovaladı hala pek niyetli değildin bir sürü tedaviler ilaçlar olmadı olmadı olmadı en sonunda tüp bebek için araştırmalara başladık çok uzun ve zor bi süreçti aksilikler hiç bitmiyordu biz sana gelmek istedikçe sen bizden kaçıyordun sanki 2008 yılında ilk tüp bebeğimizi yaptık günler geçmiyordu 12 gün 12 yıl oldu sonunda kan tahlilimizi yaptırdık sonucu aldık ama kağıtta yazan sonuca değilde negatif yazıısına bakılı kaldık moral bozukluğuyla doktorun odasına gittik ben girmek istemedim o odaya babanın zoruyla girdim ve doktorrr hamilesin dediğini hatırlıyorum diğerleri yok bende nasıl çıktık ordan ama mutluluk uzun sürmedi eve geldiğimiz akşam kanamam oldu ve sen bizi bırakmak için hazırlanıyordun ki bu çok uzun sürdü tam 14 gün muallakta gidip geldik sonunda olmadı gittin bizden çokk üzüldük çokkkkk ağladık ama yılmadık daha 2 ay geçmeden tekrar tedavilere başladık kaç ay gidip geldik ama yine olmadı bu sefer artık bende güç kalmadı babanla konuşup biraz dinlenemlim dedim ama her görenin acıyan gözlerle bakıp bebek yokmu sorun kimde bebek görmeye gidince kucağıma aldığımda işittiğim sözler bunları asla unutmuyacam insanlar kalp kırmayı pek bi seviyolar oğlummm neyse bunlar çok sıkıcı şeyler şimdi sana nasıl kavuştuğumuzu anlatayım azıcık baban gezmeye gidicekti ailesi şehir dışında tatildeydi normalde beni götürür ama ogün ne olduysa bütün istemelerime rağmen yeğeniniyle gitmek istedi bende tartıştım onunla beni arkadaşıma bırakacaktı arabaya indik ama o sinirle yanında oturmak istemedim geçtim arkada oturdum somurta somurta kısmet ya seni bize kavuşturan doktor amcanın konferans pankartı asılıydı ilçemize geleecekmiş ben normalde gitmem böyle yerlere gdicem dedim konferans günü herşeyimi alıp gittim ve muayne içn görüşmeye çağırdı konferanstan sonra babanla uça uça gidiyorduk bu sefer olucak diye doğmuştu içimize doktorla görüşüp hemen başlama kararı aldık kimsenin haberi yok ilaÇlarımızı alıp çıktık doktor amcxamız bizi sürekli kontrole çağırıyordu herşey olumluydu yumurta toplama sorunsuz geçti çok yumurtamız olmuştu doktorumuz atmayalım saklayalım bunları kardeş yaparsınız dedi öyle yaptık transfer günü yine sorunsuzdu ama sonuçççç negatifff yıkılmadık doktorumuz nedeni öğrenmek için küçük bi operasyon yaptı bana küçük bi sorun vardı düzeltti gelen ay sakladığımız embriyolarımızı transfer ettk çok rahat bi 12 gün geçirdim mutlu huzurluydum test günüme 5 gün varken idrar tahlili yaptım sabah ama negatif görünüyordu bende orta yerde bırakıp gidip yattım uyandığımda testte belli belirszi 2. çizgi vardı hemen babanı aradım tlf da attığıu çığlığı hala unutamam tes günüme kadar hergün evde test yaptım çizgi dahada belirginleşiyorddu sonunda kandada pozitif gördük sonra küçükcük bi nokta sonraaa muccizevi o ses sonrası zaten iple çekilen kontroller 12. haftada bi oğluşum olucağını öğrendim sonra hazırlıklar derken sonunda son aylara geldik hep erken doğum riskim vardı 36. haftamda kontrolde doğum kanalına girdiğini söyledi doktor teyzemizz aradan 2 gün geçti baban küçük bi operasyon geçirdi çok koşturdum ogün arada sertleşmelerim oluyordu ama koşturmakltan düzenlimi değilmi fark edemedim hastaneden eve gelincede cumartesi pazar koışturmaca olarak geçti pazar akşamöı misafirlerimiz gittikten sonra duş aldım uzandım ki okadar sert bi tekme attınki gözümden yaşlar boşaldı resmen yarım saat sonrada suyumuz geldi doktorumuzu aradık hemen çağırdı ama o gün baban arabayı küçük amcana vermişti ve bizim bavullar arabada neyse taksi çağırdık herzaman gelen taksi evi bulamadı kapının önünde kala kaldık ben başladım ağlamaya hiç bişeyimiz yok taksi bilegelmiyor diye saçmalamışım epey hastaneye vardık nöbetçi doktor kontrol etti malum çatı kontrolünü yaptı suyun iyi sadece yoğun akıntın var dedi suyun gelirse tekrar gel dedi yolladı ama merdivenleri çıkarken suyum yine gelmeye başladı gece saat 11 eve geldik ve ben saat 2 kadar saniye başı wc gidiyorum hiç bişi yok geri çıkıyorum derken saat 4 de bi su boşaldı vee alel acele hastaneye uçtuk suyum gelmiş ve 1 cmaçılma doktorda bende şoklardayız bi kaç saat önce daha bişey yok sadece akıntın var demişti hemen yatışım yapıldı kendi doktorum gelene kladar ilaçlar serumlar annemler görümcem ve kızları gece gece kalkıp geldiler ben hariç herkeste bi telaş bi stres baban zaten yerinde duramıyor cenebesini çekiyor şuan hala iyileşemedi :))))) deli etti beni artık bi ara eve git çocuk doğunca gelirsin bile dedim yanii neyse doktorum geldi kontrol etti 4 cm açılma hemen ameliyathaneyi ayarladı lağman yapıldı sonda takıldı acı verici şeyler değil sakın korkmayın ben hiç hisetmedim 24 ocak saat 12:15de sezeryana girdim 12:27 de oğluşum doğmuşş ama hemen küvöze almışlar tombik ve erken doğduğu için solunum sıkıntısı varmış ben de yaklaşık 3 saat ameliyatta kalmışım çok zor bi sezeryan olmuş bebeğin eşi rahme yapışıkmış epey zor ayrılmış ama ondan sonrası kolaydı hemen ayıldım daha ameliyathane masasında açtım gözlerimi beni sedyeye almak için yanıma geliyorlardı beni görünce şaşırdılar çünkü daha erkenmiş uyanmam için hiç ağrım sızım olmadı desem yeridir sadece ilk ayağa kalkmak zordu baş dönmesi ve kesik acısı oldu ama oda geçti hemen ayaklandım 2 gün sonra yalnız başıma eve döndüm emirim orda kaldı tammmmm 12 gün hergün gittim görmeye ve büyük gün 5 şubatta evimize döndük çoook uzun yazdım ama anlatılacakl cümlelere sığacak bi duygu değil bu allah isteyen bekleyen herkese nasip etsinnn emrim 36+2 3860 gr 53 cm ddoğdu şuan tek derdimiz gaz sancılarımız onlarda geçicek inş :nazar:

BuSeeMMM · 15 Şubat 2011

Merhaba arkadaşlar.. Ben de doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim..
Ewleneli 1 yıl olmuştu.. 1 yıl 365 gündür ya 365 gün boyunca hep anne olmak istedim..
İlk günden hazırdım sanki anne olmaya.. 27 Nisan son adet tarihimdi.. We 27 Mayıs ı çoktan
geçmiştik.. Haziran ın 5 iydi. Eşim ewe geldi ona test alalım mı dedim.. Test almak istemedi,
ben de tamam deyip lojmanın bahçesine indim. Arkadaşlarla orada oturuyorduk. Ewimizin az
ilerisinde eczane war.. Şeytan bu ya benim aklım hep testte olduğundan arkadaşa hadi kalk bi
şu eczaneye kadar gidelim dedim.. Testi alıp ewe çıktım.. Arkadaşa yarın yapacağımı testi bırakıp yanına
geleceğimi söyledim.. Dayanamayıp Hemen lavaboya girdim, gözlerimi kapattım.. Korka korka açtımmm.. Hala o anı unutamam çift çizgi.. Başıma gelen en güzel şey diye düşündüm o çift çizgi:) Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki hamileydim.
Sen içimdeydin anneciğim.. We ben daha güçlüydüm artık.. içim kıpır kıpır bir an önce doktora
gidip seni görmek istiyordum.Hemen gittim de.. Keseni göremedik.. 1 Hafta sonraya tekrar gün
verdi doktorumuz.. O bir hafta geçmek bilmedi.. 1 hafta bekleyemedim zaten oğlum kendi
doktorluğumla : ) gidip 2 günde 1 kan testi yaptırdım annem.. Bakalım 2 ye katlanıyor mu değerin?
Katlanmıştı annemmm! 1 hafta daha geçilebilir hale gelmişti. 1 Haftanın sonunda doktora gittiğimizde
minicik bi kese oradaydı.. Sen içimdeydin, benimleydin.. Sonraki haftalarda o zamana kadar hiç
ama hiç duymadığım bi sese şahit oldum miniğimm.. Bir beden 2 kalp.. Böylelikle haftalar ayları
oluşturdu.. Cinsiyetini öğrenmeye az kalmıştı ama senin zaten bi çok kıyafetin hazırdı :) Hissetmiştim
annemm benim minik erkeğim olacağını.. 14. hafta doktora gittiğimizde dr %50 erkek dedi. Aslında
bu hiç bişiydi:) %50 kızda olabilirdin:) 16. haftada kesinlik kazanılacağı söylendi ama 16. haftaya
geldiğimizde çoktan senin odanın duvarları maviye dönmüştü.. Çok istedik oğlum senii.. Çok bekledik.
Ayda 1 kere gidilen doktora neredeyse her hafta gittim annecim. Çok zorlu geçiyordu hamileliğim.
Mide bulantıları beni mahvediyordu ama yinede sebebim sen olduğundan herşeye değerdin.. 20 haftaya gelmeden herşey ama herşeyin hazırdı oğlum.. Bezlerin bile alınmıştı:) Babana nöbetten çıktığı günün gecesinde bile hiç uyumadan sabaha kadar odanı süslettim oğlumm.. Hiç uykumuz gelmedi, hiç yorulmadık.. Günün her saat başı gidip gidip baktım odana.. Odana, eşyalarına, beşiğine.. Eşyalarının içinde seni düşledim.. Beşiğinde uyuttum seni.. Odanda oynuyordun.. Bezlerini açıp ne kadar minikmiş bunlar dedim we o minicik poponu düşündüm annem.. Sen Düşlediğimden bile minik geldin oğlum.. 25. haftadan sonra bulantılarım azaldı.. Seninle gezmelere çıktık oğlum.. Seninle yemekler yaptık.. Seninle ağladım, seninle daha bir içten güler oldum annem.. Daha bir hisseder olmuştum artık seni, kıpır kıpırdın. 26. haftada dr a gittiğimizde herşey çok normaldi. Kilon,boyun,suyun herşeyin
çok iyiydi. 1 kiloydun we bu haftana göre çook ama çok iyiydi. dr dan çıktık yine başladık sana alışweriş yapmaya.. Tüm kıyafetler minik geliyordu bize, satıcıya diyorduk ki bizim oğlan tonton olcak daha büyüklerine bakalım biz.. Nerden bilebilirdik ki bize minik gelen o kıyafetleri bile giyemeyeceğini.. 4 Hafta sonra tekrar kontrole gittik. Doktor herşeyin ii gözüktüğünü senin çok hareketli olduğunu söylüyordu.. Babanla iddiaya girmiştik.. Ben 2 kilo olduğunu baban ise 2 kiloyu geçtiğini söylüyordu. Doktora ne kadar olmuş oğlumuz diye sordum. 1 kilo 300 gr dedi.. Bir şeylerin yolunda
olmadığını anladım, hissettim annem sıkıntını en derinden.. Haftanda zaten 30 olması gerekirken 28 çıktı. Dr telaşlandırmamak adına bizlere bazı bebeklerin yavaş geliştiğini her bebeğin 3-4 kilo doğmadığını bizimde bebeğin 2 kilo doğabileceğini söyledi.
Bizi 2 hafta sonra görmek üzere uğurladı.. Anladım annem senin içimde rahat olmadığını bişilerin yolunda gitmediğini anladım yavrum.. 2 Gün sonra bir akşam yemek yedikten sonra uyudum.. Uyandığımda elim ayağım yüzüm şişmiş we kendimi çok kötü hisseder olmuştum.. Tansiyonumun yüksek olduğunu farkedip hastaneye gittik.. Tansiyonumu ölçtüler, normaldi. Ama 10 dk önce 16
lardaydı.. Biraz yatırdılar.. Ölçümlerde tansiyonumun yükseldiği farkedildi we yatış werdiler. Sabah trakya üniversitesine sevkedildimm.. Çok kötüydüm oğlumm.. Rüyadayken kabuslar başlamıştı.. Ciğer geliştirici iğne yaptılar. Tamam dedim bu son aşamaydı we iyiye gitmiyordu hiç bişi.. 3 Gün bizi kapkaranlık bir hastane odasında gözlem altında tuttular. Nst ye sürekli bağlıydım. Konuşmak, ayağa kalkmak herşey yasaktı.. 3. günün gecesinde doktorlar odaya gelip beni muayeneye götürdüler.. Yarın seni doğuma alıyoruz dediler.. Yalvardımm onlara annem.. Biraz daha bekleyelim oğlum biraz daha büyüsün dedim.. 3 Gün beklediğimiz bile çok riskliydi daha fazla geciktiremiyoruz doğumu dediler. Odama geldim.. Ağladım annem hem de çok ağladımm.. Sabaha kadar dua ettimm.. Son gecemizdi bir bedende we sen vaktinden çok önce gelicektin.. Bitmek bilmeyen gecenin sonunda gelen gün seni bana getirecekti ya da sonsuza dek seni benden alacaktı.. Seni kaybedicem düşüncesiyle doğuma alındım.. Kimseye veda etmedim, helallik istemedim.. Aklım tek sendeydi. Yarım saat sonra sen olmuşsun oğlum. Hemen seni yoğun bakıma almışlar. Ameliyathanede bir sürü ses.. Uyan Busee ne olur hadi aç gözlerini kendine gelmelisin, çok güzel bir oğlun oldu onun için uyanmalısın.. Tansiyonum düşürülmeyi çalışılıyordu.. Uyanamıyordum oğlummm.. Duyuyor ama kendime gelemiyordum.. Saatler sonra ameliyattan çıkabilmişim.. Kendime geldiğimde kulaklarım ii şeyler duymak istiyordu.. Baban fotonu çekmiş hemen gösterdi.. Kocaman geldin gözüme annem.. 9. katta yoğun bakımdaydın we ben ayağa kalkabilirsem seni görecektimm.. Kalktım oğlumm.. Tüm acıya rağmen en büyük tatlılığa doğru yürüdümm.. Küvezine geldimm.. Bakmamla bakamamam bir oldu sana anneciğim..
Çok miniktinnn.. 2 göğsünün ortası delikti we çok ama çok hızlı nefes alıyordun..Ciğerlerin gelişmediği için göğüs boşluğun delik gibiymiş. Dayanamadım annem.. Ama sen dayandınn!!! Seni bırakmam anneciğim dedin bana.. Bırakmadık birbirimizi oğlumm..ii ki doğdum annem.. ii ki seni doğurdumm.. Güzel oğlumm, canım oğlum, benim oğlum.. ii ki warsın annem.. En istediğim hayalim en büyük hediyemm.. Yanımdasın yaa hayattasın yaa başka bişi istemem.. Hiç sewinememiştim
annemm doğduğundaa.. Hiç sewinemedim.. Hep seni kaybedicem sandım

Dua ettimm yalvardımmm Allah a ne olur bebeğimm ölmesin Allah ım yaşasınn benim ömrümü ona wer diye..
Hiç gücüm yoktu.. İtiraf etmeliyim ki seni ilk gördüğümde hiç umudumda.. Ama sen bana güçlü olmayı öğrettinn.. Seninle beraber o küvezlerde yatan bebekler bana mucizenin hala warolduğunu öğretti.. Minicik bedenlerde koskocaman yaşama istekleri.. Sen kazandın anneciğimm.. Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki bizimlesin.. En büyük hediyemmmm seninle yeniden doğdumm.. Seni çooooook sewiyoruz canım oğlum..!

Not: Oğlumm 29 hafta 7 günlük olarak 1 kilo 390 gr 40 cm boyunda doğdu. Doğduktan sonra 1 kiloya kadar düştü. Şuan 2 aylık we sanırım 3 kiloyu geçmiş olmalı:)
25 gün hastanede yattık. Erken doğum sebebim preeklemsi

Normalde 33-34 haftalık olmam gerekirken 29 haftada takılı kalıp tansiyondan gelişememiş yavrum. Çok şükür şimdi bizimle sağlıklı.. Allah herkesin bebeğini bağışlasın.

dillerim_lal · 15 Şubat 2011

hepinizin hikayesini okurken ayrı ayrı etkilendim
ne kadar güzel anlatmışsınız.nasıl güzel bir mutluluk
hepinize - hepimize yavrularımızla uzun sağlıklı huzurlu bir ömür diliyorumm

zehra1715 · 15 Şubat 2011

BuSeeMMM .!.:
Merhaba arkadaşlar.. Ben de doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim..
Ewleneli 1 yıl olmuştu.. 1 yıl 365 gündür ya 365 gün boyunca hep anne olmak istedim..
İlk günden hazırdım sanki anne olmaya.. 27 Nisan son adet tarihimdi.. We 27 Mayıs ı çoktan
geçmiştik.. Haziran ın 5 iydi. Eşim ewe geldi ona test alalım mı dedim.. Test almak istemedi,
ben de tamam deyip lojmanın bahçesine indim. Arkadaşlarla orada oturuyorduk. Ewimizin az
ilerisinde eczane war.. Şeytan bu ya benim aklım hep testte olduğundan arkadaşa hadi kalk bi
şu eczaneye kadar gidelim dedim.. Testi alıp ewe çıktım.. Arkadaşa yarın yapacağımı testi bırakıp yanına
geleceğimi söyledim.. Dayanamayıp Hemen lavaboya girdim, gözlerimi kapattım.. Korka korka açtımmm.. Hala o anı unutamam çift çizgi.. Başıma gelen en güzel şey diye düşündüm o çift çizgi:) Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki hamileydim.
Sen içimdeydin anneciğim.. We ben daha güçlüydüm artık.. içim kıpır kıpır bir an önce doktora
gidip seni görmek istiyordum.Hemen gittim de.. Keseni göremedik.. 1 Hafta sonraya tekrar gün
verdi doktorumuz.. O bir hafta geçmek bilmedi.. 1 hafta bekleyemedim zaten oğlum kendi
doktorluğumla : ) gidip 2 günde 1 kan testi yaptırdım annem.. Bakalım 2 ye katlanıyor mu değerin?
Katlanmıştı annemmm! 1 hafta daha geçilebilir hale gelmişti. 1 Haftanın sonunda doktora gittiğimizde
minicik bi kese oradaydı.. Sen içimdeydin, benimleydin.. Sonraki haftalarda o zamana kadar hiç
ama hiç duymadığım bi sese şahit oldum miniğimm.. Bir beden 2 kalp.. Böylelikle haftalar ayları
oluşturdu.. Cinsiyetini öğrenmeye az kalmıştı ama senin zaten bi çok kıyafetin hazırdı :) Hissetmiştim
annemm benim minik erkeğim olacağını.. 14. hafta doktora gittiğimizde dr %50 erkek dedi. Aslında
bu hiç bişiydi:) %50 kızda olabilirdin:) 16. haftada kesinlik kazanılacağı söylendi ama 16. haftaya
geldiğimizde çoktan senin odanın duvarları maviye dönmüştü.. Çok istedik oğlum senii.. Çok bekledik.
Ayda 1 kere gidilen doktora neredeyse her hafta gittim annecim. Çok zorlu geçiyordu hamileliğim.
Mide bulantıları beni mahvediyordu ama yinede sebebim sen olduğundan herşeye değerdin.. 20 haftaya gelmeden herşey ama herşeyin hazırdı oğlum.. Bezlerin bile alınmıştı:) Babana nöbetten çıktığı günün gecesinde bile hiç uyumadan sabaha kadar odanı süslettim oğlumm.. Hiç uykumuz gelmedi, hiç yorulmadık.. Günün her saat başı gidip gidip baktım odana.. Odana, eşyalarına, beşiğine.. Eşyalarının içinde seni düşledim.. Beşiğinde uyuttum seni.. Odanda oynuyordun.. Bezlerini açıp ne kadar minikmiş bunlar dedim we o minicik poponu düşündüm annem.. Sen Düşlediğimden bile minik geldin oğlum.. 25. haftadan sonra bulantılarım azaldı.. Seninle gezmelere çıktık oğlum.. Seninle yemekler yaptık.. Seninle ağladım, seninle daha bir içten güler oldum annem.. Daha bir hisseder olmuştum artık seni, kıpır kıpırdın. 26. haftada dr a gittiğimizde herşey çok normaldi. Kilon,boyun,suyun herşeyin
çok iyiydi. 1 kiloydun we bu haftana göre çook ama çok iyiydi. dr dan çıktık yine başladık sana alışweriş yapmaya.. Tüm kıyafetler minik geliyordu bize, satıcıya diyorduk ki bizim oğlan tonton olcak daha büyüklerine bakalım biz.. Nerden bilebilirdik ki bize minik gelen o kıyafetleri bile giyemeyeceğini.. 4 Hafta sonra tekrar kontrole gittik. Doktor herşeyin ii gözüktüğünü senin çok hareketli olduğunu söylüyordu.. Babanla iddiaya girmiştik.. Ben 2 kilo olduğunu baban ise 2 kiloyu geçtiğini söylüyordu. Doktora ne kadar olmuş oğlumuz diye sordum. 1 kilo 300 gr dedi.. Bir şeylerin yolunda
olmadığını anladım, hissettim annem sıkıntını en derinden.. Haftanda zaten 30 olması gerekirken 28 çıktı. Dr telaşlandırmamak adına bizlere bazı bebeklerin yavaş geliştiğini her bebeğin 3-4 kilo doğmadığını bizimde bebeğin 2 kilo doğabileceğini söyledi.
Bizi 2 hafta sonra görmek üzere uğurladı.. Anladım annem senin içimde rahat olmadığını bişilerin yolunda gitmediğini anladım yavrum.. 2 Gün sonra bir akşam yemek yedikten sonra uyudum.. Uyandığımda elim ayağım yüzüm şişmiş we kendimi çok kötü hisseder olmuştum.. Tansiyonumun yüksek olduğunu farkedip hastaneye gittik.. Tansiyonumu ölçtüler, normaldi. Ama 10 dk önce 16
lardaydı.. Biraz yatırdılar.. Ölçümlerde tansiyonumun yükseldiği farkedildi we yatış werdiler. Sabah trakya üniversitesine sevkedildimm.. Çok kötüydüm oğlumm.. Rüyadayken kabuslar başlamıştı.. Ciğer geliştirici iğne yaptılar. Tamam dedim bu son aşamaydı we iyiye gitmiyordu hiç bişi.. 3 Gün bizi kapkaranlık bir hastane odasında gözlem altında tuttular. Nst ye sürekli bağlıydım. Konuşmak, ayağa kalkmak herşey yasaktı.. 3. günün gecesinde doktorlar odaya gelip beni muayeneye götürdüler.. Yarın seni doğuma alıyoruz dediler.. Yalvardımm onlara annem.. Biraz daha bekleyelim oğlum biraz daha büyüsün dedim.. 3 Gün beklediğimiz bile çok riskliydi daha fazla geciktiremiyoruz doğumu dediler. Odama geldim.. Ağladım annem hem de çok ağladımm.. Sabaha kadar dua ettimm.. Son gecemizdi bir bedende we sen vaktinden çok önce gelicektin.. Bitmek bilmeyen gecenin sonunda gelen gün seni bana getirecekti ya da sonsuza dek seni benden alacaktı.. Seni kaybedicem düşüncesiyle doğuma alındım.. Kimseye veda etmedim, helallik istemedim.. Aklım tek sendeydi. Yarım saat sonra sen olmuşsun oğlum. Hemen seni yoğun bakıma almışlar. Ameliyathanede bir sürü ses.. Uyan Busee ne olur hadi aç gözlerini kendine gelmelisin, çok güzel bir oğlun oldu onun için uyanmalısın.. Tansiyonum düşürülmeyi çalışılıyordu.. Uyanamıyordum oğlummm.. Duyuyor ama kendime gelemiyordum.. Saatler sonra ameliyattan çıkabilmişim.. Kendime geldiğimde kulaklarım ii şeyler duymak istiyordu.. Baban fotonu çekmiş hemen gösterdi.. Kocaman geldin gözüme annem.. 9. katta yoğun bakımdaydın we ben ayağa kalkabilirsem seni görecektimm.. Kalktım oğlumm.. Tüm acıya rağmen en büyük tatlılığa doğru yürüdümm.. Küvezine geldimm.. Bakmamla bakamamam bir oldu sana anneciğim..
Çok miniktinnn.. 2 göğsünün ortası delikti we çok ama çok hızlı nefes alıyordun..Ciğerlerin gelişmediği için göğüs boşluğun delik gibiymiş. Dayanamadım annem.. Ama sen dayandınn!!! Seni bırakmam anneciğim dedin bana.. Bırakmadık birbirimizi oğlumm..ii ki doğdum annem.. ii ki seni doğurdumm.. Güzel oğlumm, canım oğlum, benim oğlum.. ii ki warsın annem.. En istediğim hayalim en büyük hediyemm.. Yanımdasın yaa hayattasın yaa başka bişi istemem.. Hiç sewinememiştim
annemm doğduğundaa.. Hiç sewinemedim.. Hep seni kaybedicem sandım Dua ettimm yalvardımmm Allah a ne olur bebeğimm ölmesin Allah ım yaşasınn benim ömrümü ona wer diye..
Hiç gücüm yoktu.. İtiraf etmeliyim ki seni ilk gördüğümde hiç umudumda.. Ama sen bana güçlü olmayı öğrettinn.. Seninle beraber o küvezlerde yatan bebekler bana mucizenin hala warolduğunu öğretti.. Minicik bedenlerde koskocaman yaşama istekleri.. Sen kazandın anneciğimm.. Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki bizimlesin.. En büyük hediyemmmm seninle yeniden doğdumm.. Seni çooooook sewiyoruz canım oğlum..!

Not: Oğlumm 29 hafta 7 günlük olarak 1 kilo 390 gr 40 cm boyunda doğdu. Doğduktan sonra 1 kiloya kadar düştü. Şuan 2 aylık we sanırım 3 kiloyu geçmiş olmalı:)
25 gün hastanede yattık. Erken doğum sebebim preeklemsi Normalde 33-34 haftalık olmam gerekirken 29 haftada takılı kalıp tansiyondan gelişememiş yavrum. Çok şükür şimdi bizimle sağlıklı.. Allah herkesin bebeğini bağışlasın.

benim bebğimde 36 haftalık doğdu aama senin hikayeni okuyunca kendimi şanslı hissettim ama gerçekten zor allah evlatlarımızı bize bağışlasın onu kaybetme düşüncesi bile insana ızdırap veriyor aslını işallah yaşamayalım rabbim kimsenin kucağını bo bırakm asın

gozdeati · 20 Şubat 2011

aslında benim hikayemi hepiniz gayet iyi biliyosunuz çok zorlu bi hamilelikti.
önce 27 martta bi düşük yaşadım korunmanıza gerek yok dedi doktor ve tekrardan 1 mayıs son adet tarihile hamile kaldım bu kadar çabuk yazıldığı gibi diil aslında tam 8 ay uğraştık ilaçlarla ancak yumurtlayabilmiştim.
9 haftalıktı ilk kanamam oldu yine kaybedicem bebeğimi diye çok korkmuştum çok şükür tutundu yavrum.
ama 20 haftalıktan sonra nerdeyse her ay bi kanamayla hastanelere koştuk. erken doğum riskim vardı hep ama dayandı miniğim tam 39+5 de doğdu.
suyum yavaş yavaş sızdığı için 1 gün önceden yatırdılar bizi hastaneye 02.02.2011 de yattık hastaneye çok tuhaf bi şekilde ne bi heycan ne bi endişe vardı.sabaha karşı nstye bağlamak için hemşire geldi ondan sonra uyamadım zaten kalktım kendime şekil düzen verdim makyaj yaptım.saat 8 de hemşire geldi o önlüğü getirdi giydim ama dedim eşim gelmeden gitmem tam beni sedeyey aldılar beklettim sedeyeyi eşim geldi öpüştük sonra beni götürdüler.
ilk defa ameliyathane görmüştüm bi sürü oda bi sürü insan vardı. lenslerimle girmeme izin vermediler gözlüğümü bile çıkarttırdılar kimsenin yüzünü seçemiyodum. bi ara tanıdık bi ses duydum hoşgeldiniz gözde hanım erzat beyin sesiydi mutlu oldum.gerçi hemşireler de çok tatlıydı beni benim ameliyat olacağım odaya götürüken kızmı erkekmi adı ne falan diye soruyolardı.
sonra beni ameliyat masasına yatırdılar şekermi şker bi anestezi doktorum vardı epidurali yaptı bana ameliyat sırasında başımdan hiç ayrılmadı elimi tuttu saçımı okşadı bana bööle baba gibi şefkat gösterdi beni çok rahatlattı saat 9 da beni ameliyata aldılar ve bi ağlama sesi duydum hemen saati sorudm 9:10 dedi anestezi doktru.tam 10 dk sonra umay hanım çıkmıştı ama bi kaç dk sonra gösterdiler bana yumuk yumuk gözleri vardı. çok güzeldi.ilk ağlamasını duydum o benim bebğimmi dedim doktora evet dedi güldü bide bana senden başka kimse varmı burda doğruna dedi:))
ama benim ameliyattan çıkmam 11 i buldu bize sürekli sıkıntılar yaşatan plesanta bide rahim duvarına yapışmış.erzat beyin dikkatli ol dikkatli ol demlerini duyuyodum diğer doktoru uyarıyodu benim durumla ilgili.bebeğim gitmişti ama ben hala o masada yatıyodum o kadar uzun gelmiştiki o saatler bana.sonra bi müddet yoğun bakıma aldılar beni çok ısrar ettim gitmek istiyorum diye doktorum geldi kontrol etti ööle olunca çıkarttılar beni.
sonra eşime söölemiş çok sıkıntılı bi operasyondu diye normal doğurmaya kalksam ölebilirmişim bile allahtan sancım mancım olmadı o zamana kadar da sezeryana alındım.
ilk bi kaç saatte ayağa kalktım hastaneden çıktıktan sonra biraz daha dikişlerim sızladı ama 6. günümde odamı bile toplamaya başladım çok şükür şimdi çok iyiyim tek sıkntım göğüslerim ama o da geçicek nasıl olsa miniğimin tadını çıkarmaya bakıyorum :)
allahım isteyen herkese nasip eder inş

SuRMeLi66 · 20 Şubat 2011

Bende birara yazarim hikayemizi
Normal dogum yapanlar korkmayin sakin simdiden deyimde
Herkesinki bir olmuyo ama benim dogumum cok zor oldu.
Okuyunca anlarsiniz

manikk · 22 Şubat 2011

Kızlar doğum hikayelerinizi okudum doğum anından çok hamile kalma ve hamileliksüreçleriniz etkiledi beni Allah şsteyenve hakeden herkede ana baba olmayı nasip etsin kimseyi aratmasın inş.Çok zor yaşadıklarınız çok gerçekten azminizi ve umudunuzu kaybetmemeizi takdirve hayranlıkla karşıladım.Allah size eşleriniz ve çocuklarınızla uzun sağlıklı ömürler nasip etsin inş.Çok duygulandım ya ne çileler ne büyük sabırlar.

huzun_cicegi73 · 22 Şubat 2011

allah hepınızın evlatlarına sağlık sıhhat uzun ömürler versın sizide onlarıda korusun..evlat sahıbı olmak dunyadakı en özel duygulardan bırı bunu anca anne olan bıle bılır....hep mutlu olsun canlarımız....

feeble · 25 Şubat 2011

gozdeati .!.:
aslında benim hikayemi hepiniz gayet iyi biliyosunuz çok zorlu bi hamilelikti.
önce 27 martta bi düşük yaşadım korunmanıza gerek yok dedi doktor ve tekrardan 1 mayıs son adet tarihile hamile kaldım bu kadar çabuk yazıldığı gibi diil aslında tam 8 ay uğraştık ilaçlarla ancak yumurtlayabilmiştim.
9 haftalıktı ilk kanamam oldu yine kaybedicem bebeğimi diye çok korkmuştum çok şükür tutundu yavrum.
ama 20 haftalıktan sonra nerdeyse her ay bi kanamayla hastanelere koştuk. erken doğum riskim vardı hep ama dayandı miniğim tam 39+5 de doğdu.
suyum yavaş yavaş sızdığı için 1 gün önceden yatırdılar bizi hastaneye 02.02.2011 de yattık hastaneye çok tuhaf bi şekilde ne bi heycan ne bi endişe vardı.sabaha karşı nstye bağlamak için hemşire geldi ondan sonra uyamadım zaten kalktım kendime şekil düzen verdim makyaj yaptım.saat 8 de hemşire geldi o önlüğü getirdi giydim ama dedim eşim gelmeden gitmem tam beni sedeyey aldılar beklettim sedeyeyi eşim geldi öpüştük sonra beni götürdüler.
ilk defa ameliyathane görmüştüm bi sürü oda bi sürü insan vardı. lenslerimle girmeme izin vermediler gözlüğümü bile çıkarttırdılar kimsenin yüzünü seçemiyodum. bi ara tanıdık bi ses duydum hoşgeldiniz gözde hanım erzat beyin sesiydi mutlu oldum.gerçi hemşireler de çok tatlıydı beni benim ameliyat olacağım odaya götürüken kızmı erkekmi adı ne falan diye soruyolardı.
sonra beni ameliyat masasına yatırdılar şekermi şker bi anestezi doktorum vardı epidurali yaptı bana ameliyat sırasında başımdan hiç ayrılmadı elimi tuttu saçımı okşadı bana bööle baba gibi şefkat gösterdi beni çok rahatlattı saat 9 da beni ameliyata aldılar ve bi ağlama sesi duydum hemen saati sorudm 9:10 dedi anestezi doktru.tam 10 dk sonra umay hanım çıkmıştı ama bi kaç dk sonra gösterdiler bana yumuk yumuk gözleri vardı. çok güzeldi.ilk ağlamasını duydum o benim bebğimmi dedim doktora evet dedi güldü bide bana senden başka kimse varmı burda doğruna dedi:))
ama benim ameliyattan çıkmam 11 i buldu bize sürekli sıkıntılar yaşatan plesanta bide rahim duvarına yapışmış.erzat beyin dikkatli ol dikkatli ol demlerini duyuyodum diğer doktoru uyarıyodu benim durumla ilgili.bebeğim gitmişti ama ben hala o masada yatıyodum o kadar uzun gelmiştiki o saatler bana.sonra bi müddet yoğun bakıma aldılar beni çok ısrar ettim gitmek istiyorum diye doktorum geldi kontrol etti ööle olunca çıkarttılar beni.
sonra eşime söölemiş çok sıkıntılı bi operasyondu diye normal doğurmaya kalksam ölebilirmişim bile allahtan sancım mancım olmadı o zamana kadar da sezeryana alındım.
ilk bi kaç saatte ayağa kalktım hastaneden çıktıktan sonra biraz daha dikişlerim sızladı ama 6. günümde odamı bile toplamaya başladım çok şükür şimdi çok iyiyim tek sıkntım göğüslerim ama o da geçicek nasıl olsa miniğimin tadını çıkarmaya bakıyorum :)
allahım isteyen herkese nasip eder inş

Allahım sizlere bağışlasın yavrunuzu gözdecim sağlıklı sıhhatli hayırlı uzun ömürler versin rabbim.benimde doğum hikayemi yazacağım gün gelir inşallahh...

feeble · 6 Mart 2011

evet kızlar bizde yazalım hikayemizi;
8 yıl görüştük eşimle öyle çok sevdik birbirimizi, kavuşmayı o kadar çok bekledikki...ve sonunda 2009 yazında evlendik :69:

ilk başlarda hiç düşünmüyorduk bebek sahibi olmayı önce birbirimizi doyasıya yaşayalım istiyorduk eşimle ama anca bir yıl dayanabildik :1:

3 ay denemeden, harcanan birsürü gebelik testinden sonra çift çiygiyi gördüğüm günü hiç unutmuyorum.önce tek çizgiydi dedim bu seferde olmadı.biraz sonra kafama takıldı bir daha bakayım şuna dedim veee 2. silik bir çizgi.daha önce duymuştum silik çizgininde gebelik belirtisi olduğunu.daha tuvalette bağırmaya başladım ''aşkımmm hamileyimmm'' diye :1:

eşimle sarıldık şükrettik bebişimize. ertesi gün hemen gittim doktora kan testi yaptırdık.ama sonuç üzücüydü değer çok düşük çıkmıştı sadece 35. doktor dış gebelik veya biyokimyasal gebelik olabilir dedi iki hafta sonra gel tekrar bakalım dedi.o kadar üzüldüm o kadar ağladım ki annem sen benimle kalmalıydın. dua ettim hergün geçmedi o iki hafta benimle kal diye dua ettim ve iki haftanın sonunda değer 1600 lere çıkmıştı doktor gebesin hemen ultrasonla bakalım dedi ve seni ilk kez gördüm. sadece bir noktaydın. şimdiki ellerinin ayaklarının minik burnunun yerinde, sadece bir nokta ama benimdin ve bana sıkıca tutunmuştun..dışarı çıktım ve babanı aradım hemen çok şükür bebeğimiz bizimle kaldı dedim.hemen geldi hasteneye aldı beni evimize gittik sarıldık birbirimize şükür secdesi yaptık hemen... sonraki 5 ay çok zorluydu. 3 güne bir serum alıyordum bulantılardan aklınıza gelebilecek herşeyden tiksindim günde 15-20 kez çıkarıyordum en çok suya hasrettim çünkü bir yudum bile içemiyordum. hastanede yattık bir gece benim sağlığımda tehlikeye girmişti sürekli ilaç verdiler ama 5 ayın sonunda geçti hepsi. o süreçte çok kızdı baban sana annecim ama bana kıyamadığından hep mesafeli durdu sana bu sıkıntıları yaşayacağını bilsem hiç bebek sahibi olmaya kalkmazdım dedi durdu. ama sonra ilk tekmelerini ilk hareketlerini hissetmeye başlayınca değişti işler öyle çok sevdikki küçük tekmelerini karnımı hoplatan kuvvetli hıçkırıklarını :69:

erkek olacağını başından beri biliyorduk o yüzden hiç şaşırmadık duyduğumuzda minik erkeğim benim... sonraki aylarımızda çok iyiydik annem hiç sıkıntı vermedin bana. son günlerimiz artık geçmez olmuştu. kavuşmak istiyordum sana biran önce. çantamız hazırdı odan kıyafetlerin evimizdeki yerin yüreğimizdeki yerin herşey hazırdı ama sen gelmedin. 40+2 deydik kontrole gittik ve nst de kalp atışların iyi çıkmadı. doktor teyzemiz ''başından beri normal diye konuştuk seninle ama daha fazla beklemeyi ben göze alamıyorum alalım bir an önce oğlunu'' dedi. tamam dedik çünkü önemli olan senin sağlıklı olmandı bir saat sonra sezaryene girdik. spinal olmak istedim çünkü ilk ağlamanı duymak seni ilk ben görmek istiyordum. çok rahat bir ameliyattı. seni çıkarttıklarında ilk çığlıklarını duyduğumda hissettiklerimi tarif etmem o kadar zorki..bak annesi oğlun dedi doktor örtünün üstünden gösterdi seni mosmor mincik bir surat ve ağlıyordun. yavrummm dedimm, allahım şükürler olsun, sağlıklımı herşeyi tammı dedim. çok iyi merak etme dedi doktor.sonra seni götürdüler seslerin geliyordu diğer odadan ağlıyor dedim iyi annesi giydiriyorlar getirecekler şimdi sana dedi anestezi uzmanı sonra getirdiler seni yine yandan gösterdiler minicik suratında ilk kocaman dudakların çekti dikkatimi kocaman dudakları var dedim. sonra götürdüler seni benide ayılma odasına aldılar baban geldi yanıma elimi tuttu çok güzel oğlumuz odasında çok iyi dedi. hıçkırarak ağladığımı hatırlıyorum şükrederek Allahım herkese yaşat bu duyguyu diyerek ağladığımı...sonra odamıza aldılar beni yanımda sepette yatıyordun.gözüm senden başkasını görmüyordu. verin kucağıma nolur dedim ve ilk kavuşmamız göğsüme yatırdılar seni kokladım, sarıldım, ellerini tuttum ağladım, ağladım ama hepsi mutluluk göz yaşlarıydı.bitmişti 9 ay kavuşmuştuk aşkımla.bugün 8. günümüz alışmaya çalışıyor yavrum hayata çok mutluyum çünkü sağlıklı yavrum kucağımda uyuması, emerken elleriyle göğsüme dokunması, kara kara boncuk gözleriyle bakınması, tombiş dudaklarını büküp ağlaması bile o kadar güzelki.. Allahım hiçbir yavruyla annesini babasını ayırmasın birbirinden, artık hayatım onun.dokuz ay kanımla, canımla besledim büyüttüm yavrumu bundan sonra bir ömür sevgimle, emeğimle, fedakarlıklarımla büyüteceğim bebeğimi inşallahh...Allahım herkese yaşatsın bu duyguyu...

2011 şubat anneleri doğum hikayeleri

Ayrıntılı Düzenleme

zehra1715

Aktif Üye

cicekcicek

Annecik

canbahar

Bahar'ımm...

gulcancan

Aktif Üye

yasmngu

annesinin EYMEN'i

sevim_li

oğlum+kocam=benn

BuSeeMMM

Guru

dillerim_lal

Popüler Üye

zehra1715

Aktif Üye

gozdeati

ATİLLA+GÖZDE=UMAY

SuRMeLi66

CANIMIN 3Ü KIZLARIM 👭 👱‍♀️

manikk

Kızımla gezmelerdeyiz...

huzun_cicegi73

Popüler Üye

feeble

feeble

feeble

feeble

Benzer Konular