***2009 Mayıs Kuzularının Dogum Hikayeleriiii***

dırımkızı .!.:

A ile Ö nün hikayesi dedim evde herkese alişimle ömerime A&Ö diyor

Alimle Ömerime ulaşabilmek için çok zorlu yoldan geçtiğimi düşünüyorum
ve hikayemizi bütün kk biliyor göz yaşlarım üzüntülerim sevinçlerim
zorlu yolda son aşamadaydık ve mutlu son ömerle alim benle idi kk da bayram havası vardı
ne kadar çok sevenim olduğunu birkez daha gördüm ....artık hedefe ulaşmıştım ama endişler hiç bitmedi
ben onlara ulaşma yolunun çok zorlu olduğunu düşünüyordumki asıl zorlu yolu girdiğimi onlar tam 6 haftalık
olduğunda anladım gebeliğin tüm sıkıntılarını sonuna kadar yaşıyor zorlandıkca üzülüyordum
artık içimde bir yaşam vardı böyle olmamalıydı ama onlara bişey olacak korkusu beni tüketiyordu
zaman kovaladı birbirini hergün nasıl geçti anlatamam taki 16 haftamıza kadar bu haftada onları kaybetme
korkusunu en derinden yaşadım sizler yine yanımdaydınız ...neyseki 4 haftalık bekleşin ardından
yavaş yavaş tehlike geçmişti gebelikle yaşamım sadece yatak ve net olmuştu tek amacım karnımda onları büyümekti
sıkıntılar hiç bırakmadı peşimi ama sabırsız sandığım ben hergeçen gün ne kadar sabırlı olduğumuda gördüm sabrı
öğrettiler bana .....
zaman akıyordu her dk.onları düşünüyor kontrollere gidiyordum
yine ufak bir sıkıtı ile hastanemizi ve doktorumuzu değiştirdik rabbimin sevgili kulu olduğumu düşünüyorumki
o sıkıntı bizi büyük sıkıntılardan kurtardı ....
artık vakit yakalışıyor mobilya siparişi verdik kıyafetler alındı

7 mart saat 15:00 civarı benden bir leke geldi hemen ben doktorumu aradım ufak bişeydi ama
benim için riskli olabilirdi ...doktorumada söyledim doktorum yoruldunmu dedi evet dedim
ondan olabilir dedi ama ağrın varmı dedi , evet ağrım vardı 28 haftada bel ve kasık ağrısı yaşıyordum
evdeki cemaat iki bebek taşıdığımı ondan olabilieceğini söylüyordu
bende doktoruma bir haftadır çektiğimi söyledim hemen hastaneye gitmemi oradan onu aramalarını söylediler
eşim seyhatteydi onu aradım tabi panik oldu ama iyiyidim üzülme dedim bişey yok dedim...
ve hastaneye gittim muayne oldum doktor akıntımın çok olduğunu ama bişey olmadığını söyledi
bende ağrılarımda normaldir o zaman eve gidebilirmiyim dedim hayır dedi nst ye gireceksin
sonuca göre karar verecez dedi......neyse doğumhaneye girdik nst ye bağladım ve çıktığımda
sancım olduğunu yatacağımı söylediler bir doktorda elinde evrak eğer doğum olursa yoğum bakımda
sadece tek bebeklik yer olduğunu diğer bebeğin dışarı gideceğini bunu kabul edip etmeyeceğimi sordu
istersem başka hastaneye yollayacaklarını söyledi ....ben hemen doktorumu aradım oda kağıdı imzala
o kadar kötü bir durum yok dedi ....tmm dedim ve imzaladım böylelikle 37 günlük maratona girmiş olduk
7 mart gecesi uyurken ağrım başladı sabahı zor ettim sabah 6.30 nst ye gittim sancılarım başlmıştı doğum masasında
yatıyordum ....gece ciğer geliştirici iğne yapılmış ve 24 saat sonra etkili olacaktı miniklerim çok küçüktü
doğum olamaz diyorum sancılar dursun diye herşeyi yapılardı eşimi aradım ilk uçakla dönmesi gerektiğini söyledim
oda şaşkın telaşlıydı ....hemen geldi tam 6 saat sancı çektim ve nihayet durmuştu ağrılarım....
ogünden sonra başlayan magnezyum çılgınlığı tam 31 gün sürdü 31 gün kollarım delik deşik oldu serum kolumdan
hiç çıkmadı duşa 10 dk. izin vardı ....en yüksek dozdan veriliyordu ben her hafta belki bu hafta taburcu oluruz diyordum
ama nafile ...herşey yarımdı hiçbişey istediğim gibi gitmemişti oysa o hafta çanta hazırlayacaktım
bebişlerin kıyafetini yıkayacaktık...herkes bişeyleri almış hazırlığa başlanmıştı
ama evime aylarca girilmemişti orayıda halam ve temizlikci devralmıştı ....
benim için hastanede gün geçmiyordu ama çok güsel birsürü arkadaşım oldu inanın o kadar çok tlf varkı hepsi
tek tek arıyor .....hastanede sizlerde beni hiç yanlız bırakmadınız....
artık her hafta umudumu yitiriyordum çıkamayacaktım .....derken 31.gün 33 hafta doktor her hafta iki kere
kanda ilacın oranına bakıyor ve son oran o kadar yüksektiki artık bana zarar vermeye başladığını gördü
zaten ilacı alırken ikikere ateşlendim ilacın yan etkiside olabilirdi bu durum onuda araştırmadan geçmedi
hastane ama sonuç alamadılar....bu arada canım kocam arada kalmış yollarda kalmıştı
perişandı çok üzülüyordum haline ama bizde hastanede aynı durumdaydık annemi değiştirmeye kimseler gelmiyordu
birgün sadece birgün lise arakadaşımın arkadaşı gündüz geldi bekledi arkdaşımda gecesi .....
anneme bişey olacak diye endişe ediyordum artık.....31.gün 33haftada doktor ilacı kesti artık olabilecek herşeye
hazır olmalıydık....p.tesi günü hiçbişeyim yoktu kociş arayıp arayıp tık yokmu der oldu ....
salı günüde çok rahat geçti 32 gündü özgürdüm kolumda serum olmadan geziyordum
cerrahpaşanın maskotu olmuştum koca bir göbüşle herkes tanıyordu doktorlar ebeler hemşirler
beni gören seni doğurtalım diyordu ...bebişlerimin adınıda herkes biliyordu
arnavut ömer laz ali idi ......
ama salı gece bende başlayan ağrıyı ben normal bir ağrı olarak gördüğümden doğumhaneye gidip ağrı kesici istedim oradaki
doktor hanım beni tanıdığında güldü gel seni makinaya bağlayalım dedi....nstye girdim yine ağrılar vardı ama düzensizdi

bana dinlenmemi söyledi yerime geldim....bir saat sonra geçmeyen ağrı için gittim tekrar nst bu sefer düzensiz ama
artan sancı vardı .....hemen muayneye aldılar beni kendi tabirlerince tuşe ediyolardı ...
muayne esnasında doktorun gözleri açıldı açılma başlamıştı onun bir üsütüde geldi muayne etti ve serum verildi birde hap
sancım kesilsin diye herşeye rağmen kesilmedi sancım sabha olmuştu tekrar nst girdim annem çıldırmış meraktan başka bir

hasta doğumhaneye geldi beni sordu doktorlar iyi bişeyi yok dedi ......benim için yapılacak bişey kalmamıştı
doğumhanede tuvalete girdim benden birdamla kan geldi artık doğum başlıyordu
son birkez daha muayne için 7:10 geçe doğumhaneye gelmemi söylediler ve yerime gittim yatağa yattım
tam eşimi arıyordumki doktorum geldi saat 7.30 doğuma gireceksin dedi ....ben başladım ağlamaya
eşimi aradım 40 dk.sı vardı hemen gel dedim...
yatakta oturdum ağlıyorum annem dedi ne oldu hep bu anı bekledin dedi içim sıkıldı anne sanki masada kalacağım dedim
annem dedi yarım saat sonra anne olmanı önemsemem seni döverim ne bicim konuşma bu dedi
ve beni doğumhaneye aldılar hazırlıklar basladı ağlıyordu ebesi doktoru hasta bakıcısı beni ayrı ayrı teselli edip
mutlu etmeye çalıştı eşim kapıdaydı geldi öptü beni güle güle dedi....içeri girdim buz gibi bi yer
hazırlıklar vardı bütün gece benle olan bayan doktorda başımdaydı doktorumu görmeden bayıltıldım
toplamda 7.30 oğlum alim 7.32 de oğlum ömerim dünyaya gelmiş ....hemen bebek odasına inmışler
annemler mutluktan uçmuş kapıda bebeklerde sorun olmadığını duyunca sevinçleri ikiye katlanmış
annemle eşim ameliytahanenin önüne dönmüş beni beklerken içeriden hemşire bir tüp kan vermiş acil labratuara
götürülmesini istemiş annem şaşkınmış sezeryanda kimseden kan almazlar demiş bunca zaman burada görmedim böle bişey
demiş..eşim götürmüş sonucu almış geliyorken kapıdan hemşire anneme sonuç gelmedimi demiş annemde geliyor demiş
hemşire anneme çabuk olun hastayı yoğum bakıma götürüeceğiz demiş annem diyorki felç inecek sandım o anda
eşime koş çabuk demiş .....annemin bana dediği yavrum yavrusuna yanar ben yavruma
beni ameliyathaneden çıkarırken eşim anneme bakma anne sen demiş yüzüm şişmiş ağzımdan koca hortum salmışlar
kocamada bir tüp annem ne yapacağımızı bilemedik dedi bebekleri bırakıp gelemedim senle dedi
eşim yoğum bakıma bırakmış beni ben o aksam gözü açtım başımda bir doktor hadi gözlerini aç
ikitane çok yakışıklı oğlun var diyordu bense ağrıdan kıvranıyordum.....ayılamadım ağrıkesiciler fayda etmiş
ağrım yoktu ama gözlerimi açtığımda çırılçıplak makinaya bağlı soğuk karşımda ölü gibi insanlar vardı
ilk işim annemi çağırmak oldu annem beni merak etmiştir dedim...annem geldi ağlıyordu
eşim o kapıda beklerken herkes ayağa dikiliyor 10 hastanın yakını var herkes kapıdaki hemşirenin ağzına bakıyor
dedi....üç şey söyleniyor ya hastanın şu tahlili var ya başınız sağolsun yada hastanız ayıldı deniyor dedi...
birsen eser diyince annenle ben öldük dedi....ayıldı diyince bayılcak gibi oldum dedi....
benle acı çeken olması beni daha çok üzdü ......
annem geldi beni gördü bebişlerin yanına gitti eşimde geldi yemek yedirdi bana ....
bölelikle birbuçuk gün süren yoğumbakım olayımızda bitti .....
kadındoğum bölümüne geldim öle ağrım vardıki yataktan kalkamayacam sandım
ömerim ilk yanıma geldi ve ağlamaya başladım küçücüktü ufak surat limon saırısı bişeydi ama alim yoktu
herkes bişey diyordu alimi özel bakıma almışlar yemesinde sorun olduğundan ...onuda görmeye indim emzirdim besledim
diğer gün gidemedim kansızlığım çok fazla idi 3 ünite kan takıldı .....9 saat sürdü pazar günü gidebildim yanına
çıkarkende onu bana vermediler ağladım üzüldüm ....ama salı günü alimide aldım evimize getirdim kuzularımı....
artık ALı ,ÖMER ,EŞıM VE BEN ÇOK MUTLU BıR AıLEYıZ.........
yolumuz çok zorlu oldu ama deydi iki meleğim var tam 10 gün oldu doğalı kuzularımmm.......

hatanedeki zorlu bekleşimin resmi kızlar

göbüşümün son versiyonları işte kızlardelikafadulden

yoğunbakımdan geldiğim gün eşim çekmiş


ufaklıkların odası kızlar

annemin yaptırdığı yorgan takımının altın yastığı

ömerimin yatağı

kapımız ve süsümüz içine iki biblo koydum hastaneden gelince yaptım

dolabımız

ömerimmm

alim

işte benim küçük aşklarımmdelikafadulden

Genişletmek için tıkla...

sibiko .!.:

Benim hikayem pco (polikistik over) sendromuna yakalandığımı öğrendiğimde başladı.Evlendiğimizin 2 ay ertesinde adet düzensizliğinden dolayı doktora gittim yapılan tetkiklerde pco olduğum söylendi.Doğum kontrol haplarıyla tedaviye başladım 1 yıl devam etmemi istemişti doktorum.1 yılın sonunda bebek düşündüğümüzde tekrar bakacaktık.Bu 1,5 yıllık sürecin ertesinde artık bir bebeğimiz olsun istiyorduk.Doktorumla bu kararı paylaştığımda detaylı bir tetkik sonrasında bir ilaç tedavisi başlatarak doğum kontrol hapını kesmemi söyledi ama fazla ümitlenmememi,1 yıl içerisinde ancak şansım olduğunu doktora kalırsa aşılama dışında bebeğimin olamayacağını söylemesiyle yıkılmıştım.Muayenehaneden çıkışımla Bağdat caddesini şuursuzca turlamam bir oldu diyebilirim.Yolda ağlayarak yürüdüm.

Ertesi gün arkadaşlarımın önerisiyle 2 farklı doktora daha gittim,inanamamıştım çünkü senelerdir gittiğim tecrübesi inanılmaz olan doktorumun haklı çıkmış olması beni daha da üzmüştü.Her iki doktorda aşılama sonucunda bebek sahibi olabileceğimizi söylemişti.Bende kendi doktorumun verdiği ilaçları kullanmaya başladım,aklım hep ordaydı ama odaklanmamak unutmaya çalışmak istiyordum.

Korunmayı bıraktığımız ilk ayın sonunda adetim 1 hafta gecikti.Yerimde duramaz olmuştum,1 haftayı zor ettim iş çıkışında eve gelince içimde volkanlar patlıyordu sanki.Hemen bir taksiye atlayıp yakında olan büyük bir hastaneye gittim.Bir kan testi yaptırdım sonuç negatifti.Eşim beni almaya geldiğinde hastanenin bahçesinde hüngür hüngür ağlayarak benim bebeğim olmayacak dediğimi hatırlıyorum.senağlamasenağlama

Doktorumu arayarak randevu aldım,muayeneden sonra testte negatif olduğu için bana adet söktürücü verdi.Kullandım kutu bitti 10 gün geçti tık yok.Sonrasında doktorun istediği tahliller sonucunda doktorumun gözleri yerinden fırladı sanki.Hemen ultrason muayenesine aldı keseyi ve bebeği görünce bir müjde demesi vardı hiç kulaklarımdan gitmez.6,5 haftalıktı öğrendiğimizde.:asigim:

Sorunsuz geçen 36 haftanın sonunda kaşıntılar başladı bende.Kolestaz dan şüpheleniler testler sonucu değerler düşüktü ama sürekli yükseliş gösteriyordu.Bir Pazar acile artık dayanamadığım için gittiğimde doktor sonuçlar sonrasında sen Çarşamba hazırlıklı gel duruma göre alabilirim dedi.

Annemle gittik kontroller ve tahlil tekrarları sonucunda hemen almaya karar verdi.Apar topar yatışım yapıldı.Kesin olmadığı için çantam bile yoktu yanımda.Hemen herkesi aradım saat 15:00 de ameliyata giriyorum dedim.Odaya çıktık.Oturup beklememi istediler daha vakit vardı çünkü sonra ne göreyim.Odaya girmemin akabinde 13:45 gibi hemşireler hemen geldiler apar topar beni giydirdiler tuvalete bile zor girdim.Ağlamaya başladım daha kocam gelmedi çantam hazır değil bebeğin doğduğunda giyecek kıyafetleri bile yok kaydirigubbakcemile3kaydirigubbakcemile3 neden alıyorsunuz falan dedim.Gülüştüler sen merak etme biz o tarafını hallederiz dediler.

Sonra sedyeye yattım ameliyathaneye gidene kadar ağladım :çok üzgünüm: bitek annecim vardı yanımda.Kocişe annem haber vermiş hemen giriyo diye adam Eminönünden Kadıköye vapurla geçene kadar çıldırmış nerdeyse yüzerek gelecekmiş anlıycanız. :roflol: Annem en son ameliyathaneye girerken öptü beni ağlama kızım bak az sonra yavrunu kucaklıycaksın dediğini hatırlıyorum.Ameliyathaneye girdiğimde hemen damar yolu açıldı.Beni hazırladılar anestezi doktoru benimle biraz muhabbet ettikten sonrasında boğazın yanacak biraz korkmaz sonra uyuyacaksın dedi.Ondan sonrasını hatırlamıyorum.

Odama geldiğimde herkes ordaydı kıyafetler yetişmiş anlıycanız. kaydirigubbakcemile3kaydirigubbakcemile3 Oğlumu yanıma getirdiklerindeki duyguyu anlatamam tarif edilmez bir histi.Böyle işte çokkk uzun oldu ama tüm ayrıntılarını anlatmak istedim.Şimdi oğluşla koyun koyuna uyuyoruz.Doğumdan öncede çok dua ettim rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın diye…

Oğluşuma maşallah diyin teyzeleri...

[/URL][/IMG]

[/URL][/IMG]

Genişletmek için tıkla...

civciv1981 .!.:

Söze nerden ve nasıl başlayacağımı aslında bilmiyorum ve henüz başlığı açar açmaz bile gözlerim dolu dolu yazmaya başladım ...benim hikayemi birçok arkadaşım az çok bilir 2 yıllık evliliğin ardından bebeğimin olmayacağını öğrendiğimide dünyam başıma yıkılmıştı günlerce ağlamaktan kendimi unutmuştum ama sadece eşim üzülmesin diye 7 yıl sesim çıkmadan içten içe ağlayarak sabrettimm...ve 7 yılın sonunda tüp bebek kararı aldık ...17 temmuz 2008 de transferim yapıldı zorlu gecen 12 gün vardı önümde ve ümit hiç yoktu dr um çok açık bir şekilde sadece %1 ihtimalimiz olduğunu söylemişti ve benim bir yanım tamamen ümitsiz bir yanımsa hala %1 için dua ediyordu ....ve 30 temmuz 2008 sonuç kocaman bir NEGATİF .......ağlamaklı geceler başlamıştı benim için tam bir ay boyunca her gece karanlık basınca sabaha kadar ağlıyordummm ...kimseyle ne konuşmak nede görüşmek istemiyordum tek derdimi paylaştığım kk doslarım vardı ...burda derdimi yazıp yazıp ağlardım....

26.08.2008 tarihiydi aşırı bir miğde bulantısıyla akşam saat 7 oldu...hani olmaz ya yinede bir ümit dışarıya çıktım gözüme eczane takıldı ve test aldım ..sabahı beklemeden akşam 9 da idrar tahlili yaptım odaa nee çift çizgi gözlerime inanamadımmm bir anda kuş gibi kanat çırpmaya başladım ordan oraya koşuyordum resmen heyecandan elim ayağıma dolanmıştı..hemen eşimi aradım ve hastaneye gittik ...saat 12 de sonuç POZİFİT Allahıma binlerce şükrettim bu inanılmaz bir mutlulukktu tarifi yoktu .

ama herşey bitmiş değildi zorlu bir süreç daha vardı önümde ilk 3 ay sürekli lekelenmem ve kanamam vardı malesef ve yine 3 ay dualarla ağlamalarım karışmıştı Rabbime dua ediyordumm ne olur onu benden ayırma diyee ...zorlu bulmuştum ve kaybetmek istemiyordum..

evet kötü günler geride kalmıştı ve dünyanın en güzel şeyinin kız olduğunu öğrendim ...tekrar inanılmaz bir mutluluk yaşamıştım.kızım olcaktı dünya güzeli pamuk yüzlü boncuk gözlü adıda Gazel ve benim olacaktı ...

ve yolun sonuna yaklaşmıştık 35 haftalık olmuştu yavrum dr kontrollerimizde nst de sancı çıkıyordu ve güzel kızım gelmek için acele ediyordu ..15 gün süren ilaç tedavisiyle kızımı karnımda azcık daha büyüttüm..

13.04. tarihinde sabah saattelerinde telefonum çaldı arıyan dr un asistanıydı ve dr umun beni görmek istediğini söledi zaten bende dünden razıydım dr a gitmeye heyecanla hazırlandım ve dr a gittiğimde hemen nst ye aldılar yine nst de sancılarım tavan yapmıştı..tekrar dr çıktık ve dr um bana bebeğin gelişimini tamamladığını ve artık içerde tutmamızın bir anlamı olmadığını bana gün secmemi istedi bir abda bi şok yaşadım hiç beklemiyordum böyle birşey ve 2 gün sonra meleğim kollarımda olcaktı ..

eşimle bütün hazırlıkları tamamladık yatağımı hazıradım evi temizledik çantamızı son kez kontrol ettik ...artık sabaha hazırdıkk..acayip bi heyecan bi burukluk garip duygularla geceyi zor bitirdik..15.04 sabah hastaneye gittik saat 9 du ..yatış işlemleri yapıldı babamm gelmemişti hala hemen tel. açtım ve 11 gibi ameliyata gireceğimi söledim hemen geldi görür görmez başladım ağlamaya ....tabi oda ağlıyor...

sedyeyi getirdiler hadi bakalım hülyacım vakit tamam dediler ...eşim babam ablam abim hepsine haakınızı helal edin dedim ve ağlıya ağlıya asansöre girdk tabi babam ve eşimde benimle geldi ağlıya ağlıya ameliyathaneye çıkarken ordan bir ses neden ağlıyorsun ki birazdan anne olacaksın dedi ...ameliyathanenin önüne gelmiştik son kez yaşlı gözlerle eşime ve babama el salladım..

daha ne olduğunu anlamadan kendimi masada buldum ..etrafımda birsürü insan bana epidurali anlatıyor biri sırtımı açıyor diğeri başımı omuzumu falan tutuyor...neyse epidural takıldı ve ..anestezi dr u bana hülyacım şimdi bacakların ısınacak sakın korkma herşey çok rahat gececek diyordu..sonra dr umun sesini duydum arkadaşlar bebeğimiz çokk kıymetli ona göre hareket edelim dedi ...bi anda bi rahatlık hissettim nasılsın bakalım anne dedi bende bilmiyorum diyerekk yine başladım ağlamaya ...neden bilmiyosunki rahat ol birazdan bebeğini kucağına vereceğim dedi ...bacaklarım ısınmıştı başımda 2 tane bayan dr vardı ...sürekli beni konuşturuyor rahatlatmaya çalışıyolardı bir müddet öyle kaldığımı hatırlıyorum daha sonra ne olduğunu anlamadan oksijen maskesinin yüzümde olduğunu ve sanki öteki tarafa gidip geldiğimi hissettim..

dr şimdi bebeği almamız için karnına hafif bastıracağız derin derin nefes al ve panik yapma dedi ben iyice panik oldum karnıma bir anda bastırmalarıyla aferin hülya geldi işte bebeğin dedi hadi gözün aydın dedi ve bebeğimin ağlama sesiyle benim bitmek bilmeyen gözyaşlarım iyice artmıştı ..yukardan bebeğimi hemen gösterdi..sildiler ve yanıma bebek dr u getirdi öp onu annesi dedi çok güzel bir bebek vardı karşımda hoşgeldinn annemmm dedim o bir yandan ben bir yandan ağlıyordum ve götürdüler kızımı yanımdann ...dr hülyacım kızın aynı sana benziyor çok güzel bir kız bu dedi ...gerçektende çok güzeldi tam rüyalarımdaki gibi pamuk gibi yüzü çakır gibi gözleri vardı o benimdi kızımdı canımdı canımda candı geleceğim güzel günlerimin sebebi herşeyim bi kaç saat sonra kollarımdaydı eşimle birbirimize bakıyor sadece gözlerimizle konuşuyorduk onunda gözlerinde anlatılmaz tarif edilmez bir mutluluk vardı dünyamızı unutup sadece o minik elllere odaklanmıştık...hastanede her dakika çok güzel geçmişti..ve kızımla evimize geldikk artık ağlamıyoruz çünkü mutluyuz sevinçliyiz dünyanın en güzel varlığı benim kollarımda...

Allahım hiç kimseyi bu mutluluyktan mahrum etmesin isteyen herkeze en yakın zamanda nasip etsin inşAllah ...

biraz uzun oldu kusura bakmayın kızlar ama 8 yılın hikayeside anca bu kadar kısaltılabilir :))


KIZLAR RESİM KOYUYORUM AMA ALINTI YAPMASANIZ SEVİNİRİM Bİ KAÇ GÜN SONRA KALIDIRICAM ÇÜNKÜ KOCİŞ YAKALAMASIN


MAŞALLAH DEMEYİ UNUTMAYIN TEYZOŞLARR ŞenizŞeniz

Genişletmek için tıkla...

pnrhlt .!.:

http://www.kadinlarkulubu.com/dogum-oykuleri/274189-yagizima-kavusmamin-hikayesi_uzun-metraj.html

Genişletmek için tıkla...

tutkun09 .!.:

Sibel im doğum hikayeni okurken yineeeeeeeeee ağladım canım.Seninde mücadele ettiğini bilmiyordum.Ne kadar mutluki sonunda bebeğini kucağına aldın.Bundan sonra Allah size kocaman mutlu ve sağlıklı bir aile olmanızı nasip etsin (Birde kız lazım ya ondan )Yağızına da sağlık sıhat ve mutlu bir ömür versin canım.

Genişletmek için tıkla...

Claries .!.:

Nihayet benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldi gerçekten benim için büyük bir hayaldi gelelim hikayemize kızım 25.04.2009 Cumartesi günü 38+1 de dünyaya gelmeye karar verdi gece hafiften bir sancım vardı ama ben bunun doğum sancısı olduğunu bilmiyodum basit bi bağırsak sorunu sandım ama sabah uyandığımda hem suyum gelmişti hemde nişan hemen doktorumu aradım hastaneye gitmemi kendisininde hemen geleceğini söyledi annemle hemen hastaneye gittik ve beni muayneye aldılar açılmam 3 cm idi sonra sancı odasında bir müddet bekledik sonra doktorum geldi ve tekrar muayneye alındım açılma 4 cm iken açılma durmuştu suni sancı verilmesi kararı alındı çünkü bebeğimin suyu gelmişti ve doğum kanalında biraz fazla kalmıştı bide ben zamansız ıkındığım için kızımın kafası sıkışmıştı damar yolum açıldı ve suni sancı verildi artık sancılarım 1 dk. da 1 kez gelmeye başlamıştı o ana kadar çok dayanıklıydım ama son sancılarda resmen ölüyorum sandım canım annem yanımdaydı ve ben sürekli anne belim kopuyo diye söyleniyodum bi yandanda burada bebek bekleyen ve isteyen tüm arkadaşlarım için dua ettim artık mutlu sona iyice yaklaşmıştık beni doğumhaneye aldılar o an çatala oturmak beni ilk defa ürpertmedi çünkü az sonra melek yüzlü kızıma kavuşacaktım ve çok kolay bir şekilde kızımı 15 dk. içinde 2-3 kez ıkınarak dünyaya getirdim artık anne olmuştum bebeğim ağlamadı önce ben panik oldum ebeye sordum neden ağlamadı kızım diye ama az sonra dünyanın en güzel bebek sesini duydum wiiik diye :)) sonra prensesimi gösterdiler bana aman allahım ebesi bile şaşırmıştı kızımın saçları kaşlarına kadar uzundu hatta herkes annesi toka neden getirmedin bu kıza dediler onu kucağıma aldığımda dünyanın en mutlu insanı bendim sanki işte böyle kızlar bende meleğime böyle kavuştum artık bir anneyim ve bunu dünyalar tatlısı Gülce Nil'ime borçluyum:)) hihoyyyt :hooray: :teytey::teytey: :lepi:

Genişletmek için tıkla...

Claries .!.:

Nihayet benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldi gerçekten benim için büyük bir hayaldi gelelim hikayemize kızım 25.04.2009 Cumartesi günü 38+1 de dünyaya gelmeye karar verdi gece hafiften bir sancım vardı ama ben bunun doğum sancısı olduğunu bilmiyodum basit bi bağırsak sorunu sandım ama sabah uyandığımda hem suyum gelmişti hemde nişan hemen doktorumu aradım hastaneye gitmemi kendisininde hemen geleceğini söyledi annemle hemen hastaneye gittik ve beni muayneye aldılar açılmam 3 cm idi sonra sancı odasında bir müddet bekledik sonra doktorum geldi ve tekrar muayneye alındım açılma 4 cm iken açılma durmuştu suni sancı verilmesi kararı alındı çünkü bebeğimin suyu gelmişti ve doğum kanalında biraz fazla kalmıştı bide ben zamansız ıkındığım için kızımın kafası sıkışmıştı damar yolum açıldı ve suni sancı verildi artık sancılarım 1 dk. da 1 kez gelmeye başlamıştı o ana kadar çok dayanıklıydım ama son sancılarda resmen ölüyorum sandım canım annem yanımdaydı ve ben sürekli anne belim kopuyo diye söyleniyodum bi yandanda burada bebek bekleyen ve isteyen tüm arkadaşlarım için dua ettim artık mutlu sona iyice yaklaşmıştık beni doğumhaneye aldılar o an çatala oturmak beni ilk defa ürpertmedi çünkü az sonra melek yüzlü kızıma kavuşacaktım ve çok kolay bir şekilde kızımı 15 dk. içinde 2-3 kez ıkınarak dünyaya getirdim artık anne olmuştum bebeğim ağlamadı önce ben panik oldum ebeye sordum neden ağlamadı kızım diye ama az sonra dünyanın en güzel bebek sesini duydum wiiik diye :)) sonra prensesimi gösterdiler bana aman allahım ebesi bile şaşırmıştı kızımın saçları kaşlarına kadar uzundu hatta herkes annesi toka neden getirmedin bu kıza dediler onu kucağıma aldığımda dünyanın en mutlu insanı bendim sanki işte böyle kızlar bende meleğime böyle kavuştum artık bir anneyim ve bunu dünyalar tatlısı Gülce Nil'ime borçluyum:)) hihoyyyt :hooray: :teytey::teytey: :lepi:

Genişletmek için tıkla...