- 17 Ekim 2008
- 2.687
- 0
Aslında derdim, ben veya benim hayatım değil, bu yükle yaşamak zorunda kalacak olan cocugum, benden sonraki onun hali.. bu konuyu bır daha konusmayalım hadi lütfen, burada kapatalım, ama mesele korkunc görmek meselesi değil, aksine bu hayata maruz bırakılma korkunclugu.. Rabbim kimseyi bu acıyla sınamasın. Açıkca burada yazarım ki; evladımı bu acı ve de yükle dünyaya getirmektense, bu karar bana bırakılırsa gerekeni yapmayı uygun görürürüm. Çünkü ben evladıma yasadıgım surece kımselere muhtac etmeden bakarım ama benden sonrası hıcbır zaman onun için garantı olamayacaktır.
Aftabru, hadı gel.. unutalım bu tatsız olasılığı.. bir daha da bu konuyu acmayalım, bosu bosuna eziyetten baska bır sey değil bu kendimize yaptıgımız. Bir daha acmayalım.Hersey guzel olacak.. inanıyorum ben buna. En güzeli nasip olacak hayırlısıyla. Rabbim evlatlarımız sana emanet..
tamam tamam, iyiyim şimdi. ağladım geçti. haklısın, eşim de kızıyor zaten her ihtimali düşüneyim derken kendimi helak etmeme. "şimdi güzel hayaller kuralım, kötü bişey olursa o zaman üzülürüz" diyor hep. inşallah hiç üzülmeyiz. ben de bugün bi tuhaflık var zaten, sabahtan başladı sulugözlülüğüm. önce midem bulanıyor diye ağladım, eşim şaşırdı. hep bulanırdı niye şimdi ağlıyorsun diye. sonra işe gittim gazanfer özcanın vefatını duyunca yine ağladım. oysa soğukkanlıyımdır böle şeylere karşı. bugün ağlama günümmüş demek ki.
inşalah herşey yolunda ve keyifli geçer güzel haberlerini bekliyoruz..
inşallah canım, çok saol.