Davayı anlaşmalı olarak açacaktım kesin karar verdik şartları belirledik o arada kızım hastalandı hastanede yattı bir hafta gelip görmedi bile sebep ise bni ve ailemi görmek istememesi ailem oda da olmaz dedim gelmedi sonra mesajla dön eve dedi olmaz dedim ama suan kızımı düşünmeden edemiyorum bn kızımız için medenice ayrılırız diye düşünürken o neler yapıyor ayrılınca kızıma babalıkta yapmayacak belli bişi kızıma üzülüyorum
O oldu,bu oldu,onu dedi,mesaj çekti,
geçmişi bırakın artık,önünüze bakın.
Yavrunuza geçmiş olsun.
Hastanede yatan evladını ziyarete gelmeyen bir adamdan artık bir beklentiniz olmasın
ne hayat arkadaşlığı,ne babalık adına.
Üzülmeyin diyemem,
bir evlilik yıkılıyor,
bir yuva dağılıyor bununla birlikte üzüntünüz,
sağlıklı karar almanızı engellemesin.
Dünyada çocuğu olduğu halde,
ilk boşanan siz değilsiniz son da olmayacaksınız.
Bana sorarsanız asıl kızınız için boşanmalısınız.
Ben çatışmalı bir ailede büyümüş bir yetişkinim.
Annemle babamın ayrılmasını,
birbirlerini tüketmeden,
kardeşimle beni de yıpratmadan,
bize ayrı ayrı ebeveynlik yapmalarını tercih ederdim.
Neden derseniz çocukluğuma dair genel hatıralarım;
huzursuz bir aile ortamı,
acaba yine hangi konu yüzünden kavga çıkacak tedirginliği ve babamın bağırmaları,annemin ağlamaları.
Kardeşim de ben de erkenden olgunlaşmak zorunda kaldık ve bu bir çocuk için ağır bir yük.
Yine de siz bilirsiniz.